Inleiding

Tussen 1 december 1983 en 27 september 1985 laat de Bende niets meer van zich horen. Bij het parket in Nijvel, waar onderzoeksrechter Jean-Marie Schlicker inmiddels Guy Wezel is opgevolgd als hoofd van het onderzoeksteam, menen sommige rechercheurs dat deze stilte erop wijst dat enkele gangsters die – verdacht van een aantal Bende-feiten – werden ge arresteerd wel degelijk de beruchte doders van Waals Brabant zijn. De geschiedenis zal hen ongelijk geven. De vermeende daders zijn Jean-Claude Estiévenart, Josianne de Bruyn, Michel Baudet en Michel Cocu. Ze worden niet zonder bombast de filière boraine genoemd, omdat ze allen werden aangehouden in Bergen, de belangrijkste stad in de Borinage.

Na marathon-ondervragingen gaan sommige verdachten door de knieën en bekennen om het even wat. Bekentenissen die ze onveranderlijk de volgende dag weer intrekken. Langzaam brokkelt het dossier tegen de Borains af. Na maanden voorhechtenis werden ze één na één vrijgelaten. De laatste trekt op 22 mei 1985 de poort van de gevangenis achter zich dicht. De Bende van Nijvel verdwijnt uit de pers en het publiek wordt meteen met een andere vorm van terreur geconfronteerd. Van oktober 1984 tot het najaar zaait een organistatie die zich Cellules Communistes Combattantes noemt terreur met een reeks bomaanslagen, die steevast gevolgd worden met warrige opeisingspamfletten die in een marxistische sausje ondergedompeld zijn.

Rechercheurs en media houden zich volop bezig met dit voor België nieuw fenomeen. Het Centraal Bureau der Opsporingen stuurt weliswaar op 16 oktober 1984 nog een ‘niet-dringend bericht van opsporing’ naar de districten met daarin een overzicht van alle gepleegde overvallen van de Bende, maar ook deze démarche levert geen enkel tastbaar resultaat op. Het onderzoek lijkt ingedommeld! Daar komt echter op dramatische wijze verandering in, door de overvallen op de Delhaize grootwarenhuizen in Eigenbrakel en Overijse op 27 september 1985.