Elk beroepsgeheim heeft een doel. Het meest gekende is de geheimhouding van het gerechtelijk vooronderzoek dat verantwoord wordt door de noodzaak om de betrokken personen te beschermen en de voortgang van het onderzoek niet te bemoeilijken. Daartegenover staat het principe dat er in een democratische rechtsstaat een doelmatig toezicht moet mogelijk zijn op de werking van justitie en politie. Als dat er niet is verglijdt die staat al snel tot een politiestaat.

Het is één van de meest opmerkelijke problemen van het onderzoek naar de Bende van Nijvel: door de verlenging van de verjaring werd ook de geheimhouding van het vooronderzoek verlengd zodat meer dan dertig jaar na de feiten, buiten wie er in werkzaam was of is, niemand echt weet wat er in het dossier staat. Ook in het parlementair onderzoek op de uitgebreide minnelijke schikking, de zogenoemde Kazachgate-affaire, dook het probleem op: over het lopende gerechtelijk onderzoek werden, hoewel dat wettelijk is voorzien, door de procureur geen mededelingen gedaan.

Lees hier het hele artikel » Nieuws

Ik hoop dat ik ongelijk krijg, maar als je 35 jaar in een weegschaal legt t.o.v. de volgende 3 jaar, dan zal toch elk zinnig mens de zin over de handdoek in de ring gooien en de woorden "daar zijn we nog lang niet" met een korreltje zout nemen. Hoe goed de man het ook bedoelt en zijn optimisme. Breng de gouden tip van 250.000 Euro al eens naar 5 miljoen Euro. Wie weet.

Uitgelicht: de bende van Nijvel en de verjaringstermijnen

Het Laatste Nieuws kopte het al: "de Reus van de bende van Nijvel zou gekend zijn". Het begon allemaal 35 jaar geleden en intussen is het laatste wapenfeit al 32 jaar terug te schrijven. Moet zo'n dossier dan niet verjaren? Wij leggen een en ander uit.

Waarover ging het ook alweer?

De bende van Nijvel is tot op heden nog steeds de bekendste criminele organisatie van het land. Talloze inbraken, gruwelen, overvallen en moorden stonden op hun conto. Het lijstje met overvallen en moorden oogt dan ook immens. Waver, Beersel, Bergen, Genval, Ukkel, Halle, Houdeng, Temse, Nijvel, Ohain, Beersel (bis), Anderlues, Eigenbrakel, Overijsel en Aalst: allen bleven ze niet gespaard aan de drieste en agressieve manier van werken. 28 doden en ruim 40 gewonden, het is de zware balans van een organisatie die iets tussen 6 à 7 miljoen BEF wist buit te maken (150.000 à 175.000 EUR). Allerhande complottheorieën ontsieren dit stukje Belgische geschiedenis en de waarheid is nog steeds niet aan het licht gekomen. Het is begrijpelijk dat berichten rond de bende van Nijvel de publieke opinie blijven beroeren.

Moest de zaak dan niet verjaren?

Vroeger was het inderdaad zo dat de misdrijven waar levenslang op staat verjaarden na verloop van 30 jaar. 2015 zou hier dan ook het kantelpunt geweest zijn. In 2015 was er echter nog steeds geen doorbraak te bespeuren en de verjaring stond écht aan de deur. Minister Koen Geens besliste dan ook, in samenwerking met de federale ministerraad, om de verjaringstermijn voor alle misdrijven waar levenslang op staat, te verlengen naar 40 jaar. Een algemene verhoging was nodig om niet aan het gelijkheidsbeginsel te toornen.

Zo’n algemene verhoging had echter de nodige tegenstand. Onder andere de PS, SP.A, Ecolo-Groen en CDH stemden tegen. Het moet wel gezegd worden: die tegenstemmen vielen naar alle waarschijnlijkheid te herleiden naar het bredere wetsvoorstel waarin de termijnaanpassing kaderde. Uiteindelijk werd het Potpourri-wetsvoorstel goedgekeurd en werd de verjaringstermijn opgetrokken. Nieuwe deadline: 2025.

