Teamgenoot: een toffe Marokkaan...

(...) "hij spreekt buiten het Marokkaans ook nog het Hebreeuws, Algerijns, Spaans, Frans en Nederlands.

Wat een talenknobbel!

Bron » aalst.courant.nu

Opvallend duo toch.

Józef D.B. van Aalst. Rallyrijder, illegale wapenhandelaar, piloot, drugssmokkelaar, lid van een schietclub ... hij was duidelijk van alle markten thuis. Allicht had hij leuke vrienden in de schietclub.

Vreemd hee, maar uiteraard volkomen toeval en het heeft uiteraard niks met de Bende van Nijvel te maken of het moet wel alweer een zoveelste poging zijn om dit topic te ondermijnen...

Te lezen op de website » Motief en ook elders natuurlijk ...

• Er lijkt een band te zijn tussen Constantin Angelou en een paar ex-rijkswachters, Madani Bouhouche en Robert Beijer, die vroeger bij de drugssectie van de BOB van Brussel zaten en daar dus op drugstrafieken werkten.

• Bouhouche, van wie later zou blijken dat hij een notoir handelaar in illegale wapens was, was zelfs gespecialiseerd in de drugshandel vanuit Libanon.

• Volgens sommige bronnen was Angelou zonder meer een informant van het daverende duo, maar dat gegeven is nooit hard gemaakt.

• Maar Bouhouche en Beijer hadden in elk geval iets met Gérald Lafaurie.

• Eind maart 1981 hadden ze zelfs zoveel aandacht voor Lafaurie dat het hen uiteindelijk hun job bij de BOB in Brussel en bij de rijkswacht heeft gekost. Beijer plaatste afluisterapparatuur in het kantoor van zijn Brusselse BOB-collega’s toen het duo te weten was gekomen dat Lafaurie die collega’s een en ander zou komen vertellen.

Eind 1981.

Eind 1981 - 9 april 1987. Een periode die volledig 'de Bende van Nijvel' overlapt en toch heeft dat onderzoek vanuit Lyon dus 6 jaar moeten duren... » krantenbankzeeland.nl

Een samenwerking over gerechtsgrenzen én landsgrenzen heen, verloopt inderdaad duidelijk niet altijd zo vlot... Iets waar een zekere Eddy Vos laatst ook nog naar refereerde...

Om niet altijd Hilde Geens te citeren... hier eentje vanuit Paul Ponsaers - ook zijn uitstekende boek - de Loden Jaren:

Beijer omschreef Albéric Otten in zijn boek 'De Laatste Leugen' als een pensionaatsvriend. Hij vergat erbij te vermelden dat hij de mandataris was van een kluis van Otten, waar de speurders die - beruchte - microfilms van ARI in beslag namen. Otten, die een behoorlijk strafblad had - iemand nog een autoradio vanuit een Saab Turbo? -, was ook de aanleiding waarom ... Robert Beijer de Franse drugshandelaar Gérald Lafaurie afluisterde, wat Beijer zijn job kostte.

Overigens was het diezelfde Otten die Beijer voorzien had van een weinig overtuigend alibi voor de Benderaid in Aalst. Volgens Otten waren zij op dat ogenblik samen aan het dineren in restaurant La Vielle Bosnie.

De laatste leugen of het laatste puzzelstukje? Wat is dat toch met die beëdigde ambtenaren? Wel, hier nog eentje uit de Bendetapes van Danny Ilegems:

In 1985 werd de rijke wapencollectie van jullie vriend Juan Mendez gestolen. Bouhouche zou ermee aan de haal gegaan zijn. Maar een van die wapens werd gevonden bij Lafaurie.

Nog een afsluiter, zelfs vanuit het UK gingen notoire cocaïnegebruikers van Amsterdam naar het onbetekende piepkleine IJzendijke om zich daar te bevoorraden. En dat zonder een referentie in de Gouden Gids en zonder GPS. Je zal maar de weg moeten vragen aan misschien een van de 52 Gladio-leden naar de cokeboer.

Er heeft 100% zeker op een bepaald moment 1 van hen een korte tijd vast gezeten, meer zelfs ... veroordeeld geweest voor bepaalde feiten. Dat was eind 1983. In de loop van 1984 was hij alweer vrij.

Hij leeft nog maar iets weten is uiteraard - en gelukkig - niet genoeg. Je moet het - gelukkig - kunnen bewijzen. En dat is in dit veel te lange trieste verhaal een onwaarschijnlijke helaasheid.

Nog dit daarover; het was niet iemand van de tweeënvijftig Gladio-leden. 52 ja, geen wilde gok want hun volledige namen zijn gekend en hun mogelijke betrokkenheid tot de misdaden toegeschreven aan de Bende van Nijvel is inmiddels volledig onderzocht.

Vrijheid van mening is een absoluut belangrijke waarde maar die piste droeg en draagt niks bij tot de antwoorden die veel te lang op zich laten wachten.

Dat is van sommigen - ik bedoel in de eerste plaats enkele van die door Vos vernoemde oprechte magistraten die zich uiteraard niet lieten manipuleren - ook de bedoeling geweest.

