Samenvatting:

• Wat? Gewapende overval op een echtpaar in Peruwelz. Daarna schiet één van de gangsters twee rijkswachters neer in Overijse.

• Wanneer? 1 December 1980

• Waar?
  - Peruwelz
  - Langs de E411-autoweg in Overijse

• Wie? Alain Stark en Antoine Raskin

• Wapen: Een 6,35mm-pistool

• Wagen: Ford Taunus

• Buit: 7.500 fr.

• Status: Opgelost

De twee daders, Alain Stark en Antoine Raskin, gingen eerst een overval plegen op een echtpaar in Peruwelz. Raskin gaf de tip dat de man veel geld had. Ze moesten echter vluchten met slechts 7.500 fr. Op de terugweg naar Brussel werden ze ter hoogte van Overijse opgemerkt door een rijkswachtpatrouille omdat de nummerplaat van hun wagen onleesbaar was.

Toen de rijkswachters in de combi de identiteit van de twee mannen aan het controleren waren, stapte Stark naar de wagen en schoot beide rijkswachters drie kogels in het hoofd. Gelukkig was het een pistool van klein kaliber waardoor beide rijkswachters het overleefd hebben. De daders lieten hun wagen achter en vluchtten te voet. Ze werd niet lang daarna gearresteerd.

Toen Stark één van de vluchtende rijkswachters achterna zat om hem af te maken, trok Raskin de telefoondraden van de combi los. In mei 1982 verschenen de twee daders voor het Hof van Assisen.

Alain Stark (links) en Antoine Raskin (rechts):

Rijkswachters op patrouille neergekogeld te Overijse

Op het nippertje zijn twee rijkswachters aan de dood ontsnapt tijdens een patrouille-opdracht op de autosnelweg E40 te Overijse. Beiden liggen in een Brussels Ziekenhui nadat ze door verscheidene kogels werden getroffen.

De schutter was een zeker Alain Stark, uit Elsene, die met zijn wagen op de autostrade werd tegengehouden omdat omdat hij te vlug reed en ook omdat de nummerplaten van zijn wagen onleesbaar waren. Toen hij uitstapte vuurde hij vliegensvlug naar de twee rijkswachters alvorens te voet de vlucht te nemen. Aanvankelijk werd voor hun leven van de twee rijkswachter gevreesd. Hun toestand blijft zorgwekkend doch alle levensgevaar schijnt zijn geweken.

Het moet ongeveer 21u40 zijn geweest, maandagavond, toen twee rijkswachters van de bijzondere wegpolitie (beter gekend als zwaantjes) met name eerste chef Herrin (27) uit Evere en wachtmeester Mortelmans (23), afkomstig uit Hasselt, in hun BMW op de autostrade Brussel-Namen patrouilleerden. Op het grondgebied van Overijse merkten ze een Ford Taunus op, die geen rekening scheen te houden met de opgelegde snelheidslimiet. Bovendien hadden beide rijkswachters ook gezien dat de nummerplaten van de wagen waarin twee personen zaten nauwelijks te lezen waren.

Huiszoeking

Ze twijfelden geen ogenblik en intercepteerden de snelheidsmaniak. Pas had een van de inzittenden het portier van de wagen geopend, of hij trok zijn wapen, een browning 6,35, en vuurde bliksemsnel verscheidene schoten naar de twee rijkswachters af. Die werden beiden zwaar getroffen maar niettemin slaagde een van hen er nog in de achtervolging van de dader in te zetten.

Volgen sommige bronnen zou die rijkswachter zelf nog enkele kogels hebben afgevuurd naar de vluchtende misdadiger. Gisteravond kon niemand precies zeggen of de rijkswachter de vluchtelingen heeft geraakt.

Een speurhond van de rijkswacht van Leuven werd erbij geroepen die, naar werd vernomen, het spoor van de misdadigers tot in het centrum van Overijse kon volgen. De man, die op de rijkswachters zijn wapen heeft afgevuurd, een zekere Alain Stark, 30 jaar, woonachtig te Elsene. Hij is gehuwd maar hij kwam de jongste dagen niet meer naar huis.

Gisteren werd bij hem een huiszoeking verricht, doch die zou niets positief hebben opgeleverd. Alain Slark zou geen onbekende zijn van het gerecht. Hij zou het voorwerp zijn van een onderzoek door een van de BOB'ers. Toen zou men bij hem thuis een karabijn hebben gevonden.

Dinsdag circuleerde in gerechtelijke kringen te Brussel het vermoeden dat de thans gezochte Stark betrokken zou zijn geweest bij een overval in Henegouwen. Van zijn compagnon, die ook de vlucht nam na de schietpartij te Overijse, is er weinig geweten. Hij zou aan het stuur van de wagen hebben gezeten. In de achtergelaten wagen werd inbrekersmateriaal en een nylonkous gevonden Ook trof men de identiteitspapieren en het rijbewijs aan op naam van Alain Stark. De wagen was ook uitgerust met een snelheidsverklikker.

