You are not logged in. Please login or register.
Bende van Nijvel → Onderzoekspistes → Inwisselbare wapens
Da’s juist imazibraine.
Die journalist had geen last van een selectief geheugen.
Er zijn nog mensen die hetzelfde probleem hebben als jij.
“Ik zal nooit iets zeggen, dat is de reden dat men mij gekozen heeft…”
“Wie de daders waren, weet ik niet. Als ik het wist, had ik het al lang verklikt.”
Ondank het verhaal achter die link kan het wel zo zijn DNA (op of in een bepaald voorwerp) na korte tijd verdwijnt, bijvoorbeeld omdat het in het water ligt, waarmee dat DNA contact maakt, waardoor het DNA verdwijnt/vervliegt/wegspoelt. Met andere woorden: het is best mogelijk dat betreffende voorwerp, met daarop het DNA, niet lang in het water geiegen heeft of kan hebben. Dit is voer voor leiden die daar verstand van hebben.
Maar het is nog steeds noodzakelijk om elke mogelijkheid uit te sluiten dat die vest later per ongeluk door iemand (een politieagent, een wetenschapper, een klerk, enz.) wordt besmet. Het feit dat het merkteken zich aan de binnenkant van die vest bevindt, tussen de stof en de kevlar, lijkt deze mogelijkheid niet uit te sluiten. Concreet hebben de experts de onderzoeksrechter en de rechercheurs hierover ondervraagd, vanwege het rampzalige beheer en de behandeling van de stukken uit het moorddossier, die in de loop der jaren door tientallen handen zijn gegaan.
Daarnaast kwam bij het NCIC nog een ander aspect aan de orde. Het houdt rechtstreeks verband met de aard van het DNA dat op de plaats van de bloedvlek wordt gevonden. Welke zekerheden hebben we dat dit DNA er ook daadwerkelijk vandaan komt? Want als het DNA van een biologisch spoor volledig kan verdwijnen, kan er achteraf perfect een ander DNA, vreemd aan het spoor, bovenop komen. Het is duidelijk en hypothetisch dat bijvoorbeeld een laboratoriumoperator, die in contact zou zijn gekomen met de bloedvlek, heel goed zijn eigen DNA daar zou kunnen hebben gedeponeerd. Het lijkt er echter op dat de Ronquières-objecten door mensen van verschillende laboratoria werden behandeld voordat ze in Charleroi op Bio.be terechtkwamen. Dat wil zeggen in het midden van de jaren tachtig, toen de kennis op het gebied van genetica veel minder ver gevorderd was en de voorzorgsmaatregelen die werden genomen om het risico op besmetting van DNA-monsters te voorkomen, niet waren wat ze nu zijn.
Maar men vond die bloedvlek blijkbaar interessant genoeg om ze naar een labo in Lyon te sturen, waar ze jammerlijk aan haar eind kwam.
Net zoals sommigen op voorhand voorspeld hadden, omdat namelijk de vingerafdrukken eerder al in twee keer uit het dossier verdwenen waren.
Is dat ook omdat de voorzorgsmaatregelen toen wat minder waren?
Eén verlies van vingerafdrukken zou al erg zijn. Maar twee??
Charleroise toestanden?
Asjemenou wrote:Ondank het verhaal achter die link kan het wel zo zijn DNA (op of in een bepaald voorwerp) na korte tijd verdwijnt, bijvoorbeeld omdat het in het water ligt, waarmee dat DNA contact maakt, waardoor het DNA verdwijnt/vervliegt/wegspoelt. Met andere woorden: het is best mogelijk dat betreffende voorwerp, met daarop het DNA, niet lang in het water geiegen heeft of kan hebben. Dit is voer voor leiden die daar verstand van hebben.
Maar het is nog steeds noodzakelijk om elke mogelijkheid uit te sluiten dat die vest later per ongeluk door iemand (een politieagent, een wetenschapper, een klerk, enz.) wordt besmet. Het feit dat het merkteken zich aan de binnenkant van die vest bevindt, tussen de stof en de kevlar, lijkt deze mogelijkheid niet uit te sluiten. Concreet hebben de experts de onderzoeksrechter en de rechercheurs hierover ondervraagd, vanwege het rampzalige beheer en de behandeling van de stukken uit het moorddossier, die in de loop der jaren door tientallen handen zijn gegaan.
Daarnaast kwam bij het NCIC nog een ander aspect aan de orde. Het houdt rechtstreeks verband met de aard van het DNA dat op de plaats van de bloedvlek wordt gevonden. Welke zekerheden hebben we dat dit DNA er ook daadwerkelijk vandaan komt? Want als het DNA van een biologisch spoor volledig kan verdwijnen, kan er achteraf perfect een ander DNA, vreemd aan het spoor, bovenop komen. Het is duidelijk en hypothetisch dat bijvoorbeeld een laboratoriumoperator, die in contact zou zijn gekomen met de bloedvlek, heel goed zijn eigen DNA daar zou kunnen hebben gedeponeerd. Het lijkt er echter op dat de Ronquières-objecten door mensen van verschillende laboratoria werden behandeld voordat ze in Charleroi op Bio.be terechtkwamen. Dat wil zeggen in het midden van de jaren tachtig, toen de kennis op het gebied van genetica veel minder ver gevorderd was en de voorzorgsmaatregelen die werden genomen om het risico op besmetting van DNA-monsters te voorkomen, niet waren wat ze nu zijn.
Mooi. Na hoeveel jaren besloot men de gevonden voorwerpen op DNA-sporen te onderzoeken, door hoeveel handen waren die voorwerpen toen al gegaan en op welke plekken waren die zoal geweest? Heeft men na de vondst van die voorwerpen te allen tijde (op geprotocolleerde wijze) het risico van contaminatie van die voorwerpen uitgesloten? Ik vrees met grote vreze.
