Gesprek met auteur en bendeonderzoekster Hilde Geens – Een vriendelijke maar ook taaie dame

Wie haar ontmoet of met haar gewoon praat krijgt de indruk te doen te hebben met een sympathieke wat brave, onschuldig naïeve dame die zo lijkt te zijn weggelopen uit een theekransje met Miss Marple van Agatha Christie. Niets is echter bedrieglijker want ze is wel goedlachs en vriendelijk maar ook van hard hout gemaakt, ze beschikt over een taai uithoudingsvermogen, een goede analysecapaciteit, een gedegen kritische zin en een zo te zien ijzersterk geheugen.

Een gesprek over haar boek, de Bende van Nijvel en de nieuwste ontwikkelingen in dit gruwelijk moorddossier.

Waarom schreef je dit boek?

"Het dossier is te oud geworden en de jonge mensen van nu waren toen zelfs niet eens geboren. Om het te brengen zou je dus veel extra inleidende gegevens moeten vermelden. Bovendien is er in de pers amper nog interesse voor de zaak. Hoe zou je dit moeten brengen? Je moet het dan in een serie brengen maar er zijn zoveel namen in dit dossier dat men alles al vergeten is als het volgde artikel in de serie verschijnt. Daarom goot ik dit in boekvorm."

Je boek is wel een zeer grondige filering van het gerechtelijk en politioneel werk in de zaak. Dat lijkt het idee voor je boek geweest te zijn.

"Toen ik nog met Raf (Sauviller, nvdr.) voor Humo rond de zaak werkte was er al ergernis ontstaan over de vele losse eindjes die in dit dossier bleven liggen, de politiemensen die zaken niet wilden onderzoeken en de knoeiboel waaraan ik mij ergerde. Dat was mijn motief om dit te schrijven. Door familiale omstandigheden is het er ook nu pas van gekomen."

Had je geen schrik om dit aan te pakken? In het begin van je werk som je het aantal zelfmoorden en vermoorde personen op. Een indrukwekkende lijst. En dan heb je het gratuite geweld dat bij die misdaden opvalt.

"Wat mij het meest schrik aanjaagt is de manier waarop justitie werkt. Op zeker ogenblik vertelde een politieman mij dat zij indien ze dat willen bij mij een huiszoeking doen en daarbij dan ergens een portie cocaïne leggen. 'Je zal dan wel je onschuld kunnen bewijzen maar dat zal jaren vergen en daar zal je dus lang zoet mee zijn', aldus die man. Dit is voor mij meer beangstigend dan zomaar neergeschoten te worden. En als je al die gerechtelijke expertises ziet dan zie je het gebrek aan professionaliteit, het amateurisme en het gebrek aan interesse. Er is gewoon ook geen serieuze opleiding voor dit soort werk."

Wat je boek kenmerkt is je openheid van geest bij het beschrijven van het dossier. Je blijft alle mogelijks pistes openhouden.

"Kijk het onderzoek hier is zo slecht gevoerd dat je niet anders kan dan op de vlakte blijven. Ik ben wel afgestapt van mijn vroegere hypothese over de geheime diensten. Dat kan natuurlijk wel hun werk geweest zijn. Het ontbreekt echter aan voldoende goed onderzoek om dat nog zomaar te stellen. Het kan dat iemand van de CIA Philippe De Staerke naar Aalst stuurde. Maar we weten uit het onderzoek alleen dat De Staerke toen in die periode in de Delhaize van Aalst geweest is. Meer niet. Dat is het probleem. Zolang je dat meer niet hebt kan je ook niet verder."

Hoe was de reactie op je boek bij de betrokkenen, bij verdachten en gerecht?

"Van de verdachten als Leopold Van Esbroeck hoorde ik niets. Van enkele mensen die het dossier volgen kreeg ik felicitaties en bepaalde politielui die voorheen niet wilden praten willen dat nu wel. Hetzelfde met bepaalde getuigen. Maar voor mij is het voorbij, afgesloten. Ik help nog collega's en nabestaanden als dat kan, dat is het het. Een politieman verweet mij wel te vriendelijk te zijn geweest voor Christian De Vroom, de vroegere commissaris-generaal van de gerechtelijke politie. Maar de man heeft in tegenstelling tot zijn voorganger Frans Reyniers nooit een strafrechtelijke veroordeling opgelopen. Misschien heb ik vooral Paul Vanden Boeynants gespaard. Er was een tip dat het bij de overvallen van 1985 ging over die vermeende racket rond vlees en drugs. Je moet zoals de Nederlandse rechtspsycholoog professor Peter van Koppen me ooit zegde echter om iets op te lossen niet vertrekken van een motief maar van het dossier zelf, de feiten. Niet zoals men nogal gemakkelijk in bepaalde journalistieke kringen doet."

Hoe reageer je op de recente aanhouding van Jean-Marie Tinck om reden dat hij lid zou geweest zijn van de bende?

"De naam was mij onbekend maar hij heeft volgens de Cel Waals-Brabant (die nu het onderzoek verder doet, nvdr.) daderkennis en dan zijn er maar twee mogelijkheden, ofwel was hij mededader ofwel kent hij een van de daders. Vraag is ook wat hij weet. Hij woonde wel op zeker ogenblik zoals ik meen te weten in een straat waar er een café was waar een tijd sommigen van de vermeende bendeleden kwamen. Het was het clublokaal van de groep rond Jean Bultot. Kwam Tinck daar ook en dan juist in die periode? Getuigen herkenden hem ook op basis van die robotfoto. Maar die is gemaakt veel jaren na de feiten en onder hypnose en dat geeft alleen maar een slecht resultaat. Het levert niets op en is zelfs schadelijk voor het onderzoek."

Bron » willyvandamme.wordpress.com