Geopereerd

De twee getroffen rijkswachters werden zwaargewond in het Sint-Lucas-ziekenhuis in Sint-Lambrechts-Woluwe opgenomen. Eerste-chef Hennin kreeg een kogel in het hoofd en in de twee handen. Hij werd nog maandagnacht geopereerd. Wachtmeester Mottermans werd in een schouder, in de nek en in het aangezicht geraakt. Hij blijft onder medische observatie omdat een zekere vrees bestaat dat de hersenen werden geraakt.

De rijkswacht heeft de hele nacht opsporingen en verificaties gedaan en het gerucht deed ook de ronde dat de groep Diane, het eskadron voor de bestrijding van het terrorisme ter hulp werd geroepen.

Op het ogenblik van de feiten reed een andere patrouille van de bijzondere wegpolitie in de andere richting op de autosnelweg E40. Die rijkswachters hebben hun collega’s gezien doch ze dachten dat het om een eenvoudige controle ging en reden gewoon verder. Later hoorden ze via hun boordradio van de schietpartij en maakten razendsnel rechtsomkeer. Toen ze ter plaatse kwamen waren de dader reeds buiten
bereik.

In brede kring werd de schietpartij te Overijse druk gecommentarieerd. Politiemensen gaan ervan uit dat de dader zijn wapen heeft afgevuurd met de bedoeling de twee rijkswachters dood te schieten. Als dit komt vast te staan, wacht hem een zware straf wanneer hij wordt aangehouden. Gelukkig, zo vertelden ons gisteren andere speurders, dat het wapen, in bezit van Alain Stark, eerder van het kleine kaliber is. In het andere geval hadden de afgevuurde kogels kunnen fataal zijn.

Naar we konden vernemen, zou Alain Stark in de loop van de avond in Schaarbeek aangehouden zijn.

Bron: Gazet van Antwerpen | 3 December 1980

Gangsters pleegden gewapende overval

De gezondheidstoestand van de twee rijkswachters die maandagavond tijdens een routinecontrole, door de inmiddels gearresteerd Alain Stark werden neergeschoten, evolueert gunstig.

Toch is het medisch team van het Sint-Lucasziekenhuis te Woluwe er van overtuigd dat de slachtoffers nog ruime tijd de beste zorgen zullen moeten krijgen. Ze waren er immers erg aan toe en ontsnapte nauwelijks aan de dood.

Gisterennamiddag heeft generaal Beaurir, bevelhebber van het rijkswachtkorps, vergezeld van kolonel Devos, commandant van het gebied Brabant, een bezoek gebracht aan eerste chef Herrin (27) en wachtmeester Mottermans (23) in het Brusselse ziekenhuis.

Tip

In gerechtelijke kringen te Brussel was er woensdag een zekere opluchting omdat Alain Stark die de schoten had afgevuurd, reeds veilig achter slot en grendel zit. Hij word immers als een gevaarlijke kerel beschouwd. Intussen is ook de kerel aangehouden, die de wagen bestuurde die op de E40 te Overijse door twee rijkswachters werd tegengehouden omdat de opgelegde snelheidslimiet ruimschoots werd overtreden. Men weet dat Alain Stark onmiddellijk het vuur heeft geopend op de rijkswachters en hen daarbij levensgevaarlijk verwondde.

De tweede gearresteerde is de 34-jarige Antoine Rasquin, wonende Leuvensesteenweg te Waver, die dankzij een tip van de BOB van Brussel door de Bewakings- en Opsporingsbrigade van Waver in die Waals-Brabantse gemeente in de val liep.

Wapen

Uit het onderzoek is gebleken dat dit tweetal een gewapende overval had gepleegd nabij Peruwelz, waar slechts 3.700 fr. kon worden buitgemaakt. Trouwens in de wagen, die Alain Stark en Antoine Rasquin te Overijse achterlieten werden inbrekersgerief en een nylonkous aangetroffen. Ook het wapen werd al terug gevonden, maar dat lag niet ver van de plaats waar de rijkswachters maandagavond onmeedogend werden neergeknald.

Voor deze feiten werd eveneens een derde persoon aangehouden, al zijn er redenen om aan te nemen dat hij niet in de cel zal blijven. Het gaat om een zeker Pierre Impassiant uit Schaarbeek, waar Alain Stark na zijn af te keuren daad, een veilig onderkomen had gezocht en ook gevonden. De Schaarbekenaar zal zich moeten verantwoorden voor heling van misdadigers.

