Inhoud

• Lees deel 1 » De man die zijn vriendin in stukken sneed
• Lees deel 2 » De Slachter van Bergen
• Discussieer en lees verder » Forum

De man die zijn vriendin in stukken sneed

In 1985 pleegde de Bende drie overvallen. Telkens werden filialen van Delhaize geviseerd. Nog steeds is onduidelijk waarom het uitgerekend Delhaize was. De speurders onderzochten of het bedrijf Delhaize zelf mogelijk het slachtoffer was van een afpersing. Onder meer werd gedacht aan een afpersing door de maffia op het Amerikaanse filiaal Food Lion. Deze hypothese werd snel verlaten. Maar er was nog een denkspoor, mogelijk werd niet het bedrijf zelf maar twee van de toenmalige bestuurders gechanteerd.

In april 1984 wordt aan een uitrit van de E19 een koffer gevonden die toebehoorde aan Claude Dubois, een man die ervan verdacht werd zijn vriendin te hebben vermoord en in stukken gesneden in de Maas te hebben gegooid. In de koffer: twee vuurwapens, een aantal gestolen identiteitskaarten en een stukje papier dat verwijst naar een bestuurder van Delhaize en zijn geschatte vermogen van 1,25 miljard frank (31 miljoen euro). Dubois is geen onbekende in het Brusselse zakenmilieu. Het is een man met rechtse sympathieën.

Afpersing

Het stukje papier komt de Bendespeurders onder de ogen wanneer ze in het kader van het onderzoek naar een mogelijke afpersing van Delhaize, de namen van twee bestuurders tegenkomen in een zedenonderzoek dat in 1984 in Brussel is gevoerd door de BOB. Het onderzoek heeft te maken met de bordelen in de Aarschotstraat in Brussel. Een van de Brusselse prostituees, madame Nicole, blijkt de eigenares te zijn van liefst acht panden in de Aarschotstraat. Een goudmijn.

Op basis van wat prostituees moeten betalen voor een shift in een van die huizen, komt men met de acht ontuchthuizen aan een jaarinkomen voor madame Nicole van zowat 2,5 miljoen euro. In het zwart. Het onderzoek leerde dat madame Nicole de panden had kunnen kopen met geld van de bestuurder van Delhaize, van wie sprake is op het briefje uit de tas van Dubois. Madame Nicole was jarenlang de minnares van de Delhaize-bestuurder. De bestuurder is overigens niet de enige bij Delhaize die er een minnares uit de prostitutiewereld op nahoudt.

Zo was er ook madame Marie-France, maar een huiszoeking leerde dat zij het vanwege de bestuurder bij Delhaize moest stellen met grote sommen geld en heel wat juwelen. Madame Nicole houdt blijkbaar van afwisseling. Voor haar relatie met de bestuurder is ze getrouwd met een garagist met een niet te versmaden strafblad wegens inbraken met geweld. Na de affaire met de bestuurder leeft zij jarenlang samen met een inspecteur van de gerechtelijke politie van Brussel. Het onderzoek naar mogelijke chantage op bestuurders van Delhaize leverde niets op.

De Slachter van Bergen

Vandaag kan er misschien een link gelegd worden tussen de Bende van Nijvel en de “Slachter van Bergen” die voor de speurders van de Cellule Corpus in 1997 onzichtbaar was. op 22 oktober 2001 vond een schipper in het kanaal Brussel-Charleroi in Beersel een romp met hoofd. Wat later vond de politie twee benen en een linkerarm. Aan de hand van de linkerhand – en de vingerafdrukken die het slachtoffer ergens in Denemarken had achtergelaten – werden de resten vrij snel geïdentificeerd. Het bleek om een Algerijnse asielzoeker te gaan die in Ukkel in het zwart kluste voor een zekere Claude Dubois.