Deze niet aflatende piste en het onderzoek ernaar heeft alles énorm vertraagd en vele relevante misdaden over de verjaringstermijn getild. 1 van de manipulaties inderdaad. Wie kwam er immers als eerste met deze piste binnen het onderzoek op de proppen?

Idem dito met de ‘Roze Balletten’ en de ‘videotheek’ die aan zoveel personen een kopie ervan uitleende waardoor de ‘Bende van Nijvel’ erop uit gestuurd werd om deze tapes terug op te halen. Een piste die gelanceerd werd door iemand van het Front de la Jeunesse en die opnieuw alle aandacht kreeg binnen het ‘onderzoek’ en PAS NA de overheveling van een deel van het dossier uit Dendermonde. Daarbij zeker vermelden: de inderdaad vele maar zeer interessante pistes met duidelijke relevanties tot de misdaden van de Bende van Nijvel bleven letterlijk in de kast liggen.

Terug naar topic Eddy Vos die zich in 1 interview op 2 opvolgende alinea’s flagrant tegenspreekt:

“Alinea 1”:

Eddy Vos stelt ook dat de daders bedreven waren in het manipuleren van gerechtelijke onderzoeken, het verband tussen de feiten leggen en hun sporen uitwissen. “Ze betrokken verschillende autoriteiten en zelfs taalregio’s om verwarring te zaaien, wat volgens mij geen toeval was.”

Alinea 2:

Wat Vos wel meteen afdoet als onzin, is het ‘Grote Complot’. Doorheen de jaren werd vaak geopperd dat het onderzoek van de Bende van Nijvel op niets uitdraaide omdat het van binnenuit werd gesaboteerd. Hij stelt zich ernstige vragen bij de haalbaarheid van een samenzwering waarbij honderden magistraten, rechercheurs en deskundigen gedurende veertig jaar zouden hebben gewerkt om de waarheid te verbergen.

Dus ja, de zogenaamde Bende van Nijvel deed bewust aanslagen op verschillende plekken waardoor er inderdaad (citaat De Vos) honderden verschillende magistraten, verschillende rechercheurs en verschillende deskundigen betrokken werden tot het onderzoek naar die ‘Bende van Nijvel’. En ze slaagden erin om bij al die verschillende gerechtelijke diensten en onderzoeken (!) te manipuleren. Dat zegt hij letterlijk.

Volgende alinea ontkent Eddy Vos wat hij zonet zei. Il faut le faire…

Als een onderzoeksrechter een bekentenis heeft van een dader dat hij op Vernaillen én zijn gezin geschoten heeft in 1991 (!) terwijl hij daar toen nog kon voor gestraft worden… maar daar verder niks mee deed… (!)

Hoe noem je dat? Onbekwaamheid? Of is het enkel dat maar?

"Farcy had in de gevangenis zijn sluwe werk als tegelijk tipgever en afperser van politieagenten gewoon voortgezet. In België ligt als gevolg van het proces-François de drugsbestrijding haast stil. Geen politieman die er zich nog durft aan de branden. En op beide inspecteurs die het onderzoek naar de illegale praktijken van hun NDB- en BIC-collega's hebben geleid zijn gewapende aanslagen gepleegd."

De drugshandel floreerde als nooit tevoren (zoals hierboven staat), geen enkele politieman durfde er zich nog aan te wagen (zoals te lezen) en gewapende aanslagen (op iedereen die een gevaar kan betekenen van de drugshandel, rechtstreeks (als betrokkene) of onrechtstreeks (als toevallige getuige of als alibi om een andere moord te maskeren) en met de hulp van de vele gechanteerde agenten (die niet aan bod kwam in het proces Francois) of met de hulp van ex-agenten die de misdaad lonender vonden dan hun staatsloontje (Bouhouche, Beijer, Godfroid, Van Mechelen, ...)

In zijn periode bij de rijkswacht was Van Mechelen bevriend met Robert Beijer en Madani Bouhouche, die net zoals hem rijkswachters waren, maar uiteindelijk zelf in de georganiseerde misdaad terechtkwamen.

Een stukje - out of the blue - uit het boek van Willy Van Mechelen over Hilde Geens... Inmiddels ferm gedateerd in nadeel van Willy Van Mechelen en duidend wie het wél bij het rechte eind had...

Ik ben geen Humo-lezer. Germain Daenen wel. Hij wees mij op het artikel. “Verdorie Willy, op korte tijd heb je hier een lelijke kop gekregen, een echte gangstersmoel. Hoe de gevangenis een mens kan veranderen.”

Ik wist niet waar hij het over had, tot hij mij dat eerste artikel uit Humo onder de neus duwde. Onder het portet van een aartslelijke man stond de zin: 'Dit is Willy Van Mechelen.' Maar ik was dat helemaal niet. Germain vond het hele gedoe best plezant. “Over mij is ook al veel geschreven,” lachte hij, “maar ik heb nog nooit vier afleveringen over mijn persoon in Humo gekregen. Jij moet wel een hele grote gangster zijn.”

