Weer inbraak bij Brussels advocaat

Eens te meer werd ingebroken bij een Brussels advocaat. Het is echter niet bekend of er iets werd gestolen. Eerder hadden ook inbraken plaats bij de advocaten Jean-Paul Dumont en Philippe Forêt. Steeds meer blijkt dat de dieven daar niet naar politieke documenten hebben gezocht, zoals oorspronkelijk her en der werd verondersteld. Wel zouden dossiers zijn gestolen die met een zedenzaak zouden verband houden. Dit schandaal zou zich in Waals-Brabant hebben voorgedaan.

Of de nieuwe inbraak bij een Brussels advocaat ook verband houdt met die zaak, is niet geweten. De brand bij het linkse weekblad "Pour" zou er wel iets mee hebben te maken, zo wordt in bepaalde kringen althans verondersteld.

Bij de gerechtelijke diensten te Brussel en ook te Nijvel wenst men geen verklaring af te leggen. Wel werd bekend dat gerechtelijke speurders naar Zuid-Frankrijk zijn gereisd om daar een getuige te verhoren in verband met deze zedenzaak.

In de wandelgangen van het Brussel gerechtshof kon anderzijds vernomen worden dat alle inbraken, die de jongste tijd in het Brusselse werden gepleegd, niet dezelfde motieven hadden. Zo zou de inbraak bij onderzoeksrechter Lambeau gebeurd zijn naar aanleiding van een zaak van fiscale fraude, waarin het onderzoek door hem wordt geleid.

Bron: Gazet van Antwerpen | 13 Augustus 1981

Hilde Geens schreef in haar laatste boek:

Ook Beijer en Bouhouche doen huiszoekingen in de zaak. Ze verhoren Denis Marin en de grootverdelers van Farcy, Vicky Van Obbergh en Dikke Marcel Castris. Bouhouche en Beijer werken nu ruim twee jaar bij de BOB-drugssectie en hebben er veel gezien en gehoord. Voor hen geen klassiek onderzoek zoals François Raes dat deed. Zij werken in Amerikaanse stijl, met andere woorden: ze lappen net als commandant François de wet aan hun laars en leggen daarbij een opmerkelijke ijver aan de dag. Ze plegen een inbraak bij Farcy’s chef binnenland Dikke Marcel om er afluisterapparatuur te plaatsen, op dat moment verboden in België.

‘De chefs van de drugssectie waren op de hoogte,’ beweert Beijer later in een lang verhoor. ‘Een collega hield de overloop in de gaten en Jacques, Peeters, Bouhouche en ik gingen in de flat. We hielden daarbij radiocontact en zijn via de luchtkoker vanuit een ander appartement in de badkamer van Castris binnengedrongen."

"Ik ben naar binnen geklauterd en heb me vastgehouden aan de buizen. De leiding was warm, ik droeg handschoenen en was bang om veertien verdiepingen naar beneden te vallen. Bouhouche en ik hebben de microfoon boven een televisietafel geïnstalleerd. Daarna zijn we door de deur naar buiten gegaan, met het akkoord van de eigenaar. We hadden ons doel bereikt: we vonden bewijs dat Castris en zijn vriendin betrokken waren bij de drugshandel van Farcy. Ik weet niet meer van wie het idee van de microfoon kwam. Mijn idee was het niet, want ik werkte in een andere sectie, die van de Chinezen. De microfoon was ook niet van mij. En Buslik had er niets mee te maken."

Alles om rechtvaardigheid te laten gelden toch? Voor wie het geloven wou en wil en niet aan tunnelvisie leidt en lijdt.

Hoe kwam ARI toch ook aan al die concrete informatie, die duidelijk aangevuld was sinds Bouhouche & Beijer de beruchte microfiches in handen kregen...

Novum in Vetere latet, Vetus in Novo patet.