Leopold Van Esbroeck over de Brussel GP en George Marnette:

"Neem nu Georges Marnette (commissaris bij de Brusselse GP, nvdr), die was ook altijd van de partij. Hij wordt nu door de pers witgewassen. Ik vraag me af hoe dat kan. Evidenter dan in de zaak-Di Rupo kan een manipulatie toch niet zijn? En waarom doet zo'n Marnette dat? Men kan van mij niet verlangen dat ik nog enig geloof hecht aan de instellingen die door dit soort mensen worden vertegenwoordigd. Ik heb hen gekend, in hun bars waar ze zich te pletter zopen met de grootste criminelen van het land."

Behalve Le Vieux Bruxelles is ook "Mok Ma Zwet" geen oninteressante plek (Usuwiel), zie ook rapport Toussaint.

Ik meen mij ook te herinneren dat Dumont en Marnette samen in een bedrijf zaten in Canada? Zie zaak Raemaekers waar ze beiden in opduiken.

"Justitie hinderde onderzoek naar Bende van Nijvel"

Het onderzoek naar de misdaden van de zogeheten Bende van Nijvel werd door justitie en politie zelf gesaboteerd. Dat hebben de Brusselse onderzoeksrechter Bruno Bulthé en commissaris Georges Marnette van de Brusselse gerechtelijke politie gisteren gesuggereerd tegenover de parlementaire enquêtecommissie die het onderzoek naar de activiteiten van de Bende van Nijvel onder de loep neemt.

In de jaren tachtig jaren pleegde deze bende een reeks overvallen waarbij 28 mensen omkwamen. Daarover is nooit enige opheldering verschaft. Er werd indertijd uitgebreid gespeculeerd over connecties tussen de bende en extreem rechtse elementen. Onderzoek in dit verband naar activiteiten van de extreem rechtse organisatie "WNP" (Westland New Post) moest Marnette echter staken. Op verzoek van de chef van de staatsveiligheid Albert Raes moest hij van zijn directe meerdere zelfs processen-verbaal "verscheuren".

Marnette en Bulthé meldden ook merkwaardige ontwikkelingen rond onderzoeksdossiers over de zogeheten roze balletten (seksfeesten) die met de bende in verband werden gebracht. Belangrijke bewijsstukken zoals telefoonlijsten, agenda's en processen-verbaal verdwenen uit die dossiers. Die worden bewaard in de kelder van het Brusselse paleis van justitie.

"Om daar stukken te laten verdwijnen moet je er de weg weten", aldus Bulthé. Hij heeft wel ideeën over mensen die er belang bij hadden om het onderzoek te saboteren, maar organisaties of namen wilde hij alleen achter gesloten deuren noemen.

Bron: Reformatorisch Dagblad | 5 maart 1997

Ik was geïntrigeerd geraakt door die kogels [van de moord in Anderlecht], waarom Marnette dan niet? Op de koop toe - en dat was minstens even onbegrijpelijk - ging die niet op zoek naar het moordwapen, hoewel Paul Latinus hem precies had verteld waar hij de stukken in de Dijle had gegooid. Waarom ging de commissaris aan de haal met een moordzaak waar een collega mee belast was, als dat onderzoek hem geen bal interesseerde? Toen ik voor iets anders naar de gerechtelijke politie van Brussel moest, liet ik de naam Marnette vallen. "Bel mij volgende week", zei mijn gesprekspartner. "Aan de Louizapoort weet ik een smakelijke Italiaan."

De speurder had een goede naam en veel vijanden. Hij stond bekend als slim, gedreven, zeer ambitieus en totaal onuitstaanbaar. Hij wachtte niet tot de arrabiata besteld was om los te barsten. Marnette, die inmiddels overleden is, was toen nog in dienst.

