14 Augustus 1982: Een diefstal in een kruidenierswinkel

Een prachtige zomernacht in het noorden van Frankrijk. Op acht kilometer van de Belgische grens. Late paartjes op weg naar huis, lopen langs de fontein op de place des Nations van Maubeuge en waarderen de koelte die ze brengt. Halfvier ’s morgens in de nacht van vrijdag 13 op zaterdag 14 augustus 1982. Een van de mooiste nachten van het jaar. Niet te warm en een met sterren bezaaid uitspansel. De place des Nations die men, vanuit België komend, direct bij het binnenkomen van Maubeuge betreedt, ligt er nu volkomen verlaten bij.

Een donkere wagen rijdt de parking op en houdt met gedoofde lichten stil ter hoogte van een sportmagazijn. Twee schaduwen glijden uit de wagen en begeven zich naar de kruidenierszaak Piot, waarvan de beheerders met vakantie zijn aan de Azurenkust. In alle stilte maken ze aanstalten om de winkel, die niet voorzien is van een metalen rolluik, binnen te dringen. Het is 3u50 wanneer op het commissariaat van Maubeuge de politieagenten van dienst een oproep ontvangen op de ’17’ van politiehulp. Diegene die opbelt maakt zich niet bekend, hij meldt alleen dat er vlak bij hem, aan de andere kant van de place des Nations, iets ongewoons gebeurt.

Het is niet uitgesloten dat boosdoeners in de kruidenierszaak Piot proberen binnen te geraken. Drie politieagenten begeven zich ter plaatse voor een routinecontrole. De agenten zijn op hun hoede, maar aangezien hun informant het telefoongesprek bruusk heeft afgebroken, vermoeden ze met een grappenmaker te maken te hebben. De politieagenten zullen weldra meer te weten komen, de place des Nations ligt slechts honderd meter van het commissariaat verwijderd.

De winkel op de Place des Nations in Maubeuge.

Het vuurgevecht met de Franse politie

Twee agenten gaan langs de square Lafayette, de derde neemt Rue Albert I. Deze laatste ontdekt de wagen van de inbrekers. De wagen staat voor de ingang van de winkel, een dubbele van ruiten voorziene deur. De boosdoeners hebben ze, na tevergeefs gepoogd te hebben langs achteren binnen te geraken, aan diggelen geslagen. De wagen is voorzien van een Belgische nummerplaat. Een gewapende man staat op uitkijk. Agent Christian Delacourt wil op zijn stappen terugkeren om zijn collega’s te waarschuwen. Te laat.

Voor wat thee, wijn en champagne, aarzelen de inbrekers niet het wapen te trekken en op de ordebewaarders te vuren. Christian Delacourt, 36 jaar, gehuwd en vader van twee kinderen, probeert achter de fontein aan de kogels te ontkomen, tevergeefs. Hij wordt in de buik geraakt en zakt ineen op de straatstenen. Drie andere schoten worden afgevuurd op de tweede politieagent, maar hij ontkomt op het nippertje aan de kogelregen. Vooraleer de derde politieagent, die nog wat verder af was, besloten heeft het vuur te openen, hebben de schurken zich al in de Volkswagen Santana gestort, waarin ze waarschijnlijk werden opgewacht door een medeplichtige.

De wagen vertrekt naar het kruispunt Croix-de-Mons en verdwijnt dan richting België. Vanop de achterbank van de Santana blijft een bandiet, die een bivakmuts draagt, de politiemannen beschieten. Zij proberen het vuur te beantwoorden, maar hun wapens weigeren … De reeds ingelichte rijkswacht aan de grens ziet niets bijzonders. Dat doet veronderstellen dat de ‘flikkendoders’ grensbewoners waren, bekend met de kleinere wegen en veldwegen waarlangs men zonder gevaar de grens kan overschrijden. Politieagent Christian Delacourt werd naar het ziekenhuis van Maubeuge gevoerd, in allerijl geopereerd en het leven gered. Het duurde verscheidene weken vooraleer Christian hersteld was en zijn dienst kon hervatten.

Het onderzoek

De politiesyndicaten wachtten het einde van het weekend van 15 augustus niet af om de verouderde bewapening van de politie van Maubeuge aan te klagen. Ze wijzen op het verontrustende feit dat bij de schietpartij twee van de drie wapens geweigerd hadden. In Maubeuge werd het onderzoek toevertrouwd aan commissaris Sonrier, die medewerking kreeg van de regionale van de gerechtelijke politie (SRPJ) van Lille en van de Belgische rijkswacht. De onderzoekers verwonderden zich uiteraard over het bruuske geweld van deze gangsters die de place des Nations van Maubeuge hadden omgetoverd in een schiettent.

Het politie-onderzoek kende weinig succes. Men slaagde er zelfs niet in de mysterieuze persoon te identificeren die, in de vroege uurtjes van zaterdag 14 augustus 1982, de politie had gealarmeerd. Diens getuigenis was waarschijnlijk van het allergrootste belang geweest. De agent die in het midden van de nacht de oproep had ontvangen, vergat te noteren of het om een mannen- of vrouwenstem ging. Het SRPJ van Lille vond enkele mooie vingerafdrukken die nooit werden geïdentificeerd, ondanks opzoekingen in België en, heel wat later, in juli 1987, op verzoek van Interpol Brussel, in alle aangrenzende landen. Mysterieuze vingerafdrukken, onbekend bij de politie van vijf landen …

In het kader van een ander onderzoek, vonden Franse rijkswachters enkele dozen thee die ze direct in verband brachten met de inbraak in de kruidenierszaak Piot in Maubeuge. Mevrouw Piot was er evenwel van overtuigd dat de bewuste dozen niet uit haar winkel kwamen. Het ballistisch onderzoek van resten van de munitie, kaliber 7.65 mm, afgevuurd in Maubeuge tijdens de nacht van 13 op 14 augustus 1982, zou er later voor zorgen dat Belgische rijkswachters deze eigenaardige schietpartij in het Noorden van Frankrijk, op een twintigtal kilometer van Bergen, in verband brachten met de slachtpartijen in Brabant.

Bron » De Bende: Een documentaire | Paul Ponsaers & Gilbert Dupont | 1988