31 Reply by Ben

  • Ben
  • Beheerder
  • Offline

Re: Aalst: 6 November 1992

De in 1992 vermoorde agenten Luc Schamp en Patrick Lanckman herdacht in Politiehuis

De eerste week van november is in Aalst herdenkingsweek. Vandaag, op 6 november, werden aan het Politiehuis de vermoorde agenten Luc Schamp en Patrick Lanckman herdacht. Vrijdag is er de herdenking van de slachtoffers van de Bende van Nijvel.

Op 6 november 1992 - ondertussen 26 jaar geleden - werden Luc Schamp en Patrick Lanckman vermoord toen ze een inbreker wilden inrekenen aan de Colruyt van Aalst. Er is elk jaar een herdenking aan de Colruyt. Dit jaar vond de herdenking voor het eerst plaats aan het Politiehuis en was er achteraf een herdenkingsmoment in intieme kring aan de Colruyt. In de inkomhal van het Politiehuis staat een beeld ter nagedachtenis van Luc en Patrick. Door de herdenking daar te organiseren, konden meer agenten aanwezig zijn. Ook de familie van de vermoorde agenten, advocaat Jef Vermassen en burgemeester Christoph D’Haese (N-VA) waren aanwezig.

“Twee jonge levens werden 26 jaar geleden verwoest door een crimineel met een pistool. Ze waren agenten en collega’s maar ook vrienden, een vader, een zoon. Het is bijwijlen onthutsend om te zien hoe justitie omgaat met criminelen. Agenten wagen hun leven bij arrestaties, justitie gaat er onverschillig mee om”, zei D’Haese. “De lokale politie levert bijzonder goed werk, maar de waardering die het verdient, ontbreekt.”

Bron: Het Laatste Nieuws | 6 November 2018

"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via » Facebook | twitter | YouTube

Re: Aalst: 6 November 1992

ik denk persoonlijk de volgende hypotheses:

  1. De man was gewoon een kruimeldief maar misschien een handige pion om de schuld op af te schuiven door eventuele daders  die bekend met hem waren en zodanig nog meer verwarring te zaaien in het dossier. De man was toch zo goed als ter dood veroordeeld wegens vergelijkbare feiten.

  2. Als bovengenoemde betrokken was bij de bende denk ik niet dat hij nog in leven zou zijn of nog in de bak zou zitten.

  3. Er is nooit iemand veroordeeld in het bende dossier waarom zou deze kleine garnaal zich dan toch laten pakken?

  4. Staat los van de kwestie en niet maar waarom is de extreemrechtse piste met influx in de rijkswacht maar ook daarbuiten niet verder onderzocht? Overal duikt deze piste op in elk onderzoek geleid naar de bende! tijd dat men het onderzoek openbaar maakt lijkt me!

33 Reply by Mincky

Re: Aalst: 6 November 1992

Begin november 1992 worden politiemannen Luc Schamp en Patrick Lanckman aan de Colruyt van Aalst doodgeschoten door inbreker Guy Oste. Isabelle Ramon, de echtgenote van Lanckman, was toen zeven maanden zwanger. Schamp en Lanckman waren daar tijdens een tussenkomst na een inbraakalarm.

In en rond Aalst doemt dan uiteraard het spookbeeld van de bende van Nijvel weer op. De Bende sloeg toe in de eerste helft van de jaren 80. Ingrediënten: een warenhuisparking (van de Colruyt), een politiecombi, twee lijken. Twee (jonge) agenten die op een bijzonder stuitende wijze zijn omgebracht, de één met een vuurwapen pal tegen zijn hoofd doodgeschoten, de ander – ogenschijnlijk in een vluchtbeweging – met drie kogels in en tussen de schouderbladen om het leven gebracht.

Een bron: “Ik ken een van de politiemannen die Oste gearresteerd en ondervraagd heeft. Hij was/is een echte killer, zonder nadenken, zonder scrupules, meteen schieten om te doden. Zijn buit was inderdaad vaak gericht op het stelen van bruikbare goederen, bijna à la Maubeuge of Beersel.” Dat zijn twee verwijzingen naar de Bende van Nijvel.

