De moord op André Cools

18 Juli 1991

André Cools, 64 jaar, wordt op donderdag 18 juli 1991 om 7u25 ’s morgens, op de parking voor de Luikse residentie La Colline aan de avenue de l’Observatoire 215 te Cointe met twee revolverschoten, een dwars door de hals en het strottenhoofd en een door het linkeroog en het hoofd, afgemaakt. Net op het ogenblik dat hij plaats wou nemen achter het stuur van een Audi 90. Zijn vriendin Marie-Hélène Joiret krijgt nauwelijks de tijd om te reageren. Voor ze beseft wat er gebeurt, doorboort een derde kogel haar beide longen. Zij heeft hooguit een glimp van de dader kunnen opvangen, andere bronnen beweren dat ze de dader in het geheel niet heeft gezien.

In kritieke toestand wordt ze afgevoerd naar de kliniek Espérance van Montegnée, waar ze weken voor haar leven vecht. Uiteindelijk overleeft ze de aanslag. In het totaal treft het parket vijf kogelhulzen kaliber 7.65 aan. Een vierde kogel kwam in een verlichtingspaal terecht, een vijfde in het struikgewas. Aanvankelijk wordt er beweerd dat de kogels afkomstig zijn uit een FN 7.65. Ballistisch onderzoek, ondermeer uitgevoerd door de wereldvermaarde proefbank van Luik, wijst later echter uit dat het wapen waarmee Cools werd omgebracht ofwel een Italiaanse Armi-lager moest zijn geweest, ofwel een Scorpion-zelflaadpistool. In beide gevallen betreft het een niet algemeen gangbaar wapen.

Het lichaam van André Cools.

Getuigen

Getuigen van de aanslag zijn er haast niet, amper vijf bewoners van La Colline. Veel meer dan dat de dader een donkerharige slankere man van rond de veertig à vijfenveertig is, gekleed in een jeanspak met cowboy-laarzen, weten ze niet. Het parket vindt behalve de kogels en de hulzen alleen nog een aansteker terug die de dader daar misschien heeft achtergelaten. Wel heeft een buurman onmiddellijk na de aanslag een man met een rode helm en een rode motorfiets zien wegvluchten.

Het parket achterhaalt dat het hier een BMW K 75S betreft. Uiterst moeizaam wordt een robotfoto van de dader opgesteld. Hierbij zijn volgens sommige bronnen de aanwijzingen van Cools’ vriendin, de historica Marie-Hélène Joiret, erg waardevol. Andere bronnen spreken dat weer tegen. De robotfoto wordt in elk geval nooit vrijgegeven en blijft erg rudimentair. Waarom die robotfoto niet openbaar wordt gemaakt, blijft een raadsel.