Uitloper van moord op miljonair Cams - Twee Brusselse artsen aangehouden wegens fraude

Het ziet er niet naar uit, dat de jongste ontwikkelingen omtrent de moord op multimiljonair Paul Cams uit Ganshoren tot een vlugge oplossing zullen bijdragen: de twee artsen, die tijdens het weekeinde werden aangehouden, worden beticht van fiscale fraude. Zij werden onder mandaat geplaatst door onderzoeksrechter Bellemans, terwijl het onderzoek betreffende de moord berust bij mevrouw Vanbellaiengh.

Bijna twee maanden geleden werd Paul Cams (44) doodgeschoten op de bendeverdieping van zijn villa aan de Jacques Sermonlaan te Ganshoren. Dat gebeurde ’s avonds laat, terwijl de vriendin van Cams, Odile P., boven op haar slaapkamer naar de televisie keek.

Het was algemeen geweten dat Cams alles behalve geliefd was bij zijn vele vennoten en partners. Hij was een keiharde zakenman, die zijn fortuin had gemaakt met een handel in haarlak en het beheer van geneeskundige laboratoria. Toen enkele jaren geleden een nieuwe wet van kracht werd, waarbij dergelijke laboratoria verplicht onder het toezicht van een geneesheer moesten geplaatst worden, ‘verkocht’ Cams zijn laboratoria. De contracten waren echter zeer scherp opgesteld, met harde voorwaarden. Om die tegemoet te komen hebben twee artsen uit het Brusselse, dr. A. en dokteres C., blijkbaar een enorme fiscale fraude gepleegd, zowel op de BTW als op de rechtstreekse belastingen. Dit kwam aan het licht toen de financiële dossiers van zakenman Cams na de moord werden uitgepluisd. De twee Nederlandstalige artsen werden aangehouden.

Bron: Het Laatste Nieuws | 11 januari 1984

Miljonair doodgeschoten in villa te Ganshoren

Onderzoeksrechter Michèle Vanbellaiengh zit met de handen in het haar. Omdat zij van dienst was werd zij in de nacht van donderdag op vrijdag belast met een zeer vreemde zaak: de moord op Paul Cams, 44 jaar geleden geboren te Hasselt, een in het Brusselse zeer bekende Vlaamse figuur.

Cams was een self-made miljonair. Hij maakte zijn fortuin met haarlak en geneeskundige laboratoria en kreeg zelfs de titel van ere-consul van Senegal. Aan de Jacques Sermonlaan te Ganshoren betrok hij op nummer 25 een riante villa, destijds gebouwd door de beroemde architect Pompe. Het is daar dat hij donderdagavond op  gewelddadige wijze de dood vond.

Al tenminste sinds 1978 woonde Cams, een gescheiden man, samen met de één jaar jongere Odile Pannecoeck. Beiden bleven donderdagavond in de woonkamer van hun streng bewaakte villa tot Odille omstreeks 21u45 besloot om boven op de slaapkamer, naar een ander tv-programma te gaan kijken. Cams bleef beneden. Om 22u10 hoorde Odile beneden plots verscheidene vuurschoten. Zij haastte zich naar beneden. Zij zag niemand. Op de sofa lag het lijk van haar vriend Cams. Achteraf zou men vaststellen dat hij gedood was door tenminste drie of vier schoten uit een P. 38. Pannecoeck verwittigde de politie en de huisarts.

Later kwam ook de gerechtelijke politie onder leiding van commissaris Frans Reyniers ter plaatse. Ook onderzoeksrechter Vanbellaiengh, substitute van de procureur des Konings Chantal Pensis, wapendeskundige Déry en wetsdokter Raphaël Rillaert kwamen ter plaatse.

Er werden geen sporen van braak vastgesteld aan de villa. Wellicht heeft Cams zijn moordenaar in vertrouwen binnengelaten. Vrijdagnamiddag stonden de twee grote grijze Mercedessen eenzaam voor de garage van de grote villa.

Bron: Het Laatste Nieuws | 19 november 1983

Vermoorde miljonair had last van dreigtelefoontjes

In de moord op de 44-jarige miljonair Paul Cams, die donderdagnacht in zijn villa aan de J. Sermonlaan 25 te Ganshoren werd doodgeschoten met kogels uit een P. 38, heeft het parket nog geen klaarheid kunnen brengen.

