In november 1982 werd er telefonisch contact opgenomen met de dienst BOB Halle door de heer G., ex filiaalhouder van de Delhaize in Halle. Op dat moment is de heer G. verantwoordelijke van de dienst invorderingen bij de firma Delhaize. De BOB van Halle neemt er kennis van dat door de heer G. is vastgesteld dat een ganse serie gestolen cheques geïnd werden met twee handschriften. De BOB neemt er verder kennis van dat een bepaalde kassierster van de Delhaize te Beersel, alwaar Vermaelen gerant is, één der daders zou kunnen herkennen. Vervolgens nam de BOB contact met de heer Vermaelen, dewelke later een dodelijk slachtoffer wordt. Op het bureel van de heer Vermaelen is er afgesproken met de BOB ‘ers alwaar de heer Vermaelen de kassierster heeft aangewezen dewelke de dader zou kunnen herkennen. De kassierster beschreef de verdachte als een manspersoon van 40 jaar, 1,70 m groot, zonder drager van baard of snor en meestal drager van een regenmantel. Meestal kwam de verdachte op dinsdagen zijn aankopen doen van vleeswaren en alcoholische dranken. Meestal kwam de persoon ook steeds aan dezelfde kassa van de kassierster.

Tijdens de bewaking door de BOB’ers in deze Delhaize op een dinsdag, was de heer Vermaelen niet bepaald spraakzaam. De bewaking is aangevat om 10.00 uur in aanwezigheid van de kassierster. Om 17.00 uur worden de BOB’ers hun aandacht getrokken door de kassierster alwaar zich aan haar kassa een persoon bevond dewelke voldeed aan de persoonsbeschrijving, behoudens dat deze persoon voorzien was van een baard en snor. Op dat moment stelde men vast dat de betrokken persoon bijzonder zenuwachtig was. Bij het verlaten van het warenhuis stelde men vast dat de verdachte op verschillende plaatsen op de parking zijn aankoopwaren achterliet. Vervolgens stapte de verdachte naar een geparkeerd voertuig en sprak de bestuurder van dit voertuig toe. Onmiddellijk daarop verplaatste de bestuurder zich met zijn voertuig tot aan de aanwezige benzinepompen om vervolgens terug achterwaarts te rijden. De aanwezigheid van de BOB’ers werd blijkbaar opgemerkt.

Op het ogenblik dat de eerste verdachte in zijn voertuig wilde plaatsnemen grepen de BOB’ers in en werden beide personen op de parking aangehouden. Zoals gebruikelijk is er tot verdere aftasting overgegaan op de twee verdachten in het kantoor van de heer Vermaelen. Op dat ogenblik konden de rijkswachters eveneens vaststellen dat de heer Vermaelen bijzonder zenuwachtig was en interesseerde zich vooral ook zeer in de inhoud van de aftasting. Aangezien Vermaelen zich stilzwijgend opstelde hadden de rijkswachters sterk de indruk dat Vermaelen deze beide personen kende. Zonder verdere reactie keek Vermaelen de identiteitskaarten van beide verdachten in. Beide personen waren ingeschreven te Ukkel, aan de Chausée de Waterloo nr ***, herberg Montjoie, en welke gelegen is vlak tegen de bar ‘Butterfly’.

Na de verhoren van de verdachten op de kantoren van de BOB te Halle, begeven de onderzoekers zich opnieuw naar de Delhaize om de gestolen waren terug te overhandigen aan Vermaelen. Van deze gelegenheid maakt Vermaelen gebruik om te melden dat hij vroeger vertegenwoordiger was geweest in vleeswaren. Alvorens gerant te worden in Beersel ook een drietal maanden gewerkt had als barman in de ‘Butterfly’. Vervolgens maakte Vermaelen kenbaar de Chausée de Waterloo zeer goed te kennen als tevens de instellingen die aldaar gelegen zijn. Zo vernam men ook dat Vermaelen, De Splenter François, zeer goed kende en kon alle instellingen citeren die De Splenter uitbaatte en uitgebaat had.

Vermaelen maakte echter niet kenbaar dat hij de twee aangehouden verdachten kende. Dit terwijl beide personen D.V. René en C. Idesbald werkzaam waren in de herberg ‘Mont Joie’. Waarom Vermaelen enkele zaken toch kenbaar maakte en andere zaken verzweeg, heeft mogelijks de redenen dat hij angst vertoonde dat men zou ontdekken dat hij werkzaam was geweest in de ‘Butterfly’. Hem van eventuele medeplichtigheid zou kunnen verdenken aan deze oplichtingszaak van ongeveer 2.000.000 Belgische franken en de meeste gestolen cheques toch waren geïnd in de warenhuizen Beersel, Fort Jaco Chaussée de Waterloo, Alsemberg en Avenue De Fré.

