Re: Paul Vanden Boeynants

Op een andere foto is VDB in het stemlokaal zelf te zien, met volgens mij dezelfde man naast hem. Deze keer draagt de man geen zonnebril, die lijkt hier in zijn borstzak te steken. Het lijkt me niet Madani Bouhouche te zijn. Die was immers 16 jaar in 1968. Om te mogen stemmen in 1968 moest je minstens 21 jaar zijn. Het lijkt me ook geen lijfwacht, zoals eerst gedacht, aangezien hij voor de ogen van de pers naast VDB mag pronken en op hetzelfde moment zijn stembrief in de bus mag droppen. Een jonge partijgenoot? Een schoonzoon? Nergens heb ik een naam kunnen terugvinden.

Deze foto (VDB met links van hem een jongeman) is genomen op 9 februari 1972, wie de jongeman is staat niet vermeld, vermoedelijk een toevallige passant. (?)

https://cdn.imago-images.de/bild/st/0061879363/m.jpg

Re: Paul Vanden Boeynants

Geen toevallige passant. Hij komt ook voor op andere foto's naast VdB. Ik vermoed iemand die samen met hem opkomt of een familielid.

83

Re: Paul Vanden Boeynants

Misschien zijn zoon, die was in 1972 21 jaar ...

Re: Paul Vanden Boeynants

Christian Vanden Boeynants was op datum van de foto nog 20 jaar, dus nog niet kiesgerechtigd. Trouwens morfologische kenmerken sluiten dit ook direct uit.

Re: Paul Vanden Boeynants

Neen, dat is niet Christian Vanden Boeynants. Christian Vanden Boeynants is op 29 augustus 2021 overleden.

» www.ingedachten.be/overlijdensberichten/

Re: Paul Vanden Boeynants

krsmeyer wrote:

Deze foto (VDB met links van hem een jongeman) is genomen op 9 februari 1972, wie de jongeman is staat niet vermeld, vermoedelijk een toevallige passant. (?)

Ik heb in post #77 van dit topic de foto's al eens besproken. Beide foto's horen duidelijk bij elkaar gezien dezelfde man in dezelfde kledij op de twee foto's staat (telkens met licht pak en donkere das, zonnebril, paraplu, VDB naast hem...) en dezelfde gebeurtenis afgebeeld wordt (verkiezingen).

In februari 1972 waren er geen verkiezingen waarbij je kon stemmen voor de Kamer en Senaat. Op 31 maart 1968 wel. Bovendien stond een van de twee foto's in 1968 bij de verslaggeving rond de verkiezingen ook in de krant van maart 1968 (zie archief van GvA), dus kan hij niet in 1972 genomen zijn. De foto wordt ook op ebay aangeboden met de titel '1968 Press Photo Ex-Belgian Premier Paul Vanden Boeynants leaves polling bureau'. Op de achtergrond zijn verkiezingsaffiches te zien, ook die zijn van de verkiezingen van maart 1968. Andere, gelijkaardige foto's van VDB in hetzelfde stemlokaal die je online kan terugvinden, hebben vaak wel de juiste datum: 31 maart 1968. Aangezien beide foto's bij elkaar horen, moeten ze dus allebei van 1968 zijn.

Maar die datum staat er inderdaad niet bij online. Wel '9 february 1972'. Dat verwijst dus vermoedelijk eerder naar het moment waarop de foto aan een bepaalde fotodatabank is toegevoegd, bij een pers- of fotoagentschap beland is, van België naar het buitenland verstuurd is (want het is een foto van een buitenlandse fotograaf)... of het is gewoon een fout.

Wie de mysterieuze man is, weet ik niet, maar eigenlijk doet het er niet toe. Het belangrijkste is dat het duidelijk geen Bouhouche is, wat toch jarenlang een internetgerucht was. (Je vraagt je toch af wie zo'n fabeltjes toch weer telkens lanceert...)

87

Re: Paul Vanden Boeynants

Zou dit kloppen of kunen kloppen?

"Daags voor de ontvoering van VDB raakten op het ministerie van Justitie enkele stukken zoek over de relaties van de Franstalige christendemocraat met twee rijkswachters: Madani Bouhouche en Robert Beijer."

» nl.linkedin.com

Re: Paul Vanden Boeynants

Héél interessante link naar linkedin! De moeite waard om te lezen! Thnx.

