Heel wat puzzelstukken bij elkaar

De mysterieuze Mijnheer X.

Je moet het maar durven om als auteur-journalist in boeken en interviews de naam van de strateeg achter de Bende van Nijvel kond te maken. Guy Bouten doet het. Het is de voormalige legermajoor Jean Bougerol. Een nota over hem die voor het eerst wereldkundig werd gemaakt in P-magazine, doet in elk geval heel wat vragen rijzen.

Waarom Benoît baron de Bonvoisin, bijgenaamd de 'zwarte baron' omdat hij in de jaren tachtig extreemrechts zou hebben gefinancierd, het stuk lekte naar P-magazine, is altijd onduidelijk geweest. De man waarover de nota handelde, ging namelijk over een oude bekende van hem, al beweerde de baron bij hoog en bij laag niet te weten over wie het ging. Maar wat hij wel wist was dat hier het enigma van de Bende verborgen lag.

Verder dan de bevestiging bij het gerecht dat de nota authentiek was en dat er – vruchteloos – onderzoek naar was gevoerd, kwam het magazine. Nog steeds geen naam dus, maar wel een hoogst intrigerend confidentieel document, gedateerd dinsdag 21 januari 1986 en van de hand van Nicolas de Kerckhove d'Ousselghem, ooit een vertrouweling van PSC-boegbeeld Paul Vanden Boeynants en op dat moment kabinetschef van de liberale vice-premier en minister van Justitie wijlen Jean Gol.

“Compleet geschift”

De edelman brengt verslag uit van zijn ontmoeting met administrateur-generaal Albert Raes van de Staatsveiligheid, dezelfde dag of misschien enkele dagen eerder in het befaamde Brusselse restaurant La Maison du Cygne. Daar is het rustig en vooral discreet praten, dat mag wel want wat ze hebben te bespreken is heel ernstig. Ze hebben het over de 'nébuleuse' die de minister zoveel zorgen baart.

Nébuleuse, letterlijk nevelvlek, staat voor een geheime organisatie, mogelijk een criminele.

Geen precisering in de nota, ook geen naam van de persoon die er aan het hoofd van staat en bij wie de stoppen zijn doorgeslagen. Dat weet Gol van de rijkswacht, de militaire inlichtingendienst bij ons en van de Franse geheime dienst. Niet dat de persoon niet doet wat hem wordt gevraagd, maar hij gaat gewoon veel te ver. “De realiteit overtreft inderdaad de waarheid,” geeft Raes toe.

Raes maakt zich zorgen, want “die kerel is geschift, onvoorspelbaar, inconsequent, egocentrisch, megalo-mythomaan, en zonder enige twijfel ook nog masochist.” Megalo-mythomaan is de gevaarlijke cocktail van iemand met grootheidswaanzin die bovendien een pathologische leugenaar is. “Omkoopbaarheid en immoraliteit gaan hand in hand met onvoorzichtigheid,” voegt Raes eraan toe. Wat moeten ze met de kerel? Hij blijft natuurlijk staatsgevaarlijk, maar best is toch maar hem te laten zitten waar hij is. Dat is de enige manier om toch nog wat vat te hebben op de kerel.

Maar waarover kan het gaan? De Bende die kort voordien in november 1985 zijn laatste wapenfeit heeft gepleegd? De CCC? Die is in december ontmanteld. De moord op FN-ingenieur Juan Mendez enkele dagen voor de lunch? Weinig waarschijnlijk. En wie is hij?

Jean Bougerol

Minstens zeven mensen kennen het antwoord, zo blijkt uit de handgeschreven notities op de nota: de Kerckhove en Raes natuurlijk, Jean Gol uiteraard en voorts kabinetschef op Justitie Victor Bricourt, rijkswachtkolonel Luc Closset die als verbindingsofficier was gedetacheerd naar Gol (en later inspecteur-generaal bij de Federale Politie wordt), een zekere A.D. (allicht de latere liberale minister Antoine Duquesne) en de liberale minister van Landsverdediging François-Xavier De Donnéa. Waarom De Donnéa? Omdat de mysterieuze Mijnheer X een militair is, of ex-militair?

Inderdaad. Dat zal auteur en ex-journalist Guy Bouten in zijn eerste bendeboek onthullen. Hij heeft de naam met veel moeite van Nicolas de Kerckhove weten te ontfutselen: voormalig majoor Jean Bougerol. Recent zal de edelman dat ook bevestigen aan het weekblad Pan-Ubu. De Kerckhove is nog altijd ziedend dat de nota in handen kwam van twee Vlaamse journalisten. “Dat had nooit mogen gebeuren,” zegt hij.

