Inleiding
Roze Balletten is de benaming van zogenaamde seksfeesten in België waarbij in de jaren zeventig hoge ambtenaren, ministers en rijkswachters betrokken zouden zijn geweest, alsook minderjarigen. Volgens sommigen bronnen zou er een relatie kunnen zijn met de aanslagen van de Bende van Nijvel.
De roze balletten zouden gediend hebben als middel om machtige mensen uit politiek, justitie en zakenleven af te persen. Zo vonden er mogelijk seks- en drugsfeesten plaats voor de verwerving van belangrijke zakelijke contracten in Saoedi-Arabië.
Ook de rol van een toenmalige Belgische prins, de huidige Belgische koning Albert II, hierin werd nooit volledig uitgeklaard. Het is nooit bewezen dat dit opzettelijk, frequent en op een georganiseerde manier gebeurde, of wie eraan deelnamen.
Maar de verhalen dat zulke seksfeesten plaatsvonden zijn wel talrijk en de feiten werden toegegeven door de tweede Bendecommissie.
De roze balletten kwamen in de openbaarheid door een getuigenis van de arts Pinon. Die was aan het scheiden van zijn vrouw. Zij zou aan roze balletten hebben deelgenomen.
Het dossier hierover is later door de media gelinkt aan de Bende van Nijvel, maar onderzoekers konden geen enkele overeenkomst vinden tussen beide dossiers.
Ook de vermeende link tussen deze seksfeesten en de latere affaire rond de Antwerpse Notaris X kon nooit onomstotelijk bewezen worden.
Ook de verklaringen van Regina Louf alias getuige X1 in de nasleep van de affaire-Dutroux duiden op het bestaan van seksfeesten waar hooggeplaatste figuren aan deelnamen.
Lees meer over de Roze Balletten
De Roze Baletten? Ononderzoekbaar!
"Het heeft dus niks te maken met confituur, ook al waren er getuigenissen over stoeipartijen in roze confituur."
Dossier Pinon
Van het een komt het ander en na enkele dagen wordt Pinon ervan verwittigd dat Josianne deelneemt aan nogal wilde seksfuiven waar volop drugs worden gebruikt en waar minderjarigen beneden de 16 jaar seksueel worden misbruikt.
Bob Louvigny
De naam van Bob Louvigny zal voor eeuwig verbonden blijven aan het dossier-Pinon, een zaak die in ons land al veel inkt en mogelijk ook veel bloed heeft doen vloeien.
Dossier Eurosystem
Op 14 juni 1976 sloot het Belgisch consortium Eurosystem een contract van 36 miljard 257 miljoen en 829 duizend frank met de Nationale Wacht van Saoedi-Arabië.
Club Mirano
Onder de rubriek ‘Het relatienetwerk van M. Nihoul’ vermeldt het commissierapport onder meer de Brusselse dancing Le Mirano. In het kader van haar zoektocht naar bescherming had de commissie goede redenen om zich te interesseren voor de Mirano.
Club Jonathan
In Le Jonathan bouwden het puikje van de Brusselse onderwereld en de koningen van extreem-rechts toen geregeld wilde feestjes: men liep er rond met oorlogswapens die in het plafond werden leeggeschoten, en men dwong de serveuses zich te prostitueren.
Rapport club Jonathan
Centraal in het rapport staat nachtclub de Jonathan, gelegen aan de Maurice Wilottestraat in Sint-Gillis.
Pierre Paul De Rycke
De Rycke was jarenlang de uitbater van de club Jonathan, vlakbij het Brusselse justitiepaleis. Bij de club hoorde een kamertje waar prostituees met elkaar aan het worstelen gingen in baden van bessenconfituur.
