Het jaarverslag van het Comité I geeft voor het eerst officiële cijfers en andere gegevens over de aanwezigheid van de KGB in België. “In totaal kunnen we ervan uitgaan dat tijdens de jaren tachtig permanent een dertigtal inlichtingenofficieren van de KGB en een vijftiental officieren van de GRU (militaire inlichtingen) in België actief waren”, zo meldt het rapport.

Naast de officiële residentie van de KGB bestond er bovendien in ons land ook een illegale residentie, bestaande uit “enkele” agenten met een valse identiteit, die elk contact met de ambassade vermeden. Het belangrijkste en productiefste onderdeel van het KGB-spionageapparaat in ons land behoorde tot de zogenaamde lijn ‘P’, bestaande uit officieren die politieke, militaire en algemene economische informatie moesten inwinnen, meestal onder de dekmantel van diplomatiek personeel of poserend als medewerker van een persagentschap.

Volgens het Comité I hielden de KGB’ers zich ook bezig met het beïnvloeden van de publieke opinie. “Daarvoor deden ze een beroep op schrijvers of journalisten, die in hun boeken of artikelen, eventueel in ruil voor een vergoeding, vooraf bepaalde standpunten verdedigden waarmee de KGB de publieke opinie probeerde te manipuleren, meestal door op subtiele wijze het Westerse bondgenootschap aan te vallen.”

Vanaf de overbrenging van het hoofdkwartier van de NAVO naar België in 1967 tot de val van de Berlijnse Muur in 1990 “bleven de inspanningen van de Staatsveiligheid inzake contraspionage op hetzelfde niveau”, aldus het rapport. Daarna werd die sectie geleidelijk ontmanteld, omdat nieuwe werkterreinen steeds meer energie opslorpten. Als gevolg van de zaak Mitrokhin liet de Staatsveiligheid echter weten “dat er opnieuw voorrang zou worden gegeven aan de strijd tegen de activiteiten van de SVR (de opvolger van de KGB), vooral in het kader van de bescherming van het economische en wetenschappelijke potentieel van het land”.

Bron » De Morgen