Over Operatie Warenhuizen kan je dit stukje lezen in bijlage 1 en 2 van het verslag van de Tweede Bendecommissie: 

(...) Hierbij kan worden gedacht aan het feit dat een groep BOB'ers rond de adjudant Guy Goffinon in 1988 ontdekte dat Bouhouche, Beijer, Amory en nog andere rijkswachters vergaande plannen hadden uitgewerkt om via bomaanslagen de warenhuisketen GB-Inno-BM gigantische bedragen af te persen. 

De tekst heeft volgende voetnoot:

Men leze het verhaal hierover in GI, 108-110, en HUMO, 18 januari 1990. Candidus gaat nog een stap verder en beweert dat de aanslagen op warenhuizen die in de jaren tachtig daadwerkelijk werden gepleegd, beslist het werk waren van een dergelijke groep politiemensen. Hij schrijft:

"Ainsi l'histoire des Tueurs du Brabant est, au principal, une grave affaire de chantage et de racket, mise au point par quelques personnes, que l'on trouve dans la Gendarmerie, dans la Sûreté de l'Etat et dans quelques groupes dits politiques comme le FJ (Front de la Jeunesse) ou le WNP, par exemple. Les gens s'attaquaient à la bonne société bruxelloise compromise dans des affaires de drogues, de sexe, d'argent noir, jusqu'à certains groupes politiques. Les notables visés ici pouvaient difficilement porter plainte puisque entièrement mouillés. C'est pourquoi l'affaire des tueurs est devenue une affaire d'Etat, qui paralyse en quelque sorte le Gouvernement et le Parlement, tout en ruinant nos institutions judiciaires et policières"(Ca,57- 58).

Dit verhaal doet overigens enigermate denken aan het latere verhaal dat de aanslagen op de Delhaize-warenhuizen ook het werk van afpersers waren geweest, in dit geval van Amerikaanse huize, mogelijk gelieerd aan de Amerikaanse casa nostra, De berichten over de mate waarin dit "Amerikaanse" spoor werd uitgespit, lopen overigens uiteen. Vgl. de verklaringen van De Moor, Reyniers en Deprêtre voor de eerste parlementaire onderzoekscommissie: POC3B, 97, 266 en 377. De commissie zelf concludeerde dat ook deze hypothese onvoldoende werd onderzocht: POC3A, 328. De directeur van Delhaize stelde - volgens de journalisten die hem interviewden - in december 1985 echter "dat er van chantage door Amerikaanse misdaadorganisaties helemaal geen sprake is" (DS, 12 december 1985). Zie verder ook LS, 17 juni 1988.

Wat ik me afvraag aan dit Clint Eastwood-verhaal is het volgende: waarom warenhuizen afpersen? Als je in de mogelijkheid bent om anderen te chanteren met dossiers die het daglicht niet kunnen zien. Ook de verwijzing naar het kruisvuur?

Als je de akte van beschuldiging vanop het 'proces Bouhouche-Beijer' herleest van Robert Beijer, Madani Bouhouche, Christian Amory, René Chang Wai Ling en Jean-François Buslik dan lees je onder punt 7:

"Afpersingen van grote warenhuizen in 1984."

Geheimzinnige tunnel

De onderzoeksploeg rond adjudant-chef Guy Goffinon ontdekte begin 1988 een geheimzinnige tunnel onder een afgedankte brouwerij aan de Washuisstraat in Brussel. (*) De tunnel was rechtstreeks verbonden met de ondergrondse bedding van de Zenne.

Bouhouche zou van plan zijn geweest warenhuizen af te persen. Explosieven verpakt in conservenblikken, zouden gasleidingen in de buurt van warenhuizen tot ontploffing brengen. Na een eerste bommencampagne zouden de warenhuizen worden bedreigd met nieuwe aanslagen.

Het geld van de warenhuizen zou aan de ingang van de brouwerij aan de afpersers worden overhandigd, die dan met behulp van een in Knokke gestolen motorbootje via de tunnel en de Zenne ongemerkt zouden wegkomen. Een wagen met een CD-plaat zou dan de daders aan het einde van de onderaardse vluchtroute hebben opgewacht.

Indien dit allemaal waar is dan moet Bouhouche toch een zeer uitgekookte kerel zijn. Maar “werkte” hij wel voor eigen rekening?

Bron: Gazet van Antwerpen | 11 September 1991

(*) De Washuisstraat in Brussel » Google Maps