Zijn bij hem inwonende vriendin Odile Pannecoeck werd tijdens het weekeinde nog steeds ondervraagd.

Paul Cams, zo blijkt nu, had enkele dagen voor de feiten klacht ingediend bij de politie omdat hij naamloos dreigtelefoontjes had ontvangen. Dat verklaarde dan ook waarom hij zijn villa met een alarmsysteem had laten beveiligen. Het wapen van de misdaad is nog steeds zoek.

Bron: Het Laatste Nieuws | 21 november 1983

Het stond vast dat Paul Cams voor een bepaalde tijd werd aangeworven door het Amerikaanse FBI om bepaalde mensen uit de Gok-wereld op te sporen. Paul Cams - Jef Jurion. José Vanden Eynde had ook een passie...

Bij Cams thuis nam de gerechtelijke politie verschillende wapens waaronder een 'riotgun' -en die aan hem toebehoorden- in beslag! Cams was een sportieve man, liefhebber van karate. Toen de gerechtelijke politie de moordenaars van Paul Cams op het spoor waren, werd plots op verzoek van hogerhand, het onderzoek gestaakt. Voor de gerechtelijke politie stond het vast dat de moordenaar van Cams enorme schulden bij hem had.

Blijkbaar was Paul Cams ook een "ridder":

In de 'Observer', het blad van de 'Sovereign Order of St John of Jerusalem, Knights of Malta', van april 1980 beschreef Vella-Haber zijn Brussels bezoek: 'In december (1979) waren we in Brussel als gasten van het "Institut des Relations Diplomatiques" van België. Het Instituut werkt samen met verscheidene andere internationale ordes en organisaties. Het doel van ons bezoek was veelvoudig. In de eerste plaats hebben we de uitnodiging vanwege het Instituut geëerd en de gelegenheid en het genoegen gehad decoraties aan te bieden aan graaf van Huyneghem en Dr. Roger van de Kerckhove. Daarna hebben we enkele van onze Ridders van onze vroegere Benelux-Priorij ontmoet, zoals Dr. Deneef en anderen. Maar ons voornaamste doel bestond erin onze aanwezigheid in België opnieuw vorm te geven via de formele oprichting van een nieuwe Commanderij onder de leiding van Z.E. Baron de Vanderberg Paul J. Cams, erevoorzitter van het Instituut voor Diplomatieke Relaties en stichter van de 'Paul J. Cams Foundation'; de administratieve taken zijn in de bekwame handen van Z. E. de Graaf Emile Lucien van Huyneghem. Tijdens dit bezoek was de Internationale Groot-Prior vergezeld door Markiezin Vella-Haber. (...)

Het was vrij laat en we werden naar het vermaarde restaurant New Carlton gebracht voor een diner. Op zaterdag 1 december spraken we met Z. E. de Graaf van Huyneghem en Dr. R. van de Kerckhove en in de namiddag met Z.E. de Baron de Vanderberg Paul J. Cams. We hadden eveneens het genoegen H.E. de Gravin Bo-Ong Puoc en H.E. de Barones Cams Pannecoeck Antonella te ontmoeten. Het jaarlijkse Gala-diner van het Instituut werd gehouden op zaterdagavond. (...)

Er werden nogal wat onderscheidingen uitgedeeld, die avond van de eerste december in het luxueuze restaurant-hotel 'New Carlton', eigendom van Paul Cams, alias 'Zijne Excellentie de Baron de Vanderberg Paul J. Cams'. Cams zou voortaan de zware taak op zich nemen Vella-Habers Orde in België te dirigeren. 'Graaf' Emile van Huyneghem moest van zijn kant de administratieve rompslomp voor zijn rekening nemen. Een nieuwe start. De aanwezige heren en dames behoorden ontegensprekelijk tot een bepaald soort Brusselse high society. Die hadden ze, met succes, zelf gecreëerd. Ditmaal had Vella-Haber een echte elite te pakken. Een elite die bovendien beroep kon doen op belangrijke politieke bondgenoten om bepaalde plannetjes uit te werken.

