De rechtbank in Namen heeft journalist Jean Nicolas verboden om in zijn Luxemburgse weekblad L’investigateur een “lijst” te publiceren van vijftig vermeende of veroordeelde pedofielen, hetzij op papier, hetzij via het internet.
De Liga voor de Rechten van de Mens spande een kortgeding aan. Nicolas, journalist en verantwoordelijke uitgever van het blad, moet “alle maatregelen nemen om binnen drie uur na de betekening van het dwangbevel alle exemplaren terug te halen, en dit op straffe van een dwangsom van 1 miljoen frank per exemplaar”. Hoe dat in de praktijk moet, is nog niet duidelijk, want het bewuste nummer 54 belandt normaal deze ochtend bij de zowat 800 Belgische abonnees.
Nicolas zegt dat hij navolging wil geven aan het initiatief van de Britse krant News of the World. “De enige reden waarom ik de lijst publiceer, is omdat ik wil dat bepaalde dossiers van pedofilie zouden vooruitgaan bij het parket van Neufchâteau”, aldus Nicolas tegenover De Morgen.
“Ik wil de politiemannen en magistraten die rond deze dossiers werken, een duwtje in de rug geven. Over de pedofiliedossiers wordt te weinig gepraat. Men is bijna vergeten dat Dutroux in de gevangenis zit.” Nicolas zegt “geen spijt” te hebben van de publicatie, ook indien die onaangename gevolgen zou hebben voor de vermelde personen: “Men kan geen omelet bakken zonder eieren te breken.”
In gerechtelijke kringen in Neufchâteau – en daarbuiten – worden Nicolas totaal andere motieven toegedicht. Bij de “lijst” die hij wou publiceren, gaat het eigenlijk om een paar prints uit een reeks van zes computerdiskettes die in 1997 door onbekenden uit het dossier-Dutroux gekopieerd werden bij de Brusselse BOB. De diskettes kwamen aanvankelijk alleen in handen van een kleine groep journalisten, onder andere van De Morgen.
De “lijst” waarmee L’investigateur uitpakt, werd door de redactie van deze krant al in 1997 beschouwd als irrelevant. De diskettes bevatten buiten de lijst wel zoveel gerechtelijke inside informatie dat zij door sommigen worden gezien als een mogelijke bedreiging voor het hele Dutroux-onderzoek. Julien Pierre, de advocaat van Marc Dutroux, zou dit “megalek” in theorie tijdens het proces kunnen inroepen om de nietigheid van de hele procedure te bepleiten wegens een flagrante schending van het onderzoeksgeheim.
Pierre is een kennis van Nicolas. Hij trad in 1997 op als advocaat van Nicolas’ uitgever omdat er een publicatieverbod werd geëist voor zijn boek Les pédophiles sont parmis nous. Ook blijkt dat diverse figuren uit de entourage van Pierre Justitie al jaren verwoed trachten te helpen om het “megalek” via een omweg te openbaren. Tot nu toe beperkte het Brusselse parket zich tot het beschuldigen van één ex-rijkswachter.
Tot gisterochtend zag het ernaar uit dat het onderzoek daar zou ophouden. Nu is Justitie verplicht opnieuw jacht te maken op de diskettes, waarvan intussen wellicht tientallen exemplaren circuleren. Gisteren liet het Brusselse parket al een huiszoeking verrichten bij Nicolas. Luxemburgse speurders legden onder meer beslag op zijn pc. De vaststelling dat Nicolas kopieën van de diskettes bezit, was geen grote verrassing. L’investigateur publiceerde er de voorbije weken al prints uit. Toen schonk niemand daar aandacht aan.
Dat Nicolas, zoals hij zelf zegt, in de bres springt voor “Bourlet en Connerotte”, werd in Neufchâteau onthaald op groot ongeloof. Les pédophiles sont parmis nous was één grote aanklacht tegen… onderzoeksrechter Connerotte. Nicolas werd er ook van verdacht mee aan de basis te hebben gelegen van publicaties die leidden tot het spaghettiarrest en de verwijdering van Connerotte uit het Dutroux-onderzoek.
Justitieminister Marc Verwilghen zei gisteren ontstemd te zijn omdat fundamentele rechtsprincipes zijn geschonden. “Het vermoeden van onschuld speelt, zolang iemand niet veroordeeld is. Dat is een basisprincipe van onze rechtsstaat. Ook de wet ter bescherming van het privé-leven dient gerespecteerd te worden. Enkel de politionele en gerechtelijke overheden mogen toegang hebben tot dergelijke gegevens.”
De reacties op de ‘stunt’ van Nicolas waren ook elders negatief. Zowel organisaties die opkomen voor de rechten van het kind als voor de begeleiding van daders, menen dat de publicatie het probleem enkel zal vergroten. Ook Paul Marchal en Jean-Denis Lejeune reageerden verontwaardigd. Zij vrezen dat pedofielen zullen vluchten in de anonimiteit, ver weg van alle controle en begeleiding.
Bron » De Morgen