Ik denk dat ik het grootste deel van wat rond 'de bende' gepubliceerd werd heb gelezen. Inclusief een aantal zaken waarvan ik quasi zeker bij voorbaat wist dat het maar wat geschrijvel ging zijn ('Insane killers' van 'Charles Maurice' comes to mind).

Dan uiteraard ook de verslagen van Bendecommissie 1 & 2 en de bijlagen daarbij + ontelbare artikelen, pv's, documenten van onzeker waarheidsgehalte etc. En ik heb met een aantal mensen gepraat die goed geplaatst zijn om tenminste iets te weten. En ik ben voor een aantal zaken fysiek ter plaatse geweest. Je gaat lachen maar daar heb ik veel uit geleerd, ondanks het feit dat veel zaken veranderd waren. Zo ben ik er bv. van overtuigd dat die fameuze getuigenis over de dode dader in Houssière onmogelijk is. En het strafste van al: dat verhaal werd nooit fysiek gereconstrueerd door de politie om te kijken of het materieel kon of niet. Daarvan breekt mijn klomp.

Wat ik uit dat alles geleerd heb is dat hoe meer ik leer, hoe minder ik zeker weet en hoe meer ik ervan overtuigd ben dat het onderzoek nooit een kans heeft gehad, wegens ondermijnd van binnenuit vanaf dag 1. Niet omdat er noodzakelijkerwijs staatsstructuren bij betrokken waren op organisatieniveau maar omdat personen in de ordediensten, politiek en het gerecht het zich niet konden veroorloven dat bepaalde vissen opgedregd werden omdat die ook voor hen wel zaken hadden gedaan die beter niet openbaar gemaakt werden.

Het is verbazend hoeveel elementen er zijn in dit dossier die quasi algemeen voor waar en vaststaand worden aangenomen maar die, als je echt begint te graven en door te vragen, uiteindelijk op drijfzand blijken te zijn gebaseerd.

Het algemene gevoel dat ik erover heb wanneer ik alles overdenk is net alsof je naar een schilderij kijkt maar door gekleurd, vervormd glas. Soms denk je een glimp op te vangen van de realiteit maar dan verplaats je je opnieuw en wat je dacht gezien te hebben wordt weer onzeker.

Dat is mijn impressie als iemand die er veel over gelezen heeft maar zonder toegang te hebben tot het hele dossier en bijgevolg nog steeds een amateur/leek is. Ik vraag me af wat personen zoals Ruth of Vos die zich een gefundeerd beeld kunnen vormen echt denken (vermoedelijk iets anders dan wat ze zeggen in de media).

Da's een mooie en eerlijke getuigenis, Xeno. Wat mij allicht tot het einde der dagen zal bijblijven: wat bedoelde Walter De Bock nu eigenlijk met "het hele Bende van Nijvel-verhaal moet herschreven worden". Heeft er überhaupt iemand toegang tot zijn archief? Mss dat daar de kern van de zaak ligt ... mss ook niet, wie weet ...

Het lijkt mij logisch dat onderzoeksrechter Martine Michel niet staat te springen om bepaalde bijkomende onderzoeken toe te staan. Zij heeft deze zaak tenslotte niet kunnen oplossen.

Moest zij ingaan op de vraag van ex-onderzoeksrechter Patrick Ramael, geeft zij in feite toe de zaak niet nauwkeurig genoeg te hebben onderzocht. Dit zou een grote blaam voor haar betekenen, gezien zij in de geschiedenisboeken komt te staan als de laatste onderzoeker die belast werd met het dossier naar de Bende van Nijvel, en faalde.

En stel dat Patrick Ramael kan aantonen dat de broers destijds in de kruidenierszaak van Maubeuge een diefstal met geweld pleegden, betekend dit voor alle betrokken onderzoekers, de media en de politiek in het algemeen, in heden en verleden een monumentale afgang. Dit lijkt mij dan ook voor Martine Michel en Marianne Capelle, redenen te over om de zaak te laten rusten.