"Hij laat een spoor van vernieling achter", zei zijn collega. "Hij is hondsbrutaal tegen al wie onder en naast hem staat, en likt de hielen van zijn chefs. Hij deed lang de mondaine, de brigade die de prostitutie controleert en daarbij ging hij zo ver dat hij vrouwelijke agentes liet infiltreren in orgieën. De verantwoordelijke magistraat, die geobsedeerd was door seks en de strijd ertegen als een goddelijke zending beschouwde, veegde er de spons over. Nochtans is Marnette een politieman over wie je je op dat punt best zorgen mag maken. Hij volgt alleen zijn lul, en zijn libido vertroebelt zijn oordeelsvermogen."

"Wat hem ook typeert: op een bepaald moment was er in Frankrijk een populaire gangsterfilm met Jean-Paul Belmondo en op de affiche stond die in een leren jekker, een witte sjaal rond zijn hals en een revolver in de broeksriem. De week nadien liep Marnette zo rond. Toen hij een Ferrari in beslag nam, reed hij daar twee weken zelf in voor hij hem afleverde bij de griffie. U zit raar te kijken. Ik ben een flik van de provincie en mijn vroegere collega's geloven me ook niet als ik dat vertel. Marnette is een mega-arrivist die gangsters oppikte in een stuntmanoutfit en in de oudste wagen van het wagenpark; zo kon hij ze eens flink omverrijden, Banzai noemden ze hem. Hij is één grote ijdeltuit. Je ziet hem alleen als er spektakel is. Anders gaat hij in winterslaap. Hij is een ekster die alles pikt wat blinkt, pakt zonder schroom een zaak af van een collega, dat is een constante."

Maar hoe kon hij weten dat de dubbele moord in de Herdersliedstraat spektakel beloofde vroeg ik. Toen Meurillon het onderzoek deed, verscheen er nauwelijks een letter over in de krant.

De politieman haalde de schouders op. "Misschien heeft Latinus laten doorschemeren dat de Staatsveiigheid betrokken was bij de moord? Het is speculatie. Dat rituele karakter was intrigerend genoeg om de aandacht te trekken van elke speurder, maar als dat het enige was, waarom had Marnette zich er dan niet een jaar eerder op gegooid? Er moet iets anders geweest zijn. Wat, weet ik niet. Je kunt er niet omheen dat het werkte. Toen hij er zich mee ging bemoeien, stond hij elke dag in de krant. Het was het gloriemoment van zijn carrière. Hij haalde de internationale pers."

Maar normaal had hij lelijk op zijn bek moeten gaan, want de bewijzen tegen zijn verdachte waren mager en toch zocht hij geen betere. Toen zijn verdachte bekende, vroeg hij niet naar het belangrijkste detail van de moord, de ambachtelijke kogels. Willy Meurillon, de commissaris die voor Marnette belast was met de zaak, zat meteen bij de drugssectie van de BOB. De politieman floot. "Hola, we belanden in de buurt van Madani Bouhouche, onze ex-collega. De 7.65 mm is typisch voor amateurs en in de periode van de dubbele moord voor de politiediensten, in het bijzonder voor de BOB, die net dan overschakelde op zwaardere wapens."

Kun je zo slordig werken in zo'n belangrijk moordonderzoek zonder dat iemand daarover struikelt? Waarom heeft de onderzoeksrechter, Francine Lyna, de commissaris niet teruggefloten? Ze heeft toch een uitstekende reputatie. Ze is absoluut niet rechts. "Ze loopt tegen haar pensioen aan. Zoals de meeste magistraten van haar generatie komt ze uit de gegoede burgerij. Ze is wat wereldvreemd, vrees ik. En Marnette is natuurlijk veel te gehaald voor iemand die heel haar leven in een net milieu heeft gefloreerd."

In de tweede helft van de jaren 90 kwam Georges Marnette in opspraak in verband met de zaak-Dutroux wegens de dubieuze rol die hij gespeeld had toen de PS-politicus en latere premier Elio Di Rupo onterecht werd beschuldigd van pedofilie. Collega Raf Sauviller en ik [Hilde Geens] planden een artikel naar aanleiding van die affaire en ik belde de commissaris. Hij ging onmiddellijk in overdrive. "U moet meteen komen. Meteen."

