Wel coconut, ik denk dat je slimmer bent dan dat je je gedraagt op het forum. Uw vriend Van Rossem is slim genoeg om de cruciale elementen uit beeld te houden en wat rond de pot te draaien. Stel nu dat don Felix Robert Gray komt helpen waar kom je dan uit? Wie waren de rijken in die periode, waar is het meeste geld mee te verdienen?

Wel the End, mijne "vriend" van Rossem was af en toe slim en sluw maar ook af en toe zeer dom of loslippig. (Vandaar zijn veroordelingen waarschijnlijk.)

Wat dacht je van deze?

"Jean-Pierre van Rossem heeft mij ooit zakelijke transacties en boekhoudkundige transfers laten zien tussen prins Albert en de Nederlandse prins Bernard. Het waren beleggingen met winsten uit de drugshandel. Adjudant Goffinon toonde me eens een foto van prins Albert met Hage Maroun, een van de belangrijkste voormannen van de christelijke Falangisten uit Libanon in Brussel en een notoir wapen- en drugshandelaar. Ik geloof zelfs dat hij aan de heroïne zat."

In één van de laatste uitzendingen sprak hij ook over de halfbroer van Albert en die geldtransactie's.

Je weet ondertussen dat ik niet meer geloof in "De Bende van Nijvel" as such. Wij proberen hier dus krampachtig een pauze uit te leggen omdat we zo dom zijn ons te baseren op onwaarheden om al deze feiten te linken en andere feiten die wel en absoluut te linken waren ... Of ik mij op dit forum nu slim of dom gedraag zal mij worst wezen. Ik probeer gewoon mij te gedragen, dat op zich is soms een opgave.

Wat die uranium betreft. Ik heb er mij inderdaad een tijd in verdiept. Geen dagen maar maanden. Dit artikel is niet slecht als korte samenvatting » Libanese Connectie

Pierre Buch en Jacques Vanderlinden hebben in 1995 een baanbrekende studie gemaakt: “L’uranium, la Belgique et les puissances”. En ook van Rossem wist wat dat betreft waar de klepel hing, hij heeft er een boek van 671 blz over geschreven. Heb je deze trouwens al gelezen?

Priester/ondernemer met privévliegtuig

Het verhaal begint in 1958, het jaar van Expo 58, de wereldtentoonstelling in Brussel met als pronkstuk het Atomium. Toen kocht de regering van Belgisch Congo van het Amerikaanse bedrijf General Atomics een kleine onderzoeksreactor met een vermogen van 50 kW. Dat gebeurde op initiatief van monseigneur Luc Gillon, priester van het aartsbisdom Mechelen, apostolisch protonotaris, pauselijk huisprelaat en rector van Lovanium, de eerste universiteit in de kolonie.

Gillon was ook doctor in de kernfysica. Hij had in Princeton University gestudeerd bij Robert Oppenheimer, geloofde rotsvast in de mogelijkheden van kernenergie en vond het niet meer dan normaal dat de eerste kernreactor op Afrikaanse bodem in Belgisch Congo moest staan. Union Minière had tijdens de Tweede Wereldoorlog immers het uranium uit de mijnen in Katanga geleverd voor het geheime Manhattanproject, dat de VS in staat had gesteld de eerste atoombommen te produceren en te gebruiken tegen Japan.

Met goedkeuring van de paus was Gillon in 1954 door de Belgische bisschoppen benoemd tot rector van Lovanium, een zusterinstelling van de Katholieke Universiteit Leuven, gevestigd op een heuveltop aan de rand van Leopoldstad (het huidige Kinshasa). Voor de financiering van de privé-universiteit kon Gillon een beroep doen op Belgische overheidssteun, Union Minière en Amerikaanse geldschieters van de Rockefeller Foundation en Ford Foundation.

“Monseigneur Gillon was er één uit de duizend”, herinnerde zich een oud-collega van Lovanium. “Een echte ondernemer die uiteindelijk een hele universiteit uit de grond heeft moeten stampen. Hij had trouwens zijn eigen vliegtuig. Het was een priester, maar in Lovanium vertelde men dat hij maar één keer de zegen heeft gegeven. Dat was aan de passagiers van een vliegtuig toen men dacht dat het ging neerstorten.”

Lees meer » www.apache.be

Ook deze geheimen liggen waarschijnlijk in de KUL, bij die van WDB (wat God bewaart is wel bewaard).

Natuurlijk heb ik deze gelezen, opvallend dat het boek stopt waar het interessant wordt ivm de loden jaren. insp. witse, het is een belangrijke factor in het dossier. Pilarski was ook goed op de hoogte van uranium smokkel.

De pauze in 1984 is te verklaren aan de breuk tussen Bouhouche en Beijer. Alles stond op een laag pitje. Bouhouche was een extreem-rechts fanaat. Bouhouche en Beijer braken.

Of moet er toch, in '85, iets gebroken zijn bij Bouhouche? Dat hij in '85 toch nog eens wilde meedoen? Bedrogen door z'n vorige opdrachtgevers? En wraak op z'n vorige opdrachtgevers? En daardoor overgehaald door Beijer, om een opdracht te doen voor Russen?

Ik weet het niet. Maar ik denk het wel. In '84 was Bouhouche extreem rechts. Maar er moet iets gebroken zijn.