Een paar knipsels uit Nederlandse kranten. Het laatste artikel is wel een 'specialleke'.

Actie winkels tegen roversbende - Halve ton beloning voor inlichtingen overvallen België

De gezamenlijke supermarkten en grote warenhuizen in België hebben de strijd aangebonden met een roversbende die al wekenlang Waals-Brabant teistert en daarbij reeds tien doden heeft veroorzaakt. De directies van deze grootwinkelbedrijven hebben samen een bedrag van tien miljoen Belgische frank (ongeveer ƒ550.000) uitgeloofd voor inlichtingen die tot de arrestatie van de bende kunnen leiden. In pagina grote advertenties werd dit vanochtend in de ochtendbladen bekend gemaakt.

Directe aanleiding is de overval afgelopen vrijdag op de Delhaize-supermarkt in de Brusselse voorstad Beersel, waarbij de winkelmanager F. Vermaelen in koelen bloede werd doodgeschoten. De politie gaat ervan uit dat deze en voorgaande overvallen op warenhuizen en restaurants in Waals-Brabant het werk zijn van een en dezelfde groep misdadigers. De officier van justitie in Brussel, Poelmans, deed gisteren niet alleen op het publiek maar zelfs op 'het milieu', de Belgische onderwereld, een beroep om mee te werken aan de arrestatie van de bende.

Bron: Leeuwarder Courant | 11 oktober 1983

Na huiveringwekkende reeks misdaden in Brabant - Belgen gemobiliseerd in strijd tegen moordenaars

Het openbaar ministerie in Brussel heeft ten einde raad een beroep gedaan op het Belgische misdadigersmilieu om een bende uiterst bloeddorstige rovers ontmaskerd te krijgen. Mr. L. Derynck van het openbaar in Brussel wil dat niets onbeproefd blijft om de roversbende zo snel mogelijk achter slot en grendel te krijgen. „Iedereen heeft de plicht om alles te doen wat hij kan, om bij te dragen aan een snelle uitschakeling van de bende", is zijn oproep.

Vijftien miljoen Belgische franke, bijna 900.000 gulden - liggen als beloning al gereed voor de juiste tip naar de aanhouding van het vermoedelijk uit Frankrijk stammende niets en niemand ontziende 5 of 6 man tellende rovers- en moordenaarssyndicaat. Tien miljoen franken zijn uitgeloofd door supermarkten en grootwarenhuizen in België en vijf miljoen door justitie.

Nauwelijks een jaar tijd zijn tien mensen bij roofovervallen door de bende gedood en een groot aantal anderen ernstig gewond.

(...)Intussen is in het gebied rondom de Belgische hoofdstad een rush op wapenwinkels en verkooppunten van electronische alarmapparatuur ontstaan. Er is een grote toeloop naar clubs en verenigingen waar men met wapens kan leren omgaan. Hier en daar hebben groepen burgers en ondernemers het initiatief genomen voor het oprichten van een burgerwacht.

Procureur des konings F. Poelman heeft tot kalmte gemaand. „Men is vooral in de streek van Nijvel radeloos. Mensen lopen bij het minste vergrijp nu het risico neergeschoten te worden. Wij zijn hier niet in Chicago", bezwoer hij maandag.

Bron: Limburgsch Dagblad | 12 oktober 1983

"Hier heerst de wet van de duivel" - België siddert voor Bende van Nijvel

Op zoek naar geld, champagne en, snoepgoed vermoordde één bende in het Belgische Brabant al acht onschuldige burgers en twee rijkswachters. Zij moesten dood, omdat ze tijdens de brutale rooftochten al dan niet per ongeluk in de buurt waren.

'Uit angst zelf het slachtoffer van dergelijk nietsontziend geweld te kunnen worden, kopen veel inwoners in deze streek nu levensgevaarlijke vuurwapens, die zoals bekend vrijelijk mogen worden verhandeld in België.

(…)Als alle inwoners van Belgisch Brabant heeft de 59-jarige horeca-ondernemer weken, zo niet maanden achtereen met familieleden en kennissen over de terreur {gepraat, die zijn prachtige streek al een jaar in haar greep houdt. En net als ieder ander die zich over de gazet buigt en naar de BRT kijkt, heeft Van Camp over de bron van dat geweld alleen maar kunnen gissen. De reeks moorden en overvallen die zowel in opzet als resultaat overeenkomen, worden toegeschreven aan wat inmiddels de Bende van Nijvel wordt genoemd.