Dat zal wel, want in de hypothese dat de nota gaat over de Bende en dat Bougerol dus de strateeg was, dan lopen hooggeplaatste mensen rond die het mysterie kennen. En zwijgen. Maar ook al gaat het niet om de Bende, dan nog zou de waarheid aan het licht mogen komen over wat Bougerol zoal heeft bekokstoofd.

Een beangstigend profiel

Een biografie van de man doet het ergste vrezen. In elk geval vallen heel wat puzzelstukjes in elkaar.

Wie is Bougerol?

De façade. Hij komt uit een armoedig gezin, vader is psychiatrisch patiënt, moeder had een café en prostitueerde zich. Op zijn zestiende wordt hij opgepakt voor vandalisme en ook later in het leger maakt hij het geregeld bont. Maar hij komt telkens mooi weg. Wie Bougerol niet kent, vindt het een aimabel man, maar kennissen hebben het over een façade. Ze omschrijven hem als choleriek, agressief, onverdraagzaam, laf, een schuinsmarcheerder, een narcist, een machtswellusteling en iemand die er de hand niet voor omdraait om vuile karweien op te knappen. Eens getrouwd wordt hij een fanatiek katholiek.

Zijn militaire carrière. Begint in Congo. Via Brussel en Charleroi gaat hij naar Duitsland waar hij een tijdlang het commando voert over de ESR, de Equipes Spéciales de Renseignements, eenheden van zwaar afgetrainde en niets ontziende elitesoldaten die in burgerkleding opereren en bevelen blindelings opvolgen. De bendespeurders zullen zich trouwens afvragen of bij de overvallen in 1985 geen ESR-leden betrokken waren. Gewone gangsters waren het niet. Dit was de operatie van een commando.

Men noemde Bougerol de strateeg omwille van zijn fijne neus voor oorlogsvoering, voor het uitvoeren van schijnaanvallen en het leggen van valse sporen. Kortom, een techniek die ook de Bende stevig onder de knie had. Bougerol hoorde tot de militairen die vonden dat de ordehandhaving niet hard genoeg kon zijn. Hij was een rabiate anticommunist en dus ook heel erg pro-Amerikaans.

PIO. In 1974 zet minister Vanden Boeynants (VDB) hem aan het hoofd van de Public Information Office (PIO), een propagandamachine voor een beroepsleger. De parlementaire onderzoekscommissie Gladio ontdekte meer. Naast de militaire tak, was er ook een burgerlijke die zich onledig hield met activisme, zijnde georganiseerde sabotage van conferenties, infiltratie en gebruik van verenigingen en groepen die geacht werden de stellingen van het leger gunstig gezind te zijn: de middenstandsorganisatie CEPIC, maar ook de Confrèrie des Hospitaliers de Notre-Dame d'Aulne, de Ordre Souverain et militaire du Temple de Jérusalem, de Milice de Jésus-Christ. Bougerol is actief lid van deze schimmige tempeliersordes.

De Miller Groep. Naast de antisubvesrieve acties van de PIO had het bureau ook een dekmantel voor inlichtingenrecherche en contra-informatie. In het kader van deze opdracht wist majoor Bougerol een heel netwerk uit te bouwen dat door de ingewijden de 'Miller-groep' werd genoemd. Miller, de naam van zijn echtgenote, was ook de schuilnaam die Bougerol gebruikte voor de columns die hij schreef in La Dernière Heure. De Miller-groep bestond uit antisubversieteams samengesteld in verschillende groepen gespreid in een aantal streken, met name in Henegouwen. Een groep bestond uit een chef en een drietal leden. Elk van hen kreeg een codenummer toegewezen dat zij zouden gebruiken voor onderlinge contacten. Met het vertrek van VDB was Bougerol zijn beschermheer kwijt, maar hij ging door, deze keer met privé sponsorgeld. In een gesprek met Guy Bouten heeft Bougerol het onomwonden over de “gewapende actie” van zijn netwerk. “Dit was mijn werk.”
Groepen van drie? Gewapende acties? De Bende?

De vrienden. Op wie kan Bougerol zoal rekenen? Veel volk van extreemrechts: Francis Dossogno, leider van de Front de la Jeunesse, en dan heel wat leden van Westland New Post (zie vorige aflevering): zowaar Paul Latinus, Michel Libert, Bernard Mercier en Marcel Barbier, de man die zich ooit liet ontvallen dat een aantal bendefeiten door de WNP zijn voorbereid. Een goede vriend is legercommandant Claude Déry, de man die de meeste ballistische onderzoeken deed in het bendeonderzoek en de boel meermaals vrolijk zal manipuleren. Déry is goede maatjes met Madani Bouhouche, meermaals vernoemd in het bendedossier. Eveneens een “kennis” is Christian Smets van de Staatsveiligheid. Smets zakt in de jaren tachtig af naar Charleroi om het Miller-netwerk van Bougerol te infilteren. Smets' baas Albert Raes weet in zijn gesprek met Nicolas de Kerckhove dus zeer goed welk vlees hij in de kuip heeft. Smets is ook de man die de WNP infiltreerde.

