Léon-François Deferm
Het computerbedrijf Trident
Het Luikse computerbedrijfje Trident kreeg voor 550 miljoen frank compensaties van Agusta. Het was eigendom van Léon Deferm, een omstreden zakenman die verlieslatende bedrijfjes opkocht en ze na een herstructurering weer doorverkocht. Deferm is ook al meer dan 20 jaar zeer goed bevriend met Guy Mathot. De Luikse zakenman had Trident voor een prikje kunnen kopen van de computergigant Unisys. De Coolsisten wilden Deferm steunen en spanden zich in voor compensaties. Niet iedereen geloofde dat Trident in staat was de bestellingen van Agusta uit te voeren. Uiteindelijk ging de firma midden ’89 al failliet. Geen enkele compensatie was uitgevoerd. Eigenlijk was het faillissement van Trident een goede zaak voor Agusta. Daardoor hoefden de 550 miljoen frank compensaties niet meer. Gewezen kamerlid Jean-Pierre Van Rossem schrijft in zijn boek Wie vermoorde André Cools? dat Deferm het op een akkoordje heeft gegooid met Agusta.
De voormalige beursgoeroe beweert dat Mathot daarvoor tussenbeide is gekomen. Echt bewijsmateriaal legt Van Rossem daarvoor niet op tafel. Maar in Knack van februari ’93 verschijnt een verhaal dat 175 miljoen frank Agusta-smeergeld is verhuisd naar een Centraalamerikaans land waar Deferm geregeld verblijft. Van Rossem bevestigt het verhaal en is nog explicieter: ‘De 175 miljoen frank smeergeld zijn via Lugano naar Costa Rica versluisd, waar het op de bankrekening van Deferm terechtkwam.’ Deferm deed Van Rossem onmiddellijk een proces aan wegens laster en eerroof. In De Standaard van 12 maart 1993 stond wel een opmerkelijke reactie van een anoniem Luiks magistraat.
Over de onthullingen van Van Rossem zei hij: “Of wat hij vertelt juist is, doet nu niet ter zake. Feit is dat hij beter nog wat had gewacht. Wat moeten wij nu vragen aan verdachten of getuigen? Iedereen weet nu wat we zoeken en welke sporen we volgen.” Van Rossem stelt ook nog dat Deferm de 175 miljoen frank in Costa Rica is gaan afhalen met zijn toenmalige vertrouwensman, advocaat Van der Elst, die intussen veroordeeld is wegens medeplichtigheid aan de ontvoering van Vanden Boeynants. Deferm geeft toe dat hij met Van der Elst in Costa Rica is geweest. “We zijn alleen aan rafting gaan doen.” Maar dat hij in Costa Rica een rekening had, ontkent hij. De Luikse zakenman vindt wel dat de geruchten moeten stoppen: “Al wie mij beschuldigd zonder met bankuittreksels voor de dag te komen, doe ik een proces aan.”
Het einde van Trident
Tijdens de zomer valt het verdict. Deferm besluit tot de liquidatie van zijn onderneming, Trident. Hij beschuldigt er ‘Luikse socialistische politico-syndicale machten’ van hem te hebben gedwarsboomd zodat hij geen andere keuze heeft. ‘Ik weet niet wat de bedoelingen van Deferm waren’, vertelt bedrijfsrevisor Philippe Hault, die als onafhankelijk deskundige de boekhouding van Trident moest controleren. ‘Misschien hoopte hij op bestellingen van de overheid. Misschien wilde hij wel de Luikse Bernard Tapie spelen, een slecht draaiend bedrijf opkopen, het grondig saneren en daarna met een leuke winst weer van de hand doen. Hoe dan ook, Trident was economisch niet leefbaar.
De firma had niets te bieden. Ze had geen eigen product. Trident werkte enkel als onderaannemer. Toen Deferm besloot de deuren te sluiten, reageerde hij dan ook als zakenman. Cools daarentegen als politicus. Voor hem was Trident een radertje in zijn politiek streven om Luik er economisch weer bovenop te brengen. Dat moest dus botsen. Maar Cools en Deferm waren voordien wel altijd goede maatjes geweest. Ik herinner me nog een bijeenkomst op een zondagavond. Ook Karol Gluza was aanwezig. Cools en Deferm gingen eerst keihard met elkaar in discussie. Maar nadien vloeide de champagne nog heviger.’ Cools beschuldigde Deferm ervan de hij Trident express fait heeft laten gaan om zo, samen met zijn viend Guy Mathot, het geld van Agusta in hun eigen zak te steken.