De OR heeft de leiding over het gerechtelijk onderzoek. Maar hoe dat exact ingevuld wordt verschilt heel hard van dossier tot dossier en persoon tot persoon.

In normale omstandigheden heeft een OR geen tijd voor micromanagement (want er blijven dossiers binnenkomen), geeft hij algemene opdrachten en moeten de speurders indien ze iets willen onderzoeken of personen verhoren bij hem/haar langs voor opdrachten en machtigingen. Sommige OR's - zeker zij die al lange tijd werken met eenzelfde speurdersploeg en weten dat ze die kunnen vertrouwen - zijn daar heel soepel in, anderen (ik denk steeds aan Hennart als voorbeeld) zijn enorm rigide. Wil de OR niet weten van een piste die hem/haar voorgesteld wordt dan is het einde verhaal voor de onderzoekers. Omgekeerd, het is niet slim om als OR steeds op alle slakken zout te willen leggen en opdrachten te geven waar je speurdersteam niet achter staat want dat reflecteert zich dan in het geleverde werk.

Tot slot: ORs zijn ook maar mensen. Bij zaken zoals moord is het in 75% van de gevallen 'simpel' maar in wat overschiet kan het snel héél moeilijk worden. Recent voorbeeld: de moord op de advocate. Getuigen in overvloed, alles bij klaarlichte dag, buurt die volhangt met camera's, omschreven lijst van verdachten. Maar de dader een professional die geen steken laat vallen.

Naast die autosleutels werd er in het Zoniënwoud ook een sticker van een autoverkoper gevonden.

Dat lijkt mij ook duidelijk gezien de verklaringen van de dochter. Hoe is het toch mogelijk dat de (huidige) speurders dat niet zien. Zijn dat daar nu uilen of wat?

Op basis van wat we weten, vind ik dit ook de meest logische conclusie; doch een stelling met geen lichte repercussies vermits, in dat geval, een suggestie van interne manipulatie van het onderzoek reeds maanden voor de vondst in Ronquières niet ver weg is.