Germain heeft mij toen zijn Humo gegeven. Het lachen verging mij snel toen ik het artikel las. In dat stuk beschuldigen de journalisten Raf Sauviller en Hilde Geens mij van alles en nog wat: drugshandel, autozwendel, oplichting... Het is ongehoord. Ik wist niet dat dergelijk geschrijf in België kon.

Ik citeer even de inleiding: ‘De Antwerpse BOB-adjudant Willy Van Mechelen blijkt een drugstrafikant te zijn. Dat mag niet echt verbazing wekken: Van Mechelen had al twintig jaar de reputatie in de meest kwalijke affaires betrokken te zijn. In dit eerste deel van het grote levensverhaal van Willy Van Mechelen leest u hoe de man - ondanks de hoge bescherming die hij genoot - uiteindelijk tegen de lamp liep en hoe diep hij wel in de drukke drugstrafiek van Antwerpen naar Nederland was weggezonken.'

Ik ben ziedend. Ik -Willy Van Mechelen-, die in mijn hele leven niet één veroordeling heb opgelopen. Wie dat artikel leest, kan niet anders dan besluiten dat Van Mechelen een crimineel is. Ik ken die journalisten niet eens.

Ik heb ze hier of buiten de gevangenis nooit ontmoet. Personen die mijn 'grote levensverhaal' willen schrijven, zouden op zijn minst contact met mij mogen opnemen of sommige beweringen checken. Dat maakt de kans op de verkeerde foto al kleiner, zou ik zo denken.

Of vraag ik te veel? Komt hun artikel op die manier in het gedrang? Hoe dan ook, zo ging ik te werk als ik verdachten naar het bureau bracht: 'dorsmolen' opzij, een koffie en een gesprek van mens tot mens. Ik keek die mannen in de ogen en confronteerde hen met de gegevens die ik over hen verzameld had. Dan luisterde ik naar hun verhaal. Zo doen integere mensen het toch. Gelden voor journalisten andere regels?

Je zou het artikel moeten lezen. Ik citeer nog even: "Van Mechelen was een corrupte politieman," zegt een Antwerpse justitie-medewerker, "hij zocht overal profijtjes. Hij regelde affaires met criminelen om er zelf beter van te worden, om er geld aan te verdienen. Hij organiseerde drugstrafieken voor een aantal criminele organisaties, waarbij hij de praktische afwikkeling liet uitvoeren door zijn mannetjes uit het milieu. En daar bovenop speelde hij nog een smerig dubbelspel. Zodra hij zijn commissieloon op het transport had geïnd, tipte hij de containers met drugs...” En zo dendert dat artikel nog een tijdje door. Een Antwerpse justitiemedewerker! Geen naam! Niets! Bijkomende getuigen die wel hun naam durven te noemen en die bovenstaande roddels bevestigen, nee! Commissieloon opstrijken en dan de container tippen. Ik zou godverdomme al langer onder de zoden liggen, mocht ik dat hebben klaargespeeld.

Als dat journalistiek heet, ben ik snel omgeschoold: “Raf Sauviller en Hilde Geens zijn corrupte journalisten," zegt een Antwerpse BOB-medewerker, "ze zoeken overal profijtjes. Ze regelen affaires met in opspraak geraakte onderzoeksrechters om er zelf beter van te worden, om er geld aan te verdienen. Daar bovenop spelen ze een smerig dubbelspel. Ze richten hun pijlen op de echte crime-fighters en houden daarmee de aandacht van hun lezers ver van de werkelijke drugshandelaars. Zo beschermen ze de drugsmaffia. Het gerecht gaat weldra op zoek naar hun riante optrekjes in Monte Carlo en Nice." Komaan Raf, komaan Hilde! Verdedig jullie maar! En dan zitten jullie nog niet in de gevangenis. Lafaards!

Ik pik dat niet. Ik heb via mijn advocaat beide journalisten voor de rechter laten dagvaarden. Ik ga de confrontatie met hen niet uit de weg. Als hun anonieme justitiemedewerker over bewijzen tegen mij beschikt, dat hij ze op tafel legt. En kan hij het niet, dan houdt hij zijn mond en houden Raf en Hilde hun mond. Roddelen kan iedereen.

Alles wat ik in dit boek schrijf, is juist. Mijn informatie is door iedereen te controleren. Geen anonieme kletstantes in mijn boek. Wat ik niet of nog niet kan bewijzen, schrijf ik niet.

Justitiemedewerker! Wie bij justitie werkt en weet heeft van dergelijke zwaarwichtige feiten over mij, stapt toch naar de onderzoeksrechter. Ze zitten allemaal aan de Britselei in hetzelfde gebouw.

Onderzoeksrechter Jacques Mahieu zal hem met open armen ontvangen en hem alle anonimiteit beloven, indien Humo's anonieme bron het voor Van Mechelen in zijn broek doet. Want een ding staat vast: wie mij vals beschuldigt, krijgt vroeg of laat de rekening gepresenteerd. Op dat punt ben ik zeer rechtlijnig. Op een dag zal de Antwerpse justitiemedewerker zich voor de rechter verantwoorden, dat geef ik nu al op een blaadje. Dat is geen intimidatie, dat is rechtvaardigheid.

Rechtvaardigheid. Juist ...