Jean-Pierre Delmotte was een man uit Brussel. Hij wordt omschreven als impulsief en gewelddadig en het is iemand met psychopathische neigingen. Hij is gehandicapt doordat zijn linkerarm verschrompeld is

Robert Delmotte, de broer van Jean-Pierre, omschreef zijn broer tijdens het assisenproces als “zeer lichtgeraakt en dat hij voor niets in woede ontstak”. Sociaal-assistente Eliande Despineto vervolledigde dit portret en zei dat Delmotte onder zijn handicap lijdt.

• In de jaren '80 ontsnapt uit de gevangenis van Namen.

• 14 Maart 1985: Betrokken bij postoverval te Vivegnis. Eén postbode werd daarbij zeer ernstig gewond.

• Mei 1985: gearresteerd door de groep Diane. Hij was toen 25 jaar. Hij zat in een Saab 900 Turbo.

• 21 op 22 augustus 1985 : Vermoord een oude vrouw in buurt van Charleroi.

• Oktober 1988: staat terecht voor de moord op een bejaarde vrouw. De akte van inbeschuldigingstelling maakt tevens gewag van een overval op de bank Sud Belge te Montignies en een aantal andere diefstallen in dezelfde gemeente.

• Hij werd veroordeeld tot levenslange dwangarbeid.

Brusselse rijkswacht arresteert verdachte van postoverval te Vivegnis

De BOB heeft met de hulp van het interventie-eskadron, de Groep Diane, Jean-Pierre Demotte, een 25-jarige Brusselaar, aangehouden, die wordt verdacht betrokken te zijn geweest bij een postoverval te Vivegnis, nabij Luik.

Daar hebben donderdag 14 maart, om 17u40, drie gewapende kerels, zowat 2 miljoen fr. geroofd alsmede biljetten van de loterij. Een van de gangsters droeg een politie-uniform.

Toen een brievenbesteller getuige was van de feiten en de toegangsdeur naar de kofferzaal probeerde te sluiten, aarzelde een van de overvallers niet om in de richting van de postbode te vuren. Een kogel verwondde zeer ernstig de postman in het aangezicht.

Diverse aanwijzingen bracht de rijkswacht op het spoor van Jean-Pierre Delmotte, die reeds een straf uitzat en werd opgespoord na een geslaagde vlucht uit de gevangenis van Namen. Omdat zijn ouders in Sint-Joost woonachtig zijn, hield de BOB die verblijfplaats discreet in het oog.

Vorige dinsdag werd Jean-Pierre Demotte opgemerkt aan boord van een Saab 900 Turbo, samen met nog drie anderen, onder wie twee Sicilianen. Het viertal werd ingerekend en in de kofferbak de wagen vond de rijkswacht valse autoplaten en een revolver van Tsjechische makelij. Na hun arrestatie werden de vier verdachten grondig aan de tand gevoeld over hun tijdgebruik op donderdag 14 maart, de dag van de overval te Vivegnis.

Bron: Gazet van Antwerpen | 24 Mei 1985

Bejaarde vrouw doodgedrukt voor 2.000 frank

Voor het assisenhof van Henegouwen te Bergen staan twee vrouwen en een man terecht. Ze worden beschuldigd van diefstallen met geweld, die in één geval de dood tot gevolg hadden, zonder het inzicht te doden.

De 30-jarige licht gehandicapte Jean-Pierre Delmotte uit Mons-sur-Marchienne, diens echtgenote de 26-jarige Hilda Saive en de 40-jarige Fernande Dorestan van het eiland Mauritius, waren alle drie betrokken bij een roofoverval in de nacht van 21 op 22 augustus 1985 te Montigny-le-Tilleul op de 80-jarige Anna Vandeplas, die dermate hardhandig werd aangepakt dat zij overleed aan de opgelopen verwondingen. De buit bedroeg 2.000 fr.

De akte van inbeschuldigingstelling maakt tevens gewag van een overval op de bank Sud Belge te Montignies en een aantal andere diefstallen in dezelfde gemeente.

Delmotte was bij alle “acties” betrokken. Zijn vrouw moest zich enkel verantwoorden voor de overval op de bejaarde Vandeplas en de Mauritiaanse leverde de “tip” en verschafte de wapens.

De overval met dodelijke afloop vond plaats tijdens het penitentiair verlof van Delmotte. Hij zei voor het hof dat hij handelde uit geldnood. “Mijn kinderen konden zelfs niet meer naar school omdat ze geen kleren hadden.” Voorzitter Vereecke repliceerde: “Indien u werk had gezocht, en wat minder had gedronken, dan had u een oplossing gevonden.”

