De exacte buit is niet precies bekend. Hij werd door de heer Piot zelf tijdens zijn hoorzitting achteraf geschat op 3 blikken thee, enkele halve flessen champagne en een paar andere flessen.

Een inventarisatie werd voltooid op 31 juli 1982 voorafgaand aan de vakantiesluiting en een andere werd opnieuw gedaan na de heropening op 17 augustus 1982. Het lijkt erop dat deze inventaris pas begin september is afgerond en geen rekening houdt met de verkopen die zijn gedaan tussen de heropening van de winkel. Dus een deel van de lijst hieronder was niet gestolen maar veel verkopen na de heropening van het winkel.

Tussen 24 en 30 flessen champagne van grote merken, 13 halve flessen champagne, 7 flessen whisky, tussen 12 en 48 flessen goede wijnen, blokken foie gras, enz. Ook moet worden opgemerkt dat in de uitputtende lijst van gestolen producten die door de werknemer is verstrekt, "1 valisette" (plastiek zak) wordt genoemd. Dit onbeduidende detail kan al zijn belang krijgen wanneer wordt opgemerkt dat vuilniszakken of andere items werden gebruikt om de buit weg te voeren bij latere wandaden.

Concluderend kan worden gesteld dat de buit per definitie niet van belang is in relatie tot het geweld dat tegen de politie wordt ingezet. Of de werkelijke buit minder is dan wat is aangegeven, moet als secundair worden beschouwd.

Ik denk (maar het is speculatie) dat men vermoedelijk inderdaad niet exact zal weten hoeveel er van wat werd gestolen. Zo'n winkel zal geen analytische boekhouding gevoerd hebben.

Dat het enkel thee was, dat betwijfel ik wel. Alle auteurs hebben het ook over wijnen, sterke drank, champagne. Op de foto's zie je dat ook de kassalade opengebroken was. Dus vermoedelijk zullen de daders ook naar geld gezocht hebben maar wisten ze niet dat de uitbaters op vakantie waren en de kassa vermoedelijk leeg.

Ik denk niet dat het belangrijk is wat er exact gestolen werd, de omstandigheden zijn interessanter:

Het was geen subtiele inbraak, de glazen deur was gewoon verbrijzeld, het lawaai dat dat maakte kon hen duidelijk geen zier schelen. Dat zegt al iets over hun mentaliteit: het waren geen professionele inbrekers die alles doen om 'low profile' te blijven en confrontaties uit de weg gaan.

Ze nemen objectief gezien een enorm risico voor een buit die al bij al niet zó veel voorstelt maar dat kan hen blijkbaar niet schelen. Ze moeten toch een paar minuten binnen gezeten hebben, de politie ontving immers een melding en hoewel het commissariaat dichtbij was zullen ze er niet op 30 seconden gestaan hebben.

Dan openen ze gericht het vuur op de politie en de facto riskeren ze ook hun eigen leven. Enorm geweld en risico (schieten op een agent en hem verwonden = jarenlang binnen) en voor wat?

Een patroon dat blijft terugkomen.

Ik drukte me niet goed uit, ze zullen vermoedelijk inderdaad een voorgeschiedenis van inbraken gehad hebben (wie zou ik zijn om te discussiëren met Zucker, die gekwalificeerd profiler is) maar het zijn geen beroepsinbrekers want die doen alles om onopgemerkt te blijven en conflict te vermijden. Het waren (in de beginperiode) ook geen professionele autodieven. Die telefoondraden da's inderdaad een fixatie van de daders.

Die glazen deuren, ik vraag me af wat daar de significantie van is. In Lembeek en Maubeuge ok. Maar niet in de Auberge, bij Van Camp, aan de Colruyt te Nijvel...

Op mij maken de eerste feiten de indruk alsof ze begaan werden door een bende ultragewelddadige marginalen die zonder veel planning of intelligentie te werk gingen. En die de omgeving rond Braine l'Alleud/Mons op hun duimpje kenden en waarvan er dus m.i. minstens één dader uit die regio afkomstig was. Ik heb anders geen verklaring voor die terreinkennis.