89

Re: Paul Vanden Boeynants

'Als CEPIC extreem-rechts is, ben ik ook extreem-rechts' - VdB ontkent alles, verdenking blijft

De vroegere Belgische premier, Paul vanden Boeynants, heeft woensdag tijdens het verhoor voor de Bende van Nijvelonderzoekscommissie alle aantijgingen aan zijn adres ontkend. "Ik ben een gewone man, natuurlijk met slechte kanten, maar waar jullie me allemaal niet van beschuldigd hebben...", zei VdB, met zijn bekende gevoel voor dramatiek.

Staatsgreepplannen in België, drugssmokkel in bevroren vlees, seksfeesten, de Bende van Nijvel, VdB ontkende iedere betrokkenheid bij de schandalen die België teisteren. Toch zag de parlementaire onderzoekscommissie een wens in vervulling gaan met het onder ede verhoren van Vanden Boeynants. Het was immers zijn naam, zo hadden de onderzoekers in de loop der jaren gemerkt, die tijdens diepgravende speurtochten naar de daders en de motieven achter de Bende van Nijvel keer op keer bleef opduiken.

Het verhoor had dus ook hoge verwachtingen gewekt. Uit verscheidene hoeken, waaronder die van het meest kritische commissielid Coveliers, was vooraf duidelijk gemaakt dat met het verhoor van VdB eindelijk het grote brein achter alles aan de tand zou kunnen worden gevoeld. VdB speelde vanaf het begin echter slim in op het feit dat hij uit eigener beweging voor de onderzoekscommissie wilde verschijnen. "Om een groot aantal fabeltjes en leugens de wereld uit te helpen", zo verklaarde Vanden Boeynants zijn verschijning.

Niet overtuigend

VdB mocht dan met een pluspuntje het zes uur durende verhoor in gaan, echt overtuigend kwam de 70 jaar oude politicus en zakenman toch niet over. Vragen over zijn banden met allerlei lieden die in de schandalen een hoofdrol speelden, deed hij goedkoop af met de reactie: "die man ken ik niet". Dat ging zo uren door. Zo ontkende Vanden Boeynants ieder contact met Paul Latinus, leider van de neonazistische groepering Westland New Post (WNP). En dat terwijl het Vanden Boeynants zelf was geweest die een aanbevelingsbrief voor de nazi-leider had geschreven, waardoor Latinus op een hoge post binnen de ambtenarij terechtkwam. Latinus kwam in 1984 onder raadselachtige omstandigheden om het leven. Toen was echter al bekend dat Latinus op goede voet stond met Melani Bouhouche, van wie wordt aangenomen dat hij één van de daders van de Bende van Nijvelbloedbaden is.

Seksfeesten

Ook met Léon Finné, een bankier die tijdens de seksfeesten voor de 'roze balletten' acte de présence had gegeven, onderhield VdB geen contact. "Ik heb hem misschien één keer op een cocktailparty gezien", verklaarde VdB. Finné was degene die aan derden verteld had over de staatsgreepplannen van een aantal extreem-rechtse Belgen. VdB werd aan het begin van de jaren '80 door Finné genoemd als één van de belangrijkste samenzweerders. De bankier was toevalligerwijze één van de slachtoffers van een bendeoverval in 1985.

'Niets, nooit'

VdB reageerde heftig schreeuwend op de aantijgingen, als zou hij een staatsgreep hebben voorbereid, samen met extreem-rechtse elementen binnen het leger, de rijkswacht en de magistratuur. "De rijkswacht of het leger is niet links of rechts, dat kan niet", zei VdB. Maar, reageerde commissievoorzitter Bourgeois, "Ik heb hier een telex voor me waarin staat dat de rijkswacht zelf onderzoek heeft gedaan naar de geruchten over een staatsgreep. Waarom bent u daar als minister van defensie nooit over ingelicht"? VdB begint te schreeuwen: "Niets, niets, nooit, nooit. In wat voor land zouden we anders wel niet leven. Zoiets is toch niet serieus te nemen."

Vanden Boeynants probeerde noch de linkse noch de rechtse politicus te spelen. De commissieleden wezen hem er op dat hij wel voorzitter is geweest van de extreem-rechtse fractie binnen de Waalse Christen- Democratische Parij (PSC). "Onze beweging binnen de PSC, de CEPIC, was er één die bestond uit anticommunisten, uit mensen die het belastingstelsel in België te stringent vinden, die vinden dat er te veel ambtenaren zijn, die vinden dat er een wal moet worden opgeworpen tegen de macht van de vakbonden. Als dat extreem-rechts is, dan ben ik extreem-rechts. Als de CEPIC extreem-rechts is, is de helft van de Belgen extreem-rechts", aldus Vanden Boeynants.