Het was Saive, zijn vrouw, die de oude vrouw kon overhalen om de deur te openen. Delmotte sprong binnen, diende haar klappen toe en nam haar in een wurggreep. Hij duwde haar gezicht in een kussen. Saive doorzocht ondertussen de woning.

De onderzoeksrechter bracht vanop de getuigenstoel het probleem te berde van het inzicht om te doden bij Delmotte. Delmotte zei altijd dat hij niet het inzicht had de oude vrouw te doden, maar zijn vrouw ging er naartoe met onbedekt gezicht, zodat het slachtoffer “monddood” moest worden gemaakt. Daar ligt de moeilijkheid: spreekt Delmotte de waarheid of had hij werkelijk de bedoeling de bejaarde te doden opdat ze niet meer zou kunnen zeggen wie haar had overvallen?

De gerechtsarts zei dat het slachtoffer een doodstrijd van een tenminste een uur heeft gehad.

Bron: Gazet van Antwerpen | 25 Oktober 1988

Jean-Pierre Delmotte heeft psychopathische neigingen

Voor het Hof van Assisen van Henegouwen werd dinsdag het proces tegen Jean-Pierre Delmotte, zijn echtgenote Hilde Saive en van Fernande Dorestan voortgezet. Het gaat om een roofoverval die in de nacht van 21 op 22 augustus 1985 te Montignies-le-Tilleul werd gepleegd. De vrouw werd zo hardhandig aangepakt dat ze aan de opgelopen verwondingen overleed.

In zijn verslag stelde geneesheer-psychiater Schittecatte dat Jean-Pierre Delmotte een impulsief en gewelddadig iemand is met psychopathische neigingen. Hij is gehandicapt doordat zijn linkerarm verschrompeld is. Hij wil echter niet alleen aantonen dat hij evenveel als een normaal iemand; wil wil anderen zelfs overbluffen. Om dit te bewijzen is misdadigheid voor hem het enige middel.

Hilde Saive van haar kant is een kindvrouwtje dat sterk van haar man afhankelijk is. Ze neemt zelfs zijn denkwijze over. Voor Dorestan is stelen blijkbaar niet erg. Het drietal is evenwel niet onevenwichtig en volledig toerekeningsvatbaar.

Een inspecteur van de gerechtelijke politie van Charleroi gehoord, bevestigt dat Saive inderdaad onderdanig aan haar man is en dat Fernande Dorestan meewerkte aan de voorbereiding van meerdere diefstallen.

Suzanne Vaningh, buurvrouw van het slachtoffer, zei dat ze alarm sloeg toen ze Vandenplas niet meer buiten zag komen. Haar rol is in de hele zaak nogal duister. Ze sprak zichzelf meermaals tegen en dit bracht er de voorzitter van de rechtbank zelfs toe zich af te vragen of Vaningh eigenlijk niet op de beklaagdenbank had moeten zitten. Hij stuurde haar evenwel weg.

Robert Delmotte, broer van de eerste beklaagde, zei dat “zijn broer zeer lichtgeraakt was en dat hij voor niets in woede ontstak”. Sociaal-assistente Eliande Despineto vervolledigde dit portret en zei dat Delmotte onder zijn handicap lijdt.

Bron: Gazet van Antwerpen | 26 Oktober 1988

Levenslange dwangarbeid voor alledrie

Jean-Pierre Delmotte, zijn vrouw Hilda Saive en Fernande Dorestan werden donderdag door het assisenhof van Henegouwen te Bergen veroordeeld tot levenslange dwangarbeid.

De drie werden woensdagavond schuldig bevonden aan diefstal met geweld, en vrijwillige slagen en verwondingen met de dood tot gevolg voor één van hun slachtoffers, de bejaarde mevrouw Vandeplas.

De advocaat-generaal had enkel voor Delmotte levenslange dwangarbeid gevraagd, omdat die volgens hem een gevaar vormde voor de maatschappij. Voor Saive en Dorestan vroeg hij een straf van 10 tot 15 jaar.

De verdediging steunde op de psychische zwakheid van haar cliënten: “Delmotte was gehandicapt, Saive onderworpen aan haar man en Dorestan ontworteld.”

De jury en het hof volgen noch de verdediging, noch de beschuldiging en veroordeelde de drie tot levenslange dwangarbeid, een bijzonder zware straf.

Bron: Gazet van Antwerpen | 28 Oktober 1988