Met de MSB (Mouvement Social Belge) zijn we bij de rexistische neo-fascisten beland, die niet meer onder de invloedssfeer van Jeune Europe thuishoren, zoals dat met de vorige groepen wel het geval was.

De eerste poging tot comeback van Leon Degrelle had plaats in december 1950 met de oprichting van “Le Mouvement pour le retour de Degrelle”, een initiatief dat vanuit Spanje geleid werd, waar Degrelle in ballingschap leefde. Enkele maanden daarna had de stichting plaats van de MSB. Het concrete werk hier te lande was in handen van Jean Robert Debbaudt, een oude bewonderaar van Degrelle. In 1957 startte de MSB met een tijdschrift, Le Peuple Réel, waarvan de titel refereert naar Le Pays Réel ten tijde van Rex. Na enige nummers veranderde het tijdschrift van naam in L’Europe Réelle, met als ondertitel “Défense de la Race - Justice Social - Indépendance Européenne”. Het blad verscheen gemiddeld op 15.000 exemplaren en bleef tot 1971 het orgaan van Le Nouvel Ordre Européen, waarvan MSB de Belgische sectie vormde.

Le Nouvel Ordre Européen is zowat de Internationale van de neo-fascisten in Europa. De vereniging werd in 1951 opgericht en telt onder de leden alle vooraanstaande fascisten, die meestal nog gecollaboreerd hebben met de Duitse nationaal-socialisten gedurende de oorlog. Zij beschikken over diverse persorganen en leggen een grote activiteit aan de dag. Het is uit dit mondain neo-fascistisch milieu dat de meeste medewerkers van L’Europe Réelle kwamen.

Debbaudt is een man die niet stil zit. Zijn leven is één opeenvolging van initiatieven die nochtans dikwijls mislukken. In 1971 richtte hij nog maar eens een vereniging op, Le Mouvement Rexiste. Volgens Debbaudt had de beweging dezelfde doeleinden, hetzelfde programma en in zekere zin hetzelfde publiek als Rex van voor de Tweede Wereldoorlog.

Le Mouvement Rexiste hield zich hoofdzakelijk bezig met het uitgeven van propagandabrochures. Heel gauw leidden enkele persoonlijke twisten tot de splitsing van de beweging in twee fracties: L’Action Rexiste, nog steeds door Debbaudt geleid, en Rex National, waarvan Emile Robe de leider werd. Robe werd bijgestaan door Jacques Dumont, die aan het hoofd stond van de paramilitaire organisatie l’Ordre de Saint-André. De twee rexistische groepen hielden vanaf dat moment niet meer op elkaar heftig te bestrijden. Te vermelden is nog dat Debbaudt herhaaldelijk aan verkiezingen heeft deelgenomen met zijn kleine partij Front Nationaliste Populaire. De resultaten waren echter schamel. Mede daardoor moest Debbaudt later meer en meer het onderspit delve tegen Robe.

Bron: De kreeft met de zwarte scharen - 50 jaar rechts en uiterst rechts in België | Frank Uytterhaegen, Etienne Verhoeyen