Uit hoeveel misdadigers de groep bestaat, waar ze vandaan komen of waar ze zich verschuilen; niemand kan het zeggen. Wat slechts vaststaat, is dat de slachtoffers allemaal even onnodig en beestachtig uit de weg zijn geruimd. In Waver werd de politieman Claude Haulotte (33) neergemaaid, toen hij de daders van een 'hold-up' in een winkel in Waver trachtte klem te rijden. In het restaurant Auberge du Chevalier verloor huisbewaarder José Vandeneynde (70) het leven voor een paar flessen' champagne.

In Nijvel stierven achtereenvolgens een vriendenpaar dat benzine tankte bij het pompstation van de winkelketen Colruyt, en een rijkswachter door kogels van de bende. De aanleiding tot de wilde schietpartij was niet meer dan een mislukte inbraak, waarvan de (achtergelaten) buit bestond uit een dertigtal kilo koffie, een paar repen chocolade, sigaretten, huishoudolie en zon tien flessen sterke drank. In een volle supermarkt in Beersel blies een kogel een deel van het hoofd weg van de 44-jarige directeur Freddy Vermaelen, die voor de kassa's van zijn uitbating neerzakte.

Er gingen meer aanslagen, doden en gewonden aan vooraf, er zouden er nog volgen. "Meneer," zegt een dame in het winkelcentrum van Waterloo, "Ge zult het met de bange gezinnen in dit gebied toch eens moeten zijn: hier heerst de wet van de duivel. Onschuldige mensen geraken hoe langer hoe meer in de miserie. Ze durven geen boodschappen meer te doen, ze houden hun kinderen van de straat. Wanneer kunt ge van de Rijkswacht verwachten, dat ze in ieder geval een spoor treffen?"

(…)De Belgisch Brabanders wachten de oplossing van de steeds klemmender wordende vraag niet af. Naarmate de paniek onder de burgers is gegroeid, is ook de staat van paraatheid toegenomen. In de tientallen wapenhandels in de provincie bloeit de nering als nimmer tevoren en het best in de smaak liggen de riot-gun en de long-rifle; hetzelfde verwoestende schiettuig dat de bende gebruikt. "Tsja, er zitten goeie en slechte kanten aan de zelfdefensie," verzucht een kastelein te Halle, "maar uiteindelijk kunt ge deze bewapening toch niet tegenhouden. Het gaat tenslotte om uw eigen veiligheid".

Tussen de ontelbare pistolen en geweerlopen die de verwende liefhebber in de etalages onbeweeglijk op zich gericht ziet, is de riot-gun, nog nieuw, maar daarom niet minder populair. Het is een politiewapen, geladen met loodhagel en uitermate doeltreffend op korte afstanden. Binnen een straal van 30 meter vaagt de munitie alles waarmee het in aanraking komt met gemak in gruzels. Voor zeventienduizend Frank mag de huisvader uit Ittre of Braine-l'Alleud het in een papiertje verpakt van de toonbank nemen om er voortaan wat zekerheid aan te kunnen ontlenen.

"Zou het helpen," vragen we de waard te Halle. "Allez,wat moette nou," antwoordt die mistroostig. "De bewakingsdiensten surveilleren slechts op vrijdagen bij de supermarkten. Doordeweeks mogen ze de kopers dus gewoon afknallen!".

Angst voor de moordenaars of niet, menig Belg had al een vuurwapen in de paraplubak staan nog, voordat hier goed en wel sprake was van de slachters uit Nijvel. Nalezing, van dikke bundels verslagen van de zittingen van de Vlaamse assisenhoven is de indruk gewettigd, dat het halve koninkrijk de vinger eerder, aan de trekker zet dan aan het oor van de theekop. Met de long-rifIe zijn in de loop der jaren honderden familievetes, burenruzies en zwaarmoedig liefdesverdriet beslecht.

Volgens cijfers van het ministerie van Justitie beschikt één op de vier gezinnen bij de zuiderburen over zo’n ding, en die gegevens dateren dan nog van 1979. "Als je de wapenhandel aanpakt," zegt kamerlid Luc van den Bossche, "krijg je een zware pressiegroep tegen je. De handelaren gaan iedereen bestoken, daarbij schermend met de werkgelegenheid. En de fabrikanten ook natuurlijk. Als je daar aankomt, ja, dan volgt de grote aanval.".