Waarom kennen we een verjaringstermijn?

Het is een vraag die we vaak te horen krijgen. Burgers zien er vaak een systeem van “onrechtvaardigheid” in, zeker bij strafzaken. Begrijpelijk, maar ze moeten zeker ook het nut van zo’n verjaringstermijn inzien. De verjaring gaat eigenlijk uit van het idee dat we het (strafbaar) feit soms moeten laten rusten. Rechtvaardigheid houdt immers ook in dat we niet heel ons leven mogen gestraft worden voor daden uit ons verleden. Een puber die op z’n achttiende een wagen stal, hoort daar niet op z’n 50’ste nog de gevolgen van te dragen. Bovendien toornt een niet-verjaring aan de rechtszekerheid en de rechtvaardigheid: hoe kan iemand 30 jaar later nog herinneren wat er “die ene avond” exact gebeurde – laat staan dat hij in staat zal zijn om zichzelf naar behoren te (laten) verdedigen in de rechtbank?

In de praktijk is de verantwoording meestal een combinatie tussen ethiek en praktische beweegredenen. Ethiek, want heeft het ethisch wel nog nut om iemand na al die jaren nog steeds te straffen? Praktisch, want het wordt wel een heel moeilijke en dure zaak om de nodige bewijsstukken jaren later te verzamelen. Ethiek: oké, maar toch geen verjaring voor de bende van Nijvel?

Ook de wetgever moet een afweging maken tussen het systeem van verjaren en de ethische rechtvaardigheid. Door het optrekken van de verjaringstermijn doet hij dat alvast. We zien trouwens hetzelfde ook gewoon gebeuren bij bijvoorbeeld zedenfeiten met minderjarigen of misdaden tegen de menselijkheid. Het is vaak een moeilijke afweging waar terecht de nodige discussie aan voorafgaat.
Nieuwe deadline: 2025. Of er dan ook echt een grote doorbraak zal zijn en of de puzzelstukjes op zijn plaats zullen vallen? Dat valt te betwijfelen. Waarom zouden speurders immers op 40 jaar wél kunnen wat ze na 30 jaar niet konden.

In de tussentijd gaan er ook steeds meer stemmen op om de zaak gewoon te laten verjaren. Immers: een verjaringstermijn brengt ook zijn voordelen met zich mee. Eenmaal de zaak verjaart is kunnen stemmen die tot op heden gedwongen waren om te zwijgen, misschien eindelijk spreken. De verjaring kan dan ook hét middel zijn om de waarheid finaal aan het licht te laten komen. Wetende dat de nabestaanden na al die jaren meer hechten aan “de waarheid” dan aan “straffen waarmee de doden toch niet wederkeren”, kan de verjaring dan ook ethisch zijn nut bewijzen.

Bron: rechtenkrant.be | Lorenzo Risack | 21 Oktober 2017

Aan alle forumleden... gepensioneerden, verbannen of wat dan ook ... 2025! Herinner jullie nog de eerste post die jullie hier plaatsten! Jullie eigen beweegredenen toen! 250.000€? Who gives a f*ck!? Nog zes jaar te gaan! De laatste 6 jaar ...
Waarom kennen we een verjaringstermijn?

Kwam er niet binnen de drie jaar een assisenproces? Verklaarde minister van Justitie Jean Gol ook al niet in december 1985 op de RTB dat een ontknopping nabij was? En dan niets meer? Wat kan daar tussengekomen zijn?

Als het raison d'Etat zou zijn kan men maar beter beseffen dat die niet opgenomen is als verschoningsgrond in het Strafwetboek. En dat de nabestaanden van 28 slachtoffers niet veel boodschap zullen hebben aan het Staatsbelang, wat dat ook mag inhouden ...