Anderzijds kan er wel een DNA-spoor zijn gevonden dat leidt of heeft geleid naar een verdachte. Die heeft dan wat uit te leggen. Misschien leidde dat DNA-spoor wel naar Philippe V. of een andere speurder...
Je kan echt niet, je kan echt niet (dubbel, maar ik meen het) zoveel mensen - schijnbaar zonder reden - neerknallen en zoveel ellende (!, lees absoluut het aangrijpende verhaal van David of bekijk de film “Niet Schieten”) bezorgen zonder dat je daarvan sporen nalaat. Het is aan het gerecht om deze te verifiëren en op basis daarvan uiteindelijk (en veel te laat) een oordeel te vellen. Niet door ons.
Helemaal akkoord.
Maar omgekeerd is het dat er zelfs hier pogingen ondernomen worden, tevergeefs, om een eigen hypothese te blijven verdedigen.
Dat verdedigen van een eigen hypothese zou geen probleem zijn mocht er niet meer achter zitten. Het wordt al problematischer als je daarmee in het onderzoek wil inbreken. En het wordt ronduit manipulatie als er een band is met verdachten. Morbide als je de Facebook-pagina van een overledene gaat gebruiken.
De perfecte moord bestaat niet. Behalve in dit dossier, hier x aantal keer.
gloacoster wrote:Maar het is nog steeds noodzakelijk om elke mogelijkheid uit te sluiten dat die vest later per ongeluk door iemand (een politieagent, een wetenschapper, een klerk, enz.) wordt besmet. Het feit dat het merkteken zich aan de binnenkant van die vest bevindt, tussen de stof en de kevlar, lijkt deze mogelijkheid niet uit te sluiten. Concreet hebben de experts de onderzoeksrechter en de rechercheurs hierover ondervraagd, vanwege het rampzalige beheer en de behandeling van de stukken uit het moorddossier, die in de loop der jaren door tientallen handen zijn gegaan.
Daarnaast kwam bij het NCIC nog een ander aspect aan de orde. Het houdt rechtstreeks verband met de aard van het DNA dat op de plaats van de bloedvlek wordt gevonden. Welke zekerheden hebben we dat dit DNA er ook daadwerkelijk vandaan komt? Want als het DNA van een biologisch spoor volledig kan verdwijnen, kan er achteraf perfect een ander DNA, vreemd aan het spoor, bovenop komen. Het is duidelijk en hypothetisch dat bijvoorbeeld een laboratoriumoperator, die in contact zou zijn gekomen met de bloedvlek, heel goed zijn eigen DNA daar zou kunnen hebben gedeponeerd. Het lijkt er echter op dat de Ronquières-objecten door mensen van verschillende laboratoria werden behandeld voordat ze in Charleroi op Bio.be terechtkwamen. Dat wil zeggen in het midden van de jaren tachtig, toen de kennis op het gebied van genetica veel minder ver gevorderd was en de voorzorgsmaatregelen die werden genomen om het risico op besmetting van DNA-monsters te voorkomen, niet waren wat ze nu zijn.Mooi. Na hoeveel jaren besloot men de gevonden voorwerpen op DNA-sporen te onderzoeken, door hoeveel handen waren die voorwerpen toen al gegaan en op welke plekken waren die zoal geweest? Heeft men na de vondst van die voorwerpen te allen tijde (op geprotocolleerde wijze) het risico van contaminatie van die voorwerpen uitgesloten? Ik vrees met grote vreze.
Anderzijds kan er wel een DNA-spoor zijn gevonden dat leidt of heeft geleid naar een verdachte. Die heeft dan wat uit te leggen. Misschien leidde dat DNA-spoor wel naar Philippe V. of een andere speurder...
Ik heb het hier met Gloacoster al over gehad in een privé-conversatie over iets anders. Feit is dat DNA onmogelijk langer dan een paar weken kan 'overleven' in een waterig milieu. Dat is geen opinie of deductie, dat staat wetenschappelijk vast en daar valt geen speld tussen te krijgen.
Dus de mogelijkheden zijn simpel: ofwel contaminatie, ofwel werden die zakken niet lang voor de vondst in het water gegooid. Ik vermoed dat men bij het NICC en de cel een vrij goed beeld zal hebben van hoe de vork aan de steel zit. Er is ook niet enkel de vest en het DNA, er zijn ook de cheques, de toestand van de muntjes, de wapens etc etc.
Feit is dat men er bij de CWB op een bepaald ogenblik van overtuigd was dat er manipulatie was geweest. In Dendermonde lopen er overigens ook speurders rond die ervan uitgaan dat ze gerold geweest zijn.
Feit is dat men er bij de CWB op een bepaald ogenblik van overtuigd was dat er manipulatie was geweest. [In Dendermonde lopen er overigens ook speurders rond die ervan uitgaan dat ze gerold geweest zijn.
En dat er daar dan in Dendermonde niemand op het gedacht is gekomen dat die papieren cheques er toch nog redelijk goed uitzagen voor een jaar in het water te hebben gelegen.
Ja maar let op, die cheques indertijd dat was geen gewoon papier, die vielen niet zo snel uit elkaar. Er hangt ook zeer veel af van hoe ze gebonden/gestapeld waren, in wat soort water ze terechtkwamen etc.
Om zeker te zijn zou je alles exact moeten kunnen reproduceren. Maar dat DNA: onmogelijk.
Bende van Nijvel → Onderzoekspistes → Inwisselbare wapens
Powered by PunBB, supported by Informer Technologies, Inc.