Bron: Gazet van Antwerpen | 4 December 1980

Huisschilder en schroothandelaar beschuldigd van roof en moordpoging

Voor het Hof van Assisen te Brussel is maandag onder voorzitterschap van Pierre Van de Walle het proces begonnen van de 35-jarige Alain Stark, huisschilder, wonende Franklin Rooseveltlaan te Brussel en van de 36-jarige Antoine Raskin, schroothandelaar wonende Mechelsesteenweg te Incourt.

Stark wordt er van beschuldigd op 1 december 1980 het echtpaar Haccourt-Libert te Peruwelz van 7.300 fr. te hebben beroofd onder bedreiging van een pistool en dezelfde nacht twee rijkswachter, Anthony Herin en Romain Motmans elk drie kogel in het hoofd te hebben geschoten op de autosnelweg te Overijse.

Raskin wordt eveneens beschuldigd van de overval te Peruwelz en van het niet verlenen van bijstand aan de twee neergeschoten rijkswachters. Stark wordt verdedigd door Mr. José Saels en Raskin door Mrs. Pascal Vanderveeren en Marc Cruysmans. Het openbaar ministerie is vertegenwoordigd door advocaat-generaal Du Jardin. Voor de twee slachtoffers pleiten als burgerlijke partijen Mr. Dassonville en Brion. De jury bestaat uit 5 dames en 7 heren.

Na de voorlezing van de akte van beschuldiging door griffier Deschuyffeleer begon voorzitter Van de Walle het verhoor van de twee beschuldigden. Daaruit bleek dat Stark als kind vertroeteld werd. Na de lagere school ging hij zijn vader als huisschilder helpen. Later werkte hij tien jaar bij een andere schilder. Daar werd hij in 1980 afgedankt na zijn werkgever een vuistslag te hebben toegediend. Bij het leger liet hij zich afkeuren nadat hij diefstallen had gepleegd. In 1967 werd hij tot twee maanden gevangenisstraf veroordeeld wegens een poging tot diefstal en in 1969 tot 36 maanden gedeeltelijk met uitstel wegens een reeks diefstallen waarbij hij eenmaal de slachtoffers met een wapen bedreigde.

Na zijn ontslag werd Stark afficheplakker en daar verdiende hij 28.000 fr. per maand, terwijl zijn vrouw huisbewaarster was aan de Rooseveltlaan. Het huishouden kende geen financiële problemen. Stark kwam met zijn vrouw die hem twee kinderen schonk, goed overeen. Hij was radio-amateur en kwam zo in contact met Raskin.

Raskin werd geboren in een gezin van zes kinderen. Na de lagere school werd hij eerst hulpmonteerder en later schroothandelaar waardoor hij 35.000 fr. per maand verdiende. Zijn vrouw schonk hem vijf kinderen van wie er in 1974 drie omkwamen in een brand. In 1980 kwam het tot een feitelijke scheiding tussen Raskin en zijn echtgenote omdat beiden het niet meer eens waren over de manier van wonen.

Financieel problemen

Maandelijks diende Raskin 20.000 fr. aan zijn echtgenote af te staan, wat hem herhaaldelijk financieel in moeilijkheden bracht. Hij werd in 1965 wegens diefstal veroordeeld tot 3 maanden met uitstel en in 1969 liep hij een straf op wegens verboden wapendracht.

Over de feiten zei Stark dat Raskin hem gesproken had over zijn financiële moeilijkheden en daarbij een collega-schroothandelaar, Haccourt en diens echtgenote Libert te Peruwelz, had vernoemd. Raskin zei dat het echtpaar geld had en dat het de moeite loonde ze te gaan overvallen.

De avond van de feiten ontmoetten zij elkaar in een herberg te Waver. Stark had in zijn personenwagen materiaal meegebracht zoals touwen, een pruik, handschoenen en maskers. Hij had eveneens een pistool bij zich. De twee gingen gemaskerd en gewapend het echtpaar Haccourt overvallen voor een buit van 7.300 fr.

Stark had nog voor de overval de nummerplaten van zijn wagen onleesbaar gemaakt met schoensmeer. Terwijl de twee mannen over de autosnelweg naar Brussel terugreden, werden ze door een patrouille van de rijkswacht tot staan gebracht. Stark en Raskin waren bereid hun identiteitskaarten te tonen. Toen de rijkswachter in hun combiwagen gingen telefoneren om na te gaan of Raskin en Stark niet gezocht werden, dacht Stark dat zij op de hoogte waren van de overval te Peruwelz.

Daarom schoot hij beide rijkswachters drie kogels in het hoofd terwijl Raskin de telefoondraden in de rijkswachtwagen losrukte. De twee daders liepen weg en lieten hun wagen ter plaatse achter. Een daar dagen alter werden ze aangehouden.