In Brabant verpoost de bevolking zich niet met wat hoofdbrekerij over de toekomst van de riot-gun en de long-rifle. De oprichters van, een plaatselijk beveiligingskomitee achten zich in de steek, gelaten door minister Gol van Justitie, die de orde en rust in hun belaagde contreien niet meer zou kunnen waarborgen. Uit handschoenenlaatjes en kabinetskasten - zijn zodoende particuliere revolvers en geweren gehaald om buitenshuis vertoevende buurtgenoten de geruststellende gedachte aan te reiken, dat de woning niet zal worden leeggeroofd.

Van hun kant eisen de rijkswachters plots ook voor een gedegener bewapening en versterking van de mankracht, vooral in het schone Brabantse. Daar is de criminaliteit in de jaren zeventig ineens toegenomen, toen gaandeweg meer Brusselaars van de stadswijken naar het platteland verhuisden en met al hun bezittingen aantrekkingskracht begonnen uit te oefenen op het lokale boevenspul. "De bende van Nijvel moet wel van hier komen," stelt een gemigreerde stedeling misnoegd.

"Ze weten precies welke uitvalswegen ze op hun vluchtroute ten emen hebben, waardoor ze vrij rap op de snelbaan zitten. Ze ontlopen blokkades op die manier. Keer op keer grijpen de autoriteiten bij een achtervolging of in een technisch onderzoek mis, er zijn nagenoeg geen sporen. Allez, dat is toch eerder boerenslimheid van die bendeleden dan vakkennis. Hopelijk dat ze ze ééns te pakken krijgen. En het enige waaraan het dit land dan nog ontbreekt is de doodstraf. Uiteraard méén ik dat/ De vergelding kan immers niet lichter zijn. Ik zal voorop staan om dat te bepleiten."

Bron: Het Vrije Volk | 27 oktober 1983

Roger Van Lier doet een moord voor zijn tankstation - Belgische benzineverkoper schrikt niet terug voor een vuurgevecht om zijn zaak te verdedigen

Dat mensen hun bedrijf met hand en tand verdedigen is geen nieuws. Maar als iemand er toe over gaat zijn bedreigers op een kogelregen te trakteren is het dat wel. Roger van Lier doet dat. Hij heeft een tankstation in België en werd al drieënvijftig maal lastig gevallen. Laatst kostte het een overvaller zijn leven.

Wie benzine gaat tanken aan het Seca-station van Roger van Lier te Londerzeel, aan de weg tussen Brussel en Antwerpen, zal het misschien niet eens opvallen hoe de uitbater als een heuse CIA-agent het doen en laten van zijn klant vanachter de donkere brilleglazen haarfijn volgt en hoe zijn rechterhand zich nogal eens op gordelhoogte vasthaakt.

Op zijn hoofd staat een indrukwekkende pet met de woorden "Browning Club". Aan een spijker aan de muur van de shop hangt een paar handboeien en aan een andere wand prijken diploma's van "The Chapman Academy", "The Practical Pistol Shooting Institute of Belgium" en "The Police Practical Pistol Shooting Institute". Roger van Lier (43), een vent als een massief eiken kleerkast, runt al ruim tien zijn tankstation. In al die jaren kreeg hij liefst drieënvijftig keer oneerbare lieden op bezoek, die probeerden gratis te tanken, de selfservice automaten trachtten open te breken, of onder bedreiging zijn dagontvangsten opeisten.

Verscheidene malen werd hij het slachtoffer van afrekeningen waarbij geschoten werd als in een denderende western. "Ongetwijfeld heb ik hierboven de beste engelbewaarder die ik me kan indenken," zegt Van Lier. "Want nog niet éénmaal werd ik met al die rotzooi gekwetst. Slechts één keer moest ik de kassa overhandigen zonder dat ik me kon verweren: ik zat net op het toilet en had geen andere keus..." Roger van Lier vertrekt geen spiertje als hij over zijn jaar jarenlange, huiveringwekkende ervaringen in het tankstation praat. "Ik merkte allang dat de ontmoetingen met dit soort rapalje hoe langer hoe brutaler, en uiteindelijk zelfs doodgevaarlijk aan het worden waren," aldus Van Lier.

