voor René De Witte:
In 1965 richtte Thiriart de Parti Communautaire Européen (PCE) op, een Belgische politieke vleugel van Jeune Europe waar ook Luc Jouret en Joseph di Mambro aan verbonden waren, die later in opspraak zouden komen in het dossier van de Ordre du Temple Solaire. Volgens sommigen werden de acties van Thiriart gestuurd door SDRA-8, in het kader van de Gladio-plannen. Zo bekwam de PCE in de jaren '70 een breuk in de Belgische Communistische Partij. Dit alles lijkt aan te sluiten bij de strategie die werd opgesteld tijdens een bijeenkomst van de Nouvel Ordre Européen in Madrid in 1969, bekend als 'de strategie van de spanning' gericht op het 'infiltreren bij extreem-links, aanslagen provoceren en extreem-links doen veroordelen voor acties die het niet gedaan heeft. Het uiteindelijke doel is een nationale opstanding in Italië op gang te brengen en een sterke macht zoals die van de (toenmalige) Griekse kolonels te installeren.' Thiriart en dokter Paul Teichmann zorgden via de MAC en Jeune Europe tevens voor ondersteuning van de OAS in België.
Ook Emile Lecerf, NEM-kopstuk en collaborateur tijdens de Tweede Wereldoorlog, speelde een sleutelrol in de MAC en Jeune Europe.Leden van MAC, Jeune Europe en de PCE gingen veelal op in extreem-rechtse groeperingen met Pan-Europese inslag, zoals NEM en EPE. In de vroege jaren '80 zouden PCE-leden ook het Front National vervoegen, tot de PCE in 1984 omgezet werd in de Parti Communautaire National-Européen (PCNE), nog steeds onder toezicht van Thiriart.
Een aantal duistere extreem-rechtse initiatieven werden geleid door Florimond Damman, één van de bezielers van de Ligue Internationale de la Liberté en de Union des Fédéralistes Européens van Otto von Habsbourg, en Bernard Mercier, een intimus van majoor Bougerol en beheerder van het door de Bonvoisin opgerichte Institut Européen de Développement.Luc Jouret (1947-1994) en Joseph di Mambro, PCE-leden uit de stal van Jean Thiriart, zouden later in opspraak komen wegens het stichten van de Ordre du Temple Solaire (OTS) in 1984, waarvan de leden door zelfdoding en de daaropvolgende 'reis naar Sirius' daar de komst van een nieuwe wereld afwachten. Deze wereld zal ontstaan op aarde na de wederkomst van Jezus Christus in zijn nieuwe rol als zonnegod, die de christelijke kerken en de islam zal verenigen.
Di Mambro, een Rozenkruiser en grootmeester van de Debussy-loge in Lyon, had Jouret in contact gebracht met Julien Origas, een voormalige Gestapo-agent en oprichter van de de Ordre renové du Temple (ORT) die dicht stond bij de Rozenkruisers (AMORC). In maart 1993 werd Jouret gearresteerd, samen met Jean-Pierre Vinet en Hermann Delorme, voor wapenhandel in Montreal. Behalve van de OTS en de ORT zou Jouret ook lid geweest zijn van de loge Opéra en van de Milice de Jésus-christ, waar ook Jean Bougerol, Claude Dery, Claude Nancy, Bernard Mercier, Antoine Humblet en enkele rijkswachters lid waren. Uit de ondervragingen van Armand Van Ghyseghem, uitbater van twee esoterische boekhandels aan de Charleroise steenweg in Brussel, bleek dat Luc Jouret en Willy Vassaux (samen met Roger Facon de opvolger van Jean-Marie Parent) samen in het Belgisch leger zouden hebben gewerkt en op vraag van het PIO (Public Information Office), dat onder de leiding stond van majoor Bougerol, in esoterische bewegingen zouden zijn geïnfiltreerd.
Di Mambro beweerde een woordvoerder te zijn van de onzichtbare 'Meesters van Zurich', wat gepaard ging met vele reizen naar Zurich waarbij hoge geldsommen verdwenen richting banken en witwasoperaties. Di Mambro beziocht ook leden van de P2-loge en het Italiaanse Grote Oosten. Denis Guillaume zou in de sekte de gedoodverfde opvolger geweest zijn van Jouret, waarmee hij samen als paracommando in Corsica verbleef en in 1978 gesprongen had op Kolwezi. Guillaume verbleef ook in Duitsland als lid van de ESR (équipes spéciales de reconnaissance). In april 2000 werd Guillaume verdacht in de aanval op de Brink's Ziegler in Luxemburg waarbij 600 miljoen frank werd buitgemaakt. Guillaume ontkende echter dat hij of Jouret lid waren geweest van de OTS en beweerde dat Jouret in 1986 en 1994 doodsbedreigingen zou hebben gekregen omwille van zijn politieke activiteiten. Jouret pleegde zelfmoord in het Zwitserse dorp Salvan, hetgeen leidde tot massale zelfdoding van zijn sekteleden.