Banden met de Bende van Nijvel

“Te vreselijk is om geloofwaardig te zijn”

Prostitutienetwerken verhuurden kinderen aan rijke perverten die hen konden neerschieten nadat ze hen verkracht hadden. Op zijn minst zeventig kinderen zijn onder vreselijke omstandigheden gestorven. Nihoul, Dutroux, rijkswachters, rechters, zakenlui en politici zijn erbij betrokken. En er zijn banden met de Bende van Nijvel. Dat alles bevindt zich in de dossiers van Neufchâteau die de rijkswacht en het gerecht in de grond aan het boren zijn. Herwig Lerouge: “Ik weet dat het te vreselijk is om geloofwaardig te zijn. Je hebt maar weinig argumenten nodig om de mensen te overtuigen dat dat allemaal niet waar kan zijn”, zegt X1.

Als baby werd X1 al door haar grootmoeder verhuurd in de prostitutie. Op 10 jaar verkoopt haar moeder haar aan een pooier voor 120.000 frank. Zij wordt geïntroduceerd in het milieu van de roze balletten in Gent, Brussel en Antwerpen. In augustus 1996 ziet zij ‘Mich’ op de TV. ‘Mich’, dat is Michel Nihoul. Ze herkent hem onmiddellijk als een van haar beulen. “Een sadist die voor niets terugdeinsde”, zegt ze. Ze spreekt erover met een vriendin, maar tot in januari 1997 aarzelt ze om aan de onderzoekers van Neufchâteau te vertellen wat ze heeft meegemaakt. “Ze zullen me toch niet geloven”, legt ze uit.

Jachtpartijen in een park

Inderdaad, haar verhaal is zo vreselijk dat je het haast niet kan geloven. Zij zegt dat ze heeft deelgenomen aan de opnames van ‘snuff movies’, waarbij echte moorden op kinderen op band worden vastgelegd. Het gaat onder meer om jachtpartijen waarbij kinderen in een park worden achtervolgd en vervolgens met een kruisboog worden neergeschoten. Zij stelt dat ze aanwezig is geweest bij de moord op minstens zeventig kinderen.

Zij beschrijft met veel details de moord op Christine Van Hees, een meisje van 16 dat door Nihoul in het netwerk werd opgenomen. In 1984 vond men het meisje verbrand terug in een champignonkwekerij in Oudergem. Ze was verschrikkelijk mishandeld en had de ergste folteringen ondergaan alvorens te sterven. Volgens X1 wilde Christine met haar ouders praten en was de barbaarse moord op haar een waarschuwing van Nihoul en zijn medeplichtigen aan alle andere kinderen: dat gebeurt er met hen die hun mond voorbijpraten. X1 heeft heel minutieus beschreven hoe Christine gestorven is. Die beschrijving heeft men grotendeels kunnen natrekken op basis van het onderzoeksdossier van 1984.

Christine ontmoet Dutroux op de schaatsbaan van Sint-Lamberts-Woluwe. Hij ontvangt 200.000 frank op zijn bankrekening op 15 februari 1984, twee dagen na de moord. Christine gaat ook dikwijls zwemmen in het zwembad van Etterbeek. Boven het zwembad heeft Michel Nihoul zijn vrije radio Radio-activité. In het dossier van 1984 vindt men ook een anoniem telefoontje van 1987 waarbij de onderzoekers werden uitgenodigd om eens een kijkje te gaan nemen in de ‘Dolo’, de club waar Nihoul zijn feestjes organiseert. Maar op dat ogenblik verkiest het gerecht de piste te volgen van de ‘punkers’ uit de wijk. Uiteindelijk wordt het hele onderzoek opgegeven.

“Het loont de moeite haar verklaringen na te trekken”

Neufchâteau heeft een college van psychiaters aangesteld om de geloofwaardigheid van getuige X1 te analyseren. In een tussentijds rapport stellen zij vast: “Wij hebben de getuige onderzocht en ondervraagd met het nodige voorbehoud. Wij zijn van mening dat het de moeite loont haar beweringen na te trekken.” Nochtans is er sinds enkele maanden een groots opgezette operatie bezig om de getuige te destabiliseren, net zoals gebeurd is met andere slachtoffers van het netwerk. De onderzoekers die haar vertrouwen gewonnen hadden, werden van het dossier teruggetrokken door het hoofdkwartier van de rijkswacht, met de goedkeuring van rechter Langlois. De rechter beval een herlezing van het dossier door rijkswachters die van in het begin volhielden dat ze er niet in geloofden.

Die rijkswachters hebben lekken naar de pers georganiseerd. Dit materiaal vormde onder meer de basis van de uitzending Au nom de la Loi op RTBF. Volgens die lekken zouden de netwerken pure verbeelding zijn. Nihoul zou niet in het netwerk betrokken zijn en Dutroux zou alleen gehandeld hebben. Eén van die onderzoekers liet dossiers in zijn auto rondslingeren, die, zoals je kan verwachten, gestolen werden. Vandaag varen diezelfde milieus uit tegen X1 en maken haar uit voor mythomane. Al zes maanden lang is er geen onderzoek meer naar de informatie van X1 en van andere slachtoffers. Alle energie van de rijkswacht gaat naar het ongeloofwaardig maken van die getuigen.

Er breekt paniek uit bij de top van de rijkswacht, bij het gerecht en in bepaalde politieke kringen. X1 heeft de namen genoemd van de sadisten die haar en andere kinderen hebben misbruikt: zakenlui, bekende en minder bekende politici, magistraten, rijkswachters, dokters. Herhaaldelijk heeft X1, net als andere slachtoffers die getuigden, geduid op de betrokkenheid van rijkswachters bij de moorden en de roze balletten. “Zij moesten vermijden dat wie dan ook in de buurt kwam van de plaatsen waar de orgieën plaatsvonden… Het kwam zelfs voor dat ik afgehaald werd met een dienstwagen van de rijkswacht.”

Op 30 november 1996 herkende X1 tussen veertig foto’s van rijkswachters, waarvan de meeste niets te maken hadden met deze zaak, die van Bouhouche, Beijer, Mayerus et Amory. Deze behoren tot extreem-rechts en hun namen zijn al gevallen in het dossier van de Bende van Nijvel. Bovendien duidde zij vijf andere rijkswachters aan van wie noch de naam, noch de foto ooit in de pers zijn verschenen. Zij zijn enkel gekend binnen de rijkswacht, als sympathisanten van de vier eerste.