"Onbegrijpelijk dat de wetten in een democratisch land de allergrootste misdadigers uiteindelijk nog beschermen. Nu heel België met de daver op het lijf zit voor een ongrijpbare moordenaarsbende, de Bende van Nijvel, zullen de ogen van de verantwoordelijken aan de top misschien toch een beetje opengegaan, en wordt er van hogerhand wat aan gedaan!" "De economische crisis doet de ratten uit de riolen komen," aldus Van Lier. "Daarom ook heb ik al enkele maanden vierentwintig uur per dag een wapen binnen handbereik. Kijk eens, ik werk als zelfstandig uitbater, en verdien goed geld zonder rijk te zijn. Ik moet zorgen voor vrouw en kinderen. Je begrijpt best dat ik mij mijn boterham door niets of niemand laat afnemen. Als er op mij wordt geschoten, dan schiet ik terug. Dan is het de andere of mijzelf, zonder pardon."

Roger van Lier bezit alleszins de praktische kennis om zich te verdedigen. Hij volgde een speciale opleidingscursus in Amerika, de "Chapman Academy", die ook door de CIA-agenten moet worden doorlopen, en hij bezit een heleboel diploma's van allerlei schietscholen in Europa, waarop hij als expert staat gekwalificeerd. Bovendien is hij in zijn vrije uren schietinstructeur en close-combat specialist in een trainingscentrum voor politiemannen en veiligheidsagenten te Brussel. Maar daarover wil hij niet verder uitweiden.

"Misschien kunt u nog vermelden dat ik jarenlang voor een Engelse firma in verschillende Afrikaanse landen securityadviser was, en als kikvorsman allerlei klusjes over de gehele wereld heb geklaard," voegt hij eraan toe. "Steeds had ik het gespuis met de blote hand aangepakt," aldus Van Lier. "Maar de laatste maanden werden de overvallers hoe langer hoe brutaler. Ze deinzen echt voor niets meer terug. Nadat ik al ontelbare malen vlijmscherpe dolken voor mijn strot zag zwaaien en ik vijfmaal van vlakbij werd beschoten, heb ik enkele maanden geleden besloten een revolver onafgebroken aan de gordel te houden."

Eén gangster moest een overval zelfs met de dood bekopen

"Misschien was het een gelukkig voorgevoel, ik weet het niet, maar enkele dagen later al stopten hier net voor sluitingstijd vier mannen van een zuidelijk type. Een ervan bleef aan het stuur, één in de wagen, twee stapten uit. Ze lieten me naderbij komen, trokken plots een revolver, en eisten geld. Onmiddellijk wierp ik mij op de grond. Een van hen vuurde en de kogels suisden vlak naast mijn hoofd. Vliegensvlug trok ik mijn pistool en raakte het tweetal dat was uitgestapt in het been. Hun twee makkers stoven er vol gas van onder."

"Amper vier dagen later kwam er — althans naar mijn oordeel — een vergeldingsactie voor deze mislukte holdup," gaat Van Lier verder. "Een auto draaide op de oprit, en als ik er pakweg tien meter van verwijderd was verscheen er plots uit voor- en achterzijraam een pistool. Weer eens floten de kogels mij om de oren. Weer eens kon ik mij plat op de grond werpen en de salvo's beantwoorden. Eén der inzittenden, zo bleek later toen de auto door de politie tot staan werd gebracht, had ik regelrecht in het hoofd getroffen..."

"Misschien zullen sommige lui mij betitelen als bloedgier, racist, moordenaar, psychopaat, noem maar op," gaat Van Lier verder. "Niets is minder waar. Ik ben de kalmte in hoogsteigen persoon, drink nooit, ga nooit uit, en wandel een straatje om als er herrie aan de gang is waar ik niets mee te maken heb. Wil men mij en mijn gezin broodroven, of heeft men het op mijn leven gemunt, dan reageer ik keihard. Hij of ik. Daarbij handel ik steeds uit wettige zelfverdediging. Nog nooit werd ik veroordeeld. Maar iedere keer al heb ik zelf mijn boontjes moeten doppen!"

Van Lier voelt er nog niets voor om naar een andere, minder gevaarlijke job uit te kijken. "Mijn station is drukbeklant," zo zegt hij. "Ik ben mijn eigen baas. Intimidatie heeft mij steeds koud gelaten. Wie rotzooi komt zoeken, moet echter wel met de waard rekenen."

Bron: De Telegraaf | 10 december 1983

Zeer interessant overzicht, waarvoor dank. Ik maak me wel een bedenking: de streek waar de Bende actief was, is één van de rijkste streken van België. Dit heeft waarschijnlijk een grotere media-aandacht tot gevolg. Dit soort feiten zou misschien minder media-aandacht krijgen als het in een armere streek - bv. de Borinage - zou gebeuren.