De verbrijzelde glazen voorruit van de blokkendoos waar de gerechtelijke politie gehuisvest was naast het justitiepaleis, was nog altijd niet vervangen, of was alweer kapot. Ook bij Marnette stond de tijd stil. Hij droeg zijn witte Belmondo-sjaal en ontving ons met veel lawaai, terwijl hij met de benen wijd uit elkaar achter zijn bureau ging zitten voor de vlag van de Europese Gemeenschap. Op zijn schrijftafel stond een miniatuur-Ferrari. Voor ons zat een zeer zenuwachtige mens. Hij barstte los voordat we een vraag gesteld hadden.

"In verband met het probleem-Marnette dat ze geschapen hebben, wie, dat zou ik wel eens willen weten, zie ik verschillende oorzaken. Ik heb naar het schijnt een slecht karakter, ik zeg wat ik denk, en daardoor schop ik tegen heel wat mensen hun schenen. Ik ben een man van de actie. Pas sinds een paar jaar ben ik meer op kantoor omdat ik nu hooggeplaatst ben en moet managen. Meestal leid ik de grote operaties omdat ik in staat ben vele zaken tegelijkertijd aan te pakken en snel inzicht heb in een dossier."

Wat is dan hét probleem-Marnette volgens u?
"Jaloezie, mijn beste, niets dan jaloezie. Hebt u nog vragen?"

We beginnen pas. Over deWNP.
"Oeioeioei."

Waarom werd Paul Latinus niet in beschuldiging gesteld in de zaak van de dubbele moord in de Herdersliedstraat? Hij had bekend dat hij het moordwapen vernietigd had.
"Omdat... voor zover ik het nog weet... er geen enkel element was om Latinus in beschuldiging te stellen."

Wat krijgen we nu? Latinus had anderhalf jaar lang een moordenaar beschermd, het moordwapen vernietigd en weggegooid, en de kleren van de moordenaar verbrand."
"Ja, maar hij heeft Barbier toch aangegeven?"

Maakt dat hem minder medeplichtig?
"In zekere zin."

In welke zin?
"Ik heb niet de gewoonte om mijn paraplu open te doen, maar er waren ook een onderzoeksrechter en een procureur die verantwoordelijk waren voor het dossier. Ik was maar de kleine politieman die in contact stond met Latinus. Ze zagen er het nut niet van in."

Het nut? De maarschalk had een moordenaar uit de handen van het gerecht gehouden en het wapen vernietigd, hij was dus medeplichtig.
"Kijk, het drama van onze dienst was dat we geen geld hadden om informanten te betalen. Wat deden we om ze aan te moedigen om iets te vertellen? We vroegen de magistraten om een oogje toe te knijpen als het ging om minder belangrijke vergrijpen. 'Houdt u hem alstublieft uit de gevangenis.'"

Waarom hebt u het moordwapen niet gezocht? Latinus had verteld van welke brug in Basse-Wavre hij het in de Dijle gegooid had.
"Ik stel me daar ook veel wagen over."

U hebt toch beslist om niet te zoeken.
"Daarover zal ik op zekere dag zeggen wat ik daarover te zeggen heb."

U bent de politieman, en u zoekt het moordwapen niet, terwijl u weet waar het ligt. Als u een uitleg hebt, geef hem dan. En waarom hebt u de leverancier van de kogels niet gezocht?
"Omdat ik geen toelating kreeg."

Wie kon u verbieden om uw werk te doen in een dergelijk belangrijk dossier?
"Het parket... de onderzoeksrechter..." Marnette haalde zijn schouders op en keek weg.

Het parket? Wie van het parket?
"Er had zo veel moeten gedaan worden in die zaak. Er had meteen een reconstructie moeten gebeuren."

