highonprozac wrote:Denk je nu echt dat jij in staat bent een doorwinterde mythomaan als Bob Beijer te laten spreken? Laat staan hem de waarheid - waar hij uiteindelijk maar een klein deel van kent te laten vertellen? Wishful Thinking!
Ja, het eerste deel is al niet zo moeilijk. Een mythomaan praat meestal toch graag (de betrouwbaarheid is een andere zaak, maar die vraag kan je u stellen bij elk ieder die je niet kent en die achter een klavier zit)
Als ik mijn mailtje dan ook nog eens door mijn grootmoeder laat vertalen schept onze Russische achtergrond misschien wel een band?
Op wat baseert u zich trouwens om te denken dat ik niet in staat zou zijn een doorwinterd mythomaan als Bob Beijer te laten spreken? Hebben wij elkaar ooit al ontmoet zodat u weet waar ik wel of niet toe in staat ben? Ik heb u toen waarschijnlijk verteld met welke oninteressante personen (journalisten, slachtoffers, halfbroer van iemand die meermaals genoemd wordt, delta speurders hier in Dendermonde, ...) ik allemaal persoonlijke gesprekken gevoerd heb zodat u weet welke oninteressante vragen ik wil stellen?
U hebt dan ook zelf al een poging tot gesprek ondernomen waarop hij u dan geantwoord heeft dat hij uiteindelijk maar een klein deeltje van de waarheid kent? Of kunt u dit eigenlijk alleen maar veronderstellen?
Je zou er best van kunnen verschieten hoeveel mensen, waar je het eigenlijk niet van zou verwachten, toch weten te reageren als je op een goed onderbouwde en respectvolle manier het gesprek met hun aangaat.
Het is ook niet zo dat ik denk de grote puzzel te kunnen oplossen of dat ik verwacht alle antwoorden te krijgen. Maar ... Als ik dan van één van de slachtoffers geantwoord krijg dat de namen waarop ik mijn "speurtocht" (opzoekingswerk) richt ook de personen en piste is waarvan zijzelf ook overtuigd zijn... Als ik van de ene onderzoeksjournalist complimenten krijg voor mijn nuchtere kijk en aanpak (waarbij ik vertrek uit de gedachte dat een van mijn beste vrienden niet gelogen heeft over wat hij weet van zijn betrokken halfbroer waardoor ik enkele veronderstellingen als waarheid durf aanschouwen)...
En als de andere onderzoeksjournalist vraagt om eens samen te zitten om dieper in te gaan op enkele mogelijke verbanden die ik zou kunnen leggen dankzij mijn achtergrond informatie die ik heb heb over mijn vriend zijn familie, en dus ook over de verdachte halfbroer.... Dan denk ik inderdaad dat ik misschien wel enige reactie, al dan niet nog een allerlaatste leugen, zou kunnen loskrijgen...
thomas2 wrote:We kunnen het hem altijd eens vragen. Alainke zou graag een praatje maken met hem. Om te verifiëren.
Uit een losse babbel kan je soms meer halen dan uit een beschuldigende ondervraging.
Ik vermoed zelfs dat de meeste journalisten of auteurs die zichzelf wat respecteert op deze manier te werk gaat om hun gewenste info (of een deel daarvan) te verkrijgen.... De betrokken personen aanspreken met de info die je reeds beschikt (= een praatje maken) en luisteren naar de reactie die jouw info bevestigd, al dan niet tegenspreekt (= het verifiëren van bepaalde zaken).
Geen idee vanwaar de reactie alsof ik iets belachelijk gezegd gevraagd heb. Of het zou moeten zijn omdat ik het woordje 'verifiëren' gebruikt heb. Mijn excuses dan in dit geval. 'Verifiëren' was nu eenmaal gisteren het woordje van de dag op mijn scheurkalender. En ik vond dat intellectueler (woordje van vandaag op mijn scheurkalender, betekend 'slimmer') klinken dan 'controleren op waarachtigheid en geloofwaardigheid).