'Geen roddels meer'

Maar de onschuld zelve, VdB dus, kondigde woensdag aan dat het nu definitief afgelopen moet zijn met de 'roddels' over hem. "Al degenen die over mij blijven schrijven en zeggen dat ik contacten met fascisten heb, dat ik bij de daden van de Bende van Nijvel betrokken ben geweest of dat ik een pedofiel ben, zal ik voor het gerecht halen." Hij voegde daar dreigend aan toe: "Ditmaal zal ik verder gaan ".En als VdB dat zegt - hij heeft machtige politieke vrienden - berg je dan maar.

Bron: De waarheid | 22 Februari 1990

90

Re: Paul Vanden Boeynants

Dit artikel gaat over Madani Bouhouche en de Nijvelbloedbaden. Ondanks die bloedbaden heeft dit artikel, als je het nu leest, een vrij hoog koldergehalte.

Toch staan er dingen in die mij steeds opnieuw opvallen. Zoals dit "die vinden dat er een wal moet worden opgeworpen tegen de macht van de vakbonden". De opmerkingen over vakbonden heb ik ook altijd opnieuw gehoord bij de kolonels waar ik mee sprak. Het kwam erop neer dat men bij het leger vond dat er in de voorbije jaren te veel stakingen waren. Bij het leger begon men na te denken wat het leger daartegen zou kunnen doen.

Stakingen in de jaren 80

In de jaren 80 vinden er verschillende stakingen plaats tegen de maatregelen waarmee de regering-Martens haar begrotingstekort wil wegwerken:

  • februari 1982: 24-urenstaking tegen de devaluatie van de Belgische frank;

  • november en december 1982: 2 nationale 24-urenstakingen tegen de beslissing tot inhouding van de 3 volgende indexaanpassingen op het loon van de werknemers, in ruil voor 80000 nieuwe banen;

  • september 1983: nationale staking van de openbare diensten als reactie op de vooropgestelde begroting voor 1984. Tot een echte algemene staking komt het net niet, nadat de vakbondstop en de regering in extremis een akkoord bereiken;

  • mei 1986: algemene staking waarbij 250.000 mensen op straat komen tegen de besparingsplannen.

Daar bovenop kwam sinds 1981 nog het cassatiearrest De Bruyne dat tot zwaar gemor bij industriëlen leidde. Industriëlen (waaronder behoorlijk wat adel) en leger die elkaar vaak ontmoetten in chique clubs.

De algemene erkenning van het recht op deelname aan een staking. De rechtsonzekerheid met betrekking tot de gevolgen van de werkstaking op het voortbestaan van de arbeidsovereenkomst en de mogelijkheid van de werkgever tot het sanctioneren van de individuele werknemer werd weggewerkt door het cassatiearrest De Bruyne van 21 december 1981.14.

edd wrote:

"VdB reageerde heftig schreeuwend op de aantijgingen, als zou hij een staatsgreep hebben voorbereid, samen met extreem-rechtse elementen binnen het leger, de rijkswacht en de magistratuur. "De rijkswacht of het leger is niet links of rechts, dat kan niet", zei VdB. Maar, reageerde commissievoorzitter Bourgeois, "ik heb hier een telex voor me waarin staat dat de rijkswacht zelf onderzoek heeft gedaan naar de geruchten over een staatsgreep. Waarom bent u daar als minister van defensie nooit over ingelicht"? Vdß begint te schreeuwen: "Niets, niets, nooit, nooit. In wat voor land zouden we anders wel niet leven. Zoiets is toch niet serieus te nemen."

Uit mijn gesprekken met de enige Nederlandstalige kolonel van toen (behorende tot een groepje van de legertop dat zich bezig hield met o.a. bovenstaand onderwerp) bleek dat hij lang op de rest heeft moeten inpraten om duidelijk te maken dat een staatsgreep niet zou lukken. Dat hadden ze trouwens al geprobeerd en was mislukt (blijkbaar was er geen Vlaming betrokken toen wat het leger betrof).

Hijzelf definieerde het "groepje" als volgt: "Ik werd gevraagd om deel te nemen aan een groep die later de Bende van Nijvel zou worden genoemd." Hij weigerde en werd daarna gevraagd deel te nemen aan een soort "denktank" hetgeen hij eveneens weigerde. De man werkte nauw samen met o.a. Bougerol. Heel die "histoire" heb ik hier eerder al beschreven.

De macht van "de vakbonden" kwam steeds opnieuw naar boven als één van de aanleidingen tot ... Zelfde verhaal met "de Russen". De vraag blijft dus, heeft het groot kapitaal "ingegrepen". Ik denk dat we niet kunnen ontkennen dat zij minstens "meegewerkt" hebben (zelfs al zou dit zich beperkt hebben tot financieren).