Inleiding

In Italië kwam op 3 augustus 1990 de naam Gladio voor het eerst in de openbaarheid toen de toenmalig premier Giulio Andreotti het bestaan van dit netwerk toegaf. Hij deed dit in een getuigenverklaring voor een commissie van het parlement dat onderzoek deed naar terrorisme in Italië. Andreotti maakte bekend dat Gladio binnen het Ministerie van defensie bij de militaire inlichtingendienst verborgen zat.

Zijn verklaring deed vermoedens rijzen dat het netwerk bij diverse bomaanslagen betrokken was met als doel om de politiek te beïnvloeden. Felice Casson, een Italiaanse rechter, was tijdens zijn onderzoek naar rechts-extremistisch terrorisme voor het eerst op het Gladio-netwerk gestuit en had Andreotti gedwongen een verklaring af te leggen.

Casson ontdekte dat het geheime netwerk verbindingen met rechtse terroristen was aangegaan. De terroristen, voorzien van materiaal door het netwerk zouden de bomaanslag plegen, ze toe laten schrijven aan linkse Italiaanse groeperingen en vervolgens door de militaire inlichtingendienst in het onderzoek buiten schot worden gehouden. Alleen ten aanzien van de aanslag in Peteano in 1972 waarbij drie leden van de Carabinieri omkwamen en welke tot 1984 aan de Rode Brigades werd toegeschreven, is de betrokkenheid van Gladio vast komen te staan. Casson’s bevindingen maken echter betrokkenheid bij meerdere aanslagen aannemelijk.