Er wordt vaak gezegd dat Finné lid was van CEPIC. Dit klopt - volgens de Bonvoisin - niet:

"Finné is nooit lid geweest van CEPIC. Omdat ik hem niet vertrouwde. Hij is naar mij gestuurd door senator Saint-Remy. Dat deed die altijd als hij aan iemand twijfelde. Finné kwam zichzelf voorstellen, hij wilde binnen CEPIC een belangrijke rol komen spelen. Maar ik vertrouwde hem niet. Ik wist dat hij optrad als indicateur van de Staatsveiligheid. Dat de Staatsveiligheid ons wilde infiltreren, wist ik van Bernard Mercier, een directielid van de CEPIC. Hij had mij vanaf de eerste dag verteld dat hij was benaderd. Ik had hem gezegd: vooral doen, dan weten we waarnaar de Staatsveiligheid op zoek is."

Over het onderzoek naar de moord op Finné:

De derde moord die in dit verband een bijzondere rolspeelt, is de moord op Leon Finné, gepleegd tijdens de overval op de supermarkt van Delhaize te Overijse, op 27 september 1985. De eerste berichten over deze overval wezen er in het geheel niet op dat er - technisch gesproken - iets bijzonders aan de hand zou kunnen zijn met de moord op Finné.

Waarbij wel direct moet worden aangetekend dat niemand in Overijse hem eigenlijk kende. Men wist alleen dat hij gescheiden leefde van zijn wettige echtgenote. Verder was het de politie bekend dat hij negen gevaarlijke honden in huis had. Ook wist de politie dat hij beschikte over drie vuurwapens. Toen op 28 september de honden uit het huis werden gehaald, troffen de betrokken politiemensen deze wapens echter niet aan. Uit de stukken blijkt evenwel dat later, in overleg met zijn dochter, deze kwestie volledig kon worden opgelost.

In het dossier van Nijvel bevinden zich verder evenwel geen stukken die wijzen op enig nader achtergrondonderzoek naar Finné, laat staan een onderzoek waarin als werkhypothese zou gelden dat hij zou zijn geliquideerd in verband met eventuele ontwikkelingen of problemen in extreem-rechtse kring. Een dergelijke hypothese was duidelijk niet aan de orde.

Bron: Verslag Tweede Bendecommissie (bijlage 3)

Dezelfde avond [na de overval in Overijse] drongen politiemannen zonder huiszoekingsbevel de villa van de gedode bankier Finné binnen. Ze hadden officieel de opdracht om twee Mechelse en een Belgische scheper te doden omdat die te veel blaften en brachten meteen vijf puppy's naar het hondenasiel. Hetzelfde weekend ging ook een delegatie van Finnés Luxemburgse werkgever langs om bepaalde documenten mee te nemen. De vrouw en dochter van de bankier, van wie hij gescheiden leefde, werden pas op maandag op de hoogte gebracht. (...)

De dood van Léon Finné heeft me altijd geïntrigeerd. Hij runde een filiaal van de Banque Copine op de Louizalaan waar heel wat politielui, advocaten en magistraten klant waren. Na het faillissement van de bank trad hij in dienst van een Luxemburgse zakenbank. De Banque Copine had zakelijke belangen met de Credit Commercial et Financier (CCF) en de verzekeringsmaatschappij North Europe. De CCF telde naast gerespecteerde zakenlui ook heel wat zware jongens onder haar cliënteel, zoals enkele Italiaanse koppelbazen uit de streek van La Louvière. Het vastgoedbedrijf Progime, een dochteronderneming van de Banque Copine, verhuurde vanaf 1981 appartementen en garageboxen aan Bouhouche en Beijer, die daarvoor valse namen gebruikten.

Finné werd letterlijk geëxecuteerd toen hij terug naar zijn wagen liep, waarschijnlijk om zijn wapen en mobiele telefoon te grijpen. Aan een vriendin die in een Brusselse bar werkte, had hij enkele dagen eerder gezegd dat hij zich bedreigd voelde. De uitbaatster bevestigde dat: "Si vous saviez ce qui va se passer" ...

In 1981 had Finné majoor Vernaillen een groot geheim toevertrouwd. Er stond een staatsgreep in de steigers met dezelfde roergangers als in 1973, toen de namen de ronde deden van enkele topofficieren uit het leger en de rijkswacht uit de entourage van VDB. De operatie stond bekend onder de codenaam Blauwe Orde-Ordre Bleu en verwees naar het blauw van de rijkswacht, want de groep Diane, het latere SIE en het Mobiel Legioen, zouden het voortouw nemen. De operatie werd uiteindelijk afgeblazen omdat de luchtmacht niet wilde meedoen.

Finné onderhield ook nauwe contacten met Glennon Cooper, vanaf 1981 de antennechef van de CIA in Brussel. In Finnés agenda, die ik kon inkijken, vond ik de naam van Cooper, met de volgende vermelding: "100 millions dollar, 5 pourcent pour en sortir, liasses billets 1000 dollar, 8 bateaux, Libie, telex Hassan". Dat ging dus duidelijk om een wapentransactie naar Libië, een land dat officieel een vijand van de VS was. Gebruikten bepaalde Amerikaanse diensten Léon Finné als tussenpersoon of als financier?

De kapper Victor Portenart, uitgever van NEM, kende een van de vriendinnen van 'le gros Léon' Finné. Ik mocht de memoires van Portenart inkijken en stelde vast dat hij zwaar onder de indruk was omdat zijn vriend was afgemaakt met negen kogels. Finné had volgens hem extreemrechtse sympathieën en wist meer over een geplande staatsgreep. Van Patricia Bingoni, een gemeenschappelijke Zaïrese vriendin die een schoonheidssalon runde in Ukkel, had ook hij vernomen dat de bankier zich kort voor zijn dood bedreigd voelde.

Jacques Depret, ambtenaar bij het Hoog Comité van Toezicht, bezat een lijst van deelnemers aan seksfuiven die georganiseerd werden door een vriend van Finné. Opnieuw doken de namen op van prominenten uit de zakenwereld, magistratuur en rijkswacht die een beroep deden op "des partenaires de petite taille". Pedofilie of seks met minderjarigen dus. Depret kreeg echter van hogerhand het verbod om dieper te graven. Hij werd zelfs met de dood bedreigd door een ploeg BOB'ers. Zijn conclusie: "Ik weet veel over de rijkswacht, het begint gevaarlijk te worden voor bepaalde personen."

Bron: De Bende van Nijvel - verraad, manipulatie, geheime diensten | Guy Bouten

Leon Finné ... de man die te veel wist. Bekijk ook de reportage waarin de man van krantenwinkel naast Delhaize Overijse geïnterviewd werd. Dit is geen toeval.