Uit https://bendevannijvel.com/motief/afper … re-dumont/ (interview met Pierre Dumont, personeelsdirecteur en bestuurder van Delhaize):

“Sommige van uw directeurs zouden gechanteerd geweest zijn op basis van hun privéleven.

“Dat heb ik in de krant gelezen. We waren totaal verbijsterd, dat spoor kennen we bij de directie absoluut niet. De twee mensen om wie het gaat zijn bestuurders van Delhaize, maar niet meer actief sinds ze begin van de jaren ’90 vijfenzestig zijn geworden. De ene woont in de Verenigde Staten en de andere heb ik nog niet kunnen bereiken. Ik heb geen enkel zicht op hun privéleven maar ik weet wel dat het niets met onze zaken te maken heeft. Op geen enkel moment zijn we bij Delhaize gecontacteerd geweest voor welke chantage dan ook.””

Hoe trek je op een subtiele manier namens jouw bedrijf de handen en - in ieder geval - latere verantwoordelijkheid af van een vuile zaak, waarin datzelfde bedrijf (dat immers mede wordt gevormd door haar directeuren) wel degelijk een rol heeft gespeeld. Dat doe je zo: ‘we waren verbijsterd’, ‘dat hebben we in de krant gelezen’, ‘die directeuren zijn niet meer actief sinds begin van de jaren 90’, ‘de ene woont ver weg en de ander is onbereikbaar’, ‘heb geen zicht op hun privéleven’ en ‘heeft niets met onze statutair bepaalde doelstelling, namelijk de in- en verkoop van supermarktwaar’.

Neem mijn niet kwalijk, maar als je dit zegt als leidinggevende van Delhaize, dan zeg je (in het toen bij het publiek/politie/justitie bekende kader) eigenlijk dat het niet valt uit te sluiten dat duistere privézaken van bestuurders van Delhaize effect kunnen hebben gehad op de Delhaize, in die zin dat afpersers die (voormalige) bestuurders van Delhaize onder druk hebben gezet door te dreigen met openbaarmaking van zaken betreffende hun privéleven, die voor die (voormalige) bestuurders zeer belastend zijn. Dat de afpersers niet naar de Delhaize hebben gebeld met hun pakket van dreigingen en eisen, wil ik wel geloven, aangezien het - bij voorkeur - niet de bedoeling was dat anderen dan de hiervoor bedoelde (voormalige) bestuurders hoogte van de zaak kregen. De zaak moest voor zowel de afpersers als de afgepersten, zo klein mogelijk blijven.

Dat de Delhaize en met name ook haar personeelsleden en bezoekers gevaar liepen en dat (afgeperste) bestuurders van Delhaize daar weet van hadden, maakte het wel degelijk een zaak van en voor Delhaize en - dus - niet alleen een zaak waarmee die (afgeperste) bestuurders zich in privé mee moesten verhouden.

De uitlatingen van Dumont zoals hiervoor vermeld, zetten in ieder geval bij mij kwaad bloed, ook omdat Christian Smets zijn boekje heeft opengedaan.