Een Mexicaanse gevangenisdirecteur heeft in het noorden van Mexico af en toe gevangenen vrijgelaten en bewapend, zodat ze moorden konden plegen. Dat heeft aan 35 mensen het leven gekost, meldde het Mexicaanse Openbaar Ministerie zondag.

Gevangenisdirecteur achter moorden Mexico

Bewakers van een gevangenis in het noorden van Mexico hebben met medeweten van hun directeur gevangenen vrijgelaten en van wapens voorzien, zodat zij leden van een rivaliserende drugsbende konden vermoorden. Ruim dertig mensen zijn door de gevangenen om het leven gebracht. De directeur van de gevangenis in Gomez Palacio, in de deelstaat Durango, en drie leden van het bewakingspersoneel zijn onder een vorm van huisarrest geplaatst, in afwachting van verder onderzoek. Dit heeft de Mexicaanse justitie bekendgemaakt.

Bron » www.waarmaarraar.nl

Prominente Portugezen naar de cel voor pedofilie

Zes mannen en een vrouw zijn veroordeeld tot celstraffen van vijf tot achttien jaar in het grootste proces en de zwaarste pedofiliezaak uit de Portugese geschiedenis.[...]Het pedoproces is een van de grootste en langste zaken uit de Portugese geschiedenis. Wat de X-getuigen in de nasleep van de Dutroux-affaire voor België waren, is Casa Pia voor de Portugezen. Maar dan met bewijzen. [...]

De bom barstte in 2002. Portugal was in shock toen bleek dat al meer dan twintig jaar kinderen misbruikt werden in Casa Pia (letterlijk: Vroom Huis), een opvangtehuis voor wezen en kinderen met sociale problemen. De gerenommeerde overheidsinstelling deed al sinds de achttiende eeuw dienst als nieuwe thuis voor jaarlijks duizenden kinderen. Voor velen van hen, vooral jongens tussen twaalf en zestien, werd het verblijf een nieuw hoofdstuk ellende. Al snel kwam aan het licht dat de jongeren van Casa Pia ook aan prominente Portugezen ‘uitgeleend’ werden. [...]

Spilfiguur in het schandaal was Carlos Silvino, de chauffeur van de instelling. Hij pleitte als enige schuldig en zijn getuigenis was cruciaal om de schuld van de andere verdachten te bewijzen. Silvino reed de kinderen naar seksfeestjes of naar het huis van de nu 68-jarige Gertrudes Nunes, die haar villa openstelde voor de verkrachtingen. Ze was de enige vrouw die gisteren veroordeeld werd.De zaak werd extra pijnlijk toen ook een minister en topfiguur van de socialistische partij in opspraak kwam.

Paulo Pedroso, die in 2002 minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid was en dus verantwoordelijk voor Casa Pia toen, noemde de beschuldigingen laster en eerroof. Uiteindelijk werd zijn naam gezuiverd en kreeg hij een fikse schadevergoeding.Hoe dan ook, de Portugezen waren eensklaps hun vertrouwen kwijt in de politiek, hun idolen en justitie. Want eerdere klachten, zo bleek, waren jarenlang in de doofpot gestoken. Bewijsmateriaal was zelfs verbrand door hooggeplaatsten.

Bron » www.destandaard.be

In Portugal kan het dus wel.

Homejacking in Wemmel loopt dramatisch af

Bij een homejacking bij advocaat Michel De Vleeschouwer (57) zijn gisteravond drie doden gevallen. Zowel de advocaat, zijn echtgenote als zijn zoon Nicolas (21) werden door de overvallers doodgeschoten. De hulpdiensten werden even voor 19uur gisteravond naar het Brabantsdal in het centrum van Wemmel geroepen, nadat de buren schoten hadden gehoord. Het gezin De Vleeschouwer moet gisteravond thuis verrast zijn door een bende homejackers, die hen overvielen in hun huis.