Vuurgevecht

In de namiddagzitting verklaarde onderzoeksrechter Bellemans, als eerste getuige, dat hij op de plaats van de feiten vijf hulzen van 6,35mm-patronen afgevuurd door Stark, in de wagen van de rijkswachters Herin en Motmans aantrof. In deze wagen werden tevens bloedsporen aangetroffen en er lagen in de nabijheid 7 hulzen van 9mm-patronen. Deze werden afgevuurd door rijkswachter Herin.

Nadat rijkswachters Herin en Motmans om de identiteitspapieren van Stark en Raskin hadden gevraagd, keerden ze naar hun wagen terug en namen er vooraan plaats om telefonisch inlichtingen over de twee beklaagden te nemen. Toen stapte Stark op de rijkswachters toe en eiste onder bedreiging van zijn vuurwapen de identiteitspapieren terug. Hij vuurde vervolgens vijf kogels af die de rijkswachters in het hoofd raakten. Rijkswachters Motmans, die het zwaarst getroffen werd, liet zich van de berm van de autoweg glijden maar werd door Stark achternagezeten, die hem met een zesde kogel wou afmaken.

Ondertussen rukte Raskin de in de wagen van de rijkswachters ingebouwde micro los. Daarop vuurde de nog achter het stuur zittende rijkswachter Herin zeven maal met zijn 9mm-pistool maar trof niemand.

De volgende getuige was rijkswachtkapitein Daniël Dejaegher uit Leuven. Deze getuige werd op 1 december 1980 omstreeks 23 uur op de hoogte gebracht van de feiten die zich te Overijse hadden voorgedaan. Kapitein Dejaegher reed met enkele manschappen en een speurhond naar de plaats van het gebeuren. Hij trof daar de achtergelaten auto van Stark en Raskin aan. De rijkswachtkapitein merkte ook dat er twee soorten van hulzen lagen en ontdekte in de auto van de overvallers het paspoort van Stark.

Bron: Gazet van Antwerpen | 11 Mei 1982

Rijkswachter Herin werd van dichtbij neergeschoten

In het proces tegen de 35-jarige Alain Stark, beschuldigd van een poging tot doodslag op twee rijkswachter sen van een overval op een echtpaar, evenals tegen de 36 - jarige Antoine Raskin, beschuldigd van de overval op een echtpaar en het niet verlenen van bijstand aan de twee neergeschoten rijkswachters, werden dinsdagvoormiddag voor het Hof van Assisen van Brabant verscheidene experten-getuigen gehoord.

De eerste expert was wetsgeneesheer Meerssman, die de verwondingen van de rijkswachters Anthony Herin en Romain Motsmans onderzocht. Beide rijkswachters werden door verscheidene kogels van het 6,35mm pistool van Stark getroffen.

Herin kreeg twee kogels in de oorholte en achter het oor. Het oorbeen werd daarbij geraakt en het gehoor en het evenwichtsvermogen van Herin is sedertdien in zekere mate gestoord. Rijkswachter Herin werd ook aan de handen geraakt, toen hij zijn aangezicht ermee beschermde.

Rijkswachter Motmans, die naast Herin in het voertuig zat, kreeg een kogel in de mondhoek. Die kogel zit nu nog steeds aan zijn kaaksbeen. Motmans werd ook nog oppervlakkig aan linkerschouder en hals gewond.

Door deze verwondingen bleven beide rijkswachters gehandicapt. Herin kan enkel nog licht werk verrichten en Motmans zal volledig werkonbekwaam blijven.

Daarop kwam wapendeskundige Dery spreken over de twee soorten hulzen die op de plaats van het drama werden gevonden: 7 hulzen van een 9mm - pistool, het dienstwapen van rijkswachter Herin, en 5 hulzen van het 6,35 mm-pistool van Stark.

Dit laatste wapen werd nog niet gevonden, maar aan de hand van de teruggevonden hulzen meende de expert te mogen besluiten dat het een half-automatisch wapen van Tsjechoslowaakse makelij betreft.

Verbrand

Dat Herin, na gewond te zijn door de kogels, het gevoel had dat hij aan het oor verbrand was, vanop wijst volgens de wapendeskundige dat hij vanop korte afstand, maximaal 2 à 3 centimeter, werd beschoten. Bij het afvuren van kogels komt namelijk een vlam van die lengte uit een 6,35 mm-pistool. Motmans werd door een kogel in de mond getroffen toen hij zich voorover boog om te kunnen zien wie aan het schieten was. Hij sprong meteen uit de wagen en liet zich van een berm langsheen de autoweg glijden. Daar werd hij nogmaals aan de hals door een kogel geraakt. Daarop vuurde de rijkswachter Herin zeven 9mm-kogels af. De man was blijkbaar door zijn verwondingen versuft en schoot in het
wilde weg.

