‘Typisch gedrag voor een bende die gewoon op zoek is naar geld. David en veel teveel anderen moeten dan maar leren om door die wilde, ongeverfificeerde verhalen te kijken. Petje kon het anders wel duidelijk omschrijven:

"Wat is het motief van deze gangsters? Er is er geen. Tweehonderdduizend frank kunnen ze in elk postkantoortje gaan ophalen zonder ook maar één slachtoffer te maken. Het gaat dus niet om het geld, het is een moordlustige bende."

Typisch gedrag voor een bende die gewoon op zoek is naar geld. David en veel teveel anderen moeten dan maar leren om door die wilde, ongeverfificeerde verhalen te kijken.

Bruno Farcy durfde gewoon alles, maar wist ook dat hij op bescherming kon rekenen van het BIC en van commandant François en later, maar dat is een ander verhaal, van adjudant Goffinon. (...) Ik was ook weer van de partij. Samen met Bruno trok ik naar Bangkok en nam mijn intrek in hotel Hyatt Rama. (...) De bende van Farcy groeide inmiddels uit tot een echte familie. Bruno was de chef en hij duldde geen tegenspraak. Het milieu respecteerde hem en gewiekste gangsters als Julien en Leon De Staerke waren hem respect verschuldigd. (...)

Bruno frequenteerde de Fouquet's in de Jacqmainlaan waar Michel Dewit, de peetvader van het prostitutiemilieu, zijn hoofdkwartier had. Hij ontmoette typen als Beijer van de sectie drugs van de BOB in de Copenhagen Taverne om er zijn relaties met de Chinese triades toe te lichten. Vanzelfsprekend tegen bescherming. Het was hier een spel van geven en nemen. Donnant donnant. Men spreekt dikwijls van de Italiaanse maffia maar bij ons was het niet anders. De magistraat Claude Leroy en de GP'er Fredo Godfroid aten uit zijn hand. Adjudant Goffinon was onze contactpersoon. Ik heb Goffinon daarna viermaal ontmoet. Er werd afgesproken 7,5 kilo heroïne mee te brengen, met de goedkeuring van het parket van meneer Deprêtre, een gecontroleerde zending dus. Goffinon was een keer in het gezelschap van een collega met zwart haar en een bril die voortdurend aan zijn snor pulkte en wat hardhorig was. Hij bood me een vals paspoort aan, wat ik weigerde.

De politiemannen die onderzoek doen naar de Bende Haemers hebben op 9 november 1989 contact met informant X33. In de opgestelde PV wordt het volgende verklaard:

"Er wordt ons opnieuw geconfirmeerd dat EH (Eric Haemers) wel degelijk heeft deelgenomen aan de Hold Up in Drogenbos. Indien er tijdens een overval, een securitasbewaker koelbloedig werd neergeschoten, is dat te wijten aan het feit dat het een lastige 'informant' van de bende betrof. Een persoon die Patrick Haemers kent."

Het tweede stuk hierboven gaat over de overval in Leerbeek. De vermoorde bewaker en neef van de uitbaatster van Le Diable Amoureux was dus een informant. Was het dus een overval of een gecamoufleerde moord?

De Staerke komt zelf steeds met dat argument maar wat hij vergeet te zeggen is hoe vaak hij vernoemd wordt als verdachte/betrokkene bij zaken uitgespookt door zijn 'clan' inclusief schoonfamilie waar wel degelijk extreem geweld werd gebruikt. Toen Eric Haemers de ruiten van zijn drugskot op de Charleroisesteenweg kapotschoot ging hij prompt op zoek naar een huurmoordenaar. Als je een vreedzaam, kalm en geweldloos persoon bent trek je het niet in die wereld, zo simpel is het.

Dit klopt absoluut niet en daarom zet ik een paar fijne weetjes over Murat Kapllan hier:

'En heel opvallend, in Anderlecht aan de Welzijnsstraat dreef Maurice Lammers een garage samen met Murat Kapllan, autodief, overvaller en ontsnappingskoning van Albanese oorsprong, en een tweede Albanees, een opvallend grote jongen. Het was een garage die in twee delen was opgedeeld: een voor het publiek toegankelijke ruimte en een stuk achterin waar buiten het gezichtsveld van iedereen auto's illegaal konden worden omgebouwd. De klanten van die garage waren niet mis: Claude Leroy, de veroordeelde magistraat, Basri Bajrami van de bende-Haemers, de prostitue Denise Tyack, de vrouw van Patrick Haemers, en Patrick Haemers zelf.'