Het is dan echter ook niet uitgesloten dat er een samenwerking zou ontstaan zijn tussen Vermaelen en het milieu waarin Vermaelen vroeger tewerkgesteld was als barman. Deze hypothese zou echter meer gestaafd kunnen worden indien er verder onderzoek had plaatsgevonden welke de juiste rol was die Vermaelen mogelijks toe-eigende in het tot stand komen van de verdachten hun aanhouding.

Wanneer ik uitga van dezelfde hypothese dat in de zaak, Vanden Eynde José, deze zou kunnen gekoppeld zijn aan een afrekening van het milieu van de Porte de Namur, van het milieu van de Chausée de Waterloo, Mont Joie, Butterfly, Garage Mont Joie, CLUB 47 en zelfs het milieu De Staerke, dan is het zeker niet uitgesloten dat er bindingen zouden geweest zijn tussen dit milieu enerzijds en de Auberge du Chateau voor het leveren van alcohol en vleeswaren.

Anderzijds is geweten dat de zoon van Vanden Eynde José, Vanden Eynde Marc, ex legionair was en dat de mogelijkheid echter niet is uitgesloten dat hij in contact stond met Cleys Henri of Heye Freddy. Destijds was er in de Rue aux Laines een instelling gevestigd, namelijk “Le Grenadier” en die voornamelijk gefrequenteerd werd door ex-Legionairs. Deze plaats was gelegen in het kwartier van de Porte de Namur en is eveneens niet ver verwijderd van Les Bruges en de Michell’s. Vroeger waren vader en zoon Vanden Eynde tewerkgesteld in de Bruges en is het echter ook niet uitgesloten dat deze ook contacten hadden aan de Porte de Namur.

De aanhouding van DV en C.I.

Op het ogenblik dat D.V. en C. worden aangehouden moet de bende in november 1982 opnieuw het onderspit delven. Dit ingevolge informanten. Het is dan echter ook niet uitgesloten, aangezien de Rijkswacht - BOB van Halle de onderzoeken uitvoerden, dat het slachtoffer Vanden Eynde José, als tipgever / informant fungeerde en gelet op zijn woonplaats in Beersel. De moord op Vanden Eynde in samenloop door inbraak en diefstal van koffie, restaurantbenodigdheden, drank enz. … kunnen we theoretisch onderbrengen in de interessesfeer van de bende van voornoemd milieu. In de Montjoie was er namelijk een frituur.


De diefstal in de Colruyt te Nijvel behoorde mogelijks eveneens tot één van deze merkwaardige feiten van de bende die dan toch ook beschikt over snijbranders gezien de uitbating van de Garage Mont Joie aan de Rue Edith Cavel. Ander feit, de moord op Van Camp die ook restauranthouder is en eveneens het slachtoffer is geworden van een afrekening. Een getuige die zeer nauw bij het slachtoffer, Vanden Eynde José, stond zou het slachtoffer soms afgehaald worden door een zekere M. Indien dit de persoon zou zijn uit het milieu van de Porte de Namur, is het echter niet uitgesloten dat deze persoon de patron zou kunnen zijn van de instelling Michell’s. De volgende hypothese is eveneens mogelijk indien deze bende te koppelen zouden zijn aan de hold-ups.


De eerste hold-up wordt toch gepleegd op de Chausée de Waterloo te Ukkel. Dit op amper enkele honderden meters van voornoemde instellingen. De VW Santana die teruggevonden wordt aan het hospitaal van Bosvoorde is eveneens in die omgeving. De vluchtrichtingen bij verschillende overvallen is zeer opmerkelijk en dikwijls in de richting van het Zoniënwoud.
Nadat de bende De Splenter voor de tweede maal in de val liep, wordt de Garage Mont Joie overgebracht naar de gemeente Schaarbeek. De herberg Mont Joie stond officieel op naam van de genaamde S. Omar welke zijn samenwoonst voltrok met de dochter van een Politiecommissaris van Schaarbeek. De werknemer D.V. was een ex wapenhandelaar in de RFA. Bij de overval op de Delhaize te Beersel wordt op de avond van de feiten telefonisch contact genomen met de firma Colruyt te Halle. Een onbekend manspersoon deelt er mede dat hij omstreeks 19.00 uur zal terugbellen om de namen van de daders te zeggen. Belanghebbende wil de namen prijsgeven omdat het milieu van de prostitutie te Brussel met rust zou gelaten worden. Hij vraagt de Rijkswacht te verwittigen en zegt eveneens dat hij de Politiecommissaris van Schaarbeek op de hoogte zal brengen. De onbekende manspersoon neemt echter niet opnieuw contact met de firma Colruyt en dezelfde avond gebeurt de hold-up te Beersel.