De Libanese connectie. Bougerol is vaak in Libanon waar hij nauwe contacten heeft met de extreem pro-Amerikaanse falangisten. Hij is erg close met hun leider, de bloeddorstige Bashir Gemayel. Falangisten kunnen dankzij Bougerol opleidingen krijgen in ons militaire school. Vaak thuis op bezoek bij Bougerol is de Libanese huurmoordenaar Maroun El Khoury, genoemd in het bendedossier van Temse waar kogelvrije vesten worden gestolen. De overval op wapenhandel Dekaise wordt al snel gelieerd aan Falangisten.

De wapenfreak. Verscheidene keren doet de bendecel huiszoekingen bij Bougerol. Ze vinden overal bergplaatsen van wapens en treffen onder meer LR22-kogels aan, exact het kaliber dat ook door de bende was gebruikt. In december 2004 duiken duikers van het Speciaal Interventie Eskadron van de rijkswacht in Roux in het kanaal op zoek naar twee riotguns die Bougerol in zijn bezit had en waar hij maar een heel schimmige uitleg kon over geven.

De foto's. De ex van Bougerol weet zeker dat hij achter de bende zat. Ze gaf foto's aan de overleden journalist René Haquin die ze doorgaf aan Bouten met de woorden “opgelet, hij is een extreem gevaarlijk man”. Op de foto's van de slaapkamer twee riotguns, verpakt in een zelfgemaakte tas in bruine skai. Overal liggen kleren en op het vast tapijt boeken over geheime militaire operaties, inlichtingendiensten. In een hoek een snijbrander. Bouten, in zijn boek: “De riotguns intrigeerden mij. Maar ook de tas in skai kwam me verdacht voor. In de twee zakken die men in de kanaalkom van Ronquières aantrof, vonden de speurders zelfgemaakte munitiezakjes in skai. Ook de snijbrander riep bij mij vragen op want met een identiek werktuig had de Bende de ingangsdeur van de Colruyt in Nijvel opengebroken.”

Parallelle netwerken

Het vorige bewijst natuurlijk niets, maar het is op zijn minst intrigerend. Maar er is meer. Wanneer het bestaan van het stay behind-netwerk Gladio aan het daglicht komt en zich ook bij ons een parlementaire commissie in de zaak vastbijt, krijgt die commissie meerdere getuigenissen over het feit dat Gladio (die bij ons overigens anders heette) is opgezet door de Office of Police Coordination (OPC), een dienst van de CIA die belast was met het vuile werk en daar zijn naam Dirty Trick Department aan dankte. Agenten werden gerecruteerd via Amerikaanse staatsburgers die al dan niet onder een dekmantel in Europa verbleven.

De OPC was een burgerlijke instelling. De Amerikanen hadden ook een militaire geheime dienst: het Psychological Warfare Center onder hetwelk de Special Forces vielen. Deze Special Forces dienden voor het voeren van een 'onconventionele oorlog', lees, de organisatie en het voeren van guerilla-oorlogen, sabotage en subversie, 'evasion and escape' en langdurige commando-operaties. Ook bij ons werden volgens een getuige mensen gerecruteerd voor de militaire tak door iemand van de Shape. Was dat commandant Falla, verbindingsofficier, en stevige relatie van Bougerol?

Dat gegeven intrigeerde de commissie ten zeerste omwille van de vele linken met de WNP. In 1981 had Paul Latinus meermaals verklaard dat hij en de WNP werkten voor de Amerikaanse diensten. Ook zijn handlanger Marcel Barbier beweerde voor een internationale organisatie te werken waarvan hij de naam nooit heeft willen onthullen. De geheime Amerikaanse militaire dienst?

Kennis is macht

Kortom. Past de Bende in een breder geheel, vanuit de VS gestuurd? Hadden figuren als Jean Gol, Albert Raes of nog Nicolas de Kerckhove daar weet van? Was de bewuste nébuleuse het Miller-netwerk van Bougerol en zijn handlangers van de WNP? Waren de aanslagen van 1985 bedoeld voor het zaaien van terreur, maar was het te gortig geweest? Mocht in het tijdperk van de Koude Oorlog zeker nooit de betrokkenheid van de VS aan het licht komen? En is het nog steeds ondenkbaar dat de waarheid aan het licht komt en nog levende personen in opspraak zouden komen door hun omerta? Wat een schandaal zou het geven.