En het gaat nog verder:

'In de nacht van 1 oktober 1983 werd Jacques Van Camp vermoord, de eigenaar van het restaurant Aux Trois Canards in Ohain. De verdachten waren Philippe De Staerke, die die avond in een café in de buurt werd gesignaleerd, en Patrick Haemers. Eerder, op 25 april 1982, was in Parijs een Porsche 924 teruggevonden, die in Brussel gestolen was. Op die auto hing het plaatnummer BEL-310 van Jacques Van Camp. Op 29 maart 1983, zes maanden voor de moord, werd Van Camps eigen Porsche gestolen in Sint-Lambrechts-Woluwe, waar Van Camp woonde. Hij werd de volgende dag teruggevonden. De dief was Murat Kapllan, die vaak naar Parijs ging. De politiemannen die Van Camp kwamen vertellen dat Kapllan zijn auto had gepikt vonden dat Van Camp zenuwachtig en ongemakkelijk reageerde. Verdacht zenuwachtig, vertelden ze.'

'Later zou Kapllan, die een tijdlang beschouwd werd als mogelijke leverancier van auto's aan de Bende van Nijvel, een verklaring afleggen waarbij hij Brusselse misdadigers en de "rechtse crimineel" Eric Lammers in verband bracht met de overvallen op de Delhaize-filialen. Dertien jaar later zou privé-detective André Rogge in zijn boek De riolen van België diezelfde groep misdadigers ook in verband brengen met de Bende.'

De rijkswachter vervolgt zijn verhaal: 'Kapllan was een belangrijk misdaadcontact van Pierre Maréchal. Maréchal was in 1985, het jaar van de meest bloedige Bende-aanslagen, de rechterhand van Robert Beijer in diens detectivekantoor ARI, dat die samen met Madani Bouhouche had opgericht, nadat ze in 1983 allebei de rijkswacht hadden verlaten. Maréchal was een ex-paracommando, een elite-schutter, een rallyrijder – hij reed zelf met een Golf GTI – en een gespecialiseerd mecanicien. In 1983 was hij samen met een kerel van het WNP van Latinus lid van de schietclub CTR in Anderlecht. Op de achterkant van Maréchals lidkaart stonden de nummerplaten van vier auto's. Ze waren alle vier gestolen, en een van die wagens was gestolen door Murat Kapllan. Een paar maanden na de laatste Bende-overval in november 1985 in Aalst ging Maréchal er hals over kop vandoor. Hij verdween naar Spanje. Bij een huiszoeking vond de politie zware Legia-munitie, zoals gebruikt bij het bloedbad in Aalst, nummers van autoplaten en een groot aantal autosleutels.'

'Uiteindelijk zou Kapllan, samen met Philippe Lacroix en Basri Bajrami van de bende-Haemers, in 1993 op spectaculaire manier ontsnappen uit de gevangenis van Sint-Gillis met de hulp van mensen uit de bende van nieuwe koning van het Brusselse zware banditisme, Hassan Maâche. De bedoeling was Patrick Haemers en Maâche, die in de nabijgelegen gevangenis van Vorst zaten, mee te nemen. Maar omdat er net relletjes in de gevangenis waren geweest, was de controle op het verkeer tussen Vorst en Sint-Gillis een stuk scherper en besloot men om Haemers en Maâche te laten zitten. Even later pleegde Haemers zelfmoord. Op 6 januari 1994 werd aan de Gentsesteenweg in Sint-Agatha-Berchem een wapenopslagplaats van Murat Kapllan ontdekt. Daarin werd een gestolen Audi 100 gevonden, granaten, raketlanceerders, explosieven, wapens, kogelvrije vesten, dynamiet en een pak vermommingen.'

Daders » Bende Haemers