Om een nog onbekende reden liep de overval dramatisch uit de hand. De overvallers openden het vuur op de volledige familie. Zowel de advocaat, zijn echtgenote als hun zoon stierven ter plekke aan hun verwondingen. Toen de hulpdiensten ter plaatse kwamen, kon geen hulp meer baten. Hebru, de Turkse vriendin van zoon Nicolas, raakte zwaargewond bij de schietpartij en werd naar het ziekenhuis overgebracht. Ze vocht gisteravond nog voor haar leven.

Michel De Vleeschouwer is een gekende advocaat in Wemmel, die zich na zijn rechtenstudies aan de Vrije Universiteit Brussel had gespecialiseerd in aannemingsrecht, aansprakelijkheidsgeschillen bij ongevallen en echtscheidingen. 'Hij woont al zijn hele leven hier in de straat', zeggen de buren. 'Het is het huis van zijn ouders. Hij is na zijn studies hier ook zijn praktijk begonnen.'

De Vleeschouwer was erg succesvol. Zijn echtgenote Françoise gaf haar baan op als verpleegster om haar man in zijn praktijk te kunnen bijstaan. 'Ze deed administratief werk.' Op de oprit had het gezin een Mercedes terreinwagen, een Mercedes coupé en een BMW geparkeerd staan. Die laatste was de auto van zoon Nicolas. Volgens de geruchten zou één Mercedes gisteravond meegenomen zijn door de overvallers, maar dat werd niet bevestigd.

'Tien jaar geleden kreeg Michel al te maken met een zware inbraak in zijn huis', zegt een confrater. 'Hij was daardoor erg geschrokken en hij was vanaf dat moment op zijn hoede. Hij liet zijn ramen beveiligen, hij hing camera's aan de gevel van zijn villa en hij liet een dure alarminstallatie plaatsen.'

'Michel was een bon vivant', zegt zijn beste vriend Marc Heremans. Ze zaten samen in de Brusselse yachtclub RSCAB, waar De Vleeschouwer al sinds enkele jaren voorzitter van was. 'Michel was dol op de zeilsport. Elke zondag gingen we zeilen. Maar door het stormweer was dat deze keer onmogelijk. Michel zou gewoon thuisblijven, vertelde hij me. Vrijdagavond was de laatste keer dat ik hem zag, toen we samen iets gingen drinken. Hij was ontspannen, er was niets aan de hand.' De Vleeschouwer had onlangs nog een cruise geboekt. In maart zou hij met zijn echtgenote naar Mauritius trekken.

Bron: De Standaard | 15 november 2010

Drie moorden voor twee auto's: Spoor daders homejacking Wemmel leidt naar Luxemburg

De klopjacht naar de moordenaars van een advocatengezin in Wemmel leidt naar Luxemburg. Daar werd één verdachte opgepakt aan het stuur van een gestolen Mercedes. De verdachte werd maandag in de vroege ochtend in Luxemburg opgepakt aan het stuur van één van de gestolen Mercedessen van de familie De Vleeschauwer. Dat vernam de redactie uit goede bron. Het Brusselse parket wilde de informatie niet bevestigen. De man zou naar eigen zeggen enkel de koerier zijn die één van de twee bij de familie gestolen voertuigen naar Frankrijk moest overbrengen.

Het Brusselse gerecht hoopt dankzij de arrestatie van de verdachte de volgende uren nog een doorbraak te kunnen forceren in de zaak. Advocaat Michel De Vleeschauwer (57), zijn vrouw Françoise (48) en hun zoon Nicolas (21), een student derde jaar hotelbeheer, werden zondagavond zonder genade neergekogeld in hun huis aan het Brabants Dal in Wemmel. Ebru (22), de verloofde van Nicolas, kreeg een kogel in het hoofd maar zij overleefde als bij wonder.

Advocaat Michel De Vleeschauwer werd in de bureauruimte van zijn huis koel afgemaakt met een kogel tussen de ogen, zijn vrouw kreeg een dodelijke kogel in het oog, zoon Nikolas werd vier keer getroffen waarvan één keer van dichtbij in de slaap. Ebru werd op haar vlucht voor de overvallers geraakt aan het hoofd en voor dood achtergelaten.

