Inleiding
Een arm zo lang als de Donau
Er zijn duidelijk veel mensen die er alle belang bij hebben dat het gerecht niet te veel in het stinkend potje roert van de Brusselse kringen waar Nihoul in vertoefde. Je kan er niet naast kijken: extreem rechts haast zich van alle kanten om de onderzoeken die in de richting gaan van rechtse en extreem rechtse kringen in Brussel te begraven. Halfweg 1997 nemen adjudant De Baets en zijn collega’s een aantal dossiers rond kindermoorden in de jaren ’80 weer op. Ook dat van de moord op de zestienjarige Christine Van Hees, die in 1984 op afschuwelijke wijze om het leven werd gebracht. In het dossier van ’84’85 vindt De Baets pistes die leiden naar The Dolo en Radio Activité, waar Nihoul een belangrijke rol speelde.
De speurders van toen onderzochten de pistes niet. Meteen is het alle hens aan dek. De procureur-generaal van Brussel laat de commissie Verwilghen weten dat er geen sprake kan van zijn dat ze hun neus in die affaire steken. Onderzoeksrechter Van Espen verwijdert De Baets en Bille van de zaak en op 30 september 1997 wordt De Baets beschuldigd van “valsheid in geschrifte door een ambtenaar in functie”.
De Brusselse onderzoeksrechter Pignolet opent een dossier tegen hem op basis van een klacht van rijkswachtcommandant Duterme. De beschuldiging tegen De Baets is vals, de zaak is ondertussen al geklasseerd. Er bestaat een proces verbaal van de ondervraging, dat zit in het dossier dat voor iedereen toegankelijk is, ook voor rechter Pignolet. Maar als gevolg van de klacht wordt De Baets verwijderd van het onderzoek naar de X’en en er wordt niet meer gezocht naar wat er nu waar of vals was in de verklaringen omtrent de banden tussen Nihoul en Dutroux in de jaren ’80.
De rijkswachter en de procureur
Commandant Duterme ligt aan de basis van de verwijdering van De Baets. Het is niet de eerste keer dat hij rijkswachters laat terugtrekken die onderzoek verrichten naar de handel en wandel van deftig extreem rechts in Brussel.In 1984 vormt hij een ploeg met mensen van de BOB en van de gerechtelijke politie van Nijvel. Hij is de rechterhand van procureur Deprêtre, die dan belast is met het dossier van de Bende van Nijvel. Duterme slaagt erin om de rijkswachter Bihay en Balfroid van Waver te laten verwijderen. Die onderzochten het spoor van de extreem rechtse rijkswachters Bouhouche, Beijer, Amory van wie men vandaag vermoedt dat ze banden hadden met de slachters van Nijvel. Maar Deprêtre wil daar niet van weten.
Deprêtre saboteerde ook het onderzoek naar de roze balletten in Waals Brabant. Het gaat hier om seksfuiven met ook ex-eerste minister Vanden Boeynants, generaal Beaurir en ondernemer Blaton. Ook koning Albert II komt hier ter sprake. Een jeugdrechter bracht minderjarigen naar deze seksfuiven. Een van hen zou zelfmoord hebben gepleegd. Deprêtre wiste ook de sporen uit die leidden naar de klanten en de organisatoren van een prostitutienetwerk dat een rol speelde bij het sluiten van een contract inzake de bouw van een groot hospitaal in Saoedie-Arabië, de affaire Eurosystems. Ook daarin komen de namen van Vanden Boeynants en van koning Albert II terug.
De commissaris, de baron en de militair
Toen Johan Demol, ex-politiecommissaris van Schaarbeek, ex-lid van Front de la Jeunesse en huidig Vlaams Blok-volksvertegenwoordiger, hoorde dat De Baets in de problemen kwam, haastte hij zich naar rechter Pignolet. “De Baets heeft belangen in de prostitutiebars in de wijk rond het Noordstation”, zegt hij. Compleet uit de lucht gegrepen. Demol behoorde in de jaren ’80 tot de extreem rechtse kringen waar ook Nihoul regelmatig te zien was. Hij was toen ook lid van de Dyane-brigade en zonder twijfel ook van de Groep G, een fascistische cel binnen de rijkswacht ten tijde van de Bende van Nijvel. Wie rechter Pignolet ook opzoekt is zwarte baron de Bonvoisin. De Bonvoisin is lid van de rechtervleugel van de PSC van Vanden Boeynants en de financier van extreem rechts in de jaren ’80.
Hij beschuldigt De Baets ervan dat hij misbruik had gemaakt van een huiszoeking bij hem, om de lijst Galopin te vinden. Deze lijst zou de namen bevatten van industriëlen die met de Duitsers hebben gecollaboreerd. Galopin werd vermoord in 1944. De vader van De Baets zou ook een collaborateur zijn geweest en mogelijk de moordenaar van Galopin, beweert hij. Totaal vals.
De vader van De Baets zat in het verzet en De Baets was niet eens aanwezig bij de huiszoeking bij de Bonvoisin. De laatste die Pignolet opzoekt is André Moyen. Hij bezorgt hem een ‘geheim’ rapport over het privé-leven van De Baets. Moyen is een militant van extreem rechts en actief anticommunist. Hij heeft banden met de koningsgezinde kringen die Julien Lahaut hebben vermoord. Vast staat dat extreem rechts er veel voor over heeft om Nihoul vrij te pleiten en om te verhinderen dat er iemand een onderzoek opzet naar de banden tussen de netwerken van kinderprostitutie.
De Journalist
Op 12 december organiseerde het RTL-programma Controverses een panelgesprek rond de geplande vrijlating van Michel Nihoul. Een van de sprekers was journalist Philippe Creteur, van La Dernière Heure. Hij vond de vrijlating van Nihoul een vanzelfsprekende zaak. In mei 1982 bracht Solidair een onthullend dossier over fascistische infiltraties in democratische organisaties in België. Een van de hoofdfiguren in dit dossier was… Philippe Creteur.
Creteur was in de jaren ’70 lid van het extreem rechtse Front de la Jeunesse. Die organisatie had, minstens vanaf 1976, een eigen ‘inlichtingendienst’, die massaal gegevens inzamelde over linkse organisaties in België. Vanaf 1977 raakte het Front echter verscheurd. Een aantal dissidenten, onder wie Creteur, richtten een nieuwe organisatie op: de Association Politique Ordre Nouveau, die zichzelf later Mouvement Social Populair zou noemen.
Front de la Jeunesse-leider Francis Dossogne omschreef deze afvalligen zelf als rabiaat fascistisch en pro-nazi. Dat bleek ook uit de publicaties van APON. Zo stond in het eerste nummer van L’Année Zéro te lezen: “De fascisten moeten gewekt worden uit hun dogmatische slaap, zij moeten opnieuw hun intellectuele vruchtbaarheid tonen, zij moeten debatteren over wat zij zijn zodat onze tegenstanders weten dat wij ons niet meer tevreden stellen met enkele geparodieerde slogans en daden, maar dat wij werkelijk een Tweede Fascistische Revolutie voorbereiden.”
Dat het deze fascisten menens is, blijkt bijvoorbeeld uit hun talrijke infiltratiepogingen in linkse organisaties. Zo kreeg Creteur vanaf 1978 opdracht binnen te dringen in het Anti-Fascistisch Front en het toenmalige Afghanistan-comité. De PVDA ontmaskerde hem nadat hij onder andere had geprobeerd de redactie van Konkreet te infiltreren. Het is dus uit een opmerkelijke hoek dat er nu steun komt voor Nihoul. Maar voor het gerecht zal dat ongetwijfeld wel weer niets te maken hebben met netwerken.