the end, heb je het over dit interview met de zoon van de Pauw? Daar wordt enkel gezegd dat Charly De Pauw overleden is in 1984 maar niet dat hij vermoord werd.

La boucle est bouclée pour Patrick De Pauw

Patrick De Pauw est à l’origine de la plupart des développements du quartier Nord. Quarante ans pour construire l’Espace Nord, c’est un peu long. Le premier plan d’aménagement date effectivement de 1967. Mais construire un quartier de 1,2 million de m2 de bureaux auxquels s’ajoutaient du logement et des commerces relevait de la gageure.

Au décès de votre père en 1984, quelles ont été les idées maîtresses qui vous ont guidé pour le renouveau du quartier Nord ?

Il fallait créer une liaison avec la gare du Nord et élaborer de nouveaux plans d’aménagement assurant une mixité des fonctions dans le quartier. À la fin des années 1980, les premières réalisations sont sorties de terre. Je pense au centre administratif de la Communauté flamande ou à Euroclear. Ils ont constitué la porte de l’Espace Nord. Ensuite, les immeubles ont remonté de chaque côté du boulevard vers le World Trade Center. Notre volonté était de créer un nouveau quartier d’affaires contemporain et convivial, conçu dans des gabarits aux proportions humaines, où le piéton est privilégié.

Vous avez imaginé un partenariat pour financer le jalonnement de l’artère d’œuvres d’art.

Le souci d’embellir le site était l’une de nos préoccupations. Nous avons demandé à l’architecte Jacques Wirtz de réaménager la berme en espace vert. Nous avons ensuite exploité le mécénat d’entreprise pour les œuvres d’art. En 1995, Prométhéa nous a remis un Caïus de l’environnement pour cet aménagement.

Vous avez cédé les deux derniers projets de l’Espace Nord, en bordure du boulevard Bolivar à Fortis Real Estate. Pourquoi ?

Nous avons d’abord commandé une analyse au courtier Richard Ellis qui a conclu en ce sens. Fortis pourrait utiliser ces immeubles pour son propre compte… ou pour y attirer la Commission européenne. Le potentiel des environs de l’Espace Nord s’élève à 400.000 m2 de bureaux. Je suis un chaud partisan de la venue de l’Europe dans le quartier Nord.

Boucle bouclée pour CDP ?

C’est la dernière page pour notre groupe CDP. Nous avons fait ce que nous croyions devoir faire. Je quitte l’Espace Nord le cœur léger, heureux d’avoir participé activement à son développement.

Bron: Le Soir | 25 augustus 2008

En kleinzoon De Pauw is onlangs weggekomen met megafraude, BTW-carrousel of iets in die aard, de zaak was ... verjaard.

Ook de ooit zo trotse Palais d'Eté/Pôle Nord zou één van de talrijke slachtoffers worden van deze frenesie. Investeerders lieten hun zakelijk oog op de verpauperde plek vallen, waarmee het lot van de vroegere noordelijke hal bezegeld was. In 1956 werd de noordelijke hal van het gebouw uit glas en sierlijk gietijzer zonder pardon afgebroken. Schepen Paul Vanden Boeynants –zo’n beetje de vertegenwoordiger van de middenstanders in het stadsbestuur- kreeg het stadsbestuur zo ver om de vrijgekomen grond voor 99 jaar voor een prikje te verhuren aan een groep bevriende investeerders.

Deze groep werd geleid door projectontwikkelaar Charly De Pauw, tot dan toe een groothandelaar in brandblussers. Hij schaarde de broers De Clerq –twee garagisten- achter zich, en verzamelde de nodige fondsen om een grote parking neer te poten op de plek waar ooit élégantes en fiere meneertjes in stadskledij geschaatst hebben.

In 1957 werd met de bouw van de omstreden Parking '58 begonnen. Het werd een modern, functioneel maar ter zelfde tijd ook compleet fantasieloos en eigenlijk simpelweg oerlelijk gebouw. Het was de allereerste parking in zijn genre in Europa. Het complex bezit een cirkelende oprijlaan, die aan in totaal 500 auto's toelaat om op één van de 8 verdiepingen te stationeren. Gemiddeld 3000 auto's per dag reden het gebouw binnen en eventueel weer buiten.

De "Consortium des Parking", één van de talrijke bedrijfjes die De Pauw zou oprichten, liet het daar niet bij. Nog in 1958 openden het een tweede parking nabij de Albertina, het koosnaampje van de Nationale Bibliotheek op de Kunstberg. De Pauw zou in de jaren '60 verschillende grote kantoorgebouwen laten optrekken, die natuurlijk een toenemend aantal auto’s naar de hoofdstad bracht. Vervolgens opende hij betalende parkings, zodat ook nog eens daaruit inkomsten gepuurd konden worden. Zijn "Consortium" opende na Brussel ook een aantal parkings in Antwerpen, Gent, Luik, Amsterdam, … Jammer genoeg betekenden de projecten van De Pauw het einde van heel wat waardevolle gebouwen.

Hoewel de Palais des Lévriers dus reeds in 1956 afgebroken werd, bleef de zuidelijke hal dus nog enige tijd overeind. Op gegeven moment vestigde zich hier de eenheidsprijzenwinkel Priba Halles. Priba had in die periode een 8-tal vestigingen in Brussel. Uiteindelijk, wellicht rond 1958 verdween ook deze zuidelijke hal, en liet Charly De Pauw er een hoog kantoorgebouw optrekken.

De Grétrystraat liep vanaf dan ook niet langer door tot aan de Zwarte Lievevrouwstraat. Wel werd in een voetgangerspassage onder het kantoorcomplex voorzien. De Pauw liet vervolgens bulldozers los op tientallen huizen in de Noordwijk, waar hij een soort Manhattan wou zien verrijzen rond een Belgische WTC. Zoals aan bod kwam in het artikel over de helikopters van Sabena was het eventueel zelfs de bedoeling om hefschroefvliegtuigen op het dak van de hoge torengebouwen te laten opstijgen en dalen. De oliecrisis vertraagde heel het project echter aanzienlijk.

Bron » www.retroscoop.com

Ik vind het bewuste artikel niet terug, jammer. Ik weet wel nog dat het niet in het Frans was en misschien een pdf. In het artikel staat niet de doodsoorzaak maar wel dat hij naar Texas vluchtte omdat hij zich bedreigt voelde in België en dat het met redenen was dat de doodsoorzaak niet bekend werd gemaakt. Dit sluit perfect aan bij wat Barbier meld (onderaan blz. 54 2de boek van Guy Bouten):

We kregen die 'ordres de mission' naamloos en zonder veel precisie en waren verplicht de authenticiteit ervan te controleren via een ingewikkeld wiskundig model. We hebben de familie van zakenman Charlie De Pauw wekenlang moeten bewaken in de buurt van de Golf du Bercuit in Waals-Brabant omdat ze voor een ontvoering vreesde.

Die bewaking van De Pauw is van voor zijn vertrek naar de States. Charlie De Pauw liet zich graag kolonel noemen, en zat oorspronkelijk na de Tweede Wereldoorlog in de wapenhandel op voorspraak van de Amerikanen.