Vervolgens was het de beurt aan de psychiater Crochelet en Delattre die Stark onderzochten. Beide deskundigen stelden dat Stark voor zijn daden verantwoordelijk is, maar dat hij meerdere neurotische karaktertrekken heeft. Hij is egoïstisch, impulsief, onbezonnen en bovendien asociaal. Toen hij op 20-jarige leeftijd vernam dat zijn vrouw hem bedroog, wilde hij zelfmoord plegen. Ook na het neerschieten van de rijkswachters deed hij in de gevangenis een zelfmoordpoging. Stark, die van nature erg angstig is, is eigenlijk veel kwetsbaarder dan zijn poging tot doodslag op de rijkswachters laat vermoeden. Hij is vlug in paniek en wordt dan echt gevaarlijk.

Raskin werd enkel door psychiater Crochelet onderzocht. Deze laatste beschreef hem als een man die veel evenwichtiger dan Stark is. De man werd op drie jarige leeftijd door zijn natuurlijke vader in de steek gelaten en opgevoed door zijn stiefvader. Raskin werd diep getraumatiseerd door de dood van zijn drie kinderen, die in een brand omkwamen. Vijftien jaar lang kwam hij op fatsoenlijke manier als schroothandelaar aan de kost. Stark heeft Raskin blijkbaar meegesleept om een overval op een echtpaar te plegen.

Tijdens de namiddag werd als eerste getuige Aimé Haccourt, schroothandelaar uit de streek van Peruwelz, als getuige ondervraagd. De man was op 1 december 1980 samen met zijn vrouw en zoon naar de televisie aan het kijken toen Stark en Raskin, beiden gemaskerd en eerstgenoemde gewapend met een 6.35 mm-pistool zijn woning binnendrongen. De getuige, zijn vrouw en hun zoon, dienden op de grond te gaan liggen onder bedreiging terwijl Raskin het huis doorsnuffelde, wat hem niets opbracht.

Uiteindelijk diende Haccourt zijn portefeuille, waarin 7.300 fr. stak, af te geven, waarna Raskin een geweer van 150 jaar oud dat tegen de muur hing in tweeën brak.

Volgende getuige was de 25-jarige zoon Emile Haccourt, die zei dat zijn vader de twee indringers met een stoel te lijf wilde gaan, maar tenslotte ook op de grond moest gaan liggen. Zowel de zoon als de vader dachten aanvankelijk dat het om een grap ging toen ze de twee gemaskerden hadden zien binnen komen.

Volgende getuige was de 29-jarige rijkswachter Anthony Herin uit Evere, die zich burgerlijke partij stelde. Als rijkswachter behoorde hij tot de wegenpolitie en hij werd door voorzitter Vandewalle geprezen om zijn moed. Hij vertelde hoe hij op 1 december 1980 om 21u30 samen met zijn collega Motmans de rijkswachtkazerne had verlaten, richting Waver en vervolgens naar Overijse toe.

Identiteitspapieren

Nadat getuige de wagen van Stark tot staan had gebracht en om de identiteitspapieren van Stark en Raskin had gevraagd, keerde hij naar zijn wagen terug. Hij zat er nauwelijks in of de deur werd opengerukt en hij kreeg de indruk dat hij zware slagen op het hoofd kreeg, zodanig dat hij helemaal de kluts kwijt geraakte. In feite ging het om de kogels afgevuurd door Stark die hem aan het hoofd hadden getroffen.

Getuige werd na de feiten door een voorbijrijdende automobilist, Robert Gruben, samen met Motmans naar het academisch ziekenhuis van Sint-Lambrechts-Woluwe overgebracht. Hij onderging er dadelijk een heelkundig ingrijpen waarbij twee kogels werden verwijderd, namelijk een uit het oogbeen en een uit het gehemelte. Getuige werkt thans op de administratieve dienst van de rijkswacht. Na dit getuigenis bood Stark zijn verontschuldigingen aan.

Volgende getuige was de 25-jarige rijkswachter Romain Motmans uit Assent, die zich eveneens burgerlijke partij stelde en die op zijn beurt om zijn optreden door de voorzitter werd gelukgewenst.

Nagenoeg op hetzelfde ogenblik dat Herin door kogels werd gewond, werd getuige geraakt door een kogel in de mond, die twee tanden verbrijzelde en zich verder achter het kaaksbeen ging vastzetten. Getuige liet zich toen uit de wagen vallen en liep de berm af, waar hij nog door een kogel oppervlakkig aan de hals werd geraakt.

De toestand van deze getuige evolueert nog steeds, wat hoofdzakelijk te wijten is aan het feit dat de kogel achter het kaaksbeen nog altijd niet kon worden verwijderd. Zijn toestand kan in de toekomst verbeteren, maar kan ook verslechteren. Hij is nog steeds werkonbekwaam.

