Simon Gevenois

Eindelijk weer eens sex, lies and videotapes

Dat ze zonder pardon al zijn kasten ondersteboven keerden, dat vond Simon Gevenois (64) niet eens zo erg. “Dat zijn ze hier eerder al eens komen doen.” Nee. Dat een van de speurders zich tussen het huiszoeken door liet ontvallen dat het neo-nazisme in België toch niet meer voorstelt dan vijfhonderd mensen. “Dát zit mij hoog. Ze zullen nog raar opkijken wanneer de burgeroorlog begint. En ik zeg u: dat zal zelfs niet zo lang meer duren. Adolf Hitler komt terug. En Léon Degrelle ook.” Wanneer gerechtelijke onderzoeken slabakken, dan verkondigen de verantwoordelijke magistraten vaak dat ze drukdoende zijn “poorten te sluiten”. Onder dat motto begonnen de rechercheurs van de Cel Waals-Brabant begin dit jaar aan een lijstje van “verdachten in extreem-rechtse hoek”.

Het ging om figuren tegen wie ooit getuigenissen zijn afgelegd binnen het kader van het onderzoek naar de Bende van Nijvel. Dat is – pro memorie – een groep ongemeen brutale criminelen die tussen 1982 en 1985 een spoor van achtentwintig lijken trok door België en nooit werd ontmaskerd. Vijftien jaar na de feiten en intussen ook alweer vier jaar na een met veel bombarie aangekondigde “reactivering” van het onderzoek is de lol er voor de steeds kleinere groep CBW-speurders zo stilaan af. Het was eerder met een zucht en een kreun dat ze zich eind april met een huiszoekingsmandaat aanmeldden bij Simon Gevenois.

Extreem-rechtse randfiguren

Die woont zo diep als mogelijk in Henegouwen. In Honelles. Om heel precies te zijn: op vijftig meter van de Franse grens. Aan de overzijde van het straatje stond in de jaren tachtig een caravan. En daar woonde Adriano Vittorio. Deze Frans-Tunesische gangster was lange tijd de hoofdverdachte in het Bende-dossier, vooral dan voor de nachtelijke slachtpartij aan de Colruyt in Nijvel, op 17 september 1983. Hij legde daarover ooit zelfs bekentenissen af, maar trok die later weer in. Het geknoei van de Nijvelse procureur Jean Deprêtre deed de rest. Na zijn vrijlating verdween Vittorio met de noorderzon. Velen bleven in Vittorio – vanwege zijn brede 1,83 meter ook wel ‘King Kong’ genaamd – niettemin altijd de beruchte ‘reus’ van de Bende zien.

Nog om een andere reden paste hij perfect in het plaatje: hij stond in de jaren tachtig in nauw contact met een aantal extreem-rechts randfiguren. Een van hen moet Simon Gevenois geweest zijn. Al was het maar als buurman. Tegen Gevenois werden in de loop der jaren verklaringen afgelegd – in één geval door een van zijn beste vrienden – over hoe zijn toch wel opvallend dicht bij de grens gelegen stulpje in de vroege jaren tachtig als uitvalsbasis of vluchtroute zou hebben gediend voor het Front de la Jeunesse, een fascistische terreurgroep die in die tijd een paar racistische moorden pleegde en ook de lokalen van het weekblad Pour in brand stak. Misschien leverde Gevenois in een moeite door ook Vittorio en zijn kompanen assistentie.

Daarheen dus. De woonst van Simon Gevenois beantwoordt compleet aan het beeld dat Hollywood ons brengt over de gemiddelde neo-nazi. Knalrode vlaggen met hakenkruisen, foto’s van de Führer aan de muur, wapens alom, en een boekenkast met al wat de sector van het revisionisme te bieden heeft. Als we het Brusselse satirische weekblad Père Ubu mogen geloven, heeft de huiszoeking geen enkel zinnig element opgeleverd voor het Bende-onderzoek, maar is er misschien wel reden om een deel van de Belgische geschiedenis te herschrijven. Naast een riotgun, een paar tot vuurwapen verbouwde balpennen, een handleiding voor explosieven en een niet te overziene collectie neo-nazistisch propagandamateriaal, zou er ook beslag zijn gelegd op een immense hoeveelheid bandjes.

Zowel geluidsopnamen als videocassettes. Gevenois had de maniakale gewoonte om elk in zijn bijzijn uitgesproken woord op de een of andere manier te registreren en het resultaat al even nauwgezet te klasseren en te bewaren. Er zitten, zo blijkt, gesprekken bij tussen in totaal een tiental hoge Belgische legerofficieren en Gevenois . Hij kreeg vrij regelmatig hoog bezoek. De banden dateren van de jaren tachtig. Wat de topmilitairen in Honelles te zoeken hadden, mag gerust een raadsel worden genoemd. Zelf is Gevenois geen grote hulp om het op te helderen. “Ik heb zo mijn contacten, ja.”

