Volgens het nieuwste boek van Bouten zou het Mendez kunnen zijn:

De Colt 45 Essex Corporation werd geperfectioneerd door Mendez in de schietclub van Overijse, waar zowel politiemannen als rijkswachters kwamen oefenen.

Bron: De Bende van Nijvel - verraad, manipulatie, geheime diensten | Guy Bouten

Hiervoor zijn - in termen van grieven - de sporen in beeld gebracht die als het ware vanuit het Front de la Jeunesse, de WNP en het CEPIC, lopen naar personen en diensten binnen het staatsapparaat: de veiligheid van de staat, de rijkswacht, het leger en het gevangeniswezen. Deze voorstelling van zaken mag echter niet uit het oog doen verliezen dat verschillende van deze uiteenlopende sporen elkaar op enkele plaatsen ook weer raken, zo niet kruisen. De trefpunten die in het kader van dit rapport het meest relevant zijn, zijn enerzijds de practical shooting clubs en anderzijds de zogenaamde Roze Balletten. Dit laatste trefpunt wordt in de volgende paragraaf ter sprake gebracht. Hier gaat het om de practical shooting clubs.

Hiervoor werd er bij de beschrijving van het Front de la Jeunesse al op gewezen dat zeker de harde kern van deze beweging niet alleen werd getraind door (ex-) militairen maar ook op een militaire manier werd opgeleid, met name in de toepassing van offensieve vecht- en schiettechnieken. Een van de opmerkelijke figuren die bij het aanleren van die vechttechnieken een belangrijke rol speelde, was Jean-François Calmette. Deze Fransman - in vroegere tijden nog betrokken bij de extreem-rechtse OAS (Organisation de l'Armée Secrète) - trad vanuit zijn sportclub in Brussel niet alleen op als instructeur van het Front de la Jeunesse maar was vanaf 1974 ook betrokken bij de opleiding van leden van de groep-Dyane. Langs deze weg ontwikkelde hij contacten met Bouhouche, Beijer, Amory en andere rijkswachters. Maar hij was zeker niet de enige die het Front de la Jeunesse leerde om in paracommando-stijl man-tegen-man-gevechten te voeren, en die tezelfdertijd de nodige contacten in politie- en leger- kringen had.

Zulke verbindingen tussen extreem-rechts en de overheid bestonden ook in de sfeer van de beoefening van offensieve schiettechnieken die in de loop van de jaren zeventig opgang maakte in het land. Op verscheidene plaatsen werd dit zogenaamde practical shooting op een gegeven moment ook in club-verband bedreven. En opmerkelijk is dat in sommige van deze clubs, vooral in het Brusselse, leden van de politiediensten blijkbaar schouder aan schouder oefenden met aanhangers van extreem-rechts.

Sterker nog: Bultot die zelf door onder meer Bouhouche was ingewijd in deze schietdiscipline, richtte begin jaren tachtig eerst de Prisons Practical Shooting Club op en later, in 1984, de Phenix, een club waarvan, naar men zegt, ook tal van extreem-rechtse militanten lid werden. Deze binding met extreem-rechts bracht datzelfde jaar nog teweeg dat - overigens op aangeven van een rapport van een lid van de gerechtelijke politie te Luik - de club werd geweerd uit de overkoepelende Belgische federatie. Bultot stichtte hierop zijn eigen federatie.

Heel wat mensen hebben een relatie gelegd tussen de beoefenaren van die offensieve vecht- en schiettechnieken en de leden van de Bende van Nijvel. Immers, zo werd en wordt gesteld, zeker de zwaardere overvallen en aanslagen van deze bende grepen plaats in een stijl die bij practical shooting past. De eerste parlementaire onderzoekscommissie kwam tot de volgende conclusie:

Inzake de sporen die werden gevolgd merkt de commissie op dat bijvoorbeeld zeer doorgedreven onderzoek heeft plaatsgevonden in de kringen rond de practical shooting clubs.

De hoofdcommissaris van gerechtelijke politie te Brussel, Reyniers, heeft dit ook ten overstaan van die commissie bevestigd:

"Zo werd de piste van de practical shooting clubs zeer grondig onderzocht. De ledenlijsten werden gecontroleerd, gebruikte hulzen werden verzameld, kortom alles wat een mogelijke aanwijzing kon bevatten, werd onderzocht."

In relatie tot met name de handgeschreven notities over practical shooting die in november 1985 in het Bois de la Houssière werden aangetroffen in de restanten van de brandstapel bij de uitgebrande Golf GTI en die mogelijk afkomstig zijn van een vriendin van Bultot, Claudine Falkenburg, merkt Barrez echter op dat deze connectie helemaal niet goed is onderzocht. Volgens hem is het tegendeel aan de hand:

Z'n vriendin Claudine Falkenburg is niet diepgaand ondervraagd en het schuttersmilieu van Bultot is onvoldoende doorzocht. Dat is de overtuiging van een aantal speurders die daarenboven van mening blijven dat in dat schuttersmilieu daders van de Bende-aanslagen te vinden zijn.