Als de 'Samaritaanse' exploten van de vroegere leider van de Belgische afdeling van Vella-Habers Orde, 'graaf' Arthur Bogaerts, bij de lezer eerder lachwekkend overkomen, dan zal het lachen hem vanaf nu vlug vergaan. Laten we, voor een goed begrip, de gelofte van de ridder indachtig zijn: 'Op het ware Christelijk geloof, moge God er getuige van zijn dat ik zweer ten dienste te staan van Christus en de armen, de belangrijkste hoedanigheid van een trouw ridder. Als lid van deze godsdienstige organisatie beloof ik, trouw te blijven aan de idealen van de Souvereine Orde van St. Jan van Jeruzalem; al mijn krachten in te zetten om bij te dragen tot haar uitstraling, en tot de bescherming en de steun die zij biedt, te strijden tegen alles wat afbreuk doet aan haar bestaan, dit zonder de wetten van mijn land te overtreden, nooit handelingen te stellen die in strijd zijn met haar waardigheid, maar me altijd te gedragen als een trouwe ridder van Christus, dus als een overtuigde Christene en een man van eer.'

Op 28 oktober 1981, amper twee jaar nadat groot-prior Vella-Haber het genoegen had ze te ontmoeten, werden 'Dame' Jacqueline-Marie Speeckaert en 'Meester' Jacques-Odile Vanderhaeghe opgepakt en beschuldigd van fiscale fraude die zou oplopen in de miljoenen Belgische franken. De arrestatie van het duo veroorzaakt een wervelwind in de kringen van de nieuwe Brusselse high society, maar ook en vooral in bepaalde politieke milieus. Speeckaert en Vanderhaeghe waren immers de geprivilegieerde zakenpartners van minister van staat Paul Vanden Boeynants.

Tesamen met hem dirigeerden ze belangrijke vleesfirma's rond de 'Boucheries Ghysels', genoemd naar de overleden echtgenoot Isidore Ghijsels van Jacqueline Speeckaert. Toen Jacqueline Speeckaert twee dagen na haar arrestatie werd vrijgelaten, vluchtte ze hals over kop naar het eiland Malta, ver weg van de Belgische fiscus. Op dat wondermooie eiland vertoeft niet alleen 'groot-prior' Vella-Haber. Een van de hoofdschakels in de keten van vleesfirma's van Speeckaert, Vanderhaeghe en Vanden Boeynants heeft er zijn thuisbasis. Vanaf februari 1982 komt Jacqueline Speeckaert er aan het hoofd te staan van de Maltese firma 'Mediterranean Meat Company', een firma die sinds haar oprichting in mei 1981 gecontroleerd wordt door de Zwitserse firma AG für Gastgewerbe. Het was deze firma die door Paul Vanden Boeynants werd benut om de Belgische fiscus op een dwaalspoor te brengen.

Via Speeckaert en Vanderhaeghe kwam de welvarende 'baron de Vanderberg Paul J. Cams' uiteraard in contact met het zakelijke en politieke milieu rond Paul Vanden Boeynants. De vriendschap tussen Cams en de minister van staat wierp ook voor die laatste vruchten af. Cams wou immers wel 'wat pensen en compote' kwijt om de PSC-kas rond Vanden Boeynants te spijzen.

Was het 'feeling'? Was het 'gezond verstand'? Of, was het zakelijk 'instinct'? Hoe dan ook, self-made man en leider van de Belgische ridders van Vella-Habers Orde Paul Cams koos op het einde van de jaren zeventig resoluut een nieuwe koers. Voortaan zou hij zijn 'New Carlton' openstellen voor de grote liberale bonzen, die graag de door Cams georganiseerde feestelijkheden kwamen opvrolijken. In de 'New Carlton' werd echter ook gepraat over geld, nodig voor het voeren van een liberale politiek in België. PVV-boss Willy De Clercq nam miljardair-ridder Paul Cams prompt op in het zogenaamde financieel comité van de PVV. De 'baron', een titel die Cams had gekocht in het internationaal circuit van nep-ridderorden, sloot er vriendschap met onder meer Kirschen-vennoot en lokaal PVV-voorzitter Hilaire Beelen, de man die jaren later aan de basis zou liggen van het grootste fraude-schandaal in de Belgische geschiedenis.

