Het gaat me niet om wat er nadien is gebeurd. Het gaat mij om het moment dat de daders het warenhuis willen betreden en de familie Van de Steen naar buiten komt. Ze werden op dat moment getuigen en indien ze niet beschoten zouden geweest zijn dan kon de familie Van de Steen de politie verwittigen. Dat wilden de daders vermoedelijk vermijden. Was er een andere familie buiten gekomen dan zou hetzelfde gebeurd zijn.

Een andere optie van de daders had kunnen zijn om de familie Van de Steen onder schot te houden en te verplichten om opnieuw de winkel binnen te gaan. (Zoals ze ook op andere plaatsen hebben gedaan.) Dat hebben ze jammer genoeg niet gedaan.

En het is niet omdat een slachtoffer een nekschot heeft gekregen dat dat slachtoffer niet eerst in de weg liep.

Ik vind dat je een beetje overdrijft. Het is mijn doel om de gebeurtenissen zo goed mogelijk te begrijpen en reconstrueren. Ik vind het zelf niet leuk om hierover te schrijven. Daarvoor zijn de gebeurtenissen te bloedig en te emotioneel maar zeggen dat mijn stelling beledigend is omdat het niet overeenkomt met jou theorie of hypothese, is volledig van de pot gerukt.

Dat weten wij niet. Je kan daarover hypotheses maken, maar de enige die dat weet, is degene die het gedaan heeft. Misschien herkende hij David van buiten het warenhuis en vond hij het "leuk" om nog eens op David te schieten of misschien frustreerde het hem dat David het tot op dat moment overleefd had.

Toch niet. Er is een getuige die de daders vanop de parking heeft gezien. Hij heeft gezien hoe de daders naar het warenhuis zijn gewandeld en wat er gebeurde vlak voor en op het moment dat de daders de familie Van de Steen tegen komen. En op die getuigenis is mijn stelling gebaseerd.

Als ze zich verspreidden, was dat omdat ze klanten gingen ontmoeten.

Ook dat is uiteraard een hypothese die even goed waar als niet waar kan zijn.

Laten we ons even tot de feiten beperken; David heeft al zo vaak naar zijn motorbuur verwezen als hoofdverdachte voor de aanslag in Aalst. In een hierboven nogmaals geciteerde post schrijft David zelfs dat deze reeds serieuze bedreigingen heeft geuit aan het adres van zijn familie. Kunnen we dan minstens een gerede twijfel hebben bij de bedenking dat deze familie toevallig werd gedood? Dan hebben we het nog niet over '19.15', startschot Radio Mi Amigo en andere elementen. Als we dan toch de getuigenissen opnieuw opvoeren refereer ik naar een getuigenis door jou (Ben) gedeeld op dit forum, te lezen in post 36 topic Laurent Podevijn. Extreem interessante getuigenis rond Aalst.

Dat de taalsleutel voor Aalst Vlaams/Nederlands is, zoals een aantal dagen geleden hier werd gesteld, is imo ten volle juist.

Hoe anders was het zeven jaar geleden, toen ik - Annemie Bulté - David leerde kennen via onze huiscartoonist Jeroom, met wie hij bevriend is. David was toen 34. Toen ik hem in maart 2010 thuis ging bezoeken, ging de deur op een kier open. Spiedende blik, voet achter de deur, klaar om ze terug dicht te gooien. Eén seconde lang duurde dat wantrouwen, daarna ging de deur helemaal open en verscheen een charismatische jonge man met een warme lach. Bij elk bezoek ging het zo. Hij besefte zelf niet eens dat hij dat deed, vertelde hij, toen ik hem er weken later attent op durfde te maken. Hij was ermee opgegroeid, met die extreme waakzaamheid, de woorden van zijn grootouders indachtig: ‘Wees voorzichtig als je een deur opent. Je weet nooit wie ervoor staat.’ Het was maar één van de kleine trekjes die in zijn gedrag gesleten waren – een gevolg van opgroeien met constante angst.

David wilde zijn levensverhaal in een boek neerschrijven. Hoe hij na die fatale avond in november 1985 in het ziekenhuis wakker werd met een aan flarden geschoten heup en het nieuws dat zijn ouders en zijn zus het niet hadden overleefd. Hoe dat zijn leven verdeelde in een vóór en na. Een leven vol heftige, onderdrukte emoties: verdriet, machteloosheid, en veel kwaadheid. Omdat hem en alle andere Bendeslachtoffers onrecht is aangedaan, en omdat ze in de steek zijn gelaten door de overheid. Een leven vol fysieke pijn ook, met 34 operaties aan zijn been, dat er met de jaren almaar slechter aan toe is. Toch mocht het geen triest boek worden. Hij wilde een mooi eerbetoon aan zijn grootouders en zijn familie, zonder wie hij het niet had gered. En, belangrijk: het mocht géén boek worden over het onderzoek, met honderden complottheorieën waar hij gek van werd. Het onderzoek hield hem indertijd niet erg bezig. Hij had het te druk met zijn gevecht om te overleven. Het moest een boek voor de slachtoffers worden. ‘Zouden de mensen hierin geïnteresseerd zijn?’ vroeg hij een tikje onzeker.

Uiteraard heb je bovenstaande niet gelezen/of je negeert het volkomen want 'empathie' of 'EQ' staat dan ook niet in je woordenboek.

En met deze kennen we direct ook het IQ-niveau.