Het geval Simon Gevenois

In 1985 was Simon Gevenois in Bergen lijsttrekker op de senaatslijst van de Parti des Forces Nouvelles, de stropdassen-versie van het kort daarvoor als privé-militie buiten de wet gestelde Front de la Jeunesse. De foto van Gevenois prijkte toen op verkiezingsfolders naast die van de Brusselse lijsttrekker Victor Dossogne, zelf een oud-militair en de vader van FJ-stichter Francis Dossogne. Ook al een goede vriend. Een aantal van de door Gevenois geregistreerde gesprekken met officieren van de landmacht ging zowaar over SDRA-8, de Belgische variante van Gladio. Dat was een pas in het begin van de jaren negentig aan het licht gekomen Europees kluwen van geheime verzetsgroepen met geheime ondergrondse wapenarsenalen die in actie zouden komen zodra de Russen Europa zouden binnenvallen.

Net als in de meeste andere Europese landen, was Gladio in ons land vooral een zaak van ultrarechtse politici, (ex-) militairen en ‘patriottische’ burgers. Mensen als Simon Gevenois , kortom. De bandjes geven speurders de indruk van heuse vergaderingen van SDRA-8. Het gaat, klinkt het, om materiaal waarvan historici en leden van de parlementaire onderzoekscommissie rond Gladio destijds alleen maar konden dromen. Gevenois zelf minimaliseert het belang van de inbeslagname van wat hij als “mijn persoonlijke archief” omschrijft. “De meeste spullen heb ik al terug gekregen. Ook de riotgun. En de videoband van die bijeenkomst in Spanje met Degrelle. Gelukkig, want daar was ik wel aan gehecht.”

De spectaculairste vondst, aldus Père Ubu, is echter van een heel ander kaliber. Het blad heeft het over een 45 minuten durende video-opname, weliswaar “van slechte kwaliteit”, van een seksfuif die zich een jaar of tien geleden zou moeten hebben afgespeeld in het Provinciaal Centrum Le Caillou in Bergen. Daar, zo heet het, werden studentes van een provinciale school, allen in de leeftijdscategorie van 16-18 jaar, gedwongen om zich te prostitueren in ruil voor betere resultaten. Op de band, die luidens Père Ubu 45 minuten duurt en waarvan de hoofdredacteur zegt dat hij ze zelf al heeft kunnen aanschouwen, zouden herkenbaar zijn: een (intussen overleden) bisschop, een gewezen federale minister, een senator en nog enkele andere lokale notabelen. De beelden werden kennelijk gedraaid met een verborgen camera vanuit een of andere kast. Zonder dat de betrokkenen het wisten, dus. Van de band zouden intussen al tientallen kopieën circuleren onder speurders.

Een nakende burgeroorlog

In Bergen zorgen deze berichten voor nervositeit. Een van de studenten in de provincieschool, een Marokkaans meisje, pleegde enkele jaren geleden zelfmoord. In Le Caillou, nota bene. Vriendinnen getuigden toen al over de vreemde fuiven waar ze eerst als diensters moesten opdraven en later als animeermeisjes. Maar werden niet geloofd. Bij de Cel Waals-Brabant is men zuinig met commentaar over wat de speurtocht in de biotoop van Gevenois opleverde. Advocaat-generaal Michaux meldt zich incommunicabel. Elders variëren de reacties van “geen commentaar” tot: “De informatie in Père Ubu is correct, maar niet helemaal.” De ietwat openhartige Gevenois zou tijdens de huiszoeking hebben staan pochen dat “alles toch goed verstopt is”.

Daarop volgden dan andere huiszoekingen bij enkele van zijn geestesgenoten. Vermoedelijk is de door Père Ubu beschreven buit het totale resultaat van een hele reeks zoekacties bij Franstalig extreem-rechts. Gevenois ontkent in alle toonaarden iets af te weten van een videoband met beelden van een orgie. “Zulke dingen bewaar ik niet bij mij thuis. Ik weet wel dat de Cel Waals-Brabant in april ook huiszoekingen heeft verricht bij andere neo-nazi’s, zoals ik. Het is ook altijd hetzelfde. Justitie is steeds maar weer op zoek naar onze ledenlijsten en structuren.”

Wat dan verder volgt, zijn nog meer beschouwingen over de burgeroorlog die er zit aan te komen “om al die corrupte socialisten hier weg te krijgen” en waarvoor “honderdtachtigduizend fascisten, verspreid over heel België, klaarstaan”. En King Kong, hoe zat het daarmee? “Die had hier vroeger inderdaad een caravan. Maar ik heb nooit iets verdachts gemerkt.” Over de videoband en de seksfuif kan zelfverklaard neo-nazi Simon Gevenois ons niets vertellen, maar over de nakende burgeroorlog wel: “Dat zal zelfs niet zo lang meer duren”.

Bron » De Morgen