Claude Nitelet investeerde stelselmatig in vastgoed in Valle de Colina de Soleada, Malaga, Spanje.

Ik weet niet of het belangrijk is maar blijkbaar was Nitelet ook lid van de duikclub CAS.

Vermoedelijk wordt bedoeld 24 hechtingen in het hoofd en 28 op de rug. Blijven dan over twee kogels, 1 ter hoogte van de longen en 1 ... in het achterwerk. Dat laatste maakt hem lid van een bepaalde deelverzameling?

De gangster Claude Nitelet uit Eigenbrakel kwam recent in het nieuws omdat hij topspeurder Eddy Vos met de dood had bedreigd. In de jaren tachtig, toen de Bende zo lelijk huishield, was hij een informant van Vos, toen een lid van de BOB van Halle. Nitelet verdiende sloten geld met zijn geraffineerde inbrekerstechniek, waarbij hij door het boren van gaatjes in deuren en ramen ongemerkt kon binnendringen in de redelijk beveiligde villa's van de rijken. (...) Vos voelde zich nu bedreigd door Nitelet, de gabber met wie hij jaren was opgetrokken en die hem als politieman heel wat diensten had bewezen met zijn tips over het criminele milieu.

De nieuwe Bendecel beschouwt Nitelet ondertussen als een bevoorrechte getuige, want door zijn relaties met de clan-De Staerke kon hij beslist meer weten over wat zich tijdens de loden jaren tachtig in Waals-Brabant afspeelde. Hij woont nu in de Rue de la Filature in Eigenbrakel, een stille straat met kleine arbeiderswoningen. Ondanks mijn aankloppen, want een bel is er niet, doet niemand open.

Ik besluit dan maar in het café op de hoek langs te gaan. Eén klant tuurt wezenloos naar zijn Jupiler, terwijl de cafébaas aan een tafeltje e-mails schrijft op een pc. De geur van tabak en gemorst bier komt me tegemoet. Ik vraag meteen naar Nitelet en signaleer terloops dat ik hem een boek wil bezorgen. Er volgt een telefoontje en een half uur later verschijnt een kleine magere man met verward, lang blond haar en een stevige snor. De begroeting verloopt vriendelijk. Mijn Franstalig Bendeboek doet wonderen, want hij vertelt zonder dralen waarom de speurders hem op de hielen zitten. Eddy Vos krijgt meteen de volle laag omdat die hem per se aan de schandpaal wilde nagelen. Meer zelfs, hij was een echte kwelgeest.

Het begon allemaal na Nitelets veroordeling in 1989 tot een zware gevangenisstraf voor een reeks diefstallen en een zwendel in gestolen cheques. Nitelet leverde de cheques aan de bende aangevoerd door Simone Menin, de echtgenote van Michel De Wit, de overleden peetvader van het Brusselse prostitutiemilieu rond het Noordstation. Nu heeft Nitelet niets meer te verliezen, maar hij bezweert me dat hij geen bloed aan zijn handen heeft. In tegenstelling met de clan-De Staerke, die hij naar de hel verwenst. Hij betreurt nog steeds de beslissing om Léon De Staerke te vragen als peter van zijn dochter. De massa's geld die hij verdiende door het stelen van waardevolle spullen hadden de aandacht van de clan getrokken:

"Le clan De Staerke m'a dit que je faisais désormais partie de la famille. En fait ça a été la plus mauvaise décision de ma vie. Avant cela j'étais un cambrioleur qui travaillait beaucoup et dans plusieurs pays. Je gagnais des millions (Belgische frank), j'avais une Porsche, une Cadillac, une villa en Espagne et je pouvais dépenser des sommes énormes en unenuit ... Et puis quand je suis entré dans la famille De Staerke et qu’il y a eu tous ces fusils, cette violence et ce Karafilis ... ma vie a été foutue. J'ai fait vingt ans de prison et on m'a accusé de choses que je n’ai pas faites à cause des Tueries. Les Tueries ont gâché ma vie."

Hij was nu blut. Aan de manier waarop hij zichzelf van bier voorzag en ongestraft de ene sigaret na de andere rookte, merkte ik dat deze stamkroeg toch nog zijn eigendom was. Nitelet gaf schoorvoetend toe dat een reeks toevalligheden hem aan de Bende linkte. Zo vond men de achterbank van de donkergroene Golf die de Bende in Eigenbrakel en Overijse gebruikte in een put in Hoeilaart, vlak bij de serres van de vader van zijn gewezen vriendin Angelina. Dat zet de getuigenis van IRC Lhost in een bepaald perspectief, namelijk dat bij de Bende lui actief waren die belast waren met het leggen van valse sporen. Dat duidt op een geoliede machine, een militair gestuurde organisatie.