De twee moordenaars belden zondagavond rond half zeven aan bij het huis van de familie De Vleeschauwer. Ze zouden de twee jaar oude BMW 325 van zoon Nicolas kopen. Die wagen stond sinds begin november te koop op de site Auto Scout 24 voor een bedrag van 37.000 euro. Volgens vrienden van Nicolas waren de potentiële kopers zaterdag – de dag voor de moorden – de auto komen bekijken. Het waren twee Afrikaanse mannen. Ze zouden een dag later terugkomen om de koop af te ronden.

Daarom opende Nicolas zondagavond ook nietsvermoedend de deur toen de twee kopers op het afgesproken uur aanbelden. Inbreken in het huis zou niet gemakkelijk zijn geweest want na een eerdere overval hadden de bewoners een alarmsysteem geïnstalleerd.

Wat er zich binnen in het huis heeft afgespeeld, is onzeker. Maar het lijkt er sterk op dat vader en zoon het in het bureau van de vader aan de stok kregen met de twee kopers toen bleek dat die niet de bedoeling hadden te betalen voor de wagen maar dat ze gekomen waren om te stelen. Vader en zoon werden neergeschoten met hetzelfde wapen, de toegesnelde moeder ook. Alleen Ebru overleefde. Zij kon de politie achteraf een beschrijving geven van één van de daders, een Afrikaanse man. Op basis daarvan werd een robotfoto gemaakt.

De daders gingen aan de haal met de Mercedes ML 500 terreinwagen van Françoise en de Mercedes Coupé van de advocaat. Beide wagens stonden op de oprit van de familie. De BMW die ze zogezegd hadden willen kopen, lieten ze gewoon staan. Allicht werden de twee buiten opgewacht door een derde medeplichtige die hen met de wagen ter plaatse had gebracht.

Op dit moment van het gerechtelijk onderzoek wijst niets erop dat er andere motieven dan diefstal van de twee auto's in het spel zouden zijn. Michel De Vleeschauwer was graag gezien. Hij runde zijn eigen advocatenkabinet van in zijn huis maar behandelde geen gevoelige dossiers. In de buurt gonsde het ook van de geruchten dat de relatie die Nicolas had met de Turkse Ebru de aanleiding van het drama zou zijn maar ook dat blijkt niet te kloppen. De meest ernstig genomen onderzoekspiste is die van de uit de hand gelopen diefstal, gepleegd door gewelddadige jonge Afrikanen. Het gerecht onderzoekt nu of de daders te zoeken zijn in het Afrikaanse milieu in Brussel.

Bron: De Standaard | 16/11/2010

De daders wilden duidelijk de slachtoffers vermoorden. Vier doden voor twee auto's. Was het om de buit te doen of gaat het om een afrekening? Als uit het onderzoek zou blijken dat het wel degelijk enkel om de buit te doen was dan is deze zaak een bewijs dat er mensen (voor zover we dit nog mensen kunnen noemen) zijn die in staat zijn om extreem gruwelijke feiten te plegen om aan hun (al dan niet beperkte) buit te geraken. Zou de theorie van Deprêtre in de zaak-Bende van Nijvel dan toch de juiste zijn?

Het heeft niet de voorpagina gehaald, maar ik wil het wel delen.

Luc Beirens van de Federal Computer Crime Unit ontvangt de eerste Vlaamse Big Brother Award. Met zijn inzet voor de omzetting van een Europese richtlijn voor de opslag van gegevens over elektronische communicatie heeft hij het recht op privacy te grabbel gegooid, klinkt het. Maar Beirens verdedigt zich: ‘Zonder die dataretentierichtlijn kunnen we jouw privacy niet beschermen’.

“We konden geen betere oplossing vinden”, verdedigt Beirens de opslag van de telecomgegevens van alle Belgen gedurende een jaar. “Met die informatie kunnen we de verdere inperking van je privacy tegenhouden, mensenrechten beschermen zoals recht op leven, vrijheid van meningsuiting, fysieke integriteit en religie en de criminaliteit bestrijden”, legt Beirens uit.
De Liga voor Mensenrechten legt uit wat zo slecht is aan de dataretentierichtlijn.