Het verklaart misschien een van de gevleugelde en steeds wederkerende uitspraken van voormalig bendespeurder Eddy Vos: “Ik wil niet met theorieën naar assisen trekken, maar met diegenen die de trekker overhaalden.” Daders dus wel, maar nooit de (volledige) waarheid? En mogelijk is dat wel de levensverzekering van Bougerol. Kennis is macht.  
(REDW)

Slot

vrije interpretatie en vertaling van het artikel

Er is al zoveel geschreven en gedebatteerd over dit onderwerp, zoveel verschillende pistes aangekaart dat we op dit moment slechts kunnen speculeren, zelfs als sommige hypotheses meer voor de hand liggen dan anderen. Vorige week begonnen er nieuwe opgravingen die net zo snel weer onderbroken werden voor ‘technische redeneren’. Officieel worden dezen over een maand hervat. Vreemd nietwaar? Maar sinds er reeds zoveel vreemde dingen in deze enquête voorkomen, kijkt niemand hier meer van op. Maar wat proberen de speurders nu op te helderen, en waarom? Ik ga in dit artikel niet proberen om U ‘mijn waarheid’ te onthullen maar U uitleggen wat er hoogstwaarschijnlijk schuilt achter de hedendaagse piste.

Enkele weken geleden waren er een reeks ijverige huiszoekingen in de extreem rechte kringen van de jaren 80, en ook bij de bazen van de inlichtingendienst … duidelijk  gericht op de neonazi groep WNP (Westland New Post), de vroegere Rijkswachter Robert Beijer en ook het voormalig hoofd van Staatsveiligheid, Albert Raes en tevens bij zijn «actie baas», Christian Smets. Sinds vorige week hebben huiszoekingen plaats bij ene Herman Wachtelaer, een oud nazi en het hoofdkwartier van een druïde sekte, Yggdrasil. Waar ligt het verband tussen deze in het wit verklede ‘clowns’ sekte; kleinschalige en zonder enig belang hebbende fascistische mannekes en de hoogstgeplaatste van onze inlichtingendienst?

Ik ga U meenemen door een doolhof van het meest verborgen en ogenschijnlijke in de geschiedenis van ons land en zal proberen om zo duidelijk mogelijk te zijn. De ingrediënten van dit scenario, hardcore verdedigers van het christelijke Westen, de CIA, extreemrechtse groepen, oud-nazi's, neonazi’s, soldaten, huurlingen, en daarbij ook nog, "met als watermerk", een reeks van op de politiek invloedrijke individuen over de jaren, allen direct of indirect verband houden met een aantal clubs en organisaties van het Europese rechtse, zelf onderworpen aan de invloed van verschillende geheime diensten, en dit allemaal op basis van een anticommunistische beweging.

Ter inleiding, neem ik enkele uittreksels van het artikel van Gilbert Dupont vorige week verschenen (DH, 13/07/2012) het interview met de eigenaardige druïde:

"Wachtelaer is de zoon van een voormalige SS Waffen, un ancien des Jeunesses hitlériennes. Wij hebben hem ontmoet en hij uit zijn nazie aanhang. Wachtelaer heeft de Nationale Socialistische Unie gecreëerd. Tevens Hagal en daarna Yggdrasil. Wachtelaer heeft een lijst bijgehouden van de leden van Yggdrasil. Namen die in verband staan met de Bende komen er in voor. Het zijn die van de Westland New Post of WNP, een neonazi groep, een van de grote invalshoeken in het dossier van de Bende. Michel Libert schrijft zich in bij Yggdrasil op 30 oktober 1982, Jean-Francis Calmette op 8 november, Christian Elnikoff op 20 december 1982, Frédéric Saucez op 31 mei 1983. Elnikoff pleegt later zelfmoord, net zoals Paul Latinus in 1984: “Mijn vriend Paul, een goed persoon, iemand met waardes heeft geen zelfmoord gepleegd. Ze hebben hem omgebracht.” Begin 1980, Herman Wachtelaer is dan een taxi chauffeur in Brussel. Net zoals Constantin Angelou en José Vanden Eynde, twee bijzondere slachtoffers van de Bende van Nijvel : dood na foltering, keer op keer, zonder een duidelijk motief . De zoon Vanden Eynde  bevestigt dat zijn vader met Rex, Léon Degrelle, in contact gebleven is, en dat na zijn moord, de briefwisseling dat in een aktetas opgeborgen was, verdwenen is. «Ik weet van niets». Bij hem thuis, twee fotolijstjes met foto’s van Hitler.