Absoluut. En waarom is dat niet gebeurd? U gooit de bal naar de onderzoeksrechter, Francine Lyna. Wilde zij niet?
"Dat moet u haar vragen. Heeft ze het vergeten? We hadden het er nochtans over gehad. Als een onderzoeksrechter processen-verbaal krijgt, en die kreeg ze volop, kan zij toch zelf beslissingen nemen? Vergeet ook niet dat we enorm onder druk stonden in die zaak. Mijn onderzoek lag aan de basis van alle problemen die de Staatsveiligheid gehad heeft. Dat hebben ze me betaald gezet en zwaar. Zwaar. Ik stond daar niet op een goed blaadje."

Hebben ze geprobeerd tussenbeide te komen?
"Ja."

Ja?
Hij werd driftig. "Ja! Ja!"

Hoe? vroegen we gelijktijdig.
"Och, weet u, ik ben niet van plan dat aan uw neus te hangen."

We verwerkten dit interview in een artikel voor de HUMO van 2 maart 1997. Twee dagen later werd Georges Marnette verhoord door de tweede parlementaire onderzoekscommissie naar de bende van Nijvel. Ecolo-volksvertegenwoordiger Olivier Deleuze vroeg de commissaris of hij druk had ondervonden in zijn onderzoek naar de dubbele moord. En inderdaad, Banzai barstte los dat hij de zaak gelekt had naar een journalist, "anders was ze in de doofpot gegaan".

Hoe, wilde Deleuze weten, maar hoe hij ook aandrong, daar wilde de commissaris niet op ingaan. Marnette beweerde alleen dat procureur des Konings Francis Poelman hem na een telefoontje van het toenmalige hoofd van de Staatsveiligheid Albert Raes gevraagd had om de processen-verbaal over de schaduwcursus van de Eend, commissaris Christian Smets, aan de WNP te vernietigen. Op vragen om meer precisie ging Marnette niet in, en nee, hij had daar jammer genoeg geen verslag over opgesteld.

Als er druk was, dan had die duidelijk niet gewerkt. De processen-verbaal over de schaduwlessen zaten voor eeuwig in het dossier. Waarom zou de 'druk' over het moordwapen dan wel gewerkt hebben? Waarom repte hij daar met geen woord over tegenover de commissie? En van wie was die dan afkomstig? Extra vreemd was dat Marnette bijna tien jaar eerder, op 17 november 1988, over hetzelfde onderwerp was verhoord door de eerste parlementaire onderzoekscommissie. Hij bevestigde toen ook onder ede dat hij nooit het gevoel had dat het onderzoek naar de dubbele moord geblokkeerd werd.

"Men heeft zelfs niet geprobeerd om u te beïnvloeden?" polste commissievoorzitter André Bourgeois. Marnette: "Nee, echt niet... Als je bijvoorbeeld het dossier van de Herderliedstraat neemt, zie ik niet wat we nog meer hadden kunnen doen."

Op het misleiden van een parlementaire onderzoekscommissie staan celstraffen, zei voorzitter Tony van Parys van de tweede commissie tegen een getuige. Georges Marnette heeft de commissie misleid, maar welke commissie? De eerste toen hij zei dat hij geen druk ondervond, of de tweede toen hij klaagde over druk?

Naar het niet zoeken van het moordwapen en de leverancier van de kogels werd hem in het parlement nooit wat gevraagd. De dag dat hij daarover zou zeggen wat hij te zeggen had, is niet gekomen. De politiediensten werden hervormd en Banzai sleet zijn professionele jaren in mineur. Zijn ster was weggedeemsterd en in 2004 ging hij met pensioen. De tijd dat gangsters als Patrick Haemers, Marcel Habran en Johnny De Staerke en flikken als Frans Reyniers en Georges Marnette mediavedetten waren, was voorbij. In oktober 2010 is hij overleden.

Bron: Beetgenomen | Hilde Geens