Nog een merkwaardig element: één van de twee vermoorde agenten heeft nog lange tijd de ziekenhuiskamer van David Van De Steen bewaakt. David is slachtoffer van de bende in Aalst.

Pas een dag of tien later zijn de details voor honderd procent zeker: dit is toch niet het werk van een bende, maar van slechts één individu.

Het proces voor de Oostvlaamse Assisen, rijt later de wonden nog eens open. In de beschuldigdenbank staat de dader: Guy Oste uit Asse, dan tweeënveertig jaar, part time cafébaas (in de weekends) en de rest van de tijd werkloos. Hij riskeert de doodstraf. Zijn verweer op de eerste procesdag, als vergoelijking van zijn dubbele misdaad: “Ik heb gevuurd uit zelfbehoud; ik voelde mij door de agenten in de combi bedreigd…” Onzin uiteraard.

Een bron: “Oste had een café in Erembodegem, café Dobbelken. Bestaat al een aantal jaar niet meer maar was een spil van uiterst rechts. Hier vertoefde ook (Christiaan) Bonkoffsky en vrienden alsook een man van de staatsveiligheid. Oste had ook een winkeltje in Erembodegem van auto-onderdelen.”

Oste ziet er volgens de media niet uit als een gevaarlijk man. Hij heeft de aanblik van een bleke, kleurloze klerk met dunnend haar en een bril met bescheiden montuur. Kantoortype, onopvallend. Een bron ziet een gelijkenis met een van de vele robotfoto’s van de Bende.

Onder het verhoog waar de voorzitter (raadsheer Rik Heymans) zit, ligt het sinistere hoofdelement van de zogeheten overtuigingsstukken, het wapen van de tweevoudige misdaad, de zwarte Browning FN, kaliber 9 mm.

Oste is dan getrouwd, met een vrouw van 39 jaar (maar de scheiding is al ingezet) en vader van twee kinderen, een zoon van dan twintig en een dochter van zeventien.

Oste heeft twee in het oog springende hobby’s: motorcrossen en een uitgesproken voorliefde voor wapens. Het moordwapen – dat hij bij gelegenheid zelfs uitleende aan een niet nader genoemde “louche figuur uit de Brusselse onderwereld” – kocht hij in ’89. Voorzitter Heymans wijst hem erop dat in huis ook een geluidsdemper en een verwonderlijk grote hoeveelheid munitie gevonden werden. “Op een bepaald moment wilde ik aan een verzameling beginnen, dat is allemaal gewoon blijven liggen,” zegt de verdachte.

De voorzitter: “Wapenbezit is één zaak, wapendracht een andere. Je toerde met je wapen rond, droeg het op zak, had het liggen in het handschoenvakje van je auto. Levensgevaarlijk, toch?”

Oste: “Dat deed ik vooral om mijn vrouw gerust te stellen. Als we uit eten gingen, stak het trouwens vaak in haar handtas. Het pistool bij me dragen was een gewoonte geworden, zonder dat ik het zelf besefte.”

De man in de beschuldigdenbank vertelde hoe hij de avond van 5 november met zijn vrouw Chinees ging eten, bij thuiskomst de slaap niet kon vatten, even buiten ging wandelen, doelloos, hoe hem de lust bekroop, een stapje in de wereld te zetten, naar de Brusselse hoeren misschien, hoe hij in zijn auto stapte, ging tanken, geld afhaalde bij een bankautomaat en uiteindelijk bij de Colruyt belandde op de Brusselse Steenweg in Aalst. Midden oktober had hij daar al eerder ingebroken, nu ging hij “wat bijhalen”. De buit van de inbraak deze keer: een partij koffie, wijn, frisdrank en bier. Zoals bij een overval van de Bende in een Colruyt.