Vervolgens kwam het tot een confrontatie lussen de twee rijkswachters, gerechtsarts Meersman en wapendeskundige Dery, waarna Stark ook aan rijkswachter Motmans zijn verontschuldigingen aanbood.

Bron: Gazet van Antwerpen | 12 Mei 1982

Alle getuigen verbaasd over misdaden van Stark en Raskin

In het assisenproces van Alain Stark en Antoine Raskin zijn gisteren voormiddag te Brussel de laatste getuigen gehoord. Eerste getuige was de 69-jarige Charles Stark, vader van Alain. Hij zei nooit echt problemen met zijn zoon te hebben gehad. Alain werkte als huisschilder, wat hij volgens getuige voortreffelijk deed Hij ging echter om met jongemannen die een slechte naam hadden en hem op het slechte pad brachten.

Steeds volgens de vader verkeerde Alain vermoedelijk in een abnormale toestand toen hij de rijkswachters neerschoot Hij kon achteraf immers nooit uitleggen waarom hij dat had gedaan.

De volgende getuige was de 28-jarige Irène Pudysz, huidige echtgenote van Stark. Zij zei niet te begrijpen hoe haar man een echtpaar te Peruwelz ging overvallen terwijl één van haar kinderen 40 graden koorts had. Nochtans was Stark volgens getuige een uitstekende vader en echtgenoot. Getuige wist niet dat haar man twee weken voor de feiten een pistool ging kopen. Wel zei ze dat ze thuis over een karabijn be beschikten. Zij zei ook dat ze samen met haar man een auto op afbetaling had gekocht voor 324.000 fr. Zij bezocht Alain regelmatig in de gevangenis maar kon van hem nooit vernemen waarom hij twee rijkswachters neerschoot.

Een andere getuige was de eerste echtgenote van Stark, de 30-jarige Georgine Levrier. Zij huwde met Stark in 1967, maar bIeef slechts vijf maanden met hem samen wonen. Hij vervulde immers zijn militaire dienstplicht en werd wegens diefstallen opgesloten. Zij beschouwd Stark als een normaal man, die zich correct gedroeg met haar en ook met haar dochtertje.

Vervolgens kwam Gaston Françotte, vriend van de zuster van Raskin, getuigen. Hij was eveneens radio-amateur en leerde zo eveneens Stark kennen. Ten tijde van de feiten was Raskin bij getuige komen inwonen.

Enkele uren na de feiten te Overijse bood de BOB zich bij getuige aan. Hij kwam pas omstreeks 13 uur opdagen en liet zich verzorgen voor een kwetsuur aan de wenkbrauwen. Omstreeks 20 uur keerde Raskin terug en sprak met getuige over het neerschieten door Stark van de rijkswachters. Hij bestempelde Stark als een gek. Raskin kreeg nog 2.000 fr. van zijn zuster en ging zich vervolgens gevangen melden.

Een andere getuige was een radio-amateur die Stark goed kende. Stark vertelde hem dat hij zichzelf in staat achtte in een woedebui een politieman neer te schieten en een van zijn dochters te doden. Stark zei eveneens zijn herdershond een kogel in de kop te hebben geschoten en het kreng te hebben verbrand.

Nog een getuige was de 30-jarige Annie Vanesse, echtgenote van Raskin. De vrouw vertelde al wenend dat de verstandhouding met haar man steeds goed was en dat ze geen financiële moeilijkheden kenden. Hij bleef haar geld geven, ook tijdens een kortstondige scheiding. Ze zouden opnieuw samen gaan wonen, toen de feiten zich voordeden. De vrouw wenste thans haar man zo vlug mogelijk terug te krijgen.

Marcel Pens, schroothandelaar en vennoot van Raskin zei dat Raskin een moedig en goede werker was. Hij was dan ook verbaasd te vernemen dat hij een echtpaar was gaan overvallen.

Annie Raskin, zuster van de beschuldigde. bij wie hij tijdelijk woonde na de scheiding. Haar broer had geen financiële problemen en zij was eveneens verbaasd over de feiten.

Laatste getuige was gisteren Alfons Stevens. Hij was beheerder van een firma te Sint-Jans-Molenbeek en kocht vaak schroot aan bij Raskin. Raskin trad volgens getuige bij de overdrachten van oud metaal zeer correct op.

Vandaag volgen het rekwisitoor en de pleidooien.

Bron: Gazet van Antwerpen | 13 Mei 1982

Stark schuldig bevonden aan poging tot doodslag

In het proces van de 35-jarige Alain Stark en de 36-jarige Antoine Raskin kwamen donderdagvoormiddag de burgerlijke partij, het openbaar ministerie en de verdediging aan het woord voor het Hof van Assisen te Brussel.

