Karl Marx-campagne

De aanslag op het VBO-gebouw: 1 Mei 1985

De eerste mei 1985, de dag van de arbeid, is veertien minuten oud, als een bestelwagen Toyota langzaam de verlaten Brusselse Stuiverstraat, achter het Brusselse Centraal Station, oprijdt. De auto wordt geparkeerd op enkele stappen van het hoofdkwartier van het Verbond van Belgische Ondernemingen. Twee jonge mannen stappen uit, strooien pamfletten rond de auto en gaan er vervolgens vliegensvlug vandoor in een gereedstaande rode Lada. Een bewaker van een van de naburige EG-kantoorgebouwen belt onmiddellijk de gemeentepolitie, het nummer 906. Een minuut later belt een CCC-lid vanuit een telefooncel in Ganshoren de rijkswacht, het nummer 901, en kondigt aan dat in de Stuiverstraat een bomauto staat die binnen de vijftien minuten zal ontploffen. Hij dringt aan op een onmiddellijke ontruiming van de buurt. De rijkswacht stuurt een ploeg naar Ganshoren om het CCC-lid in te rekenen, maar de onbekende is al verdwenen.

Dag en nacht doorkruisen drie anti-banditismeploegen, ABT-ploegen, in hun snelle Ford Taunus de hoofdstad. Het ligt voor de hand dat de rijkswacht zo’n ABT-ploeg, die in de stad blindelings de weg vindt, naar de Stuiverstraat stuurt. Maar dat gebeurt niet. De rijkswacht laat integendeel een rijkswachtploeg van Anderlecht uitrukken, die zich naar … de Ravensteinstraat begeeft en er niets verdacht bemerkt. Intussen verzuimt de rijkswacht de gemeentepolitie en de brandweer van de telefonische CCC-waarschuwing op de hoogte te brengen. Om 0u16 bellen de bewakers van het EG-gebouw opnieuw de gemeentepolitie en wijzen erop dat er al rook uit de geparkeerde bestelwagen komt. Daarop wordt de brandweer gewaarschuwd. Gemeentepolitie en brandweer zijn vijf minuten later ter plaatse.

Vijf brandweermannen beginnen te blussen. Plotseling bemerkt een van hen in de duisternis de CCC-pamfletten met de tweetalige tekst: ‘Gevaar, gepiègeerde wagen. Verwittig u collega’s en vlucht snel op straat, zo ver mogelijk! Raak vooral de wagen niet aan.’ Hij slaat onmiddellijk alarm. Te laat. Op dat ogenblik davert de ontploffing over de Stuiverstraat. De vlammen laaien op tot aan het dak van het VBO-gebouw. Een brandweerman, Marcel Bergen, 39 jaar, overlijdt vrijwel ogenblikkelijk, een tweede, Jacques Van Marc, 30 jaar, enkele uren later. Twee andere brandweermannen raken ernstig gekwetst. De bestelwagen Toyota blijkt op 10 mei 1984 in Luik door een gangster te zijn gestolen. Voor hun actie maakten de CCC-daders voor het eerst gebruik van een autobom, wat getuigt van een niet geringe technische kundigheid.

De bom zou hebben bestaan uit een drietal gasflessen van 80 kilo, omringd met explosieven en gekoppeld aan een molotow-cocktail. De Brusselse brandweer bekritiseert de rijkswacht die haar niet heeft gewaarschuwd voor het explosiegevaar. Ook de CCC zijn op de rijkswacht gebeten. Een paar uur na de aanslag verspreiden ze een communiqué waarin ze de dood van de twee brandweermannen betreuren en de rijkswacht ervoor verantwoordelijk stellen. Om wraak te nemen plegen ze op 6 mei een aanslag op een kantoor van de rijkswacht in Sint-Pieters-Woluwe, waarin de directie logistiek en financiën is gevestigd. De explosieven zijn in de vensterbank van de benedenverdieping gezet.

Twee computers worden ernstig beschadigd. De aanslag was lang tevoren secuur voorbereid, want de foto van het geviseerde doelwit in het CCC-opeisingscommuniqué dateert van een paar maand terug. In het communiqué, dat onder de deur van het RTBF-gebouw in Namen wordt geschoven, onderstrepen de CCC dat ‘de rijkswacht heeft nagelaten de omgeving te ontruimen, ondanks onze telefonische waarschuwing! Wij hebben te veel op de rijkswacht vetrouwd’, besluiten de CCC.

Met de VBO-aanslag geven ze het startsein voor een tweede campagne, die ditmaal is gericht tegen de werkgevers en de ‘revisionisten’. De CCC waren van plan op 1 mei enkele spectaculaire acties uit te voeren , zogezegd om de massa te mobiliseren. Zo droomden ze ervan de toegangen tot de perrons in het Brusselse Zuidstation af te sluiten met gewapende aanhangers en de daar aanwezige treinreizigers kort toe te spreken. Ten gevolge van het 1 mei-fiasco moeten ze die plannen evenwel laten varen.

Het VBO-gebouw in Brussel na de bloedige CCC-aanslag.

8 Oktober 1985

De Bende van Nijvel heeft na haar dubbele aanslag in Eigenbrakel en Overijse een ware angstpsychose veroorzaakt en de CCC vinden het geraden daar nog een schepje bovenop te doen. In de nacht van 8 oktober 1985 rijdt een bestelwagen stiekem het terrein van Sibelgaz in Laken op, goed verscholen achter een firma-auto teneinde zonder magneetkaart binnen te raken. Het is 1u27. De bestelwagen wordt geplaatst onder een loopbrug tussen de twee hoofdgebouwen.

Dat is de plaats waar een ontploffing de meeste schade kan aanrichten. Een man springt uit de wagen, strooit pamfletten rond en raadt twee verontruste arbeiders aan zich uit de voeten te maken. Een op de wagen gemonteerde luidspreker waarschuwt twintig minuten lang dat de wagen zal ontploffen. Dan weerklinken fanfaremuziek en De Internationale en explodeert de wagen.

De CCC zijn er weer. Ze passen hetzelfde procedé toe als op 1 mei, een aantal gasflessen omringd door een gordel van dynamiet. Qua materiële schade is dit zonder twijfel de meest succesvolle CCC-aanslag tot dusver. Zowat 400 ruiten sneuvelen en een deel van het gebouw ligt in puin. Het is het begin van wat de CCC hun ‘Karl Marx-campagne’ noemen.

In de opeisingsbrief vallen ze haast in Rexistische stijl tegen ‘de politieke partijen’ uit. ‘De wereld van de arbeid vergeet nimmer hoe dikwijls de zogenaamde ‘partijen’ al verraad hebben gepleegd’, aldus de CCC. En verder: ‘Van SP tot PK, van de jonge generatie van de PVDA tot de feodalen van de Groene partijen, het zijn allemaal historische verraders.’ Ze eindigen met de oproep: ‘Boycot de verkiezingen, stem blanco of ongeldig.’

12 Oktober 1985

In de vroege morgen van 12 oktober volgt een dubbele aanslag in Charleroi. Een vrijend koppel ziet twee jongelui de ruiten inslaan in het gebouw van Fabrimetal en het daarnaast gelegen belastingkantoor. Ze plaatsen een diplomatenkoffertje in de respectievelijke lokalen. Waarschijnlijk door middel van een afstandsmechanisme worden de twee koffertjes precies gelijktijdig tot ontploffing gebracht. Het gelijkvloers van de gebouwen loopt ernstige schade op.

Na de KP en de PVDA moet nu het volgende symbool het ontgelden. De aankoop van het gesloten Valfil-bedrijf door de Chinese Volksrepubliek is voor de CCC de aanleiding om uit te roepen dat ‘Valfil weldra net zo overbodig zal zijn voor de Chinese kapitalisten als voor onze kapitalisten’. ‘De superuitbuiting van de Chinese arbeiders die maar een hongerloon krijgen geeft hen echter nog even respijt’, weten de CCC. De aanslag vindt plaats daags voor de algemene verkiezingen. Minister Nothomb roept onmiddellijk een ‘crisiscomité’ bijeen en vordert alle beschikbare rijkswachters en politieagenten op.