Laat ik om te beginnen akkoord gaan met het werken vanuit een vertrouwd frame en een kader dat haar sporen reeds heeft verdiend. Ik geloof in waarheid, ben absoluut niet van het post modernistische denken en geloof eveneens dat wij mensen onderling meer op elkaar lijken dan wat ons wordt voorgespiegeld, dit geldt evenzeer voor onze drijfveren en motieven aangaande alles wat ons voortbeweegt in het leven. Ik heb op dit forum vaak gepredikt dat de Bende nog altijd een zaak is van mensen (een onmens is ook een mens) en dat hun gedrag ook vanuit deze zienswijze dient te worden verklaard. Alleen is onze Bende nu eenmaal geen gewone Bende en schiet ratio in deze zaak veelal tekort; althans ratio vanuit ons logisch perspectief. De diefstal van de Audi van Culot om maar iets te noemen is hier een treffend voorbeeld.
Uiteraard was Morue niet het hoofd van Hamas, maar wel een respectvol Rijkswachter en bovenal iemand die mogelijk een doorn in het oog was van de Brabant Killers. Vanuit dat perspectief dus gewoon een target. Oke het kon toeval zijn dat deze goede man wordt gedood door een Bende waarnaar hij onderzoek verrichtte, maar aangaande slachtoffers toch wel zeer veel toeval in dit dossier en zelfs jij zal je wellicht eens afvragen wanneer toeval teveel toeval wordt om nog toeval te zijn.
Ik vind vanuit 'jouw ratio' de idee dat alle slachtoffers at random zijn opvallend. Zelfs Vos - toch niet de meest progressieve als het komt tot Bende theorieën - heeft (meen ik) een aantal jaren geleden gezegd dat ze er nu vanuit gaan dat er per overval minstens één gekozen slachtoffer was. Zelf denk ik dat die 'één' een vrij conservatieve schatting is.
Ik kan de bal ook terug kaatsen, vermits je gelooft in willekeur. Stel je jezelf dan niet volgende vragen:
Rijkswachter Morue krijgt een gruwelijk aantal kogels te verwerken terwijl zijn metgezel het inferno gewoon overleeft. Is dat niet bizar?
In Aalst doet een gangster teken naar een kind om weg te kijken, terwijl de gangster op zoek gaat in de winkel naar een ander kind om het neer te schieten. Kan men dan nog spreken van willekeur?
Dan heb ik het nog niet over Finné en één op één killings (Angelou?) die per definitie toch afrekeningen zijn? Tenzij je redeneert dat de Bende iets dacht in de zin van hé laten we vanavond eens een taxichauffeur vermoorden.
Bovendien; stel jezelf eens volgende vragen; waarom werden getuigen niet verhoord? Waarom geen grondige reconstructie van de feiten? Zou het misschien kunnen dat een reconstructie (kogelinslagen/werkwijze/volgorde slachtoffers) iets had gereveleerd wat het daglicht niet mocht zien? De getuigenissen later opgevist door een onderzoeksjournalist (Overijse) schetsen een ander beeld van de feiten.
+ nogal wat mensen werkelijk geëxecuteerd en niet gewoon neer geschoten. Modus Operandi toch vrij belangrijk in een onderzoek, ook vanuit een gekend kader?
Ik kan zo nog zeer lang doorgaan, wil vooral duidelijk maken dat als je van de piste random slachtoffers vertrekt (die mogelijk wél de juiste kan zijn, we weten hiet niet) er voor de kritische denker één en ander moet wringen, bovenstaande kan je niet zomaar negeren.
... en dan nog dat hele Bouhouche & Beijer consult; als je er vanuit gaat dat dit een zelfstandig opgerichte organisatie was; twee gebuisde Rijkswachters met meteen zo een klantenaantal, personeelslijst, infrastructuur enz? Ofwel bovengemiddeld goede ondernemers ons duo of misschien toch iets minder zelfstandig dan we denken?