Pleitend voor de twee neergeschoten rijkswachters en hun familie zei Mr. Brion dat Stark schuldig is aan poging tot doodslag op beide slachtoffers, terwijl Raskin naliet hulp te verlenen aan de rijkswachters. De advocaat legde er bovendien de nadruk op dat beide slachtoffers nauwelijks 25 en 26 jaar zijn, gehuwd en vader van een kind. Door de kwetsuren aan het hoofd werd hun loopbaan zo goed als gebroken.

Rijkswachter Herin werkt thans op de rijkswachtadministratie en elke kans op promotie is hem aldus ontzegd. Rijkswachter Motmans heelt nog steeds het werk niet hervat. De kans is groot dat hij bij de rijkswacht eerlang zal worden ontslagen en daarna als werkloze verder zal moeten leven.

De advocaat vroeg de jury begrip op te brengen voor het lot van beide slachtoffers.

Vervolgens begon advocaat-generaal Du Jardin zijn rekwisitoor. Wat de overval te Peruwelz betreft zei hij dat die minutieus was voorbereid. Stark kocht immers twee weken vóór de feiten een pistool en enkele dagen later twee paar handschoenen. De tip voor de overval kwam echter van Raskin die de familie Haccourt goed kende en vermoedde dat er veel geld in huis was. Om niet te worden herkend zette Raskin een masker op dat hij van Stark had gekregen. Terwijl Stark de familie Haccourt in bedwang hield, doorsnuffelde Raskin de woning zonder geld te vinden. Zij dienden zich tenslotte tevreden te stellen met de brieventas van de h. Haccourt die 7.300 fr. bevatte. Na de overval besloten de twee kerels het geld te gaan opdrinken in Brusselse bar.

Ze werden op de autosnelweg te Overijse door twee rijkswachters tegen gehouden Stark wou zijn identiteitskaart terug en schoot meteen op beide rijkswachters. Raskin ging daarna de micro in de wagen van de rijkswachter losrukken en liet de rijkswachters aan hun lot over. Volgens de advocaat-generaal is het bijna een mirakel dat beide rijkswachters de aanslag overleefden. Stark had zeker de bedoeling te doden vermits hij naar het hoofd van beide rijkswachters mikte. De openbare aanklager verwees meteen naar de moed van beide slachtoffers. Stark en Raskin moeten voor die feiten worden veroordeeld, zo betoogt hij.

Vervolgens pleitte Mr. Marc Cruysmans voor Raskin. In verband met de overval zei de advocaat dat die niet voorbereid werd door Raskin, terwijl Stark daarentegen ter plaatse verscheen met in zijn voertuig een vijftigtal voorwerpen die konden worden gebruikt voor een overval, zoals maskers, handschoenen, een vuurwapen, enz. De slachtoffers hebben Raskln inmiddels vergeving geschonken en daar moet de jury volgens pleiter rekening mee houden.

Tijdens de namiddagzitting zei Mr. Dassonville namens de burgerlijke partij geen wraak of straf te eisen, maar alleen de belangen van de twee neergeschoten rijkswachters te willen waarnemen. Over de slachtoffers werd tijdens het proces te weinig gesproken, nochtans werd beider loopbaan geroken.

Advocaat-generaal Du Jardin zei dat Raskin voor de overval te Peruwelz tot 15 à 20 jaar dwangarbeid kan worden veroordeeld. De openbare aanklager verzekerde echter die straf niet te zullen eisen. Maar het niet verlenen van hulp wordt opgeslorpt door zwaardere feiten gepleegd tijdens de overval.

Wat Stark betreft vroeg de advocaat-generaal op basis van welk element de verdediging zijn internering durft te vragen. Indien Stark wordt geïnterneerd bestaat immers het risico dal hij zeer vlug en wellicht reeds na zes maanden vrij komt. Dat moet hoe dan ook worden vermeden. Indien hij een geesteszieke is, vormt hij nochtans geen gevaar voor de maatschappij.

Voor Raskin vroeg Mr. Vanderveeren de jury rekening te houden met de gevoelens van spijt die zijn cliënt betoont. Mr. José Saels vroeg de jury voor Stark begrip te tonen. Daarna spraken beide beklaagden hun spijt uit. Voorzitter Van De Walle las vervolgens de achttien vragen voor die de jury moet beantwoorden.

Wat de aanslag op beide rijkswachters betreft, was Raskin het niet eens met Stark. Wel was hij bang dat er versterking zou komen en daarom ging hij de micro losrukken in het rijkswachtvoertuig. De advocaat gaf toe dat Raskin verzuimde slachtoffers bij te staan.

Mr. José Saels pleitte voor Stark en zei dat deze een normaal leven kende tot zijn 18 jaar. Daarna kwam hij met het gerecht in aanraking wegens diefstallen. Mr Saels gaf toe dat zijn cliënt bij de overval te Peruwelz was betrokken, maar zegt dat hij enkel dreigde zonder te schieten, ook toen hij met een stoel bedreigd werd.

