De vingerafdrukken van de Bende van Nijvel

Concrete aanwijzingen en wat ermee te doen

Heel even hebben de onderzoekers in Nijvel concrete aanwijzingen over de Bende in handen gehad, vijf vingerafdrukken. Drie ervan waren gevonden op de donkere Saab 900 Turbo die was gebruikt bij de slachting op het parkeerterrein van het Colruyt-warenhuis in Nijvel op 17 september 1983. Daarvan zat er een op een stuk plakband, er zijn nauwelijks spullen te vinden waarop je duidelijker afdrukken achterlaat. De twee andere vingerafdrukken werden ontdekt op een vuilniszak die een van de overvallers in de Delhaize in Beersel op 7 oktober 1983 in zijn handen had gehouden.

Maar de vingerafdrukken werden – om onduidelijke redenen – pas een hele tijd later doorgestuurd naar de dienst Gerechtelijke Identificatie van het Commessariaat-Generaal van de Gerechtelijke Politie in Brussel, waar men over een vingerafdrukkenbank beschikt. En daar lieten de ‘specialisten’ weten dat het onmogelijk was om de afdrukken te onderzoeken, omdat ze niet volledig waren. En bovendien hadden de heren ook geen tijd, ze waren net begonnen met het informatiseren van hun dienst.

Een tekening van een vingerafdruk.

“Tijdens een proces wordt een vingerafdruk als materiële bewijslast aanvaard als er 17 punten van gelijkenis zijn tussen de gevonden afdruk en de vinger van de dader”, zegt een politie-expert. “Maar zelfs een onvolledige afdruk is van vitaal belang voor een onderzoek. Daarmee beschik je immers over duidelijke aanwijzingen, waarmee je verdachten kunt elimineren en je enkel een beperkte groep mogelijke daders overhoudt. Er zijn onderzoeken geweest die begonnen met vingerafdrukken met nauwelijks vijf punten van gelijkenis, en die toch tot de arrestatie van de schuldigen hebben geleid.”

De onderzoeksrechter die op dat moment het Bende-dossier beheerde, was Jean-Marie Schlicker. Hij werd behoorlijk nijdig over de onwil van de Brusselse GP en stapte naar het Commessariaat-Generaal. Maar zijn verontwaardiging werd weggewuifd. De Brusselse ‘specialisten’ bleven weigeren de vingerafdrukken zelfs maar te bekijken. Schlicker, die nooit een doordouwer is geweest, haalde zijn schouders op en verborg zich in het Nijvelse justitiepaleis achter zijn metershoge dossiers. Vandaag weet niemand nog waar de vingerafdrukken zijn.