Begin 1994 wordt Oste veroordeeld tot levenslange dwangarbeid. Hoewel de moordenaar diverse pogingen ondernam om vervoegd vrij te komen, hebben de nabestaanden dat altijd kunnen verhinderen. Persbureau Belga meldt op 3 oktober 1996 over een onderzoek van een getuige die meldt dat Guy Oste de chauffeur zou geweest zijn tijdens de Bendefeiten in Aalst op 9 november 1985. Dat onderzoek zou “niets opgeleverd hebben”.

Bron » pnws.be

Re: Aalst: 6 November 1992

Bendedossier: getuige zag moordenaar Oste aan stuur in Aalst

Tweehonderd motorrijders uit binnen- en buitenland hebben eind april van dit jaar met de Officer Down Memorial Ride een herdenkingsrit gemaakt van Gent naar Aalst. Zo willen ze politieagenten die stierven bij het uitoefenen van hun job eren.

Het initiatief kwam motorclub Blue Knights België. “De motorclub is toegankelijk voor actieve en gepensioneerde politieambtenaren die graag motorrijden. De Officer Down Memorial Ride begon in 2022 als lokaal initiatief in Duitsland, na de moord op twee collega’s. De Blue Knights willen op deze manier de internationale solidariteit onder politiemensen tonen”, aldus de motorclub in de media.

Dit jaar kwamen de motorrijders dus samen in Gent en reden ze naar de kazerne van Aalst. Daar was er een minuut stilte en werden er bloemen neergelegd bij het monument voor de overleden Aalsterse agenten Luc Schamp en Patrick Lanckman. Er werd ook een gedicht voorgedragen.

In november 1992 werden Luc Schamp en Patrick Lanckman aan de Colruyt doodgeschoten door inbreker Guy Oste. Isabelle Ramon, de weduwe van Patrick Lanckman, was zichtbaar geëmotioneerd. “Die 200 motorrijders die de kazerne binnenrijden, dat doet iets met een mens. Ook het gedicht dat voorgedragen werd, kwam binnen”, zei Isabelle. De moordenaar van haar man zit dan nog altijd vast in een Forensisch Psychiatrisch Centrum.

Op het proces van Oste verklaart dokter Haems: “Agent Luc Schamps, dood aangetroffen, ineengezakt op de passagierszetel, voor een stuk naar links gekanteld, werd in zittende houding neergeschoten, de benen naast mekaar.” Verpleegster Odette Vernaillen: “Ik heb zeker niet de indruk dat deze man zich verweerd zou hebben, of dat er een schermutseling had plaatsgehad.”

Vlucht

De voortvluchtige Oste drijft na de schietpartij zijn snelheid op (honderd kilometer per uur in smalle straten), slaat verboden-richtingswegen in, mist een bocht en slaat tegen een geparkeerd voertuig, wordt herhaaldelijk aangemaand tot stoppen, maar laat zich kennen als een beheerst, behendig chauffeur, mét terreinkennis, die beurtelings met lichten aan en gedoofde lampen rijdt, rode lichten negeert, hindernissen als een opengebroken wegdek snel en moeiteloos neemt en steeds dichter in de buurt van Brussel komt. Op een aarden weg in Wemmel speelt hij zijn achtervolgers zelfs kwijt.

Dr. Deberdt beschreef Oste als een figuur die zich van jongsaf minderwaardig voelde en daar (over)compensaties voor zocht - in motorcross, rallyrijden, wapendracht - en zich stilaan realiseerde dat hij een mislukkeling was geworden.

Deberdt: “Hij handelde, als eerste, met zijn wapen als de sterkste, maar niet in paniek, wat een extreme vorm van angst is. In reële paniek reageer je ondoordacht, ongestructureerd, en dat was bij hem niet het geval. Hij heeft niet in het wilde weg geschoten. Hij heeft blijk gegeven van scherpe aandacht (zoals een rallyrijder die zich sterk kan concentreren) en was op dat moment in het geheel niet gestoord.”