Om beter de chronologie hiervan te begrijpen, moeten we teruggaan naar het einde van de Tweede wereldoorlog. De oorlog is nog niet over, of het westen bereidt zich reeds voor op de volgende, ditmaal tegen de Sovjets. In het westen waren het de nazi’s die de meeste ervaring en diepgaande kennis inzicht hadden in de bolsjewieken. Bij het einde van de oorlog wordt een geheim netwerk opgezet om voormalige nazi te exfiltreren (het ODESSA netwerk) waarin het Vaticaan de hoofdrol speler is. (l’autre nom de l’opération était le « couloir du Vatican »). Het is dankzij dit netwerk dat nazi’s een nieuwe identiteit verkregen hebben in Latijns America, Egypte en Syrië. Heel deze operatie ‘bedekt’ onder wat uiteindelijk in 1947 de CIA wordt.

In 1946 wordt een organisatie opgezet die wereldwijd zal worden, een anti communistisch blok, nog steeds onder ‘controle en welwillendheid‘ van de Amerikaanse inlichtingendienst : het ABN (Anti-Bolshevic Bloc of Nations). Het begin van het oprichten van een super geheim netwerk « Stay-behind », een netwerk van sluimerende (slapende) cellen, actief in een honderdtal landen (waaronder België) in opdracht van NAVO en onder het bevel van Shape. Deze ultra geheime netwerken van Stay-behind komen aan het licht tijdens het schandaal van de P2 et Gladio in Italië, toen de Italiaanse premier Andreotti Gilio het bestaan ??ervan onthulde in 1990.

In 1991 stelt België een Senaats onderzoek aan over het « Gladio » netwerk. Het rapport van deze commissie toont het aanwervings- en opleidingsproces van de «gladiatoren» en ‘sluimerende’ actieve leden, de Stay-behind. De Gladiatororen zijn afkomstig uit de militaire maar ook uit de civiele samenleving. Ze zijn ‘gekozen’ voor hun toewijding en inzet voor de strijdt tegen het communisme. Het aanwerving ‘s proces kon variëren  van1 tot 3 jaar om de ‘recruiter’ de kans te geven om het potentieel en de kwaliteiten van de kandidaat (die nog niet weet dat hij kandidaat is) te meten. Eenmaal aangeworven wordt de nieuwe ‘gladiator’ aan een  instructeur toevertrouwd voordat hij bij een actieve of sluimerende cel terecht komt. De volledige aanwervingsprocedure was toevertrouwd aan de SDRA (inlichtingendienst van het leger), tot 1968 toen de Staatsveiligheid zelf de missie van aanwerving en opleiding van burgers (bijvoorbeeld Paul Latinus) ging beheren. Het is op dit punt dat de ‘speciale eenheid’ onder directe controle van zijn administrator wordt gecreëerd. In de beschouwde periode stelt het rapport dat het over Albert Raes gaat. Relevante Ministers, van Defensie en Justitie zijn op de hoogte, en tevens de koning. Ik herinner u eraan dat de hoofdkwartieren van de NAVO en Shape in België zijn.

In 1954 wordt ZOAVO opgericht, de pacifische tegenhanger van de  NAVO, met als leden Australië, Nieuw Zeeland, Pakistan, de Filipijnen, Thailand, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten. In 1958 werd een pacifische anticommunistisch front (gelijk aan het ABN) opgericht : de APACL (Asian People ‘s Anti Communist League).Deze organisatie is opgericht door de Taiwanese president Tchiang Kaï-Chek, het hoofd van de CIA gestationeerd  in Taiwan, Ray S. Cline en de Rev Sun Myung Moon (de goeroe of de Moonies Unification Church)

Geleidelijk aan vormt de CIA een netwerk van fracties en opstandelingen over de hele wereld. In 1967 versmelten ABN en APACL tot WACL (World Anticommunist League) en breiden hun activiteiten uit tot de hele ‘vrije wereld’. Behalve de propaganda-activiteiten, was WACL een belangrijke wapens leverancier aan  rechtse paramilitaire bewegingen verbonden en vaak  geassocieerd met doodseskader. Ter informatie, WACL komt in het geheim tussen conflicten met betrekking tot de Sovjets. Heden de  meest ‘omstreden’ operatie is de hulp aan Ben Laden in Afghanistan.

De WACL werd gesteund door de hoogste niveaus van westerse inlichtingendiensten, met behulp van civiele constructies, die over de hele wereld haar strategie deelt. Tevens ondersteund, in alle discretie door de hoogste autoriteiten van het Vaticaan, en werd in de eerste plaats gefinancierd door duistere bronnen zoals de CIA maar ook indirect, van privépersonen zoals familieleden van Saoedische koninklijke familie, de Moonies of de voormalige Amerikaanse ambassadeur Douglas MacArthur II.

