De baron en extreem-rechts
De bundeling van de krachten
Op 19 juli 1975 werden de betrekkingen tussen het in het voorjaar van 1975 opgerichte Forces Nouvelles en het Front de la Jeunesse als volgt vastgelegd: “De verantwoordelijken van het Front de la Jeunesse worden lid van Forces Nouvelles. Integratie op kantonnaal en provinciaal vlak. De andere leden van FJ zijn niet noodzakelijk lid van FN, maar kunnen het zijn. Het Front de la Jeunesse behoudt haar autonomie op haar terrein, de actie. De verschillen moeten behouden blijven.”
Deze samenvoeging kwam er onder de impuls van Emile Lecerf en Albert Lambert, een zakenrelatie van Benoît de Bonvoisin en Bernard de Marcken de Mercken van de CEPIC, die een vergadering van de NEM-Clubs bijwoonde in het Euro-Motel van Wépion. Hij was een beetje teleurgesteld door de onsamenhangende ideeën die er werden ontwikkeld en nam Emile Lecerf in vertrouwen. Die ontpopte zich als een manipuleerbare stroman, die hij zonder gevaar de leiding kon geven van de politieke beweging die hij wou oprichten. Albert Lamber was enthousiast.
Een politieke beweging
In het voorjaar van 1975, toen de Brusselse CEPIC in volle oprichting was, bleek Benoît de Bonvoisin, samen met Emile Lecerf en Francis Dossogne, de leider van het Front de la Jeunesse, rechtstreeks bij een plan betrokken te zijn voor de lancering van een extreem-rechtse politieke beweging die de naam Forces Nouvelles zou krijgen.
Aan de basis van dit plan lag eens te meer Emile Lecerf. Sedert die in 1971 Nouvel Europe Magazine in handen heeft, tracht hij rond dit blad steeds opnieuw extreem-rechtse politieke groepen te vormen. In 1972 waren er al lezerskringen van het blad , de zogenaamde NEM-Clubs, opgericht. Die waren in 1973 bij het complot van legerofficieren betrokken.
Op het moment dat ook de CEPIC in 1975 ontstond dacht Lecerf er samen met de Bonvoisin aan vanuit de NEM-Clubs ook een nieuwe politieke beweging in het leven te roepen. Forces Nouvelles-Nieuwe Krachten, waarin ontevreden middenstanders en middelgrote ondernemers zouden georganiseerd worden. De voorwaarde was natuurlijk, dat de in dezelfde periode in het leven geroepen CEPIC in Forces Nouvelles een bondgenoot zou hebben, die geen gevaarlijke concurrent zou worden. Om die reden zijn Lecerf en de Bonvoisin erop bedacht van Forces Nouvelles vooral geen nieuwe partij te maken, maar slechts een beweging die in zekere zin electoraal de weg moest effenen voor de CEPIC in wording.
De vergaderingen van Forces Nouvelles hadden plaats in de Belliardstraat 39, de zetel van de CEPIC, om het politieke programma van Forces Nouvelles op te stellen. Zo vertelt ons ook Albert Lambert, een conservatieve zakenman uit Huy: ‘Benoît de Bonvoisin heeft de oprichting van Forces Nouvelles daar sterk aangemoedigd, maar Emile Lecerf was de drijfkracht voor honderd procent.’
Het eerste congres van Forces Nouvelles had plaats op 23 november 1975 in de zetel van de CEPIC aan de Belliardstraat 39 in Brussel. Rond dezelfde tijd bracht Lecerf samen met Francis Dossogne in het familiekasteel van de Bonvoisin in Maizeret een reeks fascistische politieke leiders bijeen. Op die bijeenkomst van de zogenaamde Eurodroite waren Italianen van de MSI, Fransen van de Parti des Forces Nouvelles, Britten van het National Front en Spanjaarden aanwezig om hun onderlinge samenwerking te bespreken. Volgens Albert Lambert was ook Benoît de Bonvoisin die dag aanwezig in het kasteel, als discrete gastheer.
Het eerste congres
Twee weken later, op 13 december 1975, hield ook de CEPIC zelf zijn eerste nationale congres, maar dan in Luik. Beide congressen wilden op hun manier de politieke uitdrukking zijn van de zwijgende meerderheid, die zich eindelijk organiseert. De Bonoivsin was betrokken bij beiden.