Ik heb pas het boek Maffia van Raf Sauviller en Salvatore Di Rosa gelezen (aanrader trouwens) en vond er enkele interessante informatie in over het Italiaanse milieu in de omgeving van Anderlues.

De moord wordt onder andere in verband gebracht met een lading goud die Szymusik zou hebben gekocht van Sebastiano Di Luciano of met afpersing door de Cosa Nostra, de pizzo, waarmee de maffia niet enkel geld verdient maar vooral haar territoriale 'soevereiniteit' wilt vestigen.

Maffiakasteel

Vermoedelijk hebben zijn (noot: Matteo Messina Denaro) bezigheden hem in het verleden ook wel naar België geleid, meer bepaald naar Wallonië, naar Forchies-la-Marche in de buurt van Charleroi. Daar is het plaatselijke kasteel in 1987 in handen gekomen van Sebastiano Di Luciano van de aan Messina Denaro schatplichtige maffiafamilie Cuntrera. Di Luciano was ook gelieerd met Salvatore Fregapane uit het dorp Santa Elisabetta, een lid van de Cosa Nostra.

In de jaren tachtig zat Fregapane in de wapentrafiek, de drugsmokkel en de handel in gestolen auto’s, luxeauto’s die in België werden gestolen en naar Sicilië werden gesmokkeld. Dat deed de Belgische maffiaboss Fregapane onder andere met een andere maffiaman, Santo Barcella, die in 2011 werd vermoord en wiens lijk werd teruggevonden in een afvalzak in een bos in de buurt van de Noord-Italiaanse stad Bergamo.

In dit Belgische maffiakluwen zijn in de jaren tachtig ook al heel wat doden gevallen op de as Brussel-Charleroi-La Louvière, maar op geen enkel moment heeft de Belgische justitie toen de juiste conclusie getrokken dat de Cosa Nostra ons land had geïnfiltreerd en hier zelfs over autochtone handlangers beschikte zoals de Belgische Sicilianen Carmelo Bongiorno en de gebroeders Allata. En met hetzelfde aplomb bleven de Belgische rechters ervan uitgaan dat figuren als Di Luciano en Fregapane en hun activiteiten niets met elkaar te maken hadden. Di Luciano zelf werd zelfs niet verontrust tot 2003.

Toen werd er eindelijk een reusachtige politieoperatie uitgevoerd tegen het misdaadnetwerk dat Di Luciano vanuit zijn kasteel in Forchies beheerde, en ondertussen ook vanuit het kasteel in Hourpes, dat de Siciliaan voor zijn zoon had gekocht. Het was immers niet te verklaren dat Di Luciano, die een maandelijks inkomen van 650 euro opgaf en zijn vrouw liet stempelen, miljoenen euro’s kon spenderen aan de aankoop van kastelen, de inrichting van die kastelen en de aankoop van een vloot dure luxeauto’s – Ferrari’s en Bentleys. Bij die invallen werden honderden handwapens en ook zware militaire wapens in beslag genomen, plus enorme hoeveelheden geld, juwelen, auto’s en vastgoed.

In 2010 moesten Di Luciano en een dertigtal andere beklaagden, die voor het grootste deel een domicilie hadden in verafgelegen fiscale paradijzen of zelfs op op zee dobberende jachten, zich in Charleroi voor de rechters verantwoorden voor woeker, fraude en witwaspraktijken. Daar werd duidelijk dat vanuit het buitenland miljoenen naar het kasteel van Di Luciano stroomden, die hier werden witgewassen door de maffiaman van de Cuntrera’s – maar opnieuw legde niemand in de rechtbank het verband.

Bron: Raf Sauviller en Salvatore Di Rosa, Mafia, Manteau (pag. 395-396)

Verder vermelden zij ook dat de rechterhand van Toto Riina, Giovanni Brusca, vaak wapens aankocht in België en daarbij de Pulci’s gebruikte als tussenpersoon (p.472).