Precies door Nitelets gangsterreputatie deed de rijkswacht toevallig de dag na die bloedige overval bij hem thuis in Eigenbrakel een huiszoeking en trof er in de gang enkele Delhaize-zakken met etenswaren aan. Volgens Nitelet had zijn vriendin kort voor de overval boodschappen gedaan. Het deed bij mij de vraag rijzen of ook hij niet was aangezocht om de Delhaize te verkennen, net zoals Philippe De Staerke in Aalst. Bezwarend was ook het feit dat de politie een week voor de Bendeoverval zijn wapenopslagplaats ontdekte in Overijse. Verder was er de bekentenis van Nicolas Karafilis dat Nitelet wapens deed verdwijnen in het kanaal Brussel- Charleroi:

"Karafilis m'a accusé d'avoir jeté des armes que j’avais volées au nord de Bruxelles avec Johnny De Staerke. Karafilis a dit cela à la demande du groupe Delta. Delta c'étaient cinq crapules. Je le sais. J'ai été interrogé par eux."

Nitelet leerde Karafilis kennen toen hij als vijftienjarige in een opvangtehuis voor moeilijke jongeren terecht kwam vlak bij het Brusselse Zuidstation. Daar leerde hij ook Popol Van Esbroeck kennen, die zich later aansloot bij de bende-De Staerke. Hij was er stellig van overtuigd dat Karafilis Delta de vindplaats aanwees van de zakken die in het kanaal in Ronquières werden gegooid: "Er is een gouden regel in het milieu. Des 'armes chaudes' worden altijd vernietigd of weggegooid. Als je dat niet doet, betekent dat gewoon zelfmoord. Maar de Bende bewaarde haar wapens. Het was alsof ze sporen wilde nalaten. Wie kan dat doen, tenzij je je onkwetsbaar of boven de wet acht?"

Philippe De Staerke zocht hem vaak op in zijn villa in Eigenbrakel. Nitelet stopte de samenwerking toen hij eens merkte dat De Staerke veel wapens bij zich had:

"Un jour il me proposait qu'il fallait faire quelque chose et tuer des gens pour disculper des amis. C'est à partir de ce moment que je ne voulais plus travailler avec lui. Je suis sûr que Philippe a fait Alost."

Hij leerde ook Farkas kennen. Bijna draaide hij op voor een moord die Farkas begaan had. Zelf werd hij door het SIE gearresteerd toen hij in een telefooncel stond:

"On mettait une cagoule sur ma tête. J'ai cru qu'on allait me tuer. J'ai été mis à l'isolement à Nivelles et finalement innocenté."

Toch waren er nog van die toevalligheden die Nitelet linkten aan de Bende, zoals de diefstal van de Saab in een garage in Eigenbrakel op amper vijfhonderd meter van zijn woning. Toevallig herkende de eigenaar het echtpaar Farkas als geïnteresseerde kopers net voor de diefstal, maar hij trok na telefonische bedreigingen zijn getuigenis in.

De dag van de reconstructie van de bloedige overval op de Colruyt van Nijvel bevond Nitelet zich toevallig op de plaats delict: "Dat klopt, maar men vergat erbij te vermelden dat ik twee kilometer verderop een taverne uitbaatte. Men betrok mij zelfs bij de moord op Mendez omdat ik dezelfde dag in de tegenovergestelde richting voorbij de afrit reed waar men het lijk van de wapenhandelaar aantrof. Ik keerde toen terug van een wapendiefstal in de buurt, samen met de Italiaanse gangster Agnello Simeone, bijgenaamd Daniël le Fou. Hij wilde per se de wapens testen door op de bomen aan de autoweg te schieten. Wilde hij mij verdacht maken? Zeven maanden eerder betrok dezelfde Italiaan mij bij een wapendiefstal in dezelfde straat in Overijse waar Mendez woonde, precies op de dag dat zijn wapencollectie gestolen werd. Daniël le Fou was afkomstig van de Borinage maar woonde in Brussel, waar hij zakendeed met Philippe De Staerke. Hij had een imposante gestalte en was zeer gewelddadig."

Nitelet vertoefde nu in voorwaardelijke vrijheid maar kon bij elke misstap weer worden opgesloten. (...) Nitelet frequenteerde ook Pierre Martel, de exploitant van De Zwarte Kat, een bar met buitenlandse prostituees in Halle. Martel zou hem hebben betrokken bij de heling van twee kilogram goud, in opdracht van de BOB van Halle. Volgens Nitelet zat opnieuw Eddy Vos achter het manoeuvre om hem in de val, "un flag ou flagrant délit", te lokken.

Ooit stal hij zelf wapens met Philippe De Staerke, vooral riot-guns. De Staerke bezat in de zomer van 1985 wapens ter waarde van 7500 euro, iets waarop hij heel trots was. Ging het om de Bendewapens die een paar maanden later gebruikt zouden worden? Na een zoveelste overval zei hij een keer tegen Nitelet: "Tu peux garder tout l'argent. Moi, je prends 'les poushkas'", wat in de Manoesjentaal 'riotguns' betekent. De wapens verhuisden daarna naar zijn broer Julien. In een achterhuis werden de lopen afgezaagd, waardoor ze veel makkelijker te hanteren werden.

Bron: De Bende van Nijvel - verraad, manipulatie, geheime diensten | Guy Bouten