Wat de aanslag op de rijkswachters betreft weerlegde de advocaat het opzet te doden. Hij was van oordeel dat Stark aIs een gek handelde en tevens ongeneeslijk ziek is. Daarom twijfelde hij of Stark gezond van geest is. Mr. Saels vroeg de jury om de internering van Alain Stark.

Na anderhalf uur antwoordde de jury bevestigend op de eerste tien vragen en negatief op de achttiende vraag. Aldus werd Stark schuldig verklaard aan de poging tot doodslag op beide rijkswachters en samen met Raskin aan een bedrieglijke verduistering van 7300 fr. te Peruwelz met de verzwarende omstandigheid dat de diefstal werd gepleegd bij nacht met geweld en met wapenvertoon.

Raskin van zijn kant werd voorts schuldig verklaard aan het niet bijstaan van de twee rijkswachters. Ten slotte werd Stark als verantwoordelijk voor zijn daden beschouwd. De strafmaat wordt vandaag bepaald.

Bron: Gazet van Antwerpen | 14 Mei 1982

Dwangarbeid voor Stark, celstraf voor Raskin

Het Hof van Assisen van Brabant veroordeelde vrijdagmiddag Alain Stark tot 20 jaar dwangarbeid en Antoine Raskin tot vijf jaar gevangenisstraf. Stark werd schuldig bevonden aan een overval te Peruwelz en aan een poging tot doodslag op twee rijkswachters te Overijse. Raskin werd eveneens schuldig bevonden aan de overval te Peruwelz en aan het niet-verlenen van bijstand aan de twee neergeschoten rijkswachters.

Bij de aanvang van de zitting had advocaat-generaal Du Jardin beide beklaagden bestempeld als gangsters in verband met de overval gepleegd op een familie te Peruwelz. Volgens het openbaar ministerie was deze overval even gevaarlijk als een hold-up gepleegd in een bank of in een juwelierszaak.

Stark die later nog twee rijkswachters neerschoot op de autoweg te Overijse, vertoont alle karaktertrekken van de meeste delinkwenten, nl. een aanzienlijke agressiviteit en asociale gedragingen. Raskin van zijn kant is impulsief, heelt slechts een arm gevoelsleven, is weinig ontwikkeld, maar houdt ervan zich te laten gelden. Opnieuw verwijzend naar Stark zegde de advocaat-generaal dat zijn fragiele persoonlijkheid hem gevaarlijk maakt voor de maatschappij, temeer daar hij zich aangetrokken voelt tot wapens.

Toch bestaan er volgens het openbaar ministerie voor beide beklaagden bepaalde verzachtende omstandigheden. Rekening houdend met de feiten dient Stark een veel zwaardere straf op te lopen dan Raskin.

Vervolgens pleitte Mr. Pascal Vanderveeren voor Raskin. De advocaat zegde dat de zaak van zijn cliënt gemakkelijk voor de correctionele rechtbank had kunnen komen, maar dat hij tenslotte voor het Hof van Assisen terechtkwam doordat hij samen met Stark de overval te Peruwelz ging plegen. Na zijn arrestatie werd Raskin op een bepaald ogenblik in voorlopige vrijheid gesteld door de raadkamer te Brussel waarop het parket dadelijk beroep aantekende. Op verzoek van de onderzoeksrechter werd door een sociaal assistente een sociaal onderzoek gemaakt bij Raskin. Dat verslag viel zeer gunstig uit voor Raskin.

Deze kan dus tot een voorwaardelijke gevangenisstraf worden veroordeeld. De wet laat zelfs toe dat hij slechts twee jaar gevangenisstraf zou krijgen. Raskin moet vlug vrij komen want hij wordt ongeduldig opgewacht door zijn echtgenote en zijn twee kinderen.

Voor Stark pleitte tenslotte Mr. José Saels die het ondermeer had over het gebrek aan comfort dat de gedetineerde in de gevangenissen te beurt valt. De advocaat kan niet aanvaarden dat zijn client als een gangster wordt bestempeld. In het belang zelf van de maatschappij moet Stark na zijn vrijlating weer een normaal leven kunnen leiden, wat alleen kan gebeuren als hij niet te lang opgesloten blijft. De advocaat vroeg om een rechtvaardige uitspraak waarbij rekening wordt gehouden met de persoonlijkheid van zijn client en eveneens met de mogelijkheid dat deze beklaagde zich in de maatschappij kan reclasseren.

Na een beraadslaging die anderhalf uur duurde en waaraan het hof en de jury deelnemen, werd Stark veroordeeld tot 20 jaar dwangarbeid en Raskin tot 5 jaar gevangenisstraf.

Bron: Gazet van Antwerpen | 15 Mei 1982