De moord op Paul Cams

Een verminkt gezicht

17 november 1983, rond de klok van halftien ’s avonds. Op het gelijkvloers van zijn riante villa aan de Sermonlaan 25 te Ganshoren, op een boogscheut verwijderd van de protserige basiliek van Koekelberg, kijkt Paul Cams, in 1980 lid van hel financieel comité van Willy De Clercq, televisie. De drieënveertigjarige Odile ‘Antonella’ Pannecoecke, een voormalige schoonheidsprinses waarmee Cams al enkele jaren samenwoont, bekijkt een ander programma in haar kamer op de eerste verdieping. Plots hoort ze enkele doffe knallen. Opgeschrikt rent ze de kamer uit. Van op de trapzaal die uitgeeft op de woonkamer, ziet ze haar levensgezel liggen, badend in het bloed.

Antonella telefoneert naar de politie die enkele minuten nadien al ter plekke is en de eerste vaststellingen doet. Het blijkt dat Cams is geëxecuteerd met een wapen dat van dichtbij in zijn hoofd is afgevuurd. Alsof de dader het aangezicht van zijn slachtoffer met opzet heeft willen verminken om zijn nabestaanden af te schrikken. Een diepgaander onderzoek leert dat Cams is gedood door kogels van het kaliber punt 38, op een manier die veel gelijkenis vertoont met de wijze waarop, bijna een jaar voordien, de bejaarde huisbewaarder van het restaurant van ex-voetbalspeler Jef Jurion, l’Auberge du Chevalier in Beersel, is vermoord.

De gerechtelijke politie die belast wordt met het onderzoek, staat voor een raadsel. Vastgesteld is immers dat de woning bijna tot in het absurde toe is uitgerust met een ingenieus veiligheidssysteem. Elektrische kabels onder hoogspanning omringen het huis. Een camera is constant gericht op het voetpad vóór de huisdeur. Bovendien laat Cams zich al geruime tijd bewaken door een gespecialiseerde onderneming. Zeer tot hun verrassing stellen de onderzoekers vast dat precies de avond van de moord het veiligheidssysteem niet functioneerde. Een onachtzaamheid van Cams? Of kon(den) de moordenaar(s) rekenen op de hulp van iemand uit de directe omgeving van het slachtoffer?

Antonella wordt duchtig op de rooster gelegd. Ze vertelt de speurneuzen dat haar vriend zich de jongste tijd weinig gelukkig voelde en dat hij meermaals de vrees uitsprak dat het einde van zijn leven nabij was. Maar een mogelijk motief voor de moord kan de vrouw niet geven. Evenmin kan ze de agenten een verklaring geven voor het feit dat die bewuste avond van de moord de gebruikelijke veiligheidsmaatregelen niet werden genomen. Voor de politiemensen heeft het dan ook geen zin om de vrouw nog langer te verhoren. Ze krijgt een vrijgeleide en vertrekt enkele dagen later definitief naar de Spaanse badplaats Marbella. Ze neemt er haar intrek in het extra-dure en exclusieve Marbella Club Hotel, een villapark met hotel waar Cams enkele jaren voordien een huis heeft gekocht.

Cams’ chauffeur, die tevens zijn vertrouweling is, wordt krachtig aan de tand gevoeld. Maar ook zijn verklaringen brengen de onderzoekers niet dichter bij de oplossing van deze raadselachtige moord. De politie zit duidelijk verveeld met de zaak. Vragen van journalisten worden afgewimpeld met de opmerking: ‘We weten niet veel!’. Dat is natuurlijk waar. Op de koop toe behoorde Paul Cams jarenlang tot de zogeheten hoge kringen en onderhield hij meer dan gewone contacten met vooraanstaande politiemensen in de hoofdstad. Dat is wellicht de reden waarom het hoofd van de gerechtelijke politie, commissaris-generaal Bosmans, zich op een bepaald ogenblik mengt in het onderzoek.

Dat is hoogst uitzonderlijk maar kan wellicht verklaard worden door het feit dat Cams goede contacten had met een aantal gerechtelijke agenten. Die had hij overigens ook met leden van de BOB in Brussel. Toch wekt de interventie van de hoofdcommissaris enige wrevel op bij sommige van zijn ondergeschikten. Zij interpreteren dit als een voorkeurbehandeling voor iemand van aanzien. Maar precies bij deze aan Cams toegeschreven kwalificatie stellen de politiemensen zich talloze vragen. Ondanks de schaarse gegevens over de moord zelf, zijn ze er immers al zeer vlug in geslaagd een portret te borstelen van het slachtoffer. En dat is niet bepaald vleiend voor Cams.

Bron » Kirschen en Co | Jan Willems | EPO