Op hetzelfde moment, worden plaatselijk, hier in België, extreemrechtse neonazi’s groepen opgericht, geheime organisaties die rechtstreeks verband houden met de WACL, verenigingen en andere kringen die de Europese idealen delen met de meer "frequentable" bijzonder druk bezocht, en wiens doel onverbloemd anti communist was.

Zo ontstonden officiële groepen met een façade,  waarvan de belangrijkste politieke ideeën uitgegeven werden door zowel in de mondaine weekbladen ‘Special’ als ook ‘L’Eventail’ als in de sappige kolommen van NEM (Nouvel Europe Magazine), kranten die nauw verbonden waren met  CEPIC… een radicale rechtse tak van de PSC. Cepic zal geleid worden door Paul Van Den Boeynants en Baron de Bonvoisin. Het zal in 1983 opgeheven worden door Gérard Deprez. De eindredacteur  van NEM was Emile Lecerf.

Lecerf genegenheid voor het naziregime tijdens de Tweede Wereldoorlog dient niet meer aangetoond te worden. Dit is reeds goed gedocumenteerd. Hij schreef voor  de « les Cahiers de la Roue solaire », uitgegeven door de Waalse afdeling van l’Institut culturel de la SS.  Tijdens deze periode was hij een van de pijlers van de Belgische tak van WACL. In 1971 ontstaat er een actie en propagandagroep. Dit zijn de NEM-clubs. In 1974, wordt een deel van de NEM-Club het Front de la Jeunesse (FJ), een privé–militie waarvan het doel duidelijk was, nieuwe kruisvaarders voor het christelijke westen samenbrengen. Namen die steeds terugkomen, zoals Bernard Mercier, een lid van la Milice de Jésus-Christ, zelf een voormalig leider bij CEPIC.

Het CEPIC groepje komt regelmatig samen in een uiterst selecte club, «Cercle des Nations » De « cafetaria » van CEPIC werd in werkelijkheid gerund door een zeer geheim genootschap « l’Ordre chevaleresque du Rouvre », een radicale katholieke organisatie verbonden met het Opus Dei, waar we  chic volk en bekende advocaten terugvinden. Onder leiding van  Paul Van Kerkhove, die later senator van CEPIC wordt en lid van het cabinet van Jean-Pierre Grafé. De Cercle des Nations diende als dekmantel voor diverse informele bijeenkomsten en verenigingen waaronder de Belgische afdeling van WACL. Ligue de la Liberté waarvan Paul Van Kerkhoven een van de oprichters was voordat hij president werd van de Ligue mondiale pour la liberté et la démocratie (World League voor Vrijheid en democratie .

Tijdens dezelfde periode creëerde VDB PIO (Public Information Office), dat niet meer was dan een parallelle inlichtingendienst  voor de nationale defensie. Bestuurd tot de ontbinding in 1979 van het leger door Generaal Roman, chef-staf van de Landmacht. Hij vertrouwde grote operaties toe aan Majoor Jean-Marie Bougerol die alle dossiers centraliseert. PIO zou zich voornamelijk hebben beziggehouden met  het verzamelen van informatie over als links bestempelde subversieve groepen op het Belgisch grondgebied. PIO zou na de ontbinding zijn duistere praktijken voortzetten, in  nieuwe  structuren van particuliere ondernemingen als PDG  (CEO) met Baron de Bonvoisin of« l’European Institute of Management » (EIM) verbonden met Michel Relecom, een invloedrijke zakenman en zeer dicht bij Mobutu.

In bedekte termen werd er gezegd dat PIO een tijdje de « Front de la Jeunesse » controleerde, het is interessant om te weten dat personages als Marcel Barbier die de veiligheid van het WNP waarborgde, zich bij EIM voegde, in die tijd onder leiding van  René Mayerus , een veelbesproken voormalige rijkswacht (politie)kolonel. Maar ook personages  als bijvoorbeeld Michel Libert, Jean Nemry en Frédéric Saucez, tevens lid van de WNP die allen tegen betaling hebben deelgenomen aan de verkiezingscampagne van Noel de Burlin, lid van CEPIC en van de PSC (…) In deze context is het niet verwonderlijk om de verwantschappen te ontdekken van dezen en genen, en om op zijn beurt majoor Bougerol in verschillende kringen te zien zoals die van de « Nations » waar hij onvermijdelijk Paul Van Kerkhove tegenkwam (de man met de vele gezichten) en zijn nauwe contacten met degenen die hij regelmatig kruiste, personen  als  Paul Latinus en Marcel Barbier, Luc Jouret, Bernard Mercier… en vele leden verbonden aan de sekte de la Milice de Jésus-Christ (waar hij deel van uit maakte) en we niet verbaasd zijn om te leren dat hij hier schouders wreef met zijn vriend de commandant Claude Dury, ballistiek specialist.