“Oste is een egocentrisch mens, die zijn zin moet hebben, en die dan ook doordreef, in de eerste plaats in zijn eigen gezin, de belangen van de anderen of de normen van de gemeenschap kwamen pas daarna. Als hij zijn zin niet kreeg, werd hij ongeduldig, humeurig. Dé stelling in z'n leven is trouwens dat hij onrechtvaardig wordt behandeld, uitgebuit, tekort gedaan.”

Parking

“Over wat er op de parking gebeurde,” zei inspecteur Moortgat, “heeft hij wel zes scenario's gegeven. In zijn eerste versie geeft hij toe dat hij het voertuig zag stilstaan, er onmiddellijk op af is gelopen, wapen in de achterzak, zes kogels in de lader, één in de loop en de veiligheid afgezet, dat hij direct geschoten heeft, met horizontaal gestrekte arm.”

Moraliteitsgetuige opperwachtmeester Paul Vandermeulen had het onder meer over de grote droom van Oste: zelfstandige worden met een eigen handelszaak. Drie pogingen in die zin mislukten. Hij was een man van méér dan twaalf stielen: 22 werkgevers hebben hem weten komen en gaan. Bij hem thuis was hij de dominante figuur: zijn wil was wet. Als daaraan getornd werd, brak een kleine oorlog uit.

Bende

Bendespeurders volgen het dossier-Oste ook en zien heel wat raakpunten en gelijkenissen.

Tijdens een ordinaire inbraak op 6 november 1992 in het warenhuis Colruyt in Aalst werden onbegrijpelijk en onnodig 2 Aalsterse politie-agenten doodgeschoot toen ze deze inbreker betrapten. De man stond bekend als kruimeldief, niet meer, niet minder. Als hij niet had geschoten, was hij misschien dezelfde avond nog op vrije voeten geweest. Hij verklaarde op zijn assisenproces dat zijn 9mm pistool hem “een goed gevoel” gaf.”

Belga in 1996: “Onlangs werd een onderzoek ingesteld naar de mogelijke betrokkenheid van de (dan) 44-jarige Guy Oste, die momenteel in de gevangenis zit voor de moord op twee politieagenten, bij de overval op de Delhaize-winkel in Aalst op 9 november 1985.”

“Aan het einde van het onderzoek was er echter geen bewijs dat Oste betrokken was bij deze aanslag, de bloedigste van de aan de 'Brabantse moordenaars' toegeschreven aanslagen.”

“In het Volk van donderdag werd gemeld dat onderzoekers van de Cel Jumet, die belast is met de Brabantse moorden, een getuigenverklaring dat Guy Oste betrokken was bij de aanslag op de Delhaize-winkel in Aalst, zeer ernstig onderzoeken. Volgens de getuigenis bestuurde Guy Oste het voertuig waarin de aanvallers vluchtten.”

“Er werd enkele weken geleden een onderzoek ingesteld door de eenheid, maar dat bleek negatief uit te vallen. Er is niets dat aantoont dat Oste de bestuurder was tijdens de aanval”, zei een bron dicht bij het onderzoek.

Café

Guy Oste werd in januari 1994 door het Hof van Assisen van Oost-Vlaanderen veroordeeld tot levenslange dwangarbeid voor een dubbel misdrijf gepleegd tegen twee Aalsterse politieagenten. De twee agenten hadden hem op heterdaad betrapt tijdens een inbraak in de Colruyt-winkel in Aalst in 1992.

Een bron over Oste op het forum over de Bende: “Erembodegem, café Dobbelken. Bestaat al een aantal jaar niet meer maar was een spil van uiterst rechts. Hier vertoefde ook Bonkoffsky en vrienden alsook man van staatsveiligheid. Maar dit zal allemaal louter toevallig geweest zijn volgens sommige. Of misschien toch niet!”

“Oste had een winkeltje in Erembodegem van auto-onderdelen. Naar de nabestaanden van zijn daden is er tot op vandaag geen enkel berouw te bekennen bij deze figuur. Het minste dat men kan concluderen is dat deze figuur een kleine garnaal is en was.”

Bron » p-magazine.com