In het onderzoek naar de moord op het echtpaar Szymusik kwam de politie op een spoor dat leidde naar het Italiaanse misdaadmilieu en juwelensmokkel tussen Antwerpen en Milaan. Zie bijvoorbeeld de post van Ben en Bouten in zijn boek over de Bende. In 'Maffia' wordt volgens mij dat milieu beschreven. Wat de inhoud is van het onderzoek en hetgeen ontdekt werd op dit spoor weten we niet zeker omdat zowel de speurder die het spoor volgde als de broer van de vermoorde juwelier door de Bendecommissie achter gesloten deuren werden gehoord en er ook weinig concreet (namen) in de verslagen van de commissie staat. Er wordt enkel verwezen naar een organisatie, gevormd in het plaatselijke Italiaanse milieu (Morlanwelz en La Louvière worden genoemd) en actief in wapen-, drug- en autohandel. Di Luciano wordt ook genoemd als verkoper van een partij gestolen goud aan Szymusik, wat de reden zou kunnen zijn voor de moord op het echtpaar.

Volgens mij is de organisatie die wordt beschreven door Sauviller en Di Rosa de organisatie die wordt beschreven in het dossier rond Anderlues. Di Luciano wordt met naam genoemd, ze zijn Italiano-Belgen en actief in dezelfde sectoren (wapens, drugs en auto’s) in dezelfde regio.

Verder wordt in een PV (K55 - MA II - CWB - 26.06.1989 – PV 22854/89 ) gewag gemaakt van ‘banden tussen de entourage van Eric Lammers en een maffia-organisatie onder leiding van een zekere C.’ Is deze C. Carmelo Bongiorno? Of Carmelo D’Agristina, een andere belangrijke Italiaanse gangster uit de buurt?

Het interessante aan dit spoor is dat naast Anderlues het eigenlijk niet onmiddellijk kan gelinkt worden aan een van de andere bendemisdrijven, behalve dan mogelijke banden met Eric Lammers. Als de daders van dit misdrijf moeten worden gezocht in het plaatselijke Italiaanse maffiamilieu heeft dat serieuze implicaties voor het gehele bendedossier, dit zou immers een aanwijzing zijn voor de theorie die stelt dat de bendemisdrijven geen gemeenschappelijk achterliggend motief hebben en enkel dezelfde wapens werden gebruikt om verwarring te zaaien.

Wat daarnaast ook van belang is is dat indien men erin slaagt om aan te tonen dat Szymusik handelde met de Italiaanse maffia of beschermgeld betaalde, dit alleen al aannemelijk maakt dat deze maffiosi weten wie de moordenaars zijn, als ze het al zelf niet zijn. Als ‘hun mannetje’ vermoord wordt zullen zij immers gaan uitzoeken wie de dader is en genoegdoening eisen, zoals het de maffia betaamt. Indien de moord gebeurde in opdracht van een andere betrokken organisaties in de juwelensmokkel zouden zij hier ook van op de hoogte zijn.

Ik moet wel toegeven dat de Bendecommissie zei dat zij de waarachtigheid van de bevindingen over het spoor naar de Italiaanse maffia niet kon bevestigen en dat het grootste deel niet geverifieerd was. De eenzame speurder die dit spoor uitzocht gaf dit toe maar zei daarover onder andere:

"Meermaals bleken onze informatiebronnen opgedroogd net op het ogenblik dat we een betekenisvolle vooruitgang hoopten te boeken. Aangezien al onze informanten al te voortijdig overleden, waren wij niet in staat om de gangen van wie dan ook grondig na te gaan, gelet op het geringe aantal elementen dat we hadden verzameld in verband met het netwerk dat die informanten ons hadden gesignaleerd."

Al bij al vind ik dit toch een interessant spoor en zou Di Luciano en compagnie toch eens wat vragen gaan stellen.

Duidelijk, dank voor de informatie.