En beide vrouwen zijn uiteraard niet verantwoordelijk voor de vele stommiteiten van anderen en manipulaties uit het verleden.

Ik denk niet dat de meerderheid hiermee gaat lachen Xeno en mocht dat zo zijn dan mogen ze ook met mij lachen. Ik ken zelfs mensen die naar Frankrijk en naar Spanje gereden zijn.

De eerste keer dat ik in Aalst kwam zag ik ook iets anders dan hetgeen hier beschreven stond, ik had namelijk gelezen dat mocht men de twee uitgangen geblokkeerd hebben de daders als ratten in de val zaten. Klopte totaal niet. Als je langs achteren op de parking reed had je links struiken en een weg die naar het Osbroepark ging. Er zijn trouwens mensen die langs daar én met de auto weggevlucht zijn. Eigenlijk kon je bij wijze van spreken daar de helft van het leger achter verstoppen ...

En inderdaad, het onderzoek is zoals iedereen weet vanaf dag 1 van binnen uit ondermijnd. Maar vanaf dat punt verschil ik van mening met Xeno. Volgens mij was dat ondermijnen gepland en Xeno denkt er dit over;

"Niet omdat er noodzakelijkerwijs staatsstructuren bij betrokken waren op organisatieniveau maar omdat personen in de ordediensten."

Wat niet wegneemt dat ook hij gelijk heeft als hij zegt dat politiek en het gerecht het zich niet konden veroorloven dat bepaalde vissen opgedregd werden omdat die ook voor hen wel zaken hadden gedaan die beter niet openbaar gemaakt werden.

En soms kom je door dit zoeken naar waarheid terecht in situatie's waar je niet wil inkomen en al zeker niet wil tussen zitten. Zo had Beijer het op een gegeven moment op mij gemunt, totaal onterecht verdacht hij mij er van dat ik een persoon was die met hem mailde. Die persoon was in zijn zieke geest door Bultot gestuurd om hem te verleiden. Op een gegeven moment heeft Beijer die mails zelfs op het franstalige forum geplaatst. Lang verhaal kort de persoon in kwestie heeft zich bij mij bekend gemaakt en zich geëxcuseerd en dan op het franstalige forum bekend dat niet ik maar zij de vrouw was die met Beijer mailde. Toestanden dus en onterechte verdenkingen.

Geen haar op mijn hoofd zou er nog maar aan denken op enige wijze contact te zoeken met verdachten. Dat laatste gold blijkbaar niet voor iedereen. Ook kolonel Marlair is met verschillende verdachten in gesprek gegaan. Dat is geen geheim want dat was te zien in de film "Tu tueras, point". Maar goed, op het franstalige forum was het vroeger bon ton om verdachten aan het woord te laten.

Op dit ogenblik verschijnen nog regelmatig namen uit het dossier in de discussie op de facebookpagina. En af en toe zitten daar, zeker sinds het einde van het onderzoek gemeld werd ,namen tussen waarvan je achterover valt. En dat zijn niet altijd valse profielen.

In bepaalde groepen werd zelfs de champagne boven gehaald naat 't schijnt. De slachtoffers zitten er verbijsterd naar te kijken met machteloosheid en het gevoel totaal in de steek gelaten te zijn door Justitie en de meeste advocaten. Waar zitten de advocaten die pretenderen op te komen voor mensenrechten? Eerlijk gezegd, ik heb er geen enkele zien of horen opstaan wat dit laatste betreft.

En de politiekers, tja, die zijn bezig om het land te redden van een faillissement. Geen tijd dus om zich te bekommeren om het faillissement en de begrafenis van Justitie.

Eens benieuwd wie de volgende minister van Justitie zal zijn. En of en wanneer deze nog één woord gaat zeggen over de Bendefeiten. Nu is het wachten tot december en de eindconclusie van Martine. Eerst nog zien of een aantal advocaten die in beroep gegaan zijn nog iets kunnen bereiken, de verwachtingen zijn zeer laag ... niet onbestaande.