De Europese richtlijn behelst de opslag van gegevens uit elektronische communicatie. “Met wie, hoe lang, waar en wanneer. Die informatie wordt tussen zes maand en twee jaar opgeslagen”, legt Willem Debeuckelaere van de Privacycommissie uit. “Het gaat onder meer om telefoniegegevens, toegang tot het internet, e-mailverkeer, sms-communicatie en dergelijke. Maar niet om de inhoud van de gesprekken”, benadrukt hij. “Daarvoor moeten de politiediensten via de wet op de bijzondere opsporingsmethoden extra toestemming vragen.”

De dataretentierichtlijn is in België nog niet in wet omgezet. Daarmee loopt ons land achter op het Europese tijdschema. Verschillende Europese landen hebben de richtlijn wel al in wetteksten gegoten. En hoewel Europa met de maatregel de aanpak in de diverse landen wilde harmoniseren, is het nog steeds chaos troef. De opslagtermijn varieert van zes maanden tot twee jaar. Ook over welke gegevens opgeslagen moeten worden, zijn de Europese lidstaten het niet eens.”

Het hele verhaal vind je hier » www.apache.be

Over dit onderwerp zou ik ook het boek Big Brother in Europa van advocaat Raf Jespers willen aanraden.

Big Brother in Europa

Hebt u geheimen? Dat dacht u maar. Big brother, grote broer, houdt u in de gaten. Overheid, bedrijven, reclamejongens: ze weten uw vermeende privéleven te vinden. Met surveillance, bewaking, controle. Waar en wanneer u naar wie belt, sms’t of mailt, welke websites u in het holst van de nacht bezoekt: het blijft allemaal in databanken bewaard. RFID-chips, observatiecamera’s, afluistersatellieten, websnuffelaars, scanners, DNA-kits, spyware, databanken,... het dagelijkse leven is ervan vergeven. Mensen raken niet alleen hun vertrouwelijkheid maar ook hun zelf kwijt. Glazen overheid en glazen ondernemingen zijn veraf, maar de glazen burger is een hete realiteit.

De Europese Unie pusht deze realiteit: ze bouwt bijna ongemerkt een complexe en ongecontroleerde veiligheidsarchitectuur uit met Europol en Eurojust, de grenswachters van Frontex, duur veiligheidsonderzoek, een politieacademie... De Unie ziet burgers als potentiële veiligheidsrisico’s. Mensenrechten duwt ze daarbij in een keurslijf. Na 9/11 kwam de uitbouw van de controlestaat in een stroomversnelling.

Raf Jespers zet alles op een rij. Het resultaat is hoogst explosief. Burgerrechten en vrijheden beschermt men niet door ze af te schaffen. Het Charter in dit boek formuleert een juridisch en politiek perspectief van verzet tegen die nefaste ontwikkelingen.

» www.epo.be

Wie is Raf Jespers?

Raf Jespers is advocaat bij het advocatencollectief PROGRESS Lawyers Network. Hij is lid van de International Association of Democratic Lawyers en van de Liga voor Mensenrechten. Hij heeft allerlei uitgaven op zijn naam staan. Bij EPO publiceerde hij, samen met Edith Flamand, Je rechten bij openbare actie (1997).

Iets wat wel de voorpagina heeft gehaald en een reactie is op de uitreiking van de prijs » "Bijzondere opsporingsmethoden in zowat elk onderzoek ingezet"

Ooit stelde iemand op dit forum zich de vraag of deelname risico's inhoudt. Je moet geen schrik hebben om ooit doodgeschoten te worden door een Bende-commando terwijl je in je plaatselijke Delhaize inkopen gaat doen. Het grootste gevaar in deze maatschappij is onze steeds kleiner wordende privacy. Alles wordt opgeslagen, zo goed als iedere stap die we zetten wordt geregistreerd (bij wijze van spreken).

Forum » Houdt deelname aan dit forum een risico in?

BIM- en BOM-wetten zijn een gevaar voor onze democratie en het is beangstigend hoe deze zonder groot politiek debat zijn goedgekeurd door het parlement.