De Algerijn werd afgemaakt met één schot in de nek en twee in de rug. Claude Dubois werd begin jaren 80 verdacht van de slachtmoord op Colette Dumont. De romp van Dumont werd gevonden in een rivier bij Namen. De vrouw woonde in Watermaal-Bosvoorde en Dubois was haar huisbaas en minnaar. Er waren verschillende aanwijzingen dat Dubois betrokken was bij de moord op zijn minnares, maar hij ontsnapte aan een veroordeling. Hij zal wel in voorhechtenis van eind 1983 tot september 1984.

Tijdens die voorhechtenis werd Dubois ook ondervraagd over de Bende van Nijvel. In april 1984 was immers aan de afrit van de E19 in Beersel een van zijn koffers teruggevonden, met daarin twee vuurwapens, blanco identiteitspapieren, een wapentijdschrift en een papiertje met de naam van een bestuurder van Delhaize. Dubois – die indertijd uitbater was van de discotheek Le Top Ten in Vilvoorde – verklaarde dat hij niet wist hoe de koffer uit zijn zaak was verdwenen en in Beersel terechtkwam. Hij beweerde ook dat de koffer altijd leeg was geweest. De vondst van de koffer deed de speurders vermoeden dat Dubois lid was van de Bende van Nijvel, maar harde bewijzen hadden ze niet.

Zijn achtergrond kennende, beschouwde de politie Dubois in 2001 uiteraard als de hoofdverdachte voor de moord op zijn Algerijnse ‘werknemer’. Omdat de modus operandi bij die misdaad – het slachtoffer werd ook in stukken gesneden – gelijkenissen vertoonde met die van de Slachter van Bergen, kwam Dubois ook in het vizier van de Cellule Corpus. Dubois bleek echter onvindbaar op zijn thuisadres en niemand wist waar hij naartoe was. Bovendien bleek de nummerplaat van de wagen niet op zijn eigen naam te staan, maar op die van een zekere Raymond Lippens. op 6 november 2001 vond men Dubois eindelijk in het huis van Lippens.

Lippens zelf was allerminst een onbeschreven blad. In 1980 nam hij deel aan de zogenaamde ‘Kraak van de eeuw’ waarbij hij en zijn kompanen ruim 400 miljoen frank roofden uit de kluizen van de Generale Bank en waarvoor hij in 1982 een veroordeling van vier jaar opliep. Bovendien hielp hij Philippe De Staerke en zijn familie meer dan eens bij kleinere diefstallen. In 1982 vluchtte Lippens naar Frankrijk, waar hij in Perpignan een villa kocht. Daar werd hij later door commissaris Frans Reyniers gearresteerd.

Opvallend is dat er rond de periode dat de Slachter van Bergen actief was, ook in Perpignan een seriemoordenaar rondwaarde. Men kan zich terecht de vraag stellen of bepaalde vrienden van Lippens – zoals Claude Dubois – in de loop der jaren mochten verblijven in diens vakantiehuis. In 2004 verscheen Claude Dubois voor assisen in de zaak van de moord op Karim Mounouar, de Algerijnse asielzoeker. Volgens de psychologen die toen getuigden, is Dubois een zeer intelligente psychopaat.

In de Jaren voor het assisenproces werd hij vijftien keer correctioneel veroordeeld voor mishandeling, diefstal met geweld, bedreiging en verboden wapenbezit. Dubois bleef tot het bittere einde van het proces ontkennen dat hij Mounouar vermoord en versneden had. Nochtans hadden de speurders bloed van het slachtoffer in de koffer van zijn wagen gevonden. Bovendien kon bewezen worden dat Dubois met zijn gsm telefoneerde in de buurt van de dumpplaats van de lichaamsdelen.

Het gerecht ging ervan uit dat Dubois Mounouar liever vermoordde dan hem te betalen voor zijn werk. Dubois – die op dat ogenblik 61 jaar was – werd uiteindelijk veroordeeld tot een celstraf van 30 jaar. In 2009 schreef hij een brief aan de procureur-generaal met de vraag of hij zijn zaag – die hij had gebruikt voor het versnijden van het lijk van Mounouar – terug kon krijgen!

Te veel toevalligheden?

