David heeft Philippe De Staerke herkend als één van de daders.

Op pagina 115 onderaan de pagina in het boek van Hilde Geens staat:

Toevallig werd Apostolos Papadopoulos een paar dagen voor de benderaid in Aalst opgepakt wegens een overval op een postwagen in Wilsele.

Wat is het nu, Rijsel of Wilsele? En wat met Nicolas Karafilis, ook uit het boek van Hilde Geens? En het achterbank-verhaal waar ze uit de bocht gaat.

Wie waar opgesloten geweest is, ben ik nog niet uit, maar de foto op de vorige pagina is waarschijnlijk van Apostolos Papadopoulos. Want de veroordeelden in het proces De Staerke zijn:

Vier bendelenden, Philippe De Staerke, Leopold Van Esbroeck, Dominique Salesse en Apostolos Papadopoulos, worden veroordeeld tot niet minder dan 20 jaar gevangenisstraf en daar bovenop nog tien jaar ter beschikkingstelling van de regering wegens deelname aan gewapende overvallen.

Alain Moussa krijgt 10 jaar cel, Robert De Staerke 8 jaar en Léon De Staerke 7 jaar. De andere komen er vanaf met lichtere straffen. Julien De Staerke wordt vrijgesproken. Onder de veroordeelden bevindt zich ook Jean Bultot.

Volgens Hilde Geens is Apostolos zijn bijnaam Stereo. Maar klopt de info van Hilde Geens wel? In het hoofdstuk De Staerke in haar boek merk ik toch verschillende tegenstrijdigheden, vooral als ex-speurders info geven.

De broer van Stereo Papadopoulos [Stereo is de koosnaam van Apostolos, zijn bijnaam is 'Serge, le Grec'] huurde een appartement in de Barastraat, waar De Staerke en zijn bendeleden vanaf de lente van 1985 de geplande hold-ups kwamen voorbereiden en er de buit verdeelden. Sotirios Papadopoulos [de broer van Apostolos] is tijdens de ondervraging door de Deltacel formeel.

"Ik nam aan geen enkele hold-up deel, laat staan dat ik in de buit deelde. Ik heb wel ooit een groot aantal muntstukken gekregen. Wanneer? Ik denk eind september of begin oktober 1985. Ik weet niet van welke overval het geld afkomstig was. Het is immers al zolang geleden, want u verhoort mij bijna twee jaar na de feiten. In die periode pleegde de bende van Johnny De Staerke heel wat hold-ups."

"Ik heb hier het lijstje bij mij: 24 september 1985 hold-up in Baasrode, 3 oktober 1985 hold-up in Malderen-Londerzeel, 8 oktober 1985 hold-up in Luttre, 21 oktober 1985 hold-up in Ternat. Ik weet dat jullie mijn broer Stereo ervan verdenken de Bendereus te zijn en dat hij betrokken zou zijn bij de raids op de Delhaize van Eigenbrakel en Overijse. Hij is 1m94, heeft blond haar en mankt lichtjes met het linkerbeen. Ik ben geen politieman, het is jullie werk om dat uit te zoeken. Mijn broer Stereo bezat net als Johnny een sleutel van het appartement en kwam er geregeld over de vloer."

"Op 8 november 1985, twee dagen na de aanhouding van mijn broer, vond er een huiszoeking plaats. Op zaterdagavond 9 november was ik alleen thuis. De radio speelde en op een bepaald moment werd het programma onderbroken voor een mededeling over de bloedige overval in Aalst. Ik lag op de divan in de living en was in slaap gevallen. Uit nieuwsgierigheid heb ik dan de tv aangezet. Rond 21 uur is Johnny plots binnengekomen."

"Hij sleurde met een grote valies, droeg ook een spade met een plooibare steel en een opgerolde werkbroek. Hij zette alles neer in de living, maar gaf geen uitleg. Ik zag absoluut geen verband met de gebeurtenissen in Aalst. Van Johnny wist ik dat hij geen zittend gat heeft en begreep waarom hij zonder boe of bah meteen verdween. Hij was blootshoofds, droeg geen speciale kledingstukken, was niet geverfd in het aangezicht, neen, heel normaal. Ik weet niet of hij met een auto was gekomen maar hij had niet de gewoonte zelf te rijden."

"De valies had een donkere kleur en woog loodzwaar. Ik heb ze niet opengedaan maar vermoedde dat er wapens inzaten. Het was niet de eerste keer dat Johnny wapens meebracht. Begin november 1985 heb ik een houten diplomatenkoffer gezien vol gedemonteerde wapens blinkend van het vet, een revolver, twee pistolen en een klein geweer. De koffer heeft een tijdlang in de kelder gestaan en dan is Johnny hem net voor een huiszoeking weer komen ophalen. Van de Samsonite-valies had ik het voorgevoel dat hij die ging begraven, maar waar precies, daar had ik het raden naar. Die zondag heb ik bij mijn ouders in Anderlecht doorgebracht. Toen ik ’s anderendaags naar het appartement terugkeerde, was alles verdwenen."

"De volgende weken is Johnny nog enkele keren op bezoek geweest, soms met zijn vriendin en één keer met een onbekende Griek. We hebben nooit meer over de valies gepraat. Ik heb hem wel zijn mening gevraagd over Aalst. Hij antwoordde: 'C'est un travail de professionels.' Toen ik om meer uitleg vroeg zei hij dat Aalst het werk was van militairen of rijkswachters. Maar nooit heeft hij laten verstaan dat hij erbij betrokken was."

Bron: De Bende van Nijvel | Guy Bouten