Bron: Verslag Tweede Bendecommissie (bijlage 1 en 2)

Dat in Nijvel in de jaren 1983-1984 niet gericht naar daders werd gezocht in het milieu van de schietclubs werd beaamd door toenmalig onderzoeksrechter Wezel op een vraag dienaangaande van de voorzitter:

"Men heeft gezegd dat dat leek op de gewoonten van de clubs waar u het net over had. Maar wat mij betreft moet ik eerlijk toegeven dat ik die methode in 1983 niet kende."

De gedachte dat dit wél zou moeten gebeuren, kwam - bij Schlicker op dat moment - maar op na de aanslagen die in september 1985 plaatsvonden. Zoals deze gewezen onderzoeksrechter verklaarde werd dit plan vooral ingegeven door de manier waarop die aanslagen werden gepleegd:

"Wij hebben eerst en vooral aan praktisch schieten gedaan, practical shooting. Waarom? Omdat de heer Doraene (?) mij, als ik het mij goed herinner, een fotokopie had doorgegeven van een artikel uit het wapentijdschrift AEDI (?). In dat tijdschrift stond dat er een practical shooting wedstrijd had plaatsgevonden in de Verenigde Staten. Daar hoort onder andere instinctief schieten bij. Ook kwamen er bij de oefeningen boodschappenwagentjes aan te pas, zoals in grootwarenhuizen. Ikzelf weet niets van wapens af. Ik heb mijn legerdienst gedaan en dat is alles. Door met de heer Doraene te praten, herinnerde ik mij wat er in de Delhaize van Fort-Jaco was gebeurd. Volgens getuigen heeft een dader, toen de daders buiten kwamen en iemand die ik Mijnheer 1 zal noemen - ik herinner me zijn naam niet meer - op de garagedeur bonkte, zich omgedraaid, heeft hij geschoten en hem in de knieschijf geraakt. Ik vond dat dat overeenkwam met de methode van instinctief schieten bij practical shooting."

Zij won echter aan belang omdat hij op dat moment ook niet langer uitsloot dat extreem-rechts er iets mee te maken had. Hij had, zo zei hij, de betrokkenheid van figuren uit deze kring voor mogelijk gehouden:

"Vanaf het ogenblik van de feiten van Overijse en Eigenbrakel. Voordien had ik twijfels."

Later in ditzelfde verhoor bevestigde Schlicker deze zienswijze nog eens expliciet:

"Het is toen het onderzoek gaandeweg vooruitging, dat wij hebben gemerkt dat er bij de schietclubs mensen waren die sympathie hadden voor extreem-rechts. Maar wij hebben niet enkel rekening gehouden met de praktische schietclubs. Wij hebben ook aan de bewakingsfirma's gedacht."

En de veronderstelling dat er in elk geval een verbinding zou kunnen bestaan tussen extreem-rechts en (bepaalde) schietclubs, werd nadien ook bewaarheid:

"Op een bepaald moment gaat men zich, in het onderzoek naar de Bende van Nijvel, interesseren voor de schietclubs en vindt men bepaalde mensen terug die bij WNP behoorden. Dat was in 1986. (...) Men ziet dan in het milieu van de schietclubs mensen opduiken die ofwel bij het Front de la Jeunesse waren, ofwel bij WNP."

Daarenboven stuitte men - volgens Schlicker nog altijd - in het kader van dit onderzoek inderdaad ook op Bouhouche:

"In het onderzoek naar Mendez werd aangetoond dat er wapenliefhebbers waren die zich tot de heer Dekaise wendden om hun wapens te perfectioneren. De heer Dekaise stond vooral bekend als een uitstekend wapenmonteur. De mensen die in de schietclubs werkten kwamen de heer Dekaise bijvoorbeeld vragen om de trekker van hun pistool wat gevoeliger te maken en de heer Dekaise voerde al die werkjes uit. Hij had ook een cliënteel dat deel uitmaakte van de schietclubs en bij de klanten vinden wij met name de heer Bouhouche en de heer Mendez terug."

Maar ook langs een heel andere weg kwam men in het onderzoek deze ex-rijkswachters tegen:

"Bijvoorbeeld toen (?) verklaarde dat Bouhouche deel uitmaakte van WNP, heeft men dat eigenaardig gevonden. Maar bij de moord van een maghrebijn door Paul, Jean-Marie (?), in de Rotonde te Laken, hebben wij ontdekt dat hij deel uitmaakte van een schietclub waar Bouhouche instructeur was. Hij ging uit in het gezelschap van Weykamp. Wij hebben dus verbanden kunnen leggen. Maar ik zou u niet kunnen zeggen vanaf welk precies moment wij beginnen denken zijn dat extreem-rechts verband hield met WNP."

Bron: Verslag Tweede Bendecommissie (bijlage 5)

Kwestie van tegengeluid. U hoeft het niet met mij eens te zijn. Ik wil alleen aantonen dat niet alles wijst op strakke organisatie en uitgebreide oefening. Als je gaat schieten met afgezaagde loop en grote bollen lood, dan heeft u een moordwapen waarbij nauwkeurig richten onbelangrijk is geworden. De bollen verspreiden zich zodra ze uit de loop komen. De kans is enorm groot dat je raakt, maar precisie ontbreekt. Ik wil alleen maar aangeven dat iedereen die met zulk een wapen schiet, het doel zal raken, ook met nauwelijks oefening. Mijn mening is dat het verhaal van practical shooting te willekeurig is.