Beelen vertelde: 'Ik had hem (Cams, nota van de auteur) leren kennen op dat financieel comité van de PVV, wij sympathiseren met dezelfde dingen, en wij zijn vrienden geworden, maar dat bleef bij tijdelijke ontmoetingen en diners. Ik kende hem alleen maar als een goed en eerlijk man.' Eerlijk? Reeds in 1979 onthulde Testaankoop, het ledenblad van de Verbruikersunie, dat Cams 'Medisch Laboratorium van Ganshoren' gemiddeld 25% teveel aanrekende voor vooral bloedanalyses. Met het beheren van medische laboratoria is veel geld te verdienen. Dat had Cams destijds goed bekeken. Vooral als je systematisch teveel aanrekent voor de onderzoekingen. Zo kan je het RIZIV oplichten. Je kan ook, zoals de Orde van Geneesheren ontdekte in het najaar van 1979, onnodige analyses te laten uitvoeren. Dokters werden aangemaand - tegen hoge commissielonen - stelselmatig voorschriften uit te schrijven voor bijvoorbeeld bloedanalyses. De 'patiënten' werden dan per taxi thuis opgehaald en naar Cams laboratoria gereden. Wat een luxe!

Pas in 1983 kwam de ware omvang van de zwendel aan het licht. Het gerechtelijk onderzoek ontwarde een gigantisch frauduleus netwerk. Het RIZIV en de fiscus werden opgelicht voor tot de verbeelding sprekende bedragen. En wat nog meer opzien baarde: tientallen artsen circuleerden in het duistere web dat 'ridder' Cams had gesponnen. Waarom pas in 1983? Toen klaarde het gerecht een routineklus. Speurders begaven zich naar de zetels van Cams laboratoria en keken er de boekhouding na, op zoek naar sporen van de moord op ...

Dood van een ridder

14 november 1983, rond half tien 's avonds. Op het gelijkvloers van zijn riante villa aan de Sermonlaan 25 te Ganshoren, op een boogscheut van de protserige basiliek van Koekelberg, kijkt 'baron' Paul Cams televisie. De drieënveertigjarige 'barones Antonella Cams- Pannecoeck', een voormalige schoonheidsprinses met wie Cams al enkele jaren samenwoont, bekijkt in haar kamer op de eerste verdieping een ander televisieprogramma. Plotseling hoort ze enkele doffe knallen. Opgeschrikt rent ze de kamer uit. Vanop de trapzaal die op de woonkamer uitgeeft, ziet ze haar levensgezel liggen, badend in het bloed.

De 'baron' was doodgeschoten met drie kogels, afgevuurd uit een revolver van zwaar kaliber, een P.38. Het wapen werd van dichtbij afgevuurd, waardoor het aangezicht van het slachtoffer verschrikkelijke verminkingen vertoonde. De speurders stonden voor raadsels. Dit was professioneel werk. Een afrekening? Eigenaardig dat het op en rond de villa aangebrachte elektronische beveiligingssysteem precies die avond niet werkte. Een onachtzaamheid? Of kon- (den) de moordenaar(s) rekenen op hulp van 'binnenuit'? De 'barones' werd ondervraagd, maar buiten verdenking gesteld. Ze vertrok naar de Spaanse luxe-badplaats Marbella, sinds de jaren zeventig omgedoopt tot ontspanningsoord bij uitstek voor de internationale jetset. Cams had er enkele jaren terug een huis gekocht.

De moordenaar(s) werd(en) nooit gevonden. Ook over het motief tastten de speurders in het duister. Wel bleek dat Cams er eigenaardige relaties op nahield. Niet alleen had hij in binnen- en buitenland stevige entrees in de gok- en casinowereld, waar, zoals bekend, de onderwereld en de rijke klasse mekaar plegen te ontmoeten. Bovendien, zo meldde het weekblad 'Pourquoi Pas?', zou Cams in verbinding hebben gestaan met leden van de Service d'Action Civique (SAC), de uit de hand gelopen privé-politie van Charles De Gaulle. Vreemde relaties...

De leider van de Belgische afdeling van Vella-Habers Orde van Sint-Jan van Jeruzalem was op een meer dan gruwelijke wijze om het leven gekomen. De dood van een ridder... 'van de vrede'! Want Paul Cams leidde ook een internationale organisatie, die zich bezighoudt met het uitdelen van vredesprijzen en waarmee Vella-Haber een samenwerkingsakkoord afsloot. Die organisatie heet 'Pax Mundi'. Aan het hoofd ervan staan de 'Ridders van de vrede' ...

Bron: Ridders van Nu | André Van Bosbeke