Indien mag verondersteld worden dat dit een telefoonoproep was van één der daders en de wijze van zijn handelen, mogen we sterk denken aan een professioneel georganiseerde bende.
Ik sluit ook niet uit dat de moord op de juwelier te Auvelais, gezien de geringe buit en alwaar bijna niets gestolen werd, een afrekening was. Dan zou de bende weel eens het overige van de opbrengst van de cheque diefstallen, m.a.w. juwelen, kunnen doorverkocht hebben aan deze persoon. In de bende van de Porte de Namur en de Chée de Charleroi komen eveneens namen voor van beruchte hold-up specialisten zoals D.M, B.J.M., R. enz… .

Wat betreft de vroegere echtgenote van, Vanden Eynde Marc, was deze dame ook gekoppeld aan het zwaar milieu gezien haar echtgenoot destijds, P. Fernand, aangehouden werd met De Staerke Charles, beiden in het bezit van 5 kg heroïne. Het laat duidelijk veronderstellen dat ze verschillende contacten hebben binnen milieus. Gans de familie De Staerke was gekoppeld aan het milieu van de identiteitskaarten, cheques, heroïne, hold–ups enz…


Inzake de moord op Vanden Eynde José leidde er een vaag spoor naar de Number One in de Rue de Malines en waar er gesproken werd over de moord op Vanden Eynde José. De Number One werd destijds uitgebaat door M. Patrick en zijn barman was D. Guillaume. Deze bleek in contact te staan met enkele personen waartegen in Frankrijk een gerechtelijk onderzoek liep in verband met cheques ten nadele van Le Crédit Lyonais.


Opvallend nog het feit dat Jurion J., na de moord op Vanden Eynde, de daders zelf wou opsporen. Hij organiseerde een transactie van Champagne die zou geleverd worden bij “De Griek” in Huizingen. Deze zaak gaat echter niet door en plots valt er op 12 januari 1983 een slachtoffer, Angelou, aan de zijde van dit milieu. Ex partner De Staerke, Verenigd Koninkrijk, Ton Kwa Lok, ... een zeer belangrijke piste om nog knopen door te hakken!

100% akkoord. Zimmer zou ik nu ook niet direct gebruiken, maar is wel de ideale .22 om stil te zijn, en zelf zonder demper. De .22 is in het algemeen een minder betrouwbare patroon, daar er geen slaghoedje gebruikt word, maar via randvuur werkt. Vandaag bestaat er al munitie in .22 die redelijk betrouwbaar is, maar destijds vermoed ik dat de haperingen schering en inslag waren. Ideale munitie dus voor stille liquidaties.

Uit het verslag, zoals ik hier lees, is er sprake van 1 wapen en meerdere invalshoeken. Dit hoeft niet te duiden op meerdere schutters. Je schrijft het vast gekscherend, maar het is niet onmogelijk; misschien wou deze Killer het effect zien van elk schot afzonderlijk en de respectievelijke invalshoek? Dat klinkt luguber, maar past in het profiel van sadistische Killer. Ook later lijkt de Bende een fascinatie te hebben voor het schieten op bepaalde lichaamsdelen, helaas. Geweld omwille van het geweld mag niet worden uitgesloten.

Als je eerst iemand foltert en vermoordt en nadien vrolijk in eten en drank vliegt zal het wel meevallen met de sterkte van de maag. Er is maar één vaststelling die zeker is mbt dit feit; het was beestachtig en de daders waren beesten.

Over het al dan niet professioneel zijn van de schutters is al veel gezegd en de meningen zullen altijd verdeeld blijven. Er mag wel gerede twijfel zijn aan zogenaamde zekerheden.

Hun schietgedrag hier is niet erg professioneel, in Anderlues kan je daar ook over twijfelen. Elf keer op een hond schieten is ook geen militaire techniek en de Killer schiet mis op een halve meter van David in Aalst.

Dat laatste kan je ook zien in het kader van de sadistische psychopaat; ook hier zijn de meningen verdeeld. Volgens sommigen was het de bedoeling van de Bende om de slachtoffers zo hard mogelijk te laten lijden, anderen merken dan weer op dat ze snel tot het genade schot over gaan. Er valt ook geen pijl te trekken op de soms beestachtige moorden terwijl ze in Temse een kind terug in stoppen. Wellicht was de ene tueur meer psychopaat dan de andere.

De militaire techniek die de bende zou hanteren spruit vooral voort uit de manier waarop ze in Nijvel de politie onder vuur nemen en de opstelling van de voertuigen in Aalst.

Meer vragen dan antwoorden, zoals veelal bij de bende.