In 1985 werd door de bendespeurders een opsporingsbericht verspreid over de Golf GTI die door de Bende gestolen werd in het restaurant Au Trois Canards in Ohain. Die auto zou rond 10 oktober 1983 – de periode van de verdwijning van Colette Dumont – gesignaleerd zijn in de Avenue du Bourgemestre Jean Materne in Jambes, op wandelafstand van het rusthuis waar Dumont werkte. Kruiste Claude Dubois – die mogelijk ook zijn minnares vermoordde – daar het pad van de Bende van Nijvel? En zo ja, was dat dan louter toeval?

Op 11 november 1985 – amper twee na de overval van de Bende van Nijvel op de Delhaize in Aalst – stapten vijf arrogante mannen een frituur binnen in Vilvoorde. Achteraf identificeerde de frituuruitbater twee van hen als Philippe en Leon De Staerke. Op slechts enkele meter van de frituur bevond zich discotheek Le Top Ten, uitgebaat door Claude Dubois. Zowel Colette Dumont als Karim Mounouar werd eerst afgemaakt met onder andere een schot in het hoofd of de nek. Ook de ‘de Killer’ van de Bende van Nijvel richtte zijn vuurwapens altijd op die bepaalde lichaamsdelen.

Het kan ten slotte ook niet worden ontkend dat de werkwijze van de moordenaar(s) van Colette Dumont en Karim Mounouar en de modus operandi van de Slachter van Bergen veel gelijkenissen vertonen. Het valt op dat in alle gevallen geprobeerd werd om de identificatie van het slachtoffer te bemoeilijken. De Slachter van Bergen probeerde bij een van zijn slachtoffers een tatoeage te verwijderen, terwijl Mounouar kaalgeschoren werd en zijn gezicht bewerkt werd met wc-ontstopper. Het versnijden van de lichamen en het dumpen op verschillende plaatsen kan eveneens in diezelfde context geplaatst worden.

En dan is er nog het verhaal van de familie Bouaroudj. Djamila Bouaroudj werd in april 1995 onthoofd teruggevonden in de buurt van het Franse Poitiers. Ze was de dochter van Kaçi Bouaroudj, die deel uitmaakte van de beruchte Bende van de Boringen, die volgens velen zeer nauwe banden had met de Bende van Nijvel. Djamila ging in 1992 samenwonen met Jean Joseph Casamias in Narbonne, niet ver van (alweer) Perpignan. Casamias was een helderziende die kantoortjes had in Bergen en Hornu. Zijn verhuis naar Frankrijk was eigenlijk een vlucht voor de Belgische fiscus die hem op de hielen zat.

Op 14 februari 1993 ontplofte het huis van Bouaroudj en Casamias. Casamias overleefde de explosie niet en zijn vriendin werd ongeveer twee jaar later vermoord. Kaçi Bouaroudj speelde binnen de Bende van de Borinage een gevaarlijk dubbelspel. Hij sluisde namelijk belangrijke informatie door naar Daniel Choquet van de toenmalige BOB. Was dat dubbelspel van Bouaroudj aan het licht gekomen en nam de Bende daarom wraak door Bouaroudj’ dochter en haar vriend te vermoorden?

Is al het voorgaande voldoende om te besluiten dat de Bende van Nijvel en de Slachter van Bergen ontsproten uit hetzelfde criminele brein? Substituut-procureur Wautier van Bergen dacht er in 2001 – meer bepaald drie weken nadat Dubois werd aangehouden voor de moord op Karim Mounouar – het zijne van: “Na een grondig onderzoek door de Cellule Corpus waren er redenen genoeg om aan te nemen dat Claude Dubois niet de Slachter van Bergen was. Volgens mij heeft hij niks te maken met de vuilniszakmoorden.”

De Bende van Nijvel en de Slachter van Bergen zijn duidelijk twee zaken die tot ieders verbeelding spreken. De mogelijke links tussen de twee dossiers en de (hypothetische) rol die Claude Dubois daarin vertolkte, zijn echter zaken die waarschijnlijk door hemzelf en anderen mee in het graf genomen zullen worden …

---

Bronnen

• Deel 2: De Slachter van Bergen | Wesley Muyldermans | 2014