In principe was de rol van Majoor Bougerol gewijd om discussies van officiële propaganda te leiden. Lid van WACL, lijkt het erop dat de Majoor Bougerol ‘duistere zaken’ deed die gekend waren door de hoogste autoriteiten van het land. Ik neem als bewijs de nota van 21 januari 1986 geschreven door  Nicolas de Kerkhove d’Ousselghem, die toen de raadgever was van Jean Gol, minister van Justitie en vice premier. De nota is gericht aan Jean Gol.

Deze nota gaat over een gesprek tussen Albert Raes (baas van de veiligheid en bij wie een paar weken geleden huiszoekingen waren) en Nicolas de Kerkhove zelf. Nicolas de Kerkhove informeert Jean Gol over een "belanghebbende" waarvan de naam nooit wordt genoemd in de nota. Hier zijn enkele uittreksels: "De waarheid is vreemder dan fictie. De persoon is moeilijk te handhaven. Albert Raes zegt dat hij gestoord is: onvoorspelbaar, inconsequent, egocentrisch, heeft grootheidswaanzin, is een pathologische leugenaar, en waarschijnlijk een masochist. Hij is zijn eigen ergste vijand: het probleem is niet dat hij niet doet wat er van hem verwacht wordt maar dat hij in tegendeel spontaan teveel doet. Hem om zijn positie houden zou gevaarlijk kunnen zijn ... Albert Raes blijft van mening dat zolang we gebruik kunnen maken van het individu, niets beter zal zijn om de nevel van de geest te neutraliseren"

Op dat moment, was de laatste aanval van de Bende van Nijvel in Aalst iets meer dan twee maanden geleden. We weten dan nog niet dat het de laatste zal wijn. We verkeren nog steeds in volledige chaos en niemand weet wanneer de volgende aanval zal plaatsvinden. Nicolas de Kerkhove is een voormalig lid van CEPIC en heeft lange tijd deel uitgemaakt van de lijfwachten van VDB, waar hij ook Stafchef of raadgever was voor hij zich bij Gol voegde.

Ik heb uitvoerig, per telefoon, met Nicolas de Kerkhove gesproken. Hij is nog steeds woedend over dit "lek". Dit bevestigt voor mij de echtheid van de nota. Hij had nooit verwacht dat de nota in handen zou komen van journalisten (Bouten en Rene Guy De Witte hebben het reeds vermeld). Hij verklaard dat "de persoon" waar hij naar verwijst Major Jean Bougerol is, maar het heeft niets te maken heeft met de Bende van Nijvel. Het zou alleen gaan over contraspionage, maar hij kan me niet meer vertellen (staatsgeheim vertrouwd  hij mij toe). Natuurlijk verwijst hij naar het "Gladio" Netwerk . Het is dus duidelijk dat ze bewust zijn dat één van hun "gladiatoren" hun ontglipt, en dat het waarschijnlijk niet de enige is. « De waarheid overtreft de fictie ... Albert Raes blijft van mening dat zolang we gebruik kunnen maken van het individu, er niets beters is zijn de nevel van de geest te neutraliseren".

Volgens onze bronnen, is Bougerol zeer discreet en complex karakter, en in het middelpunt  van het huidige onderzoek. Hij verdient een uitgebreid artikel dat wij u in de komende weken zullen voorleggen. Tegen het einde van de jaren '70, voegt de reserveofficier Paul Latinus, agent bij PIO, zich bij het Front de la Jeunesse. In 1979 ontstaat uit het « Front »  een radicalere groep, de Westland Nationaal Socialistische Ordnung (WNSO), beter bekend als Westland New Post (WNP)! Paul Latinus zal hiervan de leider worden. In datzelfde jaar wordt Latinus informant van de Staatsveiligheid. Christian Smets, zijn contactpersoon, "infiltreert" het WNP twee jaar later. Het WNP bestond voornamelijk uit in de FJ teleurgestelde soldaten en een paar rijkswachters. (politie agenten)

Blijkbaar, volgens verschillende getuigenissen, waaronder die van Smets collega's (Massart en Kausse) nam de ‘geïnfiltreerde’ agent zijn missie nogal ter harte. Bereidt om anderen de kneepjes van het vak bij te brengen en wat uiteindelijk « uit de hand loopt » wanneer tijdens een ‘praktische oefening » een onschuldig koppel in Anderlecht vermoord wordt. paar onschuldigen vermoord in Anderlecht. Dit is het beroemde geval «dubbele moord de la rue pastorale»." Andere schitterende hoogtepunten (opgelost) onder commando van het WNP: het in brand leggen van de linkse krant "Pour", geleid door Jean-Claude Garot of diefstal van Telexen bij de NAVO.

Niet te vergeten dat WACL gekoppeld was aan tal van doodseskaders ... Nam het WNP de opleiding en het testen af ten behoeve van een van een "service action" voor rekening van min of meer officiële buitenlandse diensten, naar het beeld van het SAC in Frankrijk? Kort na het oprichten  van het WNP, wordt Paul Latinus aangeworven op het cabinet van de  minister van Buitenlandse Zaken Cécile Goor tevens gelabeld bij CEPIC bij PSC, op aanbeveling van VDB (Le Soir / Rene Haquin, 22/02/1990) ...

In een interview met Christian Smets, enkele dagen na de huiszoekingen waaraan hij onderworpen werd, gaf hij mij een stukje anekdotische informatie, wat in de juiste context belangrijk is. Ik vroeg naar de aanwezigheid  van de Saoedische "journalist" een zekere Faes Al Ajjaz in het WNP. De naam van dit personage kwam aan de oppervlakte toen zijn auto (zogezegd gestolen), werd gebruikt werd om een aanval uit te voeren op een officier van de Rijkswacht (politieofficier), majoor Vernaillen. Robert Beijer (ook onderworpen aan huiszoekingen tegelijkertijd als die bij Raes en Smets) erkent in zijn boek « le dernier mensonge » de dader  van deze aanslag te zijn samen met zijn side kick Bouhouche Madani en drie andere medeplichtigen, waarvan hij de naam verzwijgt. De vreemde  Saoudische «journalist" bezocht met regelmaat het WNP. Le groupe Trident onder leiding van Jean-Francis Calmette (Wachtelaer verwijst naar hem in zijn interview met la DH) is speciaal gewijd aan operaties die geleid werden door Al Ajjaz. Christian Smets verzekerd me meermaals getuige geweest te zijn bij het overhandigen van geld van de Saoediër aan Paul Latinus. Dit zou dus bevestigen dat het WNP deel uitmaakte  van de WACL "programma" ...

Men begint het verband beter te begrijpen tussen de mensen bij wie de laatste weken huiszoekingen weden uitgevoerd en de ‘schakel – rode draad’ gevolgd door de rechter Martine Michel en de speuders. Een ding is zeker, verschillende formele en informele Verenigingen ontstonden steeds weer hetzelfde doel: het organiseren van conferenties op het thema van de risico’s van het communisme, dienen als ‘denktank’, het oprichten van voor communicatie- en propagandanetwerken voor civiele en militaire doeleinden, of het creëren van nationale en internationale netwerken genaamd “atlantistes”  altijd direct of indirect in verband met WACL. En op de achtergrond een België dat sinds de jaren zeventig zeer slecht genoteerd staat bij onze buitenlandse partners aanwezig in België, inbegrepen en vooral bij de NAVO. "Rene Haquin schrikt  er niet voor terug op hier op te wijzen in zijn artikelen en zijn vele optredens in de media " « Les institutions internationales installées à Bruxelles considéraient la Belgique comme un « ventre mou », c'est-à-dire une zone géostratégique relativement faible au niveau de sa sécurité. La guerre froide n'était pas encore finie et les manifestations antinucléaires ainsi qu'un sentiment anti-américain meublaient alors l'actualité ».".

Is België toen ontsnapt aan een staatsgreep? Was het op de rand om het van het slachtoffer te worden van destabilisatie plan georkestreerd door verschillende moeilijk te controleren bewegingen, maar die uiteindelijk allen dezelfde interesses hadden? Het vermoeden hiervan is in deze zaak onvermijdelijk, en alle aanwijzingen leiden ook tot het verdenken van leden of van een cel van de Organisatie van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO).
 
De Bende van Nijvel is slechts een secundair gevolg van andere dubieuze zaken in Europa en elders, wat geleden heeft tot een fase in dit geslepen (machiavellistisch) plan om onze democratische instellingen te destabiliseren en om extreme veiligheidsmaatregelen te rechtvaardigen. Maar we zullen later nog terugkomen op dit netelige onderwerp. Dus dit is dus wat de rechter Michel en haar team proberen aan te tonen.

Bende: In een allicht laatste poging de waarheid achter de Bende van Nijvel/België bloot te leggen, hebben de speurders het oude spoor van extreemrechts nog maar eens afgestoft. In dit geval slaat "extreemrechts" meer op rabiaat anticommunisme en paramilitaire activiteiten dan op een rechts gedachtegoed. Het nieuws zorgde in juli voor wenkbrauwengefrons. De Cel Jumet was met een graafmachine neergestreken in een tuin in de Wilde Heide in Haacht (Tildonk). Hoezo in Vlaanderen?

» www.pallieterke.info

Heeft iemand anders reeds het artikel? Ik heb nog geen exemplaar kunnen vinden.