De laatste aanslag

6 December 1985

Twee dagen daarna slaan ze weer toe. In de nacht van Sinterklaas, klokslag vier uur, rinkelt de telefoon in het station van Oudenaarde. Een mannenstem zegt in het Frans: “Hier de CCC. Leg alle treinverkeer tussen Kortrijk en Oudenaarde onmiddellijk stil. Om vijf uur ontploft er een bom.” Op het aangekondigde tijdstip vliegt in Wortegem-Petegem, twee meter naast de spoorlijn Kortrijk-Brussel, een betonnen kraankamer van de NAVO-pijplijn in de lucht. Tienduizenden liters brandstof spuiten uit de vernielde pijpleiding, maar er ontstaat geen brand. De politie kondigt onmiddellijk een algemeen rookverbod af en de rijkswacht laat via een provinciaal speralarm de streek afgrendelen.

Bijna gelijktijdig ontploft in Versailles een bom die geplaatst is tegen een raam van het ‘Central European Operating Agency’. Het CEOA beheert de uitbating van de NAVO-pijpleidingen in West-Europa. De verantwoordelijkheid van beide aanslagen wordt opgeëist in een pamflet dat gevonden wordt in een gebouw aan de Brusselse Louizalaan en in een telefoontje aan de RTL-redactie.

Aan dit pamflet is een geschiedenis verbonden, die aantoont dat de stoutmoedigheid van de CCC-leden waaghalzige trekken begint te vertonen. In de namiddag was de Louizalaan ten gevolge van een bomalarm in rep en roer. Er was een verdacht koffertje aangetroffen op de tramsporen. Het verkeer lag meer dan twee uur stil. Terwijl het in de Louizalaan wemelde van de politiemensen werd het CCC-pamflet gedeponeerd in een appartementsgebouw, waarvan een flat gehuurd werd door EG-commissaris Jacques Delors.

De Morgen: “Iemand belde RTL, gelegen op een boogscheut van het bewuste gebouw, en meldde dat een CCC-pamflet op het aangeduide adres te vinden was. Kort daarna volgde een tweede telefoontje met de boodschap dat de rijkswacht RTL voor was geweest, maar dat een tweede exemplaar vlakbij in de De Gaullelaan lag. RTL nam dit tweede gesprek op band op.” De terreurbestrijders herkennen de stem van Carette.

Hen wacht nog een verrassing. De opeisingsbrief is behalve door de CCC ook ondertekend door een groepering die zich ‘een groep internationalistische communisten uit Frankrijk’ noemt. De groepering pleegde op 15 juli 1983 een aanslag in Parijs tegen de vrachtwagens van het Franse leger. Met de actie wilde de groep protesteren tegen de gevangenschap van Oriach en de aanwezigheid van Franse troepen in Libanon.

De CCC en de Franse groepering eisen samen de verantwoordelijkheid op voor de aanslag in Versailles. Het is meteen het eerste wapenfeit van de CCC in het buitenland. In hun Sinterklaas-manifest zeggen de CCC dat met deze ‘klinkende overwinning’ een einde is gekomen aan de Pierre Akkerman-campagne. ‘De politieke, ideologische en ongetwijfeld ook militaire eenheid’ van de Europese terreurgroepen dringt zich volgens de CCC op omdat de vijand ook internationaal georganiseerd is. De CCC oefenen kritiek uit op de Europese terreurbewegingen. Ze zouden lijden aan ‘subjectivisme in al zijn uitingen: idealisme, anarchisme, opportunisme en radicaal-reformisme’.

Een zwarte dag

De ordediensten reageren hoe langer hoe ongecontroleerder. Nog steeds in de beruchte Sinterklaasnacht rijdt een bestelwagen met grote snelheid door het centrum van Gent. De rijkswacht rijdt de wagen klem en twee rijkswachters naderen met getrokken pistool. Een steekt het wapen door het geopende portierraam en sommeert de bestuurder, Guy Herpelinck, uit te stappen.

Deze geeft daaraan niet onmiddellijk gevolg. Plotseling gaat het pistool af. De bestuurder is dood. “Wettige zelfverdediging”, aldus het parket van Gent. In een quasi staat van beleg neemt men het niet meer zou nauw met de normen. Zes december is zonder twijfel een zwarte dag.

De aanslag in Luik

Even voor drie uur ontploft een zware bom op de eerste verdieping van het Luikse Paleis van Justitie. Balans: 1 dode, de 23-jarige studente Philippe Balis, 2 zwaargewonden en grote materiële schade. Indien de bom een half uur later was ontploft, was het drama veel groter geweest. Op dat tijdstip zou in de Assisenzaal de plechtige vergadering van de Jonge Balie beginnen. Er waren 600 genodigden onder wie Gol. De aanslag wordt niet opgeëist.

De aanslag was al weken op voorhand gepland en een maffieuze gelegenheidsfotograaf was zelfs aanwezig om alles op de gevoelige plaats vast te leggen. In 1991 wordt de advocaat Jean-Michel Systermans door het Hof van Assisen als enige dader tot de doodstraf veroordeeld. Toevallig was Systermans advocaat van een aantal Luikse wapenhandelaren die van mening waren dat hij net iets teveel wist over de rol die de luchthaven van Bierset speelde in de Belgo-Israëlische wapenhandel met ondermeer Zuid-Afrika.

Als Systermans half 1992 contact opneemt met de libertijnse volksvertegenwoordiger Jean-Pierre Van Rossem, en hem in de gevangenis onder vier ogen wil spreken over de rol van Bierset, weigert Minister van Justitie Melchior Wathelet (PSC) halsstarrig zo’n onderhoud. Onmiddellijk na de aanslag wordt het hele centrum rond de Place Saint-Lambert afgegrendeld. De winkels moeten hun deuren sluiten. Sirenes van af- en aanrijdende wagens loeien door de stad. Politie, rijkswacht, Ardeense Jagers en militaire politie handhaven de orde met getrokken vuurwapens. Alle verloven van rijkswacht en politie worden onmiddellijk ingetrokken. “Ons land verkeert